زیست شناسی دریا (بیولوژی دریا)
سال:1388 | دوره:1 | شماره:4 |تعداد مقالات:10

این مطالعه به بررسی، اثر جلبک دونالی یلا بر تغییرات فعالیت اجزای C3 و C4 کمپلمان و پراکسیداز در ماهی قزل آلای رنگین کمان مورد مطالعه قرار گرفته است. شاخص های مورد استفاده، تعیین میزان کمپلمان های C3 و C4 و پراکسیداز وبررسی تغییرات در شاخص های ایمنی بوده است. ماهی ها در 5 تیمار با تراکم جلبک دونالی یلا خالص به مقادیر صفر (شاهد)، 5، 7، 9 و 11 گرم در کیلوگرم غذا به مدت 3 ماه تغذیه شدند و در دو مرحله، یکی در ابتدای ماه اول (شاهد 1) و دیگری پس از اتمام ماه سوم پرورش (شاهد 2)، به طور تصادفی (به تعداد 25 عدد) از آن ها نمونه برداری برای گرفتن خون صورت گرفت و برای سنجش کمپلمان و پراکسیداز به آزمایشگاه فرستاده شدند. نتایج آزمایش نشان دادند، که میزان C3 و C4 و پراکسیداز با افزایش مقدار جلبک دونالی یلا و زیاد شدن وزن افزایش یافتند، به طوری که افزایش وزن نهایی در تیمار 4 به طور معنی داری بیشتر از سایر تیمارها بود و بیشترین میزان افزایش طول در تیمار 4 مشاهده گردید، که با تیمار 1 دارای اختلاف آماری معنی داری بود (P<0.05). توجه به نتایج حاضر نشان می دهد که روند تغییرات ایمونولوژیک در ماهی قزل آلای رنگین کمان در نتیجه تغذیه با جلبک دونالی یلا رو به افزایش است. افزایش این شاخص ها نشان دهنده این امر است که بتاکاروتن موجود در این جلبک به شکل قابل توجهی سیستم ایمنی ماهی قزل آلای رنگین کمان را تحریک می کند و اثر مثبتی بر افزایش مقاومت آن دارد. بنابراین با رعایت شرایط این آزمایش، می توان از جلبک دونالی یلا به عنوان یک ماده موثر در جیره غذایی ماهی قزل آلای رنگین کمان به منظور بهره گیری از خواص مثبت فیزیولوژیک آن استفاده نمود.

این مطالعه به منظور تعیین تاثیر سطوح مختلف ویتامین های C و E جیره بر نوسانات گلبول های قرمز خون ماهی استرلیاد پرورشی(Acipenser ruthenus)  در مرکز تکثیر انستیتو تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری دکتر دادمان انجام گرفت. 9 جیره غذایی شامل ترکیبی از مقادیر 0، 100 و 400 میلی گرم ویتامین C از نوع ال- اسکوربیل -2- پلی فسفات (APP) و 0، 100 و 400 میلی گرم ویتامین E از نوع دی - آلفا توکوفرول در کیلوگرم غذا در دو تکرار و به مدت 15 هفته جهت پرورش ماهیان استرلیاد در نظر گرفته شد. پس از عادت دهی ماهیان با غذای مصنوعی، تعداد 15 عدد ماهی استرلیاد با وزن متوسط 350.92±14.28 به هر یک از هجده تانک در نظر گرفته شده معرفی گردید. ماهیان روزانه به میزان %3 از وزن تر بدنشان مورد تغذیه قرار گرفتند. در پایان آزمایش تعداد 3 عدد ماهی از هر تانک به صورت تصادفی انتخاب شده و مورد خونگیری قرار گرفتند. نتایج حاصل از آنالیز نمونه های خون در پایان هفته پانزدهم نشان داد که بیشترین میزان گلبول های قرمز مربوط به تیمار E100 C0mg/kg (جیره 3) و کمترین میزان گلبول های قرمز مربوط به تیمار شاهد (جیره 1) بود (P<0.05). نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که سطوح مختلف ویتامین های C و E جیره و افزایش آنها منجر به ایجاد تغییرات منظمی در تعداد گلبول های قرمز خون ماهی استرلیاد پرورشی نمی شود.

