آسیب شناسی درمانگاهی دامپزشکی (دامپزشکی تبریز)
سال:1389 | دوره:4 | شماره:4 (پیاپی 16) |تعداد مقالات:9

نیمودیپین، مسدود کننده کانال های کلسیمی با ساختمان شیمیایی دی هیدروپیریدینی کاربرد وسیعی در درمان بیماری های قلبی- عروقی دارد. مطالعات زیادی نشان داده اند که مسددهای کانال های کلسیمی اثرات ضدتشنجی در مدل های مختلف حیوانی دارند (اما در همه مدل ها این اثرات نشان داده نشده است). لیندان یک سم ارگانوکلره با خاصیت حشره کشی است. این دارو در کشاورزی به عنوان حشره کش و در حیوانات و انسان برای از بین بردن انگل های خارجی استفاده می شود. نتایج پاره ای از مطالعات حاکی از این است که لیندان باعث بروز تشنج می شود. هدف از این مطالعه تعیین اثر نیمودیپین بر تشنجات ناشی از لیندان در موش سوری می باشد. در این مطالعه تجربی حیوانات دوزهای مختلفی از نیمودیپین (2.5، 5، 10، 20 و 40 میلی گرم بر کیلوگرم) را به صورت داخل صفاقی، 30 دقیقه قبل از تزریق داخل صفاقی لیندان (50 میلی گرم بر کیلوگرم) دریافت کردند. بعد از تزریق لیندان، تشنجات کلونیک و تونیک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که نیمودیپین به صورت وابسته به دوز باعث کاهش شدت تشنجات ناشی از لیندان می شود، به طوری که نیمودیپین با دوز 5 میلی گرم بر کیلوگرم و 40 میلی گرم بر کیلوگرم به ترتیب کمترین (p<0.05) و بیشترین (p<0.001) اثر ضدتشنجی را داشتند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که فعالیت ضدتشنجی نیمودیپین احتمالا مربوط به اثرات آنتاگونیستی آن بر کانال های کلسیمی وابسته به ولتاژ است.

در طول تکوین جنین جوجه، ژنوتیپ تخم ماهیت غده های جنسی را تعیین می کند که پس از آن فنوتیپ نر یا ماده ایجاد می شود. تمایز غده های جنسی، در دوره ای بنام "دوره بحرانی تمایز جنسیت" همزمان با شروع ترشح هورمون های استروئیدی جنسی صورت می گیرد. هرگونه تغییری در میزان غلظت هورمون های استروئیدی در دوره بحرانی، بر ساختار غدد جنسی اثر می گذارد. بر این اساس تزریق مهارکننده های آروماتاز (که سنتز استروژن از تستوسترون را بلوکه می کند) در روز پنجم انکوباسیون به داخل تخم ها سبب ایجاد نرهایی با ژنوتیپ ماده می شود که این ماده های جنس برگشته دارای بیضه های دو طرفی هستند که توانایی کامل اسپرماتوژنز و تظاهرات فیزیکی و رفتارهای طبیعی را دارند. در این مطالعه مهارکننده 14-آلفا-هیدروکسی-3 و 6 و 17 آندرواستن-تریون با دوز 1 میلی گرم در هر تخم تزریق شد. علاوه بر این، تاثیر سه آنتی استروژن (که رسپتورهای استروژن را بلوکه می کنند) به نام های تاموکسیفن و کلومیفن سیترات و GAR79 نیز مورد بررسی قرار گرفت. تزریق آنتی آروماتاز به داخل تخم مرغ در دوره آنکوباسیون در 72% تا 84% موارد موجب تولید جنس نر می گردد که در مقایسه با شاهد (52.5%) افزایش معنی داری را نشان دادp<0.05) ). نتایج این مطالعه نشان می دهد که آنتی آروماتاز بر جنس جوجه ها تاثیر می گذارد.

