دنیای میکروب ها
سال:1393 | دوره:7 | شماره:4 (پیاپی 21) |تعداد مقالات:11

سابقه و هدف: ویروس برونشیت عفونی متعلق به خانواده کرونا ویریده عامل بیماری برونشیت عفونی ماکیان است. این بیماری به شدت واگیردار بوده و موجب تلفات بالا و خسارات اقتصادی گسترده در صنعت پرورش طیور می گردد. این مطالعه با هدف ارزیابی فراوانی سروتایپ های ویروس برونشیت عفونی در گله های گوشتی مرغداری های اطراف رشت انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی- توصیفی بر روی نمونه های نای و ریه جوجه های گوشتی از 50 گله مختلف از مرغداری های گوشتی اطراف شهرستان رشت انجام شد. در ابتدا نمونه های مثبت برونشیت عفونی با روش RT-PCR شناسایی شدند. سپس سروتیپ این جدایه ها با واکنش nested PCR اختصاصی تیپ های ماساچوست و 793/B تعیین گردید.یافته ها: از 50 نمونه مورد بررسی 32 نمونه (64%) آلوده به برونشیت عفونی بودند. واکنش nested PCR نشان داد که 10 مورد (31.25 درصد) از نمونه های مثبت برونشیت عفونی آلوده به سروتیپ 793/B و 22 نمونه (68.75 درصد) آلوده به سروتیپ ماساچوست بودند.نتیجه گیری: واکسن H120 سروتیپ ماساچوست تنها محافظت نسبی در برابر سایر سروتیپ ها ایجاد می کند. حضور سروتیپ 793/B در منطقه ضرورت وارد کردن این سروتیپ در ترکیب با سروتیپ ماساچوست در برنامه واکسینایسون را به منظور ایجاد ایمنی مناسب در گله ها مشخص می نماید.

سابقه و هدف: سالمونلوز یکی از بیماری های عفونی و مشترک در انسان و حیوانات می باشد. سالمونلا انتریتیدیس سروتیپ غالب جدا شده از انسان و طیور بوده که منبع انتقال عفونت است. سرووارهای مشخصی از سالمونلا، پلاسمید حامل اپرون spv شامل پنج ژن spvRABCD دارند. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی ژن های پلاسمیدی spvB، spvC و spvR در سالمونلا انتریتیدیس جداسازی شده از مرغداری های صنعتی استان چهار محال و بختیاری انجام شد.مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی-توصیفی بر روی 305 نمونه مدفوعی از طیور انجام شد. پس از تعیین هویت اولیه باکتری سالمونلا با آزمون های بیوشیمیایی، به منظور افتراق سالمونلا انتریتیدیس از سایر سرووارها و به منظور بررسی فراوانی ژن های پلاسمیدی spvB، spvC و spvR از پرایمرهای اختصاصی این ژن ها و روش PCR استفاده گردید.یافته ها: در مجموع تعداد 160 (%52.45) نمونه آلوده به سالمونلا بودند. از این میان تعداد 94 مورد (%58.75) با تکثیر ژن sefA به عنوان گونه سالمونلا انتریتیدیس شناخته شدند. فراوانی هر یک از ژن های spvB، spvC و spvR در نمونه های آلوده به سالمونلا انتریتیدیس به ترتیب 45.7، 76.6 و 69.14 درصد گزارش شد.نتیجه گیری: آزمون مولکولی PCR، یک روش فراگیر برای شناسایی سریع سویه سالمونلا انتریتیدیس بوده و کاربرد آن در افتراق این باکتری نسبت به سرووارهای دیگر سالمونلا در سایر نقاط کشور پیشنهاد می شود. همچنین می توان شیوع نسبتا بالای ژن های پلاسمیدی که نقش اصلی انتشار عفونت سیستمیک را در بدن ایفا می کنند را با مصرف داروهای موثر کاهش داد.

سابقه و هدف: افزایش روزافزون مقاومت دارویی به آنتی بیوتیک ها و حساسیت به ترکیبات شیمیایی ضدمیکروبی از جمله دلایل رویکرد محققان برای یافتن ترکیبات دارای خاصیت ضدمیکروبی با منشا گیاهی است. این مطالعه با هدف بررسی خواص آنتی اکسیدانی و آنتی باکتریایی عصاره های برگ و ساقه گیاه سیاه گینه علیه 10 سویه باکتری بیماریزای انسانی انجام شد.مواد و روش ها: گیاه سیاه گینه از ارتفاعات 1961 متر کوه الوند در استان همدان جمع آوری گردید. پس از شناسایی، عصاره ها به روش خیساندن تهیه شدند. در این مطالعه مقطعی، اثرات ضدباکتریایی به روش انتشار چاهک در آگار، MIC (به روش رقت لوله ای) و MBC مشخص شدند. خواص آنتی اکسیدانی به روش DPPH و میزان فنل و فلاونوئید کل به روش فولین سیو کالتو و آلومینیوم کلرید اندازه گیری گردید.یافته ها: بیشترین هاله بازدارندگی با قطر 27.3±0.6 میلی متر در کشت باکتری میکروکوکوس لوتئوس روی عصاره اتانولی ساقه مشاهده شد.MIC و MBC عصاره ساقه در مقایسه با برگ کمتر بود. عصاره متانولی ساقه در غلظت یک میلی گرم بر میلی لیتر بیشترین درصد مهار رادیکال آزاد داشت. بیشترین میزان فنل 79.4±0.5 (mgGAE/g) و فلاونوئید 2.1±0.1 (mgQ/g) به ترتیب در عصاره متانولی ساقه و برگ به دست آمد.نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که عصاره الکلی به ویژه عصاره متانولی گیاه سیاه گینه توانایی استخراج ترکیبات آنتی باکتریایی را دارد. از آنجایی که ترکیبات فنول و فلاونوئید دارای خاصیت آنتی باکتریایی و آنتی اکسیدانی هستند، این ویژگی عصاره گیاه می تواند مربوط به حضور این ترکیبات در بافت های مورد مطالعه باشد.

سابقه و هدف: لانتی بیوتیک ها آنتی بیوتیک های پپتیدی کوچکی هستند که بسیاری از باکتری های گرم مثبت علیه دیگر باکتری ها تولید می نمایند. این مطالعه با هدف جداسازی و شناسایی مولکولی باسیلوس های تولید کننده لانتی بیوتیک از خاک و همچنین ارزیابی شرایط بهینه تولید و فعالیت ضد باکتریایی لانتی بیوتیک تولیدی انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه بنیادی نمونه ها از خاک مزارع لوبیا سبز در استان فارس جمع آوری گردیدند. سلول های رویشی با روش پاستوریزه کردن از بین برده شدند. کلنی های گرم مثبت اسپوردار انتخاب شدند. شیرابه کشت مایع باکتری، به منظور بررسی قابلیت تولید لانتی بیوتیک با روش انتشار از چاهک مورد آزمایش قرار گرفت. کلنی های مناسب با قابلیت تولید لانتی بیوتیک انتخاب و با روش های بیوشیمیایی و مولکولی شناسایی گردیدند. همچنین تولید لانتی بیوتیک در دما و دامنه های مختلف ph مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: پس از تعیین توالی، سویه جداسازی شده به عنوان باسیلوس تویوننسیس تشخیص داده شد. بیشترین میزان تولید لانتی بیوتیک پس از 24 ساعت گرماگذاری در دمای 30 درجه سیلیسیوس و در  pH7 انجام گرفت. نتایج نشان داد که حضور گلوکز و پپتون با غلظت یک درصد می تواند تولید لانتی بیوتیک را بهبود بخشد. همچنین لانتی بیوتیک خالص سازی شده بر تعدادی از باکتری های گرم مثبت دارای اثر ممانعت کنندگی از رشد بود.نتیجه گیری: با توجه به توانایی مطلوب سویه جداسازی شده در تولید لانتی بیوتیک، انجام مطالعات گسترده تر به منظور شناسایی دقیق تر لانتی بیوتیک تولیدی برای کاربردهای دارویی پیشنهاد می گردد.

سابقه و هدف: بیوسورفکتانت ها ترکیبات فعال سطحی هستند که به وسیله میکروارگانیسم ها تولید می شوند و در صنایع مختلف مانند نفت، شیمی، پتروشیمی، صنایع غذایی، پزشکی و کشاورزی کاربرد دارند. این مطالعه با هدف بهینه سازی تولید بیوسورفکتانت به وسیله باکتری باسیلوس لاتروسپروس در منابع مختلف کربن انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه باکتری باسیلوس لاتروسپروس از کلکسیون میکروبی دانشگاه شهید چمران اهواز تهیه شد. تولید بیوسورفکتانت توسط این باکتری در منابع مختلف کربن شامل نفت سفید، گلوکز و ملاس نیشکر در دو دمای 30 و 37 درجه سیلیسیوس و دو زمان گرماگذاری 48 و 168 ساعت مورد بررسی قرار گرفت. به منظور غربالگری تولید بیوسورفکتانت از آزمون های فروپاشی و پراکنش نفت، شاخص امولسیفیکاسیون، کشش سطحی و آب گریزی سطح سلول استفاده گردید.یافته ها: باکتری باسیلوس لاتروسپروس بیشترین کاهش کشش سطحی را در منبع کربن نفت سفید پس از 168 ساعت و در دمای 37 درجه سیلیسیوس نشان داد و توانست کشش سطحی را تا 21.28 میلی نیوتن بر متر کاهش دهد. همچنین بیشترین درصد امولسیفیکاسیون در منبع کربن ملاس (43 درصد) بود. درصد آبگریزی سطح سلول باکتری در منبع کربن نفت سفید، ملاس و گلوکز به ترتیب 65، 58 و 50 درصد بود. حداکثر مقدار بیوسورفکتانت تولید شده توسط باسیلوس لاتروسپروس در منبع کربن نفت سفید به مقدار 8.4 گرم بر لیتر به دست آمد.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد دمای 37 درجه سیلیسیوس، زمان گرماگذاری 168 ساعت و منبع کربن نفت سفید شرایط بهینه برای تولید بیوسورفکتانت توسط سویه بومی باسیلوس لاتروسپروس است.

سابقه و هدف: صمغ زانتان یک هتروپلی ساکارید خارج سلولی است و توسط باکتری های جنس زانتوموناس که برای تعداد زیادی از گیاهان به عنوان آفت محسوب می شوند، سنتز می گردد. این مطالعه با هدف جداسازی و تشخیص سویه زانتوموناس از برگ های درختان لیمو ترش و تولید صمغ زانتان در آنها انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی برگ های درختان لیموترش آلوده به شانکر باکتریایی انجام گرفت. جداسازی عامل بیماری با استفاده از محیط کشت YDC انجام شد. کلنی های به دست آمده با کلنی های زانتوموناس کامپستریس PTCC 1473 از نظر خصوصیات مورفولوژیکی مورد مقایسه قرار گرفتند. برای تولید صمغ زانتان از محیط تولید صمغ استفاده شد. به منظور شناسایی نهایی باکتری جداسازی شده از روش 16S rRNA استفاده گردید.یافته ها: در این مطالعه یک سویه جدید زانتوموناس کامپستریس به نام saba.ton شناسایی و با شماره دسترسی KF706548.1 در بانک ژن ثبت گردید. میزان تولید صمغ زانتان این جدایه در محدوده 0.081-1.5 g/100 ml گزارش گردید.نتیجه گیری: در این مطالعه یک سویه جدید از باکتری زانتوموناس جداسازی گردید. این سویه به عنوان یک سویه بومی ایران بدون بهینه سازی شرایط رشد دارای توان بالقوه ای در تولید صمغ زانتان بود.

سابقه و هدف: زایلیتول یک پلی الکل پنج کربنه با قدرت شیرین کنندگی بالاست. تولید بیوتکنولوژیکی زایلیتول با استفاده از میکروارگانیسم ها به ویژه مخمرها از نظر زیست محیطی ایمن است و به عنوان جایگزینی برای روش شیمیایی مورد مطالعه قرار می گیرد. این مطالعه با هدف بررسی تولید این شیرین کننده طبیعی از زایلوز، توسط سویه مخمری کاندیدا گوئیلیرموندی جداسازی شده از گرده گل آهار انجام شد.مواد و روش ها: به منظور جداسازی سویه مخمری تولیدکننده زایلیتول از محیط کشت یست پپتون زایلوز (YePX) استفاده گردید. زایلیتول تولید شده توسط مخمر جداسازی شده از گرده گل آهار، با روش های کروماتوگرافی لایه نازک و با استفاده از کیت اختصاصی شناسایی و تایید شد. همچنین به منظور شناسایی مولکولی سویه مخمر از روش PCR استفاده گردید. مقدار زایلیتول نیز با روش کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا (HPLC) اندازه گیری شد.یافته ها: سویه مخمری تولیدکننده زایلیتول با موفقیت از گرده گل آهار جداسازی شد. با روش مولکولی مشخص گردید که به گونه کاندیدا گوئیلیرموندی تعلق دارد. این مخمر توانست پس از گذشت 72 ساعت مقدار 24.67 گرم بر لیتر زایلیتول را از 40 گرم بر لیتر زایلوز تولید نماید.نتیجه گیری: در این بررسی زایلیتول توسط سویه مخمری کاندیدا گوئیلیرموندی جداسازی شده از طبیعت تولید گردید. با توجه به خواص ارزشمند زایلیتول و با در نظر گرفتن معایب روش شیمیایی تولید زایلیتول، می توان از این شیرین کننده طبیعی به عنوان جایگزین قند در صنایع شیمیایی، غذایی و دارویی استفاده نمود.

سابقه و هدف: استان بوشهر از مهمترین مناطق تولید گوجه فرنگی به صورت خارج از فصل می باشد.این مطالعه با هدف شناسایی ویروس های مهم گوجه فرنگی و تعیین پراکندگی آنها به دنبال مشاهده گسترده علایم و خسارت بیماری های ویروسی در مزارع به دلیل اتخاذ تصمیمات مدیریتی صحیح تر انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی 250 نمونه با علائم موزائیک، زردی، بدشکلی و پیچیدگی در برگ ها و کوتولگی بوته از مزارع گوجه فرنگی استان بوشهر انجام شد. به منظور تشخیص ویروس های آلوده کننده، نمونه ها با روش سرولوژیکی الایزا غیر مستقیم و با استفاده از پادتن های چند همسانه ای مربوط به ویروس های مهم گوجه فرنگی مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: در نمونه های بررسی شده آلودگی به ویروس های پیچیدگی برگ زرد گوجه فرنگی (TYLCV)، موزائیک زرد کدو (ZYMV)، کوتولگی پیسه ای بادنجان (EMDV)، موزائیک خیار (CMV)، موزائیک یونجه (AMV)، ایکس سیب زمینی (PVX) و موزائیک گوجه فرنگی (ToMV) به ترتیب به میزان %94.5، %72، %65، %56.7، %27، %5.4 و %5 مشاهده گردید. اما آلودگی به ویروس های موزائیک کدو (SMV)، موزائیک هندوانه (WMV)، وای سیب زمینی (PVY) وبرگ قاشقی سیب زمینی (PLRV) مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از آلودگی بسیار شدید (بین 50 تا 95 درصد) مزارع عمده کشت گوجه فرنگی در استان بوشهر به ویروس های پیچیدگی برگ زرد گوجه فرنگی، موزائیک زرد کدو، کوتولگی پیسه ای بادنجان و موزائیک خیار می باشد. بنابراین ضرورت اقدام فوری به منظور مدیریت بیماری های ویروسی و کنترل گسترش آلودگی، به ویژه به وسیله بذور و نشاهای آلوده و حشرات ناقل وجود دارد.