یافته های نوین کشاورزی
سال:1390 | دوره:5 | شماره:4 (20) |تعداد مقالات:8

به منظور بررسی اثرات آرایش کاشت و کاربرد مقادیر مختلف نیتروژن و همکنش آن ها بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ بهاره رقم IL111 آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با پانزده تیمار و سه تکرار در سال زراعی 88-1387 در مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی شهرستان اقلید به اجرا درآمد. کرت های اصلی شامل سه آرایش کاشت با فاصله ردیف 30، 45 و 60 سانتی متر و کرت های فرعی شامل پنج سطح نیتروژن صفر، 40، 80، 120 و 160 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص از منبع اوره بود. نتایج نشان داد بالاترین میزان عملکرد دانه به میزان 2229 کیلوگرم در هکتار و بالاترین میزان عملکرد روغن با 691 کیلوگرم در هکتار از آرایش کاشت با فاصله ردیف 60 سانتی متر و سطح کودی 80 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص حاصل شد که به ترتیب نسبت به تیمار شاهد 54 و 59.2% افزایش نشان دادند. بالاترین تعداد دانه در طبق با 88.7 عدد به عنوان مهم ترین جزء عملکرد از فاصله ردیف 60 سانتی متر و سطح کودی 80 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص حاصل شد. بالاترین درصد روغن دانه به میزان 31.7% از فاصله ردیف 60 سانتی متر و سطح کودی 40 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص و بالاترین درصد پروتئین دانه 14.62% از فاصله ردیف 60 سانتی متر و سطح کودی 160 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص حاصل شد. با توجه به نتایج به دست آمده فاصله ردیف 60 سانتی متر و کاربرد 80 کیلوگرم در هکتار نیتروژن برای جهت این رقم گلرنگ تحت شرایط اقلیمی مشابه محل آزمایش مناسب می باشد.

این تحقیق به منظور تعیین رابطه عملکرد کمی و کیفی ریشه و غلظت کلروفیل برگ با به کار بردن تیمارهای متفاوت کود نیتروژن طی مراحل مختلف رشد چغندرقند در سال 1386 در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات چغندرقند واقع در کمال آباد کرج در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار اجرا گردید. کود نیتروژن از منبع اوره در سطح صفر، 120، 160، 200 و 240 کیلوگرم در هکتار به صورتپیش کاشت با 4 تکرار به کار برده شد. در برگ هایی که قرائت کلروفیل متر صورت گرفته بود غلظت نیتروژن کل برگ با روش کجلدال اندازه گیری شد. نتایج این آزمایش نشان داد مقادیر کلروفیل متر بیش از 50% تغییرات عملکرد را توجیه می کند و کود نیتروژن تاثیر معنی داری را بر شاخص کلروفیل گذاشت. کمترین عدد قرائت شده از کلروفیل متر مربوط به تیمار عدم مصرف نیتروژن در مرحله 15-12 برگی معادل 38 بود. مقادیر قرائت شده از کلروفیل متر با میزان نیتروژن مضره در ریشه ارتباط داشت به طوری که در بالاترین عدد قرائت شده توسط SPAD که معادل 44 بود، درصد قند به پایین ترین مقدار خود یعنی 15.9 رسید. در این آزمایش بالاترین عملکرد ریشه مربوط به تیمار  N 160معادل 89.2 تن ریشه در هکتار بود و عدد قرائت شده از دستگاه در این سطح کودی در مرحله 15-12 برگی معادل 41.2 بود. با توجه به نتایج به دست آمده در این تحقیق نشان داده شد با بررسی رابطه عملکرد و اعداد قرائت شده از کلروفیل متر می توان از وضعیت عملکرد گیاه آگاه شد و کلروفیل متر با مطالعات بیشتر در آینده می تواند به عنوان یک روش ساده، سریع و غیرتخریبی در ارزیابی وضعیت عملکرد مورد استفاده قرار گیرد و به زمان مناسب برداشت مزرعه کمک کند.

به منظور بررسی اثر غلظت های مختلف هیپوکلریت سدیم و طول مدت های مختلف برای ضدعفونی کردن بذر گندم آلوده به آسپرژیلوس، آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. فاکتورها چهار غلظت 2، 4، 6 و 8% هیپوکلریت سدیم و چهار زمان 2، 5، 7 و 10 دقیقه در نظر گرفته شدند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد اثر غلظت و زمان اعمال هیپوکلریت سدیم بر روی طول ریشه چه، طول ساقه چه و وزن خشک ریشه چه و وزن خشک ساقه چه در سطح احتمال 5% معنی دار شد. بیشترین طول ریشه چه مربوط به غلظت 4% و 7 دقیقه و طول ساقه چه مربوط به غلظت 6% و 7 دقیقه و وزن خشک ریشه چه و وزن خشک ساقه چه مربوط به 8% و 5 دقیقه بود. نتایج نشان داد امکان استفاده از اختلافات غلظت مواد ضدعفونی کننده در جهت بهبود مولفه های جوانه زنی تحت دماهای زیر مطلوب و نیز امکان بهبود دماهای پایه و مطلوب در گندم وجود دارد.

به منظور بررسی اثرات تلقیح دو گانه کودهای بیولوژیک با سطوح مختلف ازت و فسفر بر خصوصیات زراعی آفتابگردان، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک اجرا شد. عوامل مورد آزمایش شامل نیتروکسین در دو سطح بدون تلقیح و با تلقیح به صورت بذر مال، بارور 2 در دو سطح بدون تلقیح و با تلقیح به صورت بذرمال و کودهای شیمیایی در چهار سطح بدون مصرف، 150 کیلوگرم نیتروژن+75 کیلوگرم فسفر، 100 کیلوگرم نیتروژن+50 کیلوگرم فسفر و 50 کیلوگرم نیتروژن+25 کیلوگرم فسفر بود. نتایج این تحقیق نشان داد که با مصرف 100 کیلوگرم نیتروژن+50 کیلوگرم فسفر در هکتار عملکرد دانه و درصد روغن نسبت به شاهد11  و 2.8% افزایش نشان دادند. با کاربرد توام نیتروکسین و بارور 2 عملکرد دانه نسبت به شاهد 18% افزایش یافت. بیشترین درصد روغن معادل 46.38 از اثر متقابل 100 کیلوگرم نیتروژن+50 کیلوگرم فسفر در هکتار توام با کاربرد نیتروکسین حاصل شد. بیشترین عملکرد دانه معادل 4599.71 کیلوگرم در هکتار از تیمار150  کیلوگرم نیتروژن+75 کیلوگرم فسفر توام با کاربرد نیتروکسین و بارور 2 حاصل شد که با تیمار  100کیلوگرم نیتروژن+50 کیلوگرم فسفر و کاربرد نیتروکسین با عملکرد معادل 4371.10 کیلوگرم در هکتار اختلاف معنی داری نشان نداد. به طور کلی نتایج نشان داد با مصرف 100 کیلوگرم نیتروژن+50 کیلوگرم فسفر توام با کاربرد کودهای زیستی نیتروکسین و بارور 2 می توان به عملکرد قابل قبولی دست یافت.

این آزمایش در سال زراعی 89-1388 در مزرعه دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک اجرا شد. عوامل مورد بررسی شامل آبیاری در سه سطح آبیاری کامل (شاهد)، قطع آبیاری در مرحله شیری شدن و مرحله خمیری شدن دانه، سالیسیلیک اسید در دو سطح با مصرف به مقدار یک میلی مولار و بدون مصرف و دو رقم الوند و شهریار، طرح آزمایشی به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار بود. نتایج نشان داد با قطع آبیاری در مرحله شیری و خمیری دانه عملکرد دانه به ترتیب 24% و 15% کاهش یافت. مصرف اسید سالیسیلیک در شرایط آبیاری مطلوب، قطع آبیاری در مرحله شیری و خمیری دانه عملکرد دانه را به ترتیب 7.2، 7 و 8.7% نسبت به شاهد افزایش داد. بیشترین عملکرد دانه معادل 3698 کیلوگرم در هکتار از تیمار آبیاری مطلوب، مصرف سالیسیلیک اسید در رقم الوند حاصل شد. در شرایط قطع آبیاری بیشترین عملکرد دانه معادل 3378 کیلوگرم در هکتار از اثر متقابل تیمار قطع آبیاری در مرحله خمیری، مصرف سالیسیلیک اسید در رقم شهریار به دست آمد. نتایج آزمایش نشان داد مصرف اسید سالیسیلیک ممکن است تا حدی اثرات تنش کم آبی را کاهش دهد.

به منظور بررسی تاثیر باکتری های آزاد کننده فسفر و محلول پاشی با سولفات روی بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم سیب زمینی اگریا و مارکیز، آزمایشی به صورت اسپیلت فاکتوریل در سه تکرار در منطقه توره از توابع شهرستان سربند واقع در 45 کیلومتری اراک، در بهار سال زراعی 88-89 اجرا شد. تیمارها شامل دو رقم سیب زمینی اگریا و مارکیز، تیمار محلولپاشی با سولفات روی در دو سطح با و بدون محلولپاشی و تیمار فسفر شامل مصرف فسفر در چهار سطح شامل صرف 100 کیلوگرم در هکتار کود شیمیایی سوپر فسفات تریپل بر اساس آزمون خاک(P1) ،100 (P2)  کیلوگرم در هکتار سوپر فسفات تریپل و باکتری های آزاد کننده فسفر،(P3)  مصرف باکتری های محلول کننده فسفر به تنهایی(P4)  مصرف 50 کیلوگرم در هکتار سوپر فسفات تریپل و اضافه کردن باکتری های محلول کننده فسفر در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد بین ارقام مورد استفاده در این بررسی از نظر عملکرد بیوماس، ارتفاع بوته، تعدا غده در بوته و عملکرد غده ها تفاوت معنی داری وجود داشت. همچنین نتایج حاکی از آن بود که رقم مارکیز در تمام صفات مورد بررسی در این تحقیق حائز برتری معنی داری نسبت به رقم شاهد یا اگریا بود. در تمام موارد با اضافه کردن کود باکتریایی حل کننده فسفر با کود شیمیایی عملکرد صفات ارتقاء نشان داد. رقم مارکیز حساسیت بیشتری نسبت به رقم اگریا به فراهمی فسفر از خود نشان داد به طوری که با کمبود فسفر وزن خشک غده های آن از 81 گرم به 51 گرم کاهش یافت. این تغییرات برای رقم اگریا از 66 به 54 گرم بود.

این آزمایش با استفاده از کرت های خرد شده نواری در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در اراضی کشت و صنعت جیرفت در سال زراعی 88 - 1387 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل روش آبیاری به عنوان عامل عمودی در 2 سطح شامل آبیاری بارانی و قطره ای و زمان آبیاری به عنوان عامل افقی اصلی در دو سطح شامل آبیاری شبانه و روزانه و الگوی کاشت در 3 سطح به عنوان عامل افقی فرعی شامل فاصله بین ردیف های کاشت 75 سانتی متر با فاصله بین بوته ها 20 سانتی متر، فاصله ردیف ها 70 سانتی متر با فاصله بین بوته ها 21.5 سانتی متر و فاصله بین ردیف ها 65 سانتی متر و فاصله بین بوته ها 23 سانتی متر و ارقام سیب زمینی به عنوان عامل فرعی فرعی در 2 سطح شامل ارقام ورگو و سانته بود. نتایج نشان داد روش آبیاری بر عملکرد غده سیب زمینی و راندمان مصرف آب در سطح آماری 1% اختلاف معنی داری را نشان داد و اثر آن بر تعداد غده و متوسط وزن غده در سطح 5% معنی دار شد. زمان آبیاری فقط بر عملکرد غده و راندمان مصرف آب در سطح آماری 5% اثر معنی داری را نشان داد. همچنین اثر الگوی کاشت بر عملکرد غده، وزن بیوماس و راندمان مصرف آب از لحاظ آماری در سطح 1% معنی دار شد. اثر ارقام بر تمام صفات اندازه گیری شده در سطح 1% معنی دار بود. حداکثر عملکرد غده سیب زمینی از روش آبیاری قطره ای به میزان 50.14 تن در هکتار حاصل شد که نسبت به روش آبیاری بارانی 22.37 تن در هکتار افزایش محصول داشت. آبیاری روزانه در مقایسه با آبیاری شبانه از عملکرد بالاتری برخوردار بود. بالاترین عملکرد سیب زمینی از رقم سانته با روش آبیاری قطره ای و زمان آبیاری روزانه و الگوی کاشت فاصله بین ردیف ها 65 سانتی متر و فاصله بین بوته ها 23 سانتی متر، معادل 55.47 تن در هکتار بود که همین تیمار برای منطقه مناسب می باشد.

این آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی واقع در شهرستان ساری در سال 1389 اجرا شد. مقادیر صفر، 250، 500 و 750 کیلوگرم سیلیس در هکتار به عنوان عامل اصلی و سطوح صفر، 30، 60 و 90 کیلوگرم پتاس خالص در هکتار به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد همه صفات مورد بررسی به غیر از طول خوشه، طول میانگره 4، حرکت خمش میانگره چهارم و شاخص برداشت تحت تاثیر مقادیر سیلیس قرار گرفتند، همچنین صفات طول ساقه، ارتفاع گیاه، طول میانگره چهارم، حرکت خمش میانگره چهارم، تعداد پنجه بارور، عملکرد دانه و شاخص برداشت تحت تاثیر مقادیر پتاسیم تفاوت معنی داری را نشان دادند. هیچ یک از صفات مورد بررسی تحت اثر متقابل مقادیر سیلیس×مقادیر پتاسیم قرار نگرفتند. حداکثر عملکرد دانه (612 گرم در متر مربع) با کاربرد 750 کیلوگرم سیلیس در هکتار حاصل شد، چون بیشترین تعداد پنجه در کپه و تعداد پنجه بارور نیز تحت این تیمار به دست آمد. کمترین حرکت خمش میانگره چهارم با مصرف 90 کیلوگرم پتاسیم در هکتار حاصل شد. بیشترین تعداد پنجه بارور، عملکرد دانه (575.3 گرم در متر مربع) و شاخص برداشت (35.6%) با کاربرد 90 کیلوگرم پتاسیم در هکتار حاصل شد. عملکرد دانه با تعداد کل پنجه در کپه و تعداد پنجه بارور همبستگی مثبتی نشان داد. شاخص برداشت با طول برگ پرچم، تعداد پنجه بارور و عملکرد دانه همبستگی مثبت نشان داد. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده مقادیر 750 کیلوگرم سیلیس در هکتار و 180 کیلوگرم پتاسیم در هکتار به عنوان تیمار مناسب معرفی می گردند.