تحقیق در علوم دندانپزشکی
سال:1392 | دوره:10 | شماره:3 (پیاپی 37) |تعداد مقالات:11

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

سابقه و هدف: دنچر استوماتیت از عوارض دنچر است که اغلب بدنبال کلونیزاسیون کاندیدای دهانی بر روی آن ایجاد می شود. کنترل پلاک میکروبی دنچر با روشهای مکانیکی و شیمیایی برای پیشگیری از این ضایعه لازم است. هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین تاثیر محلول های آنزیمی آمیلاز، پپسین و پاپایین بر میزان پلاک کاندیدا آلبیکنس بر روی پلاکهای رزین آکریل بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی ابتدا بر روی 220 قطعه پلاک رزین آکریلی بیوفیلم کاندیدایی تشکیل شد. سپس تعداد سلول های کاندیدا چسبیده به 20 قطعه که بطور تصادفی انتخاب شده بودند. پس از شستشو و رنگ آمیزی با کریستال ویوله در زیر میکروسکوپ نوری تعیین گردید. سپس تعداد 200 قطعه از پلاک های آکریلی باقیمانده آلوده شده را بطور تصادفی به 4 گروه 50 تایی تقسیم و در محلول سه آنزیم مورد بررسی و همچنین آب مقطر استریل (کنترل منفی) قرار داده و مدت 8 ساعت در دمای اتاق غوطه ور شدند؛ مجددا میزان سلول های کاندیدای چسبیده به قطعات رزین مانند مرحله قبل محاسبه و داده ها با کمک تستهای ANOVA و t teast با استفاده از نرم افزار SPSS مقایسه شدند.یافته ها: میزان سلول های کاندیدا متصل صفحات آکریلی در هر میدان دید پس از ضدعفونی در محلول پاپایین 2.39±0.76، پپسین 7.14±1.47 و آمیلاز 8.22±1.29 و در گروه کنترل منفی، 9.66±1.54 بود. و بین سه محلول تفاوت معنی داری وجود داشت. (P=0.001)، آنزیم پاپایین 78.9 درصد از سلول های کاندیدای متصل شده به قطعات آکریلی را پاک نمود در حالی که آنزیم آمیلاز دارای حداقل خواص پاک کنندگی بوده و تنها %27.4 سلول های کاندیدای چسبیده به قطعات دنچر را پاک نمود.نتیجه گیری: به نظر می رسد آنزیم پاپایین بیشترین تاثیر در کاهش پلاک کاندیدایی چسبیده به قطعات رزین آکریلی را دارد.

سابقه و هدف: مطالعات گذشته اثر سودمند پروبیوتیک های محصولات لبنی را بر میکروبهای دهانی گزارش کرده اند. از آنجا که تاکنون مطالعه ای در مورد اثر این محصولات بر pH بزاق انجام نشده است و از طرفی تغییرات pH در شروع دمینرالیزاسیون اهمیت دارد، این مطالعه با هدف بررسی اثر ماست پروبیوتیک بر pH بزاق در بیماران ارتودنسی انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه تجربی، از نوع کارآزمایی بالینی متقاطع دو سوکور بود. 20 نفر از مراجعین به مطب خصوصی شهر تهران که تحت درمان ارتودنسی دو فک بوده و سه ماه از شروع درمان آنها می گذشت انتخاب شدند. میزان pH بزاق توسط کیت در شروع مطالعه اندازه گیری شد. بیماران به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند و به مدت 2 هفته ماست های نوع A و B را مصرف کردند بعد از گذشت 6 هفته wash out مجددا به مدت 2 هفته ماست مصرف کردند. در ابتدا و انتهای 2 هفته اول و دوم نمونه گیری انجام شد. با استفاده از آزمون تکراری ANOVA نتایج حاصل مقایسه شدند.یافته ها: میزان pH بزاق قبل و بعد از مصرف ماست پروبیوتیک به ترتیب 6.79±0.32 و 7.08±0.39 (P<0.05) بود و در مورد ماست معمولی به ترتیب قبل و بعد از مصرف برابر با 6.86±0.35 و 6.88±0.36 (P<0.5) بود. مقایسه نتایج نشان داد مصرف ماست پروبیوتیک باعث افزایش pH بزاق می شود و مصرف ماست معمولی بر روی pH بزاق اثری ندارد.نتیجه گیری: تجویز ماست پروبیوتیک می تواند در افزایش pH بزاق در بیماران نقش داشته باشد و احتمالا شرایط را به سمت رمینرالیزاسیون ساختارهای معدنی دندان پیش ببرد.