این تحقیق در تابستان 1388 به منظور اندازه گیری و مقایسه میزان سرب و کادمیوم در بافت عضله و پوست ماهی تجاری زمین کن دم نواری(Platycephalus indicus)  صید شده از منطقه صیادی بندر ماهشهر انجام شد. 15 نمونه ماهی زمین کن دم نواری از منطقه صیادی ماهشهر جمع آوری گردید. پس از انجام زیست سنجی جهت استخراج فلزات از بافت عضله و پوست ماهیان مورد مطالعه از روش هضم تر استفاده شد و مقادیر سرب و کادمیوم به وسیله دستگاه جذب اتمی شعله ای PERKIN ELMER 4100 تعیین گردید. میانگین غلظت سرب در بافت عضله و پوست ماهی زمین کن دم نواری به ترتیب 11.65±4.24 و 5.82±1.97 میلی گرم بر کیلوگرم و میانگین غلظت کادمیوم در عضله و پوست به ترتیب 4.66±1.53 و 2.94±1.09 بود. نتایج نشان داد میان سرب و کادمیوم موجود در بافت عضله و پوست ماهی زمین کن دم نواری اختلاف معنی داری وجود دارد (P<0.05). از مقایسه نتایج با حد مجاز سازمان بهداشت جهانی (WHO)، انجمن بهداشت ملی و تحقیقات پزشکی استرالیا (NHMRC)، وزارت کشاورزی - شیلات و غذای انگلستان (UK (MAFF)) بالا بودن عناصر سرب و کادمیوم نتیجه گردید.

در این پژوهش، اثر فتوپریود روی باکتریهای روده ای بچه ماهی سفید و همچنین ارتباط همزمان بین ساعات روشنایی تنظیم شده و بار باکتریایی لاکتوباسیلوس در فاکتورهای رشد و تلفات در سال 1388 مورد مقایسه واقع گردید. تیمارهای نوری – تاریکی شامل: شرایط نوری طببیعی کارگاه (شاهد)، 24 ساعت روشنایی کامل، 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی، 12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی، 8 ساعت روشنایی و 16 ساعت تاریکی، 24 ساعت تاریکی کامل بودند. رابطه معنی داری بین ساعات روشنایی برای تیمارهای قابل تنظیم دوم تا ششم با لگاریتم تعداد باکتریهای لاکتوباسیلوس (P=0.956) و لگاریتم شمارش کل باکتریایی (P=0.079) دیده نشد. ضریب تعییین بالایی بین ساعات روشنایی و فراوانی باکتریهای لاکتوباسیلوس روده ای با میزان تلفات ماهیان مورد آزمایش دیده می شود (R2=0.72)، ولی رابطه معنی داری بین آنها وجود ندارد (P=0.272).

در این تحقیق تغییرات تراکم شانه داران طی ماه های مختلف از مهرماه 1384 تا شهریور ماه 1385 در آبهای سطحی خور دورق و غزاله در استان خوزستان بررسی شد. همچنین تغییرات فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی آب از قبیل دما، شوری، کدورت، سختی، 4PO، NO3، ph، NO2، DO، BOD5 در طی ماه های نمونه برداری اندازه گیری شد. تمامی شانه داران مشاهده شده در این مطالعه از جنسPleurobrachia sp.  بودند. کمترین میانگین تراکمPleurobrachia sp.  در تیرماه 1385 (0.6 تعداد در متر مکعب) در خور دورق و  بیشترین میانگین تراکم آنها در بهمن ماه 1384 (2846.7 تعداد در متر مکعب) در خور غزاله بود. با توجه به نتایج این تحقیق شوری (P<0.05) و دمای آب (P<0.05) بر روی فراوانی Pleurobrachia sp. در خور دورق اثر معنی دار و کاهشی دارد. در خور غزاله نیز دمای آب (P<0.05) بر فراوانی این شانه دار اثر معنی دار و کاهشی را نشان داد.

در این مطالعه به منظور بررسی روند رسیدگی جنسی، 100 قطعه ماهی بیاح(Liza abu)  در طول یکسال نمونه برداری از بهمن ماه 85 لغایت دی ماه 86 در استان خوزستان مورد بررسی قرار گرفت. پس از صید و ثبت فاکتورهای مورفومتریک مولدین، تکامل و رشد بیضه آنها بر اساس پارامترهای ظاهری و بافتی مرحله بندی شدند. ازگناد ماهیها، نمونه بافتی با روش معمول بافت شناسی تهیه و با میکروسکپ نوری در مجتمع آزمایشگاهی واحد علوم و تحقیقات تهران مطالعه گردید. بر اساس نتایج این پژوهش 6 مرحله در تکامل بیضه مشاهده گردید. این مراحل در بیضه عبارتند از مرحله Ι یا نابالغ، بیضه بسیار کوچک و شامل اسپرماتوگونی ها بوده که تنها ساختمان سلولی قابل مشاهده بودند. این مرحله در ماههای مرداد و شهریور مشاهده گردید. در مرحله ΙΙ، اسپرماتوگونی و اسپرماتوسیت های اولیه قابل مشاهده بودند. در مرحله III، اسپرماتوژنز شدید اتفاق افتاده و اسپرماتوسیت های اولیه و ثانویه پرتعدادترین سلول های این مرحله بودند. در مرحله VΙ، سلو ل های مربوط به تمامی مراحل اسپرماتوژنژ مشاهده شد. در مرحله V نیز، بیضه پر ازاسپرم بود و در مرحله ΙV، باقی مانده اسپرماتوزوآ و اسپرماتوگونی ها در بیضه مشاهده گردید.

این مطالعه به منظور بررسی شکل ظاهری، ثبت اطلاعات مرفومتریک، الکتروفورتیک و مطالعه ژنتیکی ماهی کفال اوراتوس در دو منطقه بابلسر و فریدون کنار در حوزه جنوبی دریای خزر از طریق پلی مورفیسم، ترانسفرین، هموگلوبین، پروتئین تام با آنالیز الکتروفورز در سال 1388 صورت پذیرفت. نمونه برداری به صورت تصادفی از تعداد 50 ماهی کفال از پره های صیادی مناطق بابلسر و فریدونکنار انجام شد. تنوع در ترانسفرین کفال ماهیان این دو منطقه مشاهده گردید و پلی مورفیسم ترانسفرین آن بصورت یک یا دو باند بوسیله تعداد آللهای همبارز (Codominant) ظاهر شدند. اختلاف معنی دار بین کفال ماهیان دو منطقه بابلسر و فریدونکنار مشاهده گردید و فراوانی آن در کفال ماهیان منطقه بابلسر بیشتر بوده است. بدین صورت که پس از تعیین ژنوتیپ های AA، AB، BB، AC، CC،BC همچنین تمام فاکتورهای مریستیکی و مرفومتریکی در ماهیان منطقه بابلسر از فراوانی بیشتری برخوردار بودند. در منطقه بابلسر ژنوتیپ غالب BB در مقایسه با نمونه های صید شده از منطقه فریدونکنار از فراوانی بیشتری برخوردار بوده اند. طبق مطالعات صورت پذیرفته، ضریب تغییرات واریانس برای فاکتورهای شمارشی که تحت اثر عوامل ژنتیکی هستند از قبیل تعداد شعاعهای باله ها و تعداد فلسهای بالا، پایین و روی خط جانبی در ماهیان صید شده در منطقه بابلسر در مقایسه با منطقه فریدونکنار از فراوانی بیشتری برخوردار بودند و همچنین در مقایسه نسبت های فاکتورهای مرفومتریکی از جمله طول سر، طول استاندارد و ارتفاع بدن در ماهیان صید شده در منطقه بابلسر بیشتر از منطقه فریدونکنار بوده است.

این تحقیق در زمستان 1388 به منظور بررسی میزان عناصر سنگین سرب، جیوه و کادمیوم در عضله، آبشش و کبد ماهیان شیربت (Barbus grypus) و بیاح (Liza abu) رودهای کارون و کرخه انجام شد. سنجش عناصر سنگین از روش هضم مرطوب و به کمک دستگاه جذب اتمی Perkin Elemer 4100 انجام شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد غلظت فلز سرب در اندام های مختلف دو گونه در دو رود نسبت به سایر عناصر بیشتر می باشد (P>0.05) همچنین غلظت عناصر سنگین در آبشش و کبد نسبت به عضله بالاتر می باشد (P<0.05) از طرفی غلظت عناصر سنگین در رود کارون نسبت به رود کرخه بیشتر بود (P<0.05). نتایج غلظت عناصر سنگین نشان داد آلودگی به فلزات سنگین در ماهی شیربت نسبت به بیاح بالاتر می باشد (P<0.05). نتایج این بررسی نشان داد تجمع عناصر سنگین به آلودگی محل زندگی ماهیان، اندام مورد بررسی، نوع عنصر سنگین و نوع گونه ماهی بستگی دارد.

این مطالعه در سال 1387 با هدف بررسی وضعیت گونه های فیتوپلانکتونی انتقال یافته از آب توازن دو شناور تجاری پایانه نفتی خارک جهت کنترل و پیشگیری از آسیب های زیست محیطی در سطح ملی و منطقه ای انجام شد. این تحقیق بعنوان نیمی از طرح مطالعاتی آب توازن شناورهای ترمینال نفتی جزیره خارک انجام گرفته است. در این راستا نمونه برداری با به کارگیری تورهای پلانکتون گیر با چشمه تور 20 میکرون برای فیتوپلانکتون صورت گرفت. در مجموع 6 جنس فیتوپلانکتون  Ceratium sp., Rhizosolenia sp., Coscinodiscus jonesianus, Eucampia sp., Chaetocerus diversicurvatus Thalassionema nitzschoides در مخازن آب کشتی های نمونه برداری شده یافت گردید. گونه های مورد نظر به عنوان گروه های پلانکتونی غالب و بومی مناطق گرمسیری اقیانوسی ناحیه هند - آرام و بومی آب های خلیج فارس  می باشند و پیش از این نیز از آب های خلیج فارس گزارش شده است و بر همین اساس گونه های مضر و جدیدالورودی محسوب نمی شوند.