جامعه مدنی از جمله مباحثی است که مورد توجه اندیشمندان زیادی قرار گرفته است و حوزه های گوناگون علمی همچون: حقوق، علوم سیاسی، اقتصاد، مدیریت، جامعه شناسی و ... را در بر می گیرد.جامعه مدنی، آن بخش از زندگی اجتماعی است که سازمان یافته، داوطلبانه، مستقل از دولت و مبتنی بر نظام حقوقی و یا قواعدی است که مقبول شرکت کنندگان باشد، و حوزه ایست عمومی میان دولت و شهروند که در آن گفتمان ها و روندها، فعالیتها و جنبش ها و نهادهای اجتماعی سازمان یافته به صورت خود مختار و داوطلبانه در قبال قاعده تعیین شده وجود دارد، ضمن آنکه در راستای عملکرد خود، در جهت دولت و تقویت آن و همچنین در مقابل دولت به دلیل تضییع حقوق شهروندان قرار می گیرد.پژوهش حاضر سعی داشته به این پرسش پاسخ دهد که: «مدل بومی جامعه مدنی در جمهوری اسلامی ایران چه ویژگی هایی دارد؟ محقق برای دستیابی به چنین مدلی، ابتدا مجموعه ای از عوامل موثر را از مباحث نظری و ادبیات تحقیق استخراج نموده و مدل اولیه و مقدماتی خود را تدوین و در این زمینه از روش دلفی طی سه مرحله استفاده نموده است. در مرحله اول دلفی، نظر صاحب نظران، درباره میزان مناسب بودن این عوامل جمع آوری گردید و از آنها خواسته شد تا در صورت امکان عوامل دیگری را به آن اضافه یا از آن کم نمایند. در این راستا ابعاد اصلی جامعه مدنی تحت عناوین: مشارکت، حاکمیت قانون، شفافیت، کارایی و اثربخشی، پاسخگویی، مسوولیت پذیری، عدالت و اجماع سازی همراه با مولفه ها و شاخص های آن تعیین گردید و شاخص های دیگر نیز توسط صاحبنظران به مدل اولیه اضافه شد. در مرحله دوم دلفی، میزان اهمیت هر یک از عوامل همراه با شاخص های جدید و میانگین پاسخ های مرحله اول، توسط صاحب نظران مشخص و در مرحله سوم دلفی نیز، به دلیل اینکه کلیه عوامل در مرحله دوم دلفی از نظر اعضا، دارای اهمیت زیادی تشخیص داده شد، از روش تحلیل سلسله مراتبی(AHP) ضرایب اهمیت و وزن نسبی آنها تعیین و میزان اثرگذاری هر کدام مشخص و در پایان مدل مفهومی تحقیق ارایه و تبیین گردید.