سابقه و هدف: چسبندگی استرپتوکوک موتانس بر روی سطح دندان و پروتزهای دندانی باعث پوسیدگی و بیماریهای پریودنتال میشود و یکی از عواملی که این چسبندگی را بر سطوح پروتزهای دندانی تشدید میکند، زبری سطوح است. هدف از این مطالعه، بررسی نقش چهار حالت مختلف آماده سازی سطح پرسلن بر میزان چسبندگی استرپتوکوک موتانس بود.مواد و روش ها: این مطالعه تجربی بر روی 60 دیسک پرسلنی 10´3 میلی متری از نوع (Noritake) انجام شد. نمونه ها پس از پخت بصورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. در گروه اول، گلیز و در گروه دوم، اورگلیز و در گروه سوم، پالیش انجام شد و گروه چهارم، بدون انجام عملی بر روی سطح آن، دست نخورده باقی ماند. سپس نمونه ها رادر لوله های آزمایش قرار داده و با سوسپانسیون باکتریایی استرپتوکوک موتانس با کد استاندارد PTCC1643 با غلظت 106×1 سلول بر میکرولیتر مواجه نمودیم و پس از کشت در محیط بلاد آگار در نهایت میزان چسبندگی باکتری به قطعات پرسلن اندازه گیری شد. خشونت سطحی نمونه ها توسط میکروسکوپ الکترونی اندازه گیری شده و داده ها توسط آزمون Kruskal-Wallis و Mann-U- Whitney آنالیز شدند و میزان همبستگی خشونت سطحی و میزان چسبندگی با آزمون پیرسون بررسی شد.یافته ها: میزان چسبندگی باکتری در گروه گلیز شده، (35±20.92)، اورگلیز، (28±6.73)، پالیش شده، (103±22.1) و بدون گلیز، (115±16.2) بود و بین چهار گروه اختلاف معنی داری دیده شد. (P<0.05) میزان خشونت سطحی نیز در گروه گلیز شده، (0.67±0.004)، اورگلیز، (0.48±0.003)، بدون گلیز، (0.89±0.005) و پالیش شده (1.7±0.004) بود. نتایج آزمونهای آماری، اختلاف معناداری را بین هر چهار گروه نشان داد. همبستگی مثبت بین میزان خشونت سطحی و چسبندگی استرپتوکوک موتانس دیده شد. (P=0.0001).نتیجه گیری: بنظر می رسد که سطح اورگلیز، کمترین میزان چسبندگی باکتری و سطح بدون گلیز بیشترین میزان چسبندگی باکتری را داشته و نیز سطح گلیز شده نسبت به سطح پولیش شده چسبندگی کمتری خواهد داشت.

سابقه و هدف: افزایش زبری سطحی مینا پس از درمان های سفید کننده یکی از مشکلات اساسی این درمانها است که موجب ایجاد آثار جانبی از جمله کاهش مقاومت مینا در برابر فشارهای وارده، جذب رنگدانه ها و استعداد ابتلا به پوسیدگی می گردد، هدف از این تحقیق بررسی اثر محصول white strip bleaching بر زبری سطحی مینا و مقایسه آن با یک نوع home bleaching بوده است.مواد و روش ها: این تحقیق از نوع تجربی بود و در آن 30 بلوک مینایی که از 15 دندان مولر سوم تازه کشیده شده آماده شده بودند به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول تحت درمان با home bleaching نوع Day white ACP حاوی پراکسید هیدروژن 9.5 درصد به مدت 14 روز، روزانه 2 بار و هر بار 30 دقیقه قرار گرفت و گروه دوم تحت درمان با crest white strip supreme حاوی پراکسید هیدروژن 14 درصد به مدت 21 روز، روزانه 2 بار و هر بار 30 دقیقه قرار گرفت. خشونت مینا در نمونه ها قبل و بعد از درمان با پروفایلومتر اندازه گیری شد. جهت مقایسه قبل و بعد نتایج در هر گروه از آزمون paired sample t و جهت مقایسه تفاوت اعداد بین دو گروه از آزمون Independent sample t استفاده شد.یافته ها: میزان خشونت مینا بعد از درمان در گروه home bleaching,white strip bleaching به ترتیب 4.06±1.42 و 3.3±0.73 بود که نسبت به قبل از آن یعنی 2.22±0.67 و 3.01±0.16 افزایش معنی داری را نشان داد (P<0.05) ولی تفاوت دو گروه نسبت به هم معنی دار نبود. (P>0.05)نتیجه گیری: به نظر می رسد که دو ماده bleaching مورد بررسی باعث افزایش زبری سطحی مینا پس از مصرف می شوند ولی تفاوت خاصی از این نظر بین دو گروه وجود ندارد.

