زیست شناسی ایران
سال:1383 | دوره:17 | شماره:2 |تعداد مقالات:9

گونه Rana ridibunda در کلیه بخش های تالاب و آبگیرها و آب بندانها و رودخانه های نزدیک تالاب وجود دارد و در تراکم های مختلف مشاهده می گردد. تاکنون مطالعه خاصی روی این گونه انجام نگرفته است. در این مقاله بررسی تغذیه ای لاروها و قورباغه های بالغ همچنین مطالعه تولید مثل آن انجام گرفت. برای تعیین رژیم غذایی لارو محتویات 66 روده بررسی و با پلانکتونهای محیط مقایسه شد. همچنین به منظور تعیین نوع پلانکتونهای جذب شده ابتدا و انتهای 49 روده لارو مقایسه گردید. برای تغذیه بالغین موجودات خورده شده توسط 142 قورباغه شناسایی گردید. بمنظور بررسی فعالیتهای تولید مثلی مشاهدات صحرایی نیز ثبت گردید. از فیتوپلانکتون ها شاخه Chrysophyta و از زئوپلانکتونها گروه Rotatoria بیشترین میانگین فراوانی را در طبیعت و روده لاروهای مورد بررسی نسبت به شاخه ها و گروه های دیگر دارا بوده اند، اما همخوانی بین نوع جنسهای مشاهده شده در طبیعت و روده لاروها اندک بوده و در بسیاری از گروه ها وجود نداشته است. نتایج بررسی تغذیه ای لاروها در گروههای مختلف طولی و وزنی نشان داد که از نظر فراوانی پلانکتونها تفاوت معنی دار وجود ندارند که حاکی از عدم ارتباط فراوانی پلانکتونها با متغیرهای طول یا وزن بدن بوده است. بررسی پلانکتونی در ابتدا و انتهای روده لاروها نشان داد که تنها شاخه Chrysophyta در ابتدا و انتهای روده در سطح 95% تفاوت معنی دار داشته و Chlorophyta نیز کاهش مشهود داشته است، از این دو شاخه تفاوت سرده های (جنسهای) Diatoma, Cyclotella, Cocconeis و Chlorella در ابتدا و انتهای روده لارو معنی دار می باشد. سرده (جنس) Arcella، از گروه زئوپلانکتونی Rhizopoda نیز در ابتدا و انتهای روده لارو تفاوت معنی دار نشان داد. میانگین وزن غذا به وزن بدن در قورباغه ها 2.94 درصد بوده است. بیشترین فراوانی موجودات خورده شده مربوط به حشرات خشکی زی می باشد، حشرات آبزی، لارو آنها و گیاه آزولا در رتبه های بعدی قرار می گیرند. نتایج مشاهدات صحرایی حاکی از آن است که آواز خوانی قورباغه ها و فعالیت تولید مثلی در بخش های شمالی از اواخر اسفند، یا اوایل فروردین شروع شده و در بخش های جنوبی تا اواسط مرداد به درازا میکشد. از بررسی هماوری 18 ماده تخمدار میانگین تعداد تخم ها 2676 ± 5019 بوده است. نمونه های دگردیسی یافته در اواسط خرداد ظاهر شده و در برخی مناطق تا آبان ادامه دارد.

گوناگونی cpDNA در 14 جمعیت راش ایران (Fagus orientalis Lipsky) در طول گستره پراکنش این گونه درختی در منطقه خزری بررسی گردید. دو منطقه بین ژنی cpDNA 1- منطقه OA بین ژن های tRNA) trnD آسپارژین) و tRNA) trnT تریونین) و 2- منطقه DT بین ژن های orf184 و petA بررسی گردیدند. قطعات محدود کننده منطقه DT هیچ پلی مورفیسمی در میان افراد جمعیت های مورد مطالعه نشان ندادند. در حالی که در میان افراد درون جمعیت های مورد مطالعه منطقه اسالم و جمعیت نکا- 1400، شاهد وجود پلی مورفیسم در قطعات محدود کننده منطقه OA مشاهده گردید. در مجموع سه هاپلوتایپ کلروپلاستی متفاوت شماره گذاری شد. توزیع هاپلوتایپهای cpDNA نشان دهنده ساختار جغرافیایی در تمایز ژنتیکی با Gst=68.7% و Nst=70.3% بود. توزیع هاپلوتایپهای cpDNA می تواند به تاریخچه مهاجرت راش در طول توزیع تاریخی آن در دوران سوم از اسالم (منطقه بسیار پلی مورفیک) به شرق جنگل های هیرکانی نسبت داده شود.

