یافته های نوین کشاورزی
سال:1388 | دوره:3 | شماره:4 (12) |تعداد مقالات:8

به منظور بررسی تاثیر تنظیم کننده های رشد و تنش خشکی بر خصوصیات زراعی گندم رقم شهریار آزمایشی در سال زراعی 1389-1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. عوامل مورد آزمایش شامل تنش کم آبی در سه سطح 50، 75 و 100 درصد نیاز آبی گیاه در کرت های اصلی و تنظیم کننده های رشد شامل سالیسیلیک اسید و سایکوسل به صورت مصرف و عدم مصرف به عنوان عامل فرعی به صورت فاکتوریل در نظر گرفته شد. نتایج حاصله نشان داد اعمال تنش خشکی صفات اندازه گیری شده را کاهش داد اما با محلول پاشی سایکوسل و مصرف سالیسیلیک اسید هم در شرایط مطلوب و هم در شرایط تنش کم آبی صفات طول خوشه، وزن خوشه، وزن دانه در خوشه و عملکرد دانه افزایش یافت. مصرف توام سایکوسل و سالیسیلیک اسید، عملکرد دانه را نسبت به شاهد 13.5 درصد افزایش داد. به طور کلی نتایج نشان داد که با آبیاری معادل 75 درصد نیاز آبی گیاه و مصرف توام سایکوسل و سالیسیلیک اسید به عملکرد دانه قابل قبول دست یافت.

به منظور بررسی اثرات آبیاری با فاضلاب تصفیه شده شهری و محلول پاشی کود کامل بر عملکرد دانه و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان ارزن دم روباهی، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات و در قالب طرح پایه کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زابل انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح آبیاری با آب معمولی، فاضلاب شهری و آبیاری با آب معمولی و فاضلاب شهری بصورت یک در میان به عنوان عامل اصلی و محلول پاشی با کود کامل نوتریکم به میزان صفر، 400 و 800 گرم در هکتار به عنوان عامل فرعی لحاظ شدند. نتایج به دست آمده نشان داد بیشترین عملکرد دانه، از تیمار آبیاری با فاضلاب و محلول پاشی در سطح 800 گرم در هکتار به دست آمد. در این بین آبیاری با فاضلاب سبب کاهش معنی داری در فعالیت سه آنزیم آنتی اکسیدان کاتالاز (CAT)، اسکوربات پراکسیداز (APX) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) در برگ های ارزن گردید. محلول پاشی کود کامل نیز بجز در مورد آنزیم GPX منجر به کاهش فعالیت دو آنزیم CAT و APX گردید.

به منظور اثر تنش کم آبی و کاربرد نیتروژن بر شاخص های فیزیولوژیک عملکرد در گیاه همیشه بهار آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرارانجام گرفت. این تحقیق در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان در سال 1385 اجرا گردید. تیمارها شامل تنش کم آبی در سه سطح (آبیاری پس از 40، 80 و 120 میلی متر تبخیر از سطح تشتک تبخیر کلاس (A) و نیتروژن در چهار سطح ( 0، 30، 60 و 90 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص) بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تنش خشکی تاثیر معنی داری بر شاخص برداشت در مراحل مختلف گلدهی، تلاش باز آوری و نسبت وزن گل به کل گیاه دارد. بیشترین شاخص برداشت (18.85)، نسبت وزن گل به کل گیاه (13.15) و تلاش باز آوری (21.26) از سطح 40 میلی متر تبخیر به دست آمد. اثر نیتروژن بر شاخص برداشت در مراحل %50 و %100 گلدهی، نسبت وزن گل به کل گیاه در مراحل %50 و %100 گلدهی، تلاش باز آوری در مراحل %50 و %100 گلدهی معنی دار شد. اثر متقابل تنش و نیتروژن تنها بر نسبت وزن گل به کل گیاه در مرحله %100 گلدهی نیز معنی دار شد. نتایج این آزمایش نشان داد که بهترین زمان برداشت گل در گیاه همیشه بهار در مرحله 100 درصد گلدهی و با مصرف 90 کیوگرم در هکتار نیتروژن در کنار آبیاری 40 میلی متر تبخیر می باشد. مناسب ترین زمان برداشت دانه در مرحله آخر (برداشت) در کنار سطح آبیاری نرمال و مصرف حداکثر نیتروژن بود. به طوری که سطوح مختلف تنش از کارایی مصرف نیتروژن کاست و موجب کاهش تلاش باز آوری در گیاه همیشه بهار گردید.

به منظور ارزیابی اثر تنش کم آبی بر صفات فنولوژی و زراعی لوبیا تعداد 10 ژنوتیپ لوبیای سفید در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو محیط آبیاری معمول و تنش آبی در بهار و تابستان 1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد در شرایط تنش بیشترین تاثیر بر عملکرد دانه در لوبیا سفید مربوط به کاهش تعداد دانه در بوته بود. نتایج رگرسیون گام به گام نیز نشان داد صفات تعداد روز تا مرحله پر شدن غلاف، تعداد روز تا ظهور مرحله رسیدگی، طول بلندترین غلاف، تعداد دانه در بوته، وزن صد دانه و طول ریشه اصلی در شرایط معمول و صفات تعداد دانه در بوته، وزن صد دانه و طول ریشه اصلی در شرایط تنش بیشترین تاثیر را بر عملکرد دانه داشتند. تجزیه عامل ها نشان داد در شرایط معمول تعداد 6 عامل مشخص گردیدند که بیش از %80 تغییرات عملکرد را توجیه می کنند و در شرایط تنش تعداد 7 عامل موثر وجود دارد که بیش از %84 تغییرات مربوط به عملکرد دانه را تحت تاثیر قرار می دهند. در این رابطه مناسب ترین شاخص های مقاومت به خشکی GMP، STI و MP بودند که بر اساس آنها ژنوتیپ های KS41225، KS41147 و KS41231 به عنوان ژنوتیپ های مقاوم برگزیده شدند.

به منظور بررسی تاثیر مقادیر مختلف نیتروژن و زئولیت بر خصوصیات کمی و کیفی سیب زمینی رقم آگریا، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی مرادی واقع در 5 کیلومتری اراک، در بهار سال 1388 اجرا شد. عوامل مورد بررسی شامل نیترون در سه سطح 96، 184 و 276 کیلوگرم در هکتار و زئولیت در چهار سطح صفر، 2، 4 و 6 تن در هکتار بودند. نتایج این تحقیق نشان داد که اثر مقادیر مختلف زئولیت و نیتروژن بر تعداد ساقه در بوته، ارتفاع بلندترین ساقه اصلی، وزن خشک اندام هوایی، وزن کل غده در بوته، وزن غده های با قطر بیشتر از 5.5 سانتی متر و عملکرد غده در هکتار در سطح احتمال %1 معنی دار شد. همچنین مقایسه میانگین ها نشان داد که اثرات متقابل زئولیت و نیتروژن بر وزن کل غده دربوته، وزن غده های با قطر بیشتر از 5.5 سانتی متر و عملکرد غده در واحد سطح معنی دار بود. بالاترین عملکرد غده با کاربرد مقدار 276 کیلوگرم نیتروژن خالص و 6 تن زئولیت به میزان 61 تن در هکتار به دست آمد که اختلاف معنی داری با تیمار مصرف 184 کیلوگرم نیتروژن و 6 تن زئولیت در هکتار نداشت. بنابراین با مصرف کمتر کود نیتروژن تا 184 کیلوگرم در هکتار می توان بدون کاهش معنی دار عملکرد، در مصرف کود نیتروژن صرفه جویی به عمل آورد.

به منظور بررسی اثرات مقادیر مختلف میزان بذر و سطوح نیتروژن در مرحله سنبله دهی کامل بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم لاین N-81-18 در شرایط متفاوت آب و هوای استان مازندران، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در سال زراعی 89-88 در دو منطقه قراخیل و فریم در شهرستان های قائم شهر و ساری اجرا گردید. عامل اصلی شامل سه میزان بذر (200، 250 و 300 کیلوگرم در هکتار) و عامل فرعی شامل سه سطح نیتروژن در مرحله سنبله دهی کامل (0، 37.5 و 75  کیلوگرم نیتروژن در هکتار که به ترتیب برابر 0، 37.5 و 75 کیلوگرم اوره در هکتار) بود. نتایج نشان داد حرکت خمش در منطقه قراخیل (ارتفاع از سطح دریا 14.7 متر) نسبت به منطقه فریم (ارتفاع از سطح دریا 725 متر) به خاطر کوتاه تر بودن طول میانگره، طول ساقه و کمتر بودن تعداد میانگره، وزن سنبله، و وزن تر ساقه کمتر شد. با افزایش میزان بذر تا 300 کیلوگرم در هکتار حرکت خمش بخاطر کمتر بودن وزن تر ساقه و سنبله کاهش معنی داری داشت و سطوح نیتروژن در مرحله سنبله دهی کامل اثر معنی داری بر حرکت خمش نداشته است. میزان عملکرد دانه در منطقه فریم %20.22 بیشتر از قراخیل بود که علت این امر به خاطر افزایش تعداد پنجه در بوته، تعداد سنبله در واحد سطح، افزایش وزن هزار دانه و تعداد دانه در سنبله بود. عملکرد دانه با مصرف زیاد نیتروژن در مرحله سنبله دهی نسبت به شاهد (بدون مصرف نیتروژن) به نسبت %10.8 افزایش داشت. هر چند میزان بذر اثر معنی داری بر عملکرد دانه نداشت اما بیشترین و کمترین تعداد سنبله در واحد سطح به ترتیب با میزان 300 و 200 کیلوگرم بذر در هکتار (با اختلاف 132.09 سنبله) به دست آمد.

به منظور بررسی تاثیر کود زیستی نیتراژین و سطوح مختلف کود اوره بر عملکرد بیولوژیک ذرت آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی اجرا شد. تیمارها شامل 6 سطح کود اوره (صفر، 30، 60، 90، 120 و 150 کیلوگرم در هکتار) و دو سطح نیتراژین بود. بر اساس نتایج، با کاربرد نیتراژین، شاخص سطح برگ ذرت از 2.4 به 2 در حالت عدم کاربرد نیتراژین کاهش یافت. بیشترین شاخص سطح برگ برابر 3.4 به تیمار کاربرد نیتراژین توام با کاربرد 60 کیلوگرم در هکتار اوره اختصاص داشت. تیمار کاربرد نیتراژین توام با مصرف 120 کیلوگرم در هکتار کود اوره بیشترین شاخص میزان کلروفیل را داشت. سطوح 150، 120 و 90 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژنه به ترتیب با دارا بودن 212، 202 و 191 گرم در مترمربع وزن خشک بلال با بقیه تیمارها اختلاف معنی دار داشتند. وزن بلال تیمار تلقیح بذر با نیتراژین افزایش 10 درصدی را در مقایسه با تیمار عدم تلقیح با نیتراژین داشت. عملکرد بیولوژیک ذرت از تلقیح بذر با نیتراژین و سطوح مختلف کود اوره تاثیرپذیر بود. بیشترین عملکرد بیولوژیک ذرت معادل 27 تن در هکتار به تیمار کاربرد 150 کیلوگرم در هکتار کود اوره اختصاص داشت. در زراعت ذرت علوفه ای می توان با کاربرد کود زیستی نیتراژین و مصرف 150 کیلوگرم کود اوره در هکتار عملکرد را بهبود داد.

این مطالعه به منظور بررسی جنبه های زراعی و اقتصادی زراعت مخلوط زعفران و بابونه در منطقه اصفهان در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان اصفهان در سال زراعی 88-1387 انجام گرفت. در این تحقیق کشت مخلوط سه گونه بابونه آلمانی، بابونه گاوی و بابونه شیرازی در دو تاریخ کاشت پاییزه و بهاره در یک مزرعه زعفران با عمر سه ساله بررسی گردید. آزمایش به صورت اسپیلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای آزمایش شامل زعفران و بدون زعفران به عنوان پلات اصلی و فاکتوریل دو تاریخ کاشت اواخر آبان (پس از اتمام برداشت گل زعفران) و اوایل اسفند و سه گونه بابونه گاوی، آلمانی و شیرازی به عنوان پلات های فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که امکان کشت بابونه در بین ردیف های زعفران بدون هیچ گونه رقابت منفی بین این دو گیاه وجود دارد به طوری که عملکرد زعفران در تیمارهای زعفران خالص و تیمارهای مخلوط با بابونه هیچ تفاوت معنی داری را نشان ندادند. بهترین تیمار مخلوط زعفران و بابونه (مخلوط زعفران و بابونه آلمانی پاییزه) امکان تولید همزمان  مقدار 1.83 کیلو گرم گل زعفران و 1354 کیلو گرم در هکتار گل خشک بابونه با یک مجموع ارزش نسبی 3.41 و نسبت برابری زمین 1.69 وجود دارد که این مقدار تولید بابونه با میزان عملکرد بابونه آلمانی در کشت خالص بابونه تفاوت معنی داری ندارد.