مجله دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
سال:1389 | دوره:28 | شماره:3 (پی در پی 85) |تعداد مقالات:12

سابقه و هدف: با توجه به مشکلات استفاده از روش جراحی پیوند آزاد لثه و وجود برخی گزارش ها در استفاده از الودرم در افزایش عرض لثه کراتینیزه، این مطالعه با هدف مقایسه دو روش پیوند آزاد لثه و الودرم در افزایش عرض لثه کراتینیزه در بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1385-1384 انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه با طراحی کارآزمایی بالینی کنترل شده split mouth بر روی 13 بیمار نیازمند افزایش عرض لثه کراتینیزه بر روی دندان های قرینه فک پایین به صورت مارجینال انجام گرفت. در دندان های مورد بررسی به طور تصادفی از پیوند آزاد لثه (شاهد)AlloDerm®  (مورد) استفاده گردید. عرض لثه کراتینیزه قبل از جراحی و در ماه های اول و سوم بعد از جراحی اندازه گیری و ثبت شد. داده های نتایج با روش آماری paired t test مورد قضاوت آماری قرار گرفتند. بعد از گذشت سه ماه از انجام پیوند، از بافت لثه ترمیم یافته در سمت شاهد و مورد بیوپسی به ابعاد 2×3 میلی متر تهیه شد. بیوپسی حاصله در محلول فرمالین 10 درصد به آزمایشگاه پاتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منتقل گردید. پس از طی مراحل آزمایشگاهی، یافته های به دست آمده از میکروسکوپ نوری از نظر خصوصیات در سمت مورد و شاهد با یکدیگر مقایسه شدند.یافته ها: در گروه FGG افزایش عرض لثه کراتینیزه سه ماه بعد از درمان 6.1±0.8 میلی متر و در گروه الودرم 3.3±0.8 میلی متر گزارش گردید (P<0.05). میزان انقباض پیوند در گروه 39±0.9 FGG درصد و در گروه الودرم 67±0.8 درصد بود (P<0.05).نتیجه گیری: استفاده از آلودرم برای افزایش عرض لثه کراتینیزه تاثیر کمتری نسبت به پیوند آزاد لثه دارد ولی از نظر زیبایی دارای نتایج قابل قبول تری می باشد.

سابقه و هدف: اخیرا تکنیک های پیشرفته ای برای ساخت رستوریشن های تمام سرامیکی معرفی شده اند. با توجه به این که عدم تطابق لبه ای در نهایت باعث شکست پروتز می گردد، لزوم بررسی تطابق مارژینال سیستم های جدید مشخص می شود. هدف از این تحقیق مقایسه تطابق مارژینال روکش های زیرکونیایی Cercon با کراون های متال سرامیک بود.مواد و روشها: در تحقیق تجربی حاضر، عدم تطابق لبه ای سیستم تمام سرامیکی Cercon و گروه کنترل کراون های متال سرامیک به صورت لابراتوری با اندازه گیری میزان گپ موجود بین کراون ها و دندان تراش خورده انجام گردید. 10 عدد کراون برای هر روش روی یک سانترال ماگزیلای کشیده شده با تراش چمفر ساخته شدند. تطابق لبه ای در چهار نقطه مشخص شده روی دندان تراش خورده، قبل و بعد از پرسلن گذاری توسط استریومیکروسکوپ بررسی گردید. حداکثر میزان گپ قابل قبول 120 میکرون در نظر گرفته شد. از شاخص های آماری میانگین، انحراف معیار و آزمون ناپارامتری Kruskal-Wallis و آزمون دو به دوی  Mann-Whitneyبرای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: مارژینال گپ کوپینگ های متال قبل از پرسلن گذاری 8.7mm (±5.5) و بعد از پخت 8.9mm (±5) و کوپینگ های زیرکونیایی قبل از پخت پرسلن 30.5mm (±28.5) و بعد از پخت 31.3mm (±24.1) بدست آمد. نتیجه گیری: سیستم CAD/CAM Cercon تطابق مارژینال قابل قبول ولی غیرقابل مقایسه با روکش های متال سرامیک دارد و سیکل های پخت پرسلن باعث تغییر قابل ملاحظه ای در تطابق مارژینال روکش های متال سرامیک و تمام سرامیکی Cercon نمی شوند.

سابقه و هدف: جهت سمان کردن بندهای ارتودنسی از سمان های مختلفی استفاده می شود. در مورد این سمان ها حساسیت حین مراحل سخت شدن، همچنین، حلالیت و تجزیه سمان بعد از مرحله سخت شدن مطرح می باشد. هر یک از این موارد خود باعث از دست دادن اتصال بین بند و دندان شده، افزایش احتمال پوسیدگی و دکلسیفیکاسیون را منجر می گردد. هدف از این مطالعه بررسی میزان تغییرات وزنی سمان های گلاس آینومر مختلف مورد استفاده در ارتودنسی بود.مواد و روشها: این مطالعه تجربی بر روی 3 نوع سمان گلاس آینومر در آزمایشگاه مواد دندانی دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی انجام گرفت. نمونه ها بر اساس شاخص شماره ADA8 دسته بندی شده، داده های به دست آمده به وسیله بالانس الکترونیکی آنالیز شدند. در نهایت، نتیجه تغییرات وزنی پس از غوطه وری در آب برای 6 هفته با استفاده از آزمون Repeated Mature ANOVA توسط برنامه آماری SPSS تجزیه تحلیل گردید.یافته ها: میزان تفاوت وزن در زمان های مختلف بین سمان های گلاس آینومر اختلاف معناداری را نشان داد (P<0.001)، به گونه ای که این میزان در گلاس آینومر آریادنت بیشترین تفاوت را داشت.نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که میزان تغییرات وزنی در سمان گلاس آینومر آریادنت به طور معناداری بیشتر از دو سمان دیگر بود.

سابقه و هدف: کندروما و کندروسارکوما با درجه تمایز بالا، نمای هیستوپاتولوژیک بسیار مشابهی دارند. علیرغم این شباهت، ماهیت بیولوژیک این دو تومور متفاوت است. اشتباه در تشخیص دقیق پاتولوژیک این دو ضایعه سبب می شود طرح درمان بیماران با اشکال مواجه شود و در صورت تشخیص اشتباه، ناخواسته بیماران تحت جراحی وسیع قرار گیرند. در این زمینه، نقش نشانگرهای ایمونوهیستوشیمیایی در تشخیص افتراقی تومورهای غضروفی مورد توجه می باشد. هدف از این مطالعه بررسی افتراق هیستوپاتولوژیک کندروما و کندروسارکومای با درجه تمایز بالا با استفاده از نشانگر Bcl-2 به روش ایمونوهیستوشیمیایی و بدست آوردنCut off point  مناسب بود.مواد و روشها: مطالعه حاضر به روش توصیفی - تحلیلی گذشته نگر انجام گرفت. جامعه آماری پرونده های هیستوپاتولوژیک بایگانی بخش پاتولوژی انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی تهران در محدوده سال های 1370 تا 1385 بود. از میان پرونده های مذکور، تمامی موارد تشخیص داده شده با عناوین کندروما و کندروسارکوما با تمایز خوب جدا شدند. 6 عدد کندروما و 11 عدد کندروسارکوم با تمایز خوب در مطالعه وارد شدند. بلوک های پارافینه این نمونه ها تحت رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی با نشانگر Bcl-2 قرار گرفتند. شاخص رده بندی هر تومور بدین ترتیب محاسبه گردید: تعداد سلول های تومورال رنگ شده تقسیم بر 1000 کندروسیت. میانگین شاخص رده بندی گروه های کندروما و کندروسارکومامحاسبه شد. آزمونT  جهت آنالیز آماری مطالعه مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: میانگین شاخص رده بندی در گروه کندروما 17.72±7.12 و در گروه کندروسارکوما 37.19±12.32 بود. اختلاف معناداری بین میