مقدمه : امدادگران ممکن است در موقعیت های فاجعه زده، دچار علایمی از قبیل تحریک پذیری، خستگی و تحلیل جدی توانایی های شغلی و نیز کاهش توانمندی های سازگاری، مقابله و احتمالا دچار فرسودگی و تحلیل رفتگی شغلی شوند. این مطالعه به منظور بررسی وضعیت فرسودگی گروهی از امدادگران ارایه دهنده خدمات مختلف امداد و نجات در زلزله بم انجام شد.روش ها: در این مطالعه مقطعی، با استفاده از پرسشنامه فرسودگی در امدادگران (اهرنرایک، 2001) به بررسی میزان و نوع علایم در گروهی از امدادگران فعال در مقایسه با گروهی از امدادگران که به دلایل مختلف امکان شرکت در عملیات امدادرسانی در بم را نداشته اند، پرداخته شد.یافته ها: بین نمره فرسودگی افرادی که در بم ارایه خدمت کرده اند با مدت حضور آن ها در بم همبستگی معنی داری در سطح 05.0 وجود داشت. میانگین نمرات علایم گروه شرکت کننده در عملیات در بم برابر با 23.16 و نمرات گروه گواه برابر 2.10 بود. آزمون T برای مقایسه دو میانگین برابر با 78.3 بود که در سطح 001.0 نشان دهنده سطح بالاتر علایم در امدادگران ارایه دهنده خدمات در بم می باشد.نتیجه گیری: ارایه خدمات در سوانح سطح بالایی از فشار روانی و تنش را در امدادگران ایجاد می کند. بنابراین به منظور حمایت از امدادگران و کاستن از این فشارها و تنیدگی ها و پیشگیری از تبدیل آن ها به مشکلات شدیدتر روان شناختی، لازم است تا خدمات حمایتی روانی خاصی به امدادگران ارایه شده و مداخله هایی صورت گیرد.