اگرچه فردوسی شاعر حماسه هاست، اما وی در بخش عظیمی از شاهنامه به بیان پندها و مواعظ پرداخته است. هیچ داستان حماسی - رزمی در شاهنامه نیست که به مضامین بلند اخلاقی و پند و اندرزهای سودمند آراسته نگشته باشد. این دیدگاه پندآموزانه فردوسی از دید دیگر شاعران نیک اندیش همچون سعدی پنهان نمانده است.سعدی در خلق آثار ادبی خویش همراه با مضامین اخلاقی به شاهنامه نظرداشته است.در این مقاله به بررسی برخی نکات اخلاقی در شاهنامه و سپس در بوستان سعدی پرداخته شده است. نکته قابل ذکر اینکه به دلیل تقدم زمانی شاهنامه بر بوستان از سویی و تنوع مضامین شاهنامه و سایه گستری این اثر عظیم ادبی بر سایر آثار از سوی دیگر تردیدی در تاثیر پذیری دیگران از شاهنامه وجود ندارد. بنابراین، در این پژوهش بیشتر به جنبه تاثیرگذاری شاهنامه بر بوستان اشاره شده است، اگر چه جنبه مقایسه ای آن نیز مورد نظر بوده است.