مقدمه: بهبودی زخم همواره از مسایل مطرح در علم پزشکی بوده است؛ به گونه ای که جزییات فرآیند ترمیم بافت و داروهایی که در این روند تاثیرگذار باشند از مهم ترین موضوعات در تحقیقات پزشکی می باشند. در این راستا مواد و داروهای مختلفی که بتوانند منجر به بهبودی و تسریع روند ترمیم زخم شوند در تحقیقات گوناگون بررسی شده اند. یکی از موادی که به صورت تجربی از سالیان قبل برای تسریع روند بهبودی زخم مورد استفاده قرار می گرفته است، چربی صفاق حیوانی است که تا کنون مطالعه مدونی در زمینه تاثیر این ماده در بهبودی زخم صورت نگرفته است. در این راستا این مطالعه به بررسی تاثیر چربی صفاق حیوانی در هر یک از مراحل ترمیم زخم پرداخته است.مواد و روش ها: 36 موش صحرایی نر به صورت 6 گروه 6 تایی و به طور تصادفی گروه بندی شدند، پانچ پوستی در ناحیه کمر انجام شد. روزانه برای موش های 3 گروه وازلین و برای موش های 3 گروه دیگر چربی صفاق حیوانی به صورت موضعی استفاده شد. در هر یک از روزهای 1، 3 و 5 یک گروه از موش های تحت درمان با وازلین و یک گروه از موش های تحت درمان با روغن کشته شدند، نمونه پاتولوژی ناحیه زخم تهیه و پس از انجام مراحل تثبیت و رنگ آمیزی به روش هماتوکسیلین ائوزین، از لحاظ هیستولوژی مورد مطالعه قرار گرفت. در نهایت نتایج با استفاده از آزمون آماری استیودنت تی تست مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: در نمونه های روز اول افزایش معنادار درصد سلول های نوتروفیل و کاهش معنادار درصد لنفوسیت ها در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد مشهود بود (P<0.05 برای هر دو). در روز سوم افزایش معنادار درصد سلول های ماکروفاژ (P<0.01) و کاهش معنادار درصد سلول های نوتروفیل (P<0.05) در گروه مداخله به گروه شاهد وجود داشت. اختلاف معناداری بین درصد عروق جدید در بین دو گروه مداخله (22.194±2.02) و شاهد (15.228±3.1) دیده شد (P<0.05).نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه استفاده از چربی صفاق حیوانی، موجب تاثیر مثبت در روند بهبود زخم های جلدی می شود؛ هر چند مطالعات بیشتری در زمینه استاندارد سازی این ماده و تاثیر آن بر زخم های جلدی در نمونه های انسانی لازم است.