در این تحقیق، تاثیر مهار کنندگی PGIP استخراج شده از هیپوکتیل گیاه لوبیا (Phaseolus vulgaris) واریته درخشان روز آنزیم پلی گالاکتوروناز جدایه F15 قارچ Fusarium oxysporum (با شدت بیماری زایی زیاد) مورد بررسی قرارگرفت. نتایج حاصله نشان داد که این PGIP قادر است به میزان 54.5 درصد فعالیت آنزیم PG جدایه فوق را مهار نماید. با توجه به این نتایج جهت بررسی توان ژن Pgip این واریته اقدام به تکثیر، کلون کردن، تعیین توالی و مقایسه آن با توالی ژنهای مشابه گزارش شده، گردید. این مقایسه نشان داد که طول ژن کامل Pgip در این واریته (درخشان) برابر 1029 bp با محتوای GC برابر 15، 50 درصد بوده که با توجه به (Open reading ORF frame) موجود در آن میتواند یک پلی پپتید بطول 342 اسید آمینه راکد نماید. برای اطمینان از صحت توالی بدست آمده علاوه بر استفاده از آنزیم pfu برای تکثیر ژن مربوطه، تعیین توالی این ژن نیز در دو جهت انجام گرفت. توالی فوق برای تعیین تطابق با توالی ژنهای موجود در بانکهای اطلاعاتی PDB, DDBJ, EMBL, GeneBank مورد استفاده قرارگرفت. نتایج حاصله نشان داد که توالی DNA این ژن با توالی ژن Pgip-1 از لوبیای واریته Saxa به میزان صددرصد مشابهت دارد. همچنین مقایسه این توالی با توالی Pgip-2 از لوبیای واریته Pinto نشان داد که توالی ژن Pgip واریته درخشان علاوه بر اضافه داشتن 27 نوکلئوتید در ابتدای ژن، در تعداد 26 نوکلئوتید در طول ژن نیز با توالی Pgip-2 اختلاف دارد.

اندونو کلئاز خاص و محدود کننده Xho1 از جدایه های Xanthomonas vasicola pu.holcicola تولید می شود ترتیب نوکلئوتیدی 5'-CTCGAG-3' را شناسایی نموده و برش می دهد و نیز انتهای تک رشته چسبان تولید می کند. به منظور بررسی وجود و خالص سازی این آنزیم از جدایه های باکتری زانتوموناس جدا شده از علف قیاق در استان کرمان اقدام گردید (رحیمیان 1373). با عصاره گیری در حضور استرپتومایسین سولفات و انجام کروماتوگرافی بر روی ستونهای فسفو سلولز (whatmanp-11) و DEAE ی بخش های سلولز نمونه های حاوی آنزیم بر روی مولکول های  DNAی متفاوت از جمله فاژ لامبدا، پلازمید PTEM وDNA ی کروموزومی کلی باسیل و باکتری میزبان اثر داده شد. مقایسه نوارهای الکتروفورزی قطعات  DNAی حاصل از اثر این آنزیم و آنزیم استاندارد Xho1 تولیدی شرکت سیگما، خلوص کافی و اختصاصی بودن محل های برش آنزیم به دست آمده را تایید نمود.

شواهدی وجود دارد که استروژن بر لیپیدها و لیپوپروتیین های سرم و کبد تاثیر می گذارد. در این مطالعه اثرات یک ترکیب استروژنی به نام اتینیل استرادیول بر لیپیدها و لیپوپروتیینهای سرم موشهای صحرایی ماده هیپرکلسترولمیک بررسی شده است. موشهای صحرایی مدت 2 ماه تحت تاثیر رژیم غذایی پر کلسترول (2%) قرار گرفتند. اتینیل استرادیول طی دوره دو ماهه آزمایش، روزانه به صورت زیر پوستی تزریق شد. پس از پایان آزمایش و تهیه سرم از نمونه های خون غلظت کلسترول تام، تری گلیسرید،VIDL, LDL, HDL  اندازه گیری گردید. نتایج حاصل با استفاده از جدول آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و مقایسه بین میانگین ها در سطح 5% بعمل آمد. طبق نتایج بدست آمده، غلظت کلسترول تام و LDL در گروههای دریافت کننده اتینیل استرادیول کاهش معنی دار و قابل توجهی نشان داد(P<0.05) ، در حالی که در غلظت تری گلیسرید،VLDL و HDL تغییر معنی داری مشاهده نشد. کاهش غلظت کلسترول تام و LDL از طریق افزایش گیرنده های LDL در کبد و دیگر بافتها مورد بحث قرارگرفته است.