سابقه و هدف: با توجه به استفاده وسیع از کلسیم هیدروکسید و کاربرد حامل های مختلف به همراه این ماده در داخل کانال ریشه، این مطالعه با هدف تعیین تغییرات PH سطحی عاج ریشه پس از قرار دادن خمیر کلسیم هیدروکسید با حامل های مختلف در داخل کانال ریشه انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 33 دندان تک کانال کشیده شده انسان با روش استاندارد Step back پاکسازی و شکل دهی شدند. در مرحله بعد، 3 حفره در سطح فاشیال ریشه در نواحی سرویکال، میانی و اپیکال با عمق 0.75 میلی متر و قطر 1.5 میلی متر ایجاد شد. سپس دندان ها به طور تصادفی به 3 گروه 11 تایی تقسیم شدند. دندان ها در گروه اول (A) توسط مخلوط خامه ای کلسیم هیدروکسید با نرمال سالین و در گروه دوم (B) توسط مخلوط کلسیم هیدروکسید با کلر هگزیدین 2 درصد با استفاده از دریل های لنتولو پر شدند. کانال دندان های گروه سوم به عنوان گروه کنترل منفی خالی گذاشته شد. PH نواحی مختلف ریشه در روزهای 1، 3، 7 و 14 اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج نشان داد که PH گروه کلسیم هیدروکسید با نرمال سالین در تمامی زمان های مورد بررسی، به نحو معنی داری بیشتر از گروه های دیگر بود (P<0.001) در گروه مخلوط کلسیم هیدروکسید با نرمال سالین (A)، بیشترین میانگین PH در روز سوم در ناحیه اپیکال ریشه و به میزان 9.9±0.5 بود. در گروه مخلوط کلسیم هیدروکسید با کلر هگزیدین 2 درصد (B)، بیشترین میانگین PH در روز سوم در ناحیه اپیکال ریشه و به میزان 8.7±0.3 بود.نتیجه گیری: با توجه به تغییرات اندک pH در سطح عاج ریشه به علت نفوذ کمتر یون های هیدروکسیل، به منظور دستیابی به PH بالاتر، استفاده از نرمال سالین به عنوان ماده حامل هیدروکسید کلسیم، PH نسبت به موادی که اسیدی دارند، ارجحیت دارد.

سابقه و هدف: امروزه درباره مقاومت به شکست دندانهایی که درمان ریشه شده و با طرح های مختلف پست های زیبایی درمان می شوند، اطلاعات کمی در دسترس است. هدف از این مطالعه مقایسه مقاومت به شکست و نوع شکست دندانهای درمان ریشه شده بود که با دو طرح متفاوت پست های کوارتز فایبر بازسازی شده اند.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی 20 عدد دندان پرمولر سالم فک پایین که اندازه های تقریبا یکسانی داشتند انتخاب شده و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند (هر گروه 10 عدد). بعد از بریدن تاج ها و انجام درمان ریشه دندان ها به ترتیب با پست های quartz fiber single taper light-post در گروه A و quartz fiber D.T light-post در گروه B بازسازی شدند. همه پست ها با سمان dual cure سمان شدند. کورهای کامپوزیتی توسط ماتریکس های پلی استری از پیش ساخته شده فرم داده شدند. همه نمونه ها درون قالب های آکریلیک مانت شدند به طوری که یک لایه نازک ماده الاستیکی پلی اتری ایمپرگام (Impergum) دور ریشه ها نقش لیگامان پریودنتال را بازی کند. نیروی فشاری با سرعت 1 میلی متر در دقیقه و با زاویه 135 درجه نسبت به محور طولی دندان اعمال شد تا شکستگی رخ داد. از آزمون T-test برای تحلیل آماری بار (load) شکست بین گروه ها استفاده گردید.یافته ها: هیچ تفاوت معنی داری بین 2 گروه از لحاظ مقاومت به شکست مشاهده نشد. میزان نیروی منجر به شکست ریشه در گروه A و B به ترتیب 366.7±102.7 نیوتن و 382.4±67.3 نیوتن بود. (P<0.6)نتیجه گیری: بر اساس یافته های این تحقیق، دو طرح متفاوت پست های تیپر کوارتز فایبر در مقایسه با هم مقاومت به شکست دندانهای درمان ریشه شده را تحت تاثیر قرار ندادند.

