یافته های نوین کشاورزی
سال:1388 | دوره:4 | شماره:1 (13) |تعداد مقالات:8

به منظور بررسی تاثیر مدیریت کلش بر عملکرد و شاخص های زراعی راتون ارقام برنج، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی واقع در شهرستان آمل در سال 1386 اجرا شد. ارقام برنج طارم محلی، طارم لنگرودی، طارم هاشمی و طارم دیلمانی به عنوان عامل اصلی و سه سطح مدیریت کلش شامل کف بر، ایستاده برداشت با ارتفاع 40 سانتی متر از سطح زمین و خواباندن برداشت با ارتفاع 40 سانتی متر از سطح زمین به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد رقم طارم محلی دارای بیشترین ارتفاع گیاه، طول خوشه، تعداد کل پنجه در کپه، تعداد خوشه در متر مربع و عملکرد دانه بود. دلیل بالاتر بودن عملکرد دانه در رقم طارم محلی، بیشتر بودن طول خوشه، تعداد کل پنجه در کپه و تعداد خوشه در متر مربع می باشد. بیشترین تعداد خوشه چه در هر خوشه در رقم طارم هاشمی مشاهده شد. روش خواباندن بیشترین طول خوشه، وزن هزار دانه و عملکرد کاه را داشت. بیشترین طول برگ پرچم و درصد پنجه موثر مربوط به روش کف بر بوده است. حداکثر عملکرد دانه تحت تاثیر متقابل رقم طارم محلی با روش خواباندن و حداقل عملکرد دانه تحت تاثیر متقابل رقم طارم دیلمانی با روش کف بر حاصل شد. تعداد خوشه چه در هر خوشه با عملکرد دانه همبستگی مثبت و بین عملکرد دانه و تعداد کل پنجه در سطح احتمال یک درصد همبستگی منفی وجود داشت. بنابراین رقم طارم محلی و روش کف بر برای راتون گیری مناسب می باشند.

هدف از انجام این تحقیق غربالگری و ارزیابی اثرپذیری محیطی تجمع عناصر آهن، روی، مس و منگنز در دانه نخود جهت تعیین میزان تاثیرپذیری از جنبه ژنتیکی یا محیطی فرایند انتقال عناصرمی باشد. این تحقیق بدلیل تعدد ژنوتیپ های مورد بررسی در قالب دو آزمایش، باطرح آگمنت و با طرح آماری بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. محل مطالعات در مزارع تحقیقات کشاورزی استان ایلام و در دو منطقه مناسب کشت و مختلف از نظر آب و هوایی در سال زراعی 87-1386 انجام شد. نتایج نشان داد که 85 درصد ژنوتیپ ها رفتار مشابهی در مورد انتقال 4 یون آهن، روی، مس و منگنز دارند. انتقال عناصر تحت کنترل ژنتیکی بود و کمتر تحت تاثیر محیط قرار گرفت. هنگامی که تیمار نمک سولفات آهن، روی، مس و منگنز استفاده شد، انتقال عناصر به دانه در 15 درصد ژنوتیپ ها بیشتر شد و وقتی از نمک مذکور استفاده نشد، انتقال عناصر بر اساس توان ژنتیکی، ژنوتیپ صورت پذیرفت. همچنین اصلاح نخود بر پایه درصد خاکستر بذر منجر به افزایش کلیه عناصر مورد بررسی گردید و این افزایش به ترتیب برای عنصر روی، مس، منگنز و آهن بود. بین تجمع بذری عناصر مورد بررسی اثر تشدیدکنندگی دیده شد که بالاترین اثر مذکور در دو عنصر روی و مس با ضریب 0.78 بود. محتوای معدنی عناصر در بین ژنوتیپ ها در دامنه وسیع، 4 تا 35 درصد در نوسان بود. همبستگی بین درصد خاکستر بذر و وزن بذر 0.84 و بین درصد خاکستر و کل عناصر مورد بررسی 0.51 بود که در سطح 1درصد معنی دار شدند. در نهایت ژنوتیپ 1-12/54721/D از نظر محتوای عناصر آهن، روی، مس، منگنز و درصد خاکستر مناسب ترین ژنوتیپ در مجموع دو آزمایش بود.

این تحقیق به منظور بررسی دور آبیاری و تراکم بر عملکرد و اجزا عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیکی سورگوم علو فه ای رقم اسپیدفید در سال 1387 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک انجام شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار اجرا گردید. عامل دور آبیاری در 3 سطح: 9، 13 و 17 روزیک بار بعد از مرحله پنجه دهی در کرت های اصلی وعامل تراکم های کاشت در 3 سطح: 300، 200 و 400 هزار بوته درهکتار در کرت های فرعی قرار گرفتند. اثر دورهای آبیاری بر صفات ارتفاع گیاه، قطر ساقه، تعداد گره در بوته، وزن تر برگ در بوته، وزن تر ساقه و عملکرد علوفه تر معنی دار شد. اثر تراکم های گیاهی نیز بر صفات ارتفاع گیاه، قطر ساقه، وزن تر برگ در بوته، وزن تر ساقه و عملکرد علوفه تر معنی دار شد. همجنین اثر متقابل تیمارها بر صفات ارتفاع گیاه، وزن تر ساقه وعملکرد علوفه تر معنی دار شد. در این آزمایش بهترین رژیم آبیاری انجام آبیاری هر 9 روز یکبار و مناسب ترین تراکم 300 هزار بوته در هکتار بود. نتایج به دست آمده نشان داد علوفه تر در سطح آبیاری 9 روزبیشترین مقدار را دارد در حالی که پس از خشک شدن میزان علوفه خشک در سطح آبیاری 9 روز یکبار و تراکم 300 هزار بوته در هکتار با میزان 33.33 تن در هکتار بیشترین مقدار را به خود اختصاص داد. درصد وزن خشک به وزن تر در سطوح مختلف آبیاری در سطح احتمال 5% تفاوت معنی دار داشت. همچنین تراکم ها و اثر متقابل تراکم در سطوح دور آبیاری در سطح احتمال 1% دارای تفاوت معنی دار بود.

به منظور بررسی تاثیر مقادیر مختلف سولفات پتاسیم و زئولیت بر عملکرد و اجزای عملکرد سیب زمینی رقم آگریا، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در بهار سال 1388 انجام گرفت. محل انجام آزمایش ها مزرعه مرادی واقع در پنج کیلومتری دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک بوده است. عوامل مورد بررسی شامل سولفات پتاسیم در سه سطح 125، 250 و 375 کیلوگرم در هکتار و زئولیت از نوع کلینوپتیلولیت در چهار سطح صفر، 2، 4 و 6 تن در هکتار بود. نتایج نشان داد که مصرف سولفات پتاسیم و زئولیت بر تمامی صفات مورد بررسی در سطح احتمال 1% معنی دار شد ولی اثرات متقابل کود سولفات پتاسیم و زئولیت بر هیچ یک از صفات معنی دار نشد. با افزایش سطوح پتاسیم و زئولیت، صفات تعداد ساقه اصلی، تعداد غده در بوته، متوسط وزن غده، عملکرد غده در بوته، چگالی غده، عملکرد اقتصادی غده و عملکرد کل محصول افزایش یافتند. بالاترین میانگین عملکرد کل محصول معادل 60.33 تن در هکتار از مصرف 375 کیلوگرم سولفات پتاسیم در هکتار توام با کاربرد 4 تن زئولیت در هکتار حاصل شد که با مصرف 250 کیلوگرم سولفات پتاسیم به همراه 4 تن زئولیت در هکتار با میانگین عملکرد 54.72 تن در هکتار در یک گروه آماری قرار گرفت. لذا با مصرف 250 کیلوگرم سولفات پتاسیم و 4 تن زئولیت در هکتار در شرایط این آزمایش می توان به عملکرد مطلوب دست یافت.

به منظور بررسی اثرات پرایمینگ بر خصوصیات جوانه زنی بذر ذرت K. Sc640، آزمایشی به صورت طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد قائم شهر در سال 1389 اجرا گردید. تیمارها شامل پلی اتیلن گلایکول (PEG)، با غلظت های  5و 10 درصد، نیترات پتاسیم (KNO3) با غلظت های 1 و 2 درصد، کلرید پتاسیم (KCl) با غلظت های 2 و 4 درصد، آب به عنوان هیدورپرایمینگ و شاهد یا بدون پرایمینگ بود. نتایج نشان داد که حداکثر سرعت جوانه زنی با پرایم نمودن توسط پلی اتیلن گلایکول و نیترات پتاسیم به ترتیب با غلظت های 10 و یک درصد و هیدروپرایمینگ به دست آمد. بیشترین طول ریشه چه و میانگین جوانه زنی به ترتیب برای شاهد و نیترات پتاسیم یک درصد حاصل شد. حداکثر طول ساقه چه با پرایم نمودن با نیترات پتاسیم یک درصد و کمترین طول ریشه چه و ساقه چه برای محلول نیترات پتاسیم و کلرید پتاسیم با غلظت های 2 و 4 درصد نتیجه شد. حداکثر شاخص میزان جوانه زنی، میانگین جوانه زنی روزانه و متوسط زمان جوانه زنی به ترتیب با پرایم نمودن توسط نیترات پتاسیم و کلرید پتاسیم با غلظت های 2 و 4 درصد حاصل گردید. بیشترین نسبت وزن خشک ریشه چه به ساقه چه تحت کلرید پتاسیم با غلظت 4 درصد حاصل شد. بیشترین نسبت وزن تر ریشه چه به ساقه چه با پرایم نمودن کلرید پتاسیم با غلظت 4 درصد حاصل شد. حداقل شاخص ویگور 2 با پرایم شدن توسط نیترات پتاسیم و کلرید پتاسیم با غلظت های 2 و 4 درصد به دست آمد.

به منظور بررسی عملکرد، اجزای عملکرد و میزان پروتئین دانه ژنوتیپ های نخود در کشت پاییزه، آزمایشی در سال زراعی 86-1385 در پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل به صورت طرح بلوک کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا گردید. نخودهای مورد بررسی شامل 9 ژنوتیپ و یک توده محلی بودند. نتایج نشان داد اکثر ویژگی های مورد بررسی بین ژنوتیپ ها تفاوت بسیار معنی داری داشتند، به طوری که از نظر تعداد ساقه اصلی ژنوتیپ های MCC436 و MCC386 با 2.83 و 1.25 ساقه اصلی بیشترین و کمترین تعداد را تولید کردند. همچنین بیشترین و کمترین تعداد شاخه فرعی به ترتیب در ژنوتیپ های MCC436 و MCC509 مشاهده شد. از نظر طول دوره رسیدگی توده محلی دیررس ترین و ژنوتیپ MCC373 زودرس ترین ژنوتیپ ها بودند. ژنوتیپ MCC436 دارای بیشترین تعداد نیام در بوته بود و حداکثر عملکرد دانه (1126 کیلوگرم در هکتار) را نیز تولید کرد. توده محلی بالاترین وزن صد دانه را به خود اختصاص داد و از نظر عملکرد در رتبه سوم قرار گرفت. درصد پروتئین نیز بین ژنوتیپ ها متفاوت و از 16.3 تا 23.4 متغییر بود که به ترتیب متعلق به ژنوتیپ های MCC20 7 و MCC509 بود. نتایج نشان داد که در شرایط آزمایش ژنوتیپ MCC436 در مقایسه با سایر ژنوتیپ ها از سازگاری بالاتری برخوردار بود و عملکرد دانه و پروتئین بیشتری تولید کرد.

در این تحقیق 48 ژنوتیپ داخلی و خارجی گلرنگ به همراه رقم جدید گلدشت به عنوان شاهد در قالب یک طرح لاتیس ساده (7×7)، به منظور بررسی وضعیت عملکرد دانه و اجزای آن و همچنین تنوع موجود بین صفات در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه مورد مقایسه قرار گرفتند. بین ژنوتیپ ها از نظر تمامی صفات در سطح احتمال 1% تفاوت معنی داری وجود داشت. نتایج نشان داد رقم گلدشت با عمکرد 1700 کیلوگرم در هکتار دانه و رقم پدیده با 433 کیلوگرم روغن در هکتاردر بالاترین و کمترین کلاس آماری قرار گرفتند. ضرایب تغییرات فنوتیپی برای اکثر صفات بالا بود که نشان از تنوع بالای صفات مورد بررسی داشت. نتایج همبستگی های دو به دوی صفات مشخص نمود که بین عملکرد دانه با تعداد غوزه، عملکرد روغن، بیوماس و تعداد شاخه های فرعی همبستگی مثبت و معنی دار وجود دارد. نتایج تجزیه علیت بر روی عملکرد دانه نشان داد تعداد غوزه در بوته اثر مستقیم مثبت و بالا 0.610 و پس از آن تعداد شاخه های فرعی و تعداد دانه در غوزه با ضرایب مسیر 0.48 و0.30  اثراتی مثبت و مستقیم بر عملکرد دانه داشتند.

در این تحقیق به منظور دستیابی به بهترین دور آبیاری و میزان کود نیتروژن بر خصوصیات مرفولوژیک بابونه آلمانی آزمایشی فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در شرایط گلخانه و به صورت گلدانی در سال 1388 در شهر زاهدان اجرا شد. تیمارها شامل سه سطح آبیاری (هر هفته 2 میلی متر، هر دو هفته 2 میلی متر و هر دو هفته 4 میلی متر) و سه سطح کود نیتروژن (20، 40 و 60 کیلو گرم در هکتار) بودند. در مرحله گلدهی کامل شاخصهای رشد و نمو اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که افزایش سطوح کودی از 20 به 60 کیلوگرم در هکتار منجر به افزایش ارتفاع، قطر نهنج، طول نهنج و تسریع در گلدهی می گردد. در مورد میانگین وزن ترگل بیشترین مقدار در بالاترین سطح کودی (7.37 گرم در گلدان) و کمترین وزن تر گل در سطح کودی 40 کیلوگرم در هکتار (6.04 گرم در گلدان) به دست آمد. اثر سطوح مختلف آبیاری با برتری تیمار هر هفته 2 میلی متر در صفات عملکرد گل خشک، قطر نهنج و زمان گلدهی و برتری تیمار هر دو هفته 4 میلی متر در صفات وزن تر و ارتفاع بوته معنی دار شد. در واکنش متقابل آبیاری و کود، بهترین نتایج در صفات عملکرد گل تر (8.78 گرم در گلدان)، ارتفاع بوته (31.89 سانتی متر) و زود گلدهی (41 روز) در تیمار 60 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن و هر دو هفته چهار میلی متر آبیاری مشاهده شد. نتایج نشان می دهد کاربرد تیمار 60 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن و هر دو هفته چهار میلی متر آبیاری بهترین تیمار در تولید گل بابونه آلمانی باشد.