اوج شکوه و یکی از بارزترین دوره های نمود و تعالی جلوه های هنری درتاریخ ایران زمین، دوران صفویه می باشد که مجموعه ایست کامل و تکامل یافته از تمام هنرهای کاربردی و تزئینی و تالاراشرف دراصفهان، نمونه ای بسیار ارزنده از این دوره محسوب می شود که نقوشی زیبا را در غالب هنرهای کاربردی همچون گچ بری و آجرچینی و نقاشی دیواری، کاشیکاری و... در خود جای داده است. این تالار که زمانی محل سکونت پادشاه و حرم سلطنتی وی بوده است، مشتمل است از تالار اصلی و دو اتاق در دو طرف آن، که روبه سمت جنوب ساخته شده است. نقوش به کار رفته در تزئینات تالار اشرف را می توان در دو گروه اصلی 1. نقوش گیاهی طبیعی و تجریدی (درخت سرو، گلدان و گیاه، گل وبوته، اسلیمی و ختائی) و 2 نقوش هندسی (ستاره های چند پر یا شمسه کادر محرابی، اشکال هندسی منتظم و غیر منتظم، بته جقه، طناب در هم بافته و ...) مورد طرح و بررسی قرار داد، که درمجاورت رنگ های گوناگون و همنشینی رنگ طلایی و رنگ لاجورد، جلوه ای خاص و بسیار زیبا به این بنا بخشیده است. در این تحقیق سعی گردیده، علاوه بر شناخت و دستیابی به نقش مایه های این اثر ارزنده، ویژگی های بصری و مفاهیم پنهان این نقش مایه ها مورد بررسی قرار گیرد. یافته های این مقاله نشان می دهد که: 1- نقوش گیاهی، فراوانی قابل ملاحظه ای نسبت به دیگر نقش مایه ها دارند. 2- نقوش، صرفا جنبه تزئینی نداشته و علاوه بر اشاره مستقیم به مفاهیم، سندی است که ویژگی های اعتقادی، فرهنگی و اجتماعی دوران را آشکار می سازد.