سابقه و هدف: بدلیل محدودیت های رادیوگرافی معمولی در تشخیص پوسیدگیهای ثانویه، این مطالعه با هدف تعیین قدرت رادیوگرافی Digital Subtraction در تشخیص پوسیدگی های ثانویه انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه با طراحی تشخیصی بر روی 40 دندان مولر دائمی سالم که در محلول فرمالین 10 درصد نگهداری شده بود انجام شد. 80 حفره کلاس دو استاندارد در سطوح مزیال و دیستال دندانها ایجاد و با آمالگام ترمیم شد. دندانها توسط پوتی در فیلم نگهدار xcp ثابت شدند و تصاویر دیجیتال اولیه از هر دندان تهیه و در حافظه دستگاه ذخیره گردید. سپس پوسیدگی ثانویه توسط فرز روند 1 به عمق 1 میلیمتر در دیواره لثه ایجاد شده، توسط موم قرمز ترمیم شد. از دندانها مطابق تابش اولیه تصویر دیجیتال گرفته و تصاویر در حافظه دستگاه ذخیره شد. بعد از بررسی تصاویر توسط متخصصین، نتایج آماری با استفاده از نرم افزار (16) spss بررسی شد و شاخص های پنج گانه تشخیصی محاسبه شد.یافته ها: PPV (ارزش پیش بینی مثبت) و) NPV (ارزش اخباری منفی) حساسیت و ویژگی به ترتیب، در ناحیه مزیال %71.6، %75.4، %69.6 و %77.2 و در ناحیه دیستال 77%، 87% و 86%، %79.45 محاسبه گردید. در ناحیه مزیال میزان خطای تشخیص (%26.2) DSR نسبت به ناحیه دیستال (%17.4) بیشتر بود که این اختلاف از لحاظ آماری معنادار بود. (P<0.001)نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از رادیوگرافی Digital subtraction در تشخیص پوسیدگی های ثانویه به خصوص در سطح دیستال دندان مفید است.

سابقه و هدف: یک قدم مهم برای ثبت CBCT به عنوان یک رویکرد معمول تشخیصی در ارتودنسی تعیین پایایی آن در شناسایی لندمارک ها است. هدف از این مطالعه ارزیابی پایایی intra observer و inter observer در شناسایی لندمارکها در سه بعد با استفاده از تصاویر CBCT بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی تصاویر CBCT 30 بیمار انتخاب شد. دو مشاهده گر هر کدام 2 بار به صورت جداگانه 14 لندمارک انتخابی را در تصاویر CBCT مورد نظر شناسایی کردند. روش کار به این صورت بود که ابتدا مناسب ترین برش در نماهای ساژیتال، کرونال وآگزیال برای لندمارک مربوطه انتخاب و سپس مختصات آن (X، Yو Z) بر حسب میلی متر تعیین می گردید. جهت محاسبه پایایی intra observerو inter observer از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد.یافته ها: در 97.6 درصد از موارد intraobserver و 92.8 درصد از موارد interobserver، Intraclass correlation (ICC) بالای 0.7 بود. در هیچ مورد ICC کم تر از 0.6 به دست نیامد.ICC  در 59.5 درصد از ارزیابی های Intraobserver، بزرگتر یا مساوی 0.9 بود. در 66.6 درصد از ارزیابی های interobserver، ICC بزرگتر یا مساوی 0.9 بود. میانگین اختلاف ها بین 2 مشاهده گر در 95.2 درصد موارد زیر 2 میلی متر بود.نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های این مطالعه و نتایج به دست آمده می توان نتیجه گیری نمود که در کل پایایی interobserver و intraobserver در شناسایی لندمارک های سه بعدی بر روی تصاویر CBCT بالا بوده و آنالیز سفالومتری سه بعدی با استفاده از تصاویر CBCT می تواند اطلاعات تجدید پذیری را ارائه دهد.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بیماری های پریودنتال با افزایش سن و عوارض شناخته شده آن به ویژه در سالمندان و کمبود اطلاعات بومی در این زمینه، به منظور تعیین وضعیت پریودنتال در سالمندان و عوامل مرتبط، این تحقیق روی سالمندان ساکن مراکز نگهداری سالمندان تحت پوشش سازمان بهزیستی شهر تهران در سال 1390 انجام گرفت.مواد و روش ها: این تحقیق به روش توصیفی بر روی 137 سالمند که حداقل یک دندان داشته، از لحاظ ذهنی سالم بودند و به واسطه وجود بیماری سیستمیک جهت انجام معاینات مربوطه نیاز به پروفیلاکسی آنتی بیوتیک نداشتند، انجام شد. شاخص های پریودنتال تحت بررسی شامل میزان پلاک، جرم خونریزی حین پروبینگ و میزان تحلیل لثه بالینی و عمق پروبینگ بود. عوامل مرتبط شامل سن، جنس، تحصیلات، استعمال سیگار، مسواک زدن، سابقه درمان پریودنتال، مدت اقامت، سمت در شغل و سمت در شغل کفیل در تحقیق ارزیابی شد. شیوع و شدت بیماری پریودنتال و میزان واقعی آن در جامعه برآورد گردید و نقش عوامل مرتبط توسط آزمون Fisher تعیین گردید و (P<0.1) به عنوان معنی دار تلقی شد.یافته ها: از تعداد 607 نفر سالمند ساکن سرای سالمندان تحت پوشش بهزیستی شهر تهران، 137 نفر واجد شرایط ورود به مطالعه بودند. که 58 نفر (42.3 درصد) آنها زن و 79 نفر (57.6 درصد) مرد با متوسط سنی 64.3±1.8 بودند. 7 نفر (یا 5.1 درصد) فاقد بیماری پریودنتال بوده 18.9 رصد پریودنتیت خفیف، 44.5 درصد پریودونتیت متوسط و 31.4 درصد پریودونتیت شدید داشتند. افرادی که بیماری پریودنتال داشتند چندین برابر بیشتر از کسانی که بیماری پریودنتال نداشتند در مواجهه با مسواک نزدن، سیگار کشیدن و تحصیلات پایین بوده و بیشتر در مشاغل کارگری اشتغال داشتند. (P<0.1)نتیجه گیری: به نظر می رسد بالا بودن شیوع بیماری پریودنتال در سالمندان تحت پوشش سازمان بهزیستی، با توجه به ضرورت نیازهای درمانی و ارائه خدمات دندانپزشکی به آنها می بایست در اولویت برنامه کاری سازمان بهزیستی قرار گیرد.

سابقه و هدف: با توجه به اجرای طرح پزشک خانواده و دسترسی راحت به پزشکان، بخصوص در مناطق دورافتاده، اکثر بیماران برای درمان ضایعات دهانیشان به آنها مراجعه می کنند. این مطالعه در صدد تعیین میزان مهارت در تشخیص ضایعات مخاطی دهان و نحوه عملکرد دانشجویان اینترن پزشکی دانشگاه جندی شاپور اهواز در سال 1391 در درمان این ضایعات بود.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی بود که 80 نفر از اینترنهای پزشکی را مورد ارزیابی قرارداد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای متشکل از 18 سوال بود که با استفاده از سایر تحقیقات مشابه تهیه گردید. روایی پرسشنامه با نظر 5 نفر از متخصصین رشته بیماری های دهان تعیین گردید. این پرسشنامه مشتمل بر سه قسمت بود. با مراجعه به بیمارستان های آموزشی پرسشنامه ها به صورت حضوری کامل می شد. داده ها با کمک نرم افزار 15 SPSS مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: 42.5 درصد از اینترنها مرد و 57.5 درصد دیگر زن بودند و در محدوده سنی 26-24 سال قرار داشتند. میزان نمره اینترنها مذکر و مونث در مهارت تشخیص به ترتیب 3.97±0.25 و 3.83±0.16 بود. در عملکرد درمان میانگین نمره اینترنهای مذکر و مونث به ترتیب 1.94±0.17 و 1.96±0.13 بود. تفاوت آماری معناداری در میزان عملکرد درمان و مهارت تشخیص بیماری های دهان در دانشجویان مرد و زن مشاهده نشد. (P=0.23) و 74 درصد افراد مورد بررسی، موافق ارائه یک واحد درسی بیماری های دهان بوند.نتیجه گیری: به نظر میرسد دانشجویان پزشکی عملکرد مطلوبی در درمان بیماران با مشکلات مخاطی دهان ندارند، آنها موافق ارائه واحد بیماریهای دهان به دانشجویان پزشکی می باشند و جا دارد این موضوع توسط مسوولین آموزشی دانشگاه پیگیری شود.