یکی از عوارض جانبی مهار کننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACEI) مثل کاپتوپریل که در معالجه فشار خون و نارسایی قلبی مصرف می شوند ایجاد سرفه های خشک می باشد. مهار کننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین از تشکیل آنژیوتانسین II و تولید رادیکالهای آزاد، هیدرولیز برادی کینین، انکفالینها و آندورفینها جلوگیری می کنند و براساس برخی گزارشات افزایش غلظت برادی کینین باعث ایجاد سرفه های حاصل از مصرف داروهای ACEI می باشد. نوسکاپین یک آلکالوئید اپیوئیدی ضد سرفه است که در مداوای سرفه القا شده با مهار کننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین موثر می باشد. گزارش شده که نوسکاپین باعث کاهش اثر برادی کینین می شود. از سوی دیگر، داروهای ACEI دارای اثر تقویت کنندگی بر الگوهای حافظه و یادگیری هستند و براساس تحقیقات بعمل آمده به نظر می رسد که برادی کینین در این مورد نقش اساسی را بازی می کند.در این تحقیق اثرات مرکزی نوسکاپین و نیز تداخل عمل آن با داروی کاپتوپریل بر حافظه و یادگیری در موشهای صحرایی نر نژاد ویستار بررسی شده است. تزریق دوزهای مختلف نوسکاپین(1, 2, 3 μg/3μl)  در مقایسه با گروه شم (که سالین دریافت کرده بودند) در 30 دقیقه قبل از اکتساب و یا در 20 دقیقه و همچنین 24 ساعت قبل از بیادآوری مشخصا و بصورت وابسته به دوز "زمان یادآوری" را کاهش داد. همچنین تزریق درون بطنی (5μg/3μl) کاپتوپریل (داروی ACEI و مهار کننده تجزیه برادی کینین) هم حافظه کوتاه مدت و هم حافظه بلند مدت و نیز یادگیری را تقویت کرد. تزریق توام دوزهای مختلف نوسکاپین (1, 2, 3 μg/3μl) همراه کاپتوپریل (5μg/3μl) نیز حافظه و یادگیری را کاهش داد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که احتمال داده می شود نوسکاپین می تواند با اثر آنتاگونیستی با برادی کینین حافظه و یادگیری القا شده با داروهای ACE I را تضعیف کند.

گیاه (Polygonaceae) A. suaedifolia، گونه ای بومی و دارای پراکنش محدود در استان آذربایجان شرقی میباشد. در این مقاله، مناطق پراکنش و ویژگیهای اکولوژیکی از جمله تراکم، سطح پوشش، فرکانس و ضریب اهمیت این گونه بررسی شده است. در ضمن، شرایط اقلیمی و ارتباط خاک با پراکنش و رشد، ارایه و فنولوژی (پدیده شناسی) و دینامیک (پویایی) جمعیت این گونه نیز بررسی گردید. نتایج نشان داد کهA. suaedifolia  در هر دو منطقه مورد بررسی فاقد پایه های دو تا چهار ساله بوده و نسبت دانه رستهای استقرار یافته به کل دانه های جوانه زده تنها 5 تا 7 درصد بوده است. بنظر میرسد عوامل اقلیمی مانند کاهش بارندگی و افزایش دمای سالانه در سالهای اخیر، در زوال جمعیت این گونه موثربوده است. بالا بودن سدیم و PH خاک و نیز عوامل داخلی از جمله بالا بودن سن گلدهی ونسبت بالای گلدهی تلقیح نشده را میتوان از جمله عوامل دیگری دانست که نادر بودن این گیاه را توجیه می کند.

در این تحقیق کالوس های حاصل از گیاه یونجه در محیط کشت (invitro) تحت تابش پرتو UV-C به مدت 0، 15، 30 و 60 دقیقه قرار گرفت و سپس به محیط های کشت MS حاوی 0، 2، 5، 10،20  و 30 درصد PEG منتقل و در اتاق کشت تاریک نگهداری شدند. کالوس های متحمل به تنش خشکی براساس وزن تر گزینش شدند. نتایج نشان داد که تابش UV-C به مدت 60 دقیقه، تحمل به تنش اسموتیک را افزایش می دهد و از اثرات تنش خشکی در محیط های کشت حاوی 10 و 20 درصد PEG می کاهد. فعالیت آنزیم اسید فسفاتاز نیز تحت تابش UV-C کاهش یافته، در حالیکه فعالیت این آنزیم در کالوس های تابش ندیده تا غلظت 20 درصد PEC در محیط کشت افزایش می یابد. بهره حال به نظر می رسد که پرتو UV-C سیستم دفاعی داخلی گیاه را فعال کرده و ممکن است بیان ژن های مشخص در مسیر سنتز مشتقات فنلی راالقا نماید.