در این مطالعه 90 راس گاو مبتلا به تیلریوز به عنوان گروه بیمار و 90 راس گاو سالم به عنوان گروه شاهد مورد معاینه بالینی و آزمایشات انگل شناسی و بیوشیمیایی قرار گرفتند. مقادیر سرمی مس، روی، آلبومین، کلسیم، منیزیم و آهن سرم با استفاده از کیت های بیوشیمیایی مختص خود، ترانسفرین سرم به روش الایزا و سرولوپلاسمین سرم با روش موسوم به ساندرمن- ناماتو اندازه گیری شد. بر اساس آزمایشات بیوشیمیایی مقدار روی سرم گاوهای بیمار نسبت به گاوهای سالم کاهش معنی داری را نشان می داد (p<0.01). مس سرم نیز در گاوان مبتلا به تیلریوز کاهش یافته بود. همچنین مقدار سرمی ترانسفرین، آلبومین، منیزیم، آهن (p<0.01) و کلسیم p<0.05)) در گاوهای مبتلا کاهش معنی داری را در قیاس با گاوهای سالم نشان می داد. سرولوپلاسمین سرم نیز در دام های بیمار به طور قابل توجهی بیشتر از دام های سالم بود ( .(p<0.05بین میزان روی و سرولوپلاسمین سرم در دام های مبتلا به تیلریوز و میزان هماتوکریت دام و نیز بین سطح آهن سرم و شدت پارازیتمی رابطه معنی داری وجود داشت p<0.05)) .با توجه به اندازه گیری مقادیر پارامترهای سرمی احتمالا کاهش روی سرم در گاوهای مبتلا به تیلریوز می تواند یکی از دلایل احتمالی تضعیف سیستم ایمنی و بروز عفونت های ثانویه باشد. لذا شاید استفاده از عناصر کمیاب بالاخص روی در روند درمان دام های مبتلا به تیلریوز مفید باشد.

این آزمایش به منظور ارزیابی تاثیر استفاده از سطوح مختلف کنجاله گوار با مکمل آنزیمی و بدون آن، بر کیفیت تخم مرغ و عملکرد مرغ های تخم گذار انجام شد. دویست و هشتاد و هشت مرغ تخم گذار در سن 58 هفتگی به مدت 12 هفته با جیره های حاوی 0، 3، 6 و%9 کنجاله گوار با و بدون مکمل آنزیم بتاماناناز (همی سل) تغذیه شدند. آزمایش به صورت فاکتوریل 2´4 در غالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام گرفت، به طوری که در هر تیمار، 4 تکرار (در هر تکرار 9 قطعه مرغ) وجود داشت. تغذیه مرغ ها تا سطح %9 کنجاله گوار، بر روی درصد تولید تخم مرغ، وزن مخصوص، وزن پوسته و ضخامت پوسته اثر منفی داشت. میزان تخم مرغ تولیدی روزانه مرغ های تغذیه شده با جیره حاوی %9 کنجاله گوار در مقایسه جیره %3 و گروه کنترل، به طور معنی داری کاهش یافت (p<0.013). عملکرد، کیفیت تخم مرغ و فاکتورهای خونی تحت تاثیر آنزیم بتاماناناز قرار نگرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که تا سطح %6 کنجاله گوار می تواند در جیره مرغ های تخم گذار در سن 58 تا 70 هفتگی بدون اثر منفی بر عملکرد و پارامترهای کیفی تخم مرغ استفاده شود. استفاده از سطوح پایین کنجاله گوار (%3) در مرغ های تخم گذار تغذیه شده با جیره بر پایه ذرت و سویا به دلیل خواص پری بیوتیکی گوار، می تواند باعث بهبود در عملکرد شود. به علاوه کنجاله گوار در سطوح 6 و %9 باعث کاهش میزان کلسترول و تری گلیسرید سرم شده و استفاده از کنجاله گوار بر تیتر IgG ,SRBC و IgM تاثیرگذار نبود.

سندرم نقرس یکی از علل شایع تلفات در مرغداری ها محسوب می شود. نقرس به وسیله رسوب اورات در کلیه ها، روی سطوح سروزی قلب، کبد، مزانتر، کیسه های هوایی و صفاق تشخیص داده می شود. در برخی موارد ممکن است این رسوبات بر روی سطوح عضلات و غلاف های تاندونی و مفاصل نیز دیده شوند. این رسوبات به صورت پرده سفید و گچی می باشد. نقرس به دو فرم احشایی و مفصلی دیده می شود و یک بیماری با علل متعدد می باشد. عوامل ایجادکننده نقرس در سه دسته طبقه بندی می شوند که شامل: عوامل تغذیه ای و مدیریتی، عوامل عفونی، عوامل توکسیک می باشند. برای ارزیابی پارامترهای بیوشیمیایی در بیماری نقرس در طی بهار و تابستان 1386 تعداد 3 فارم طیور تخم گذار نژاد HY-Line که مبتلا به سندرم نقرس بودند، شناسایی و مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه از مرغداری های مذکور تعداد 20 قطعه طیور مبتلا و 20 قطعه طیور سالم (در کل 120 قطعه) انتخاب شده و از آنها، خون از ورید بال اخذ گردید. بعد از خون گیری، کالبدگشایی انجام و با توجه به علایم کالبدگشایی تشخیص نقرس تایید شد. بعد از انعقاد خون، سرم توسط دستگاه سانتریفیوژ جدا شده و مقادیر اسید اوریک، پروتئین تام، آلبومین، کلسیم و فسفر توسط کیت های تشخیصی اندازه گیری شد. مقایسه میانگین پارامترهای ارزیابی شده در طیور مبتلا به نقرس نسبت به طیور سالم افزایش آماری معنی داری نشان داد.(p<0.05)  اندازه گیری مقادیر سرمی اسید اوریک، پروتئین تام، آلبومین، کلسیم و فسفر در طیور می تواند در تشخیص بیماری نقرس حتی قبل از ظاهر شدن علائم بالینی موثر باشد.

این تحقیق جهت بررسی سرمی شیوع لیشمانیوز احشائی زئونوتیک (ZVL) در میان سگ سانان اطراف شهرستان سراب و بررسی احتمال وجود ارتباط بین سگ سانان آلوده در انتقال انگل به انسان در سال 89-88 انجام گردید. در این مطالعه جمعا 10 نمونه سرم روباه و 2 نمونه سرم گرگ تهیه شد و نمونه ها در آزمایشگاه تک یاخته شناسی دانشکده بهداشت و تغذیه دانشگاه علوم پزشکی تبریز با استفاده از تست های سرولوژیکی Elisa و IFA مورد آزمایش قرار گرفتند. در نتیجه این بررسی، 1 روباه از 10 روباه شکار شده با تست های IFA و ELISA به صورت سرم مثبت گزارش گردید. میزان تیتر IFA بزرگتر یا مساوی 1:1280 و میزان جذب نوری در ELISA برابر با 2.127 (%138= درصد نمونه (%S/P)) بود، روباه مذکور دارای علایم مشخص بیماری شامل ضایعات جلدی، ریزش مو، لاغری، بزرگی و پیچیدگی ناخن ها، هپاتواسپلینومگالی بود. در لام های گسترش تماسی تهیه شده از کبد و طحال این روباه، جسم لیشمن مشاهده و نتیجه کشت هم مثبت بود. در این مطالعه از 2 گرگ شکار شده هیچ کدام به صورت سرم مثبت گزارش نگردید و نتایج کشت هم منفی بود. انگل های ایزوله شده از روباه سرم مثبت با استفاده از پرایمرهای اختصصاصی k-DNA آزمایش PCR شد و نمونه مربوط به انگل جدا شده از روباه آلوده به طور اختصاصی دارای 99% همولوژی با (L.infantum ,L.donovani, L.Chagasi) Donovani complex بود.

آبسه های کبدی به دلیل ضبط کبدهای آلوده، کاهش کارایی حیوان و بازدهی لاشه، ضررهای اقتصادی فراوانی را به صنعت دامپروری وارد می سازد. هدف از تحقیق حاضر تعیین میزان وقوع آبسه های کبدی و علل باکتریایی آن در گوسفندان کشتار شده در کشتارگاه ارومیه می باشد. در بازرسی پس از کشتار 3260 لاشه گوسفند، در 48 (1.47%) مورد آبسه کبدی مشاهده گردید. تعداد 26 (1.99%) کبد از جنس ماده و 22 (1.12%) کبد از جنس نر واجد آبسه بودند. ارتباط معنی داری بین بروز آبسه و جنس گوسفندان وجود ندارد. اکثریت آبسه ها در لب های راست (45.8%) و سطوح دیافراگمی (47.9%) کبدها قرار داشتند. اختلاف موجود در تعداد آبسه ها، مابین سطوح مختلف از لحاظ آماری معنی دار بود (p<0.05). از تمامی آبسه ها کشت هوازی و بی هوازی انجام گرفت و 71 باکتری از 6 جنس به شرح زیر جدا گردید: فوزوباکتریوم نکروفوروم (14 مورد به طور خالص و 9 مورد مخلوط با دیگر باکتری ها)، کورینه باکتریوم پزودوتوبرکلوزیس (5 مورد به طور خالص و 14 مورد مخلوط با دیگر باکتری ها)، آرکانوباکتریوم پیوژنز (4 مورد به طور خالص و 10 مورد مخلوط با دیگر باکتری ها)، اشریشیا کلی (2 مورد به طور خالص و 5 مورد مخلوط با دیگر باکتری ها)، پزودوموناس ایروژنوزا و استافیلوکوک ها (هر دو فقط به صورت مخلوط از 4 مورد). نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که فوزوباکتریوم نکروفوروم با فراوانی 49.7%، مهم ترین عامل باکتریایی و کورینه باکتریوم پزودوتوبرکلوزیس با فراوانی 39.6%، دومین عامل باکتریایی مهم در ایجاد آبسه های کبدی در گوسفندان شهرستان ارومیه می باشند.

هدف از این مطالعه، ارزیابی اثر افزودن سطوح مختلف اسیدهای چربn-3  به رقیق کننده بایوکسل بر قابلیت انجماد اسپرم بز بود. 6 راس بز بالغ مهابادی برای جمع آوری اسپرم انتخاب شده و اسپرم گیری به وسیله مهبل مصنوعی انجام گرفت. پس از ارزیابی شاخص های کیفی، اسپرم ها مخلوط و به 4 گروه مساوی تقسیم شد. گروه های تیماری شامل سطوح 0، 0.1، 1 و 10 نانوگرم در میلی لیتر اسید چرب بودند. فراسنجه های تحرک و تحرک پیشرونده، زنده مانی و درصد اسپرم های ناهنجار ارزیابی شده و نرخ بازیافت اسپرم محاسبه شد. داده ها به وسیله Proc GLM نرم افزار SAS مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که میانگین درصد تحرک و نرخ بازیافت گروه 10 ng/ml به صورت معنی داری بالاتر از گروه 0، 0.1 و 1 نانوگرم در میلی لیتر بود. درصد تحرک پیشرونده در گروه های 10 و 0.1 نانوگرم در میلی لیتر به طور معنی داری بالاتر از صفر و 1 نانوگرم در میلی لیتر بود. درصد زنده مانی در سطح 1 نانوگرم در میلی لیتر به صورت معنی داری پایین تر از سطوح دیگر بود. درصد اسپرم های ناهنجار بین سطوح مختلف اسید چرب تفاوت معنی داری نداشت. نتایج نشان داد که افزودن سطح 10 نانوگرم در میلی لیتر اسید چرب قابلیت انجماد اسپرم بز را بهبود می بخشد.

این مطالعه به منظور ارزیابی اثر برخی از متابولیت ها و عناصر خونی بر تشکیل فولیکول های مقاوم تخمدان انجام گرفت. برای انجام این تحقیق از 117 راس گاو در دو گروه سالم و دارای فولیکول مقاوم، نمونه های خون تهیه گردید. غلظت گلوکز، اوره، پروتئین تام، بتاهیدروکسی بوتیرات و فسفر سرم با استفاده از روش اسپکتروفتومتری و غلظت هورمون استروژن سرم با استفاده از روش الایزا اندازه گیری شد. همچنین اثر برخی عوامل موثر بر فولیکول مقاوم از جمله فصل گوساله زایی، تعداد زایش و تولید شیر در 60-50 روز پس از زایش در گاوهای مورد مطالعه بررسی شد. وضعیت دام (وجود داشتن یا عدم وجود فولیکول مقاوم) بر میزان غلظت اوره سرم خون، پروتئین تام، بتاهیدروکسی بوتیرات، فسفر و استرادیول خون اثر معنی داری (p<0.05) داشت. نتایج رابطه رگرسیون لجستیک نشان داد به شرط ثابت بودن سایر عوامل در مدل، به ازای افزایش یک واحد اوره، احتمال نسبی دام سالم به بیمار 0.548 واحد افزایش و همچنین بازای یک واحد افزایش فسفر سرم خون احتمال نسبی دام سالم به بیمار 1.06 واحد کاهش می یابد. بر اساس این مطالعه از علل احتمالی ایجاد فولیکول مقاوم در گاوهای شیری کمبود یا افزایش برخی از متابولیت ها و عناصر خونی مانند فسفر و اوره خون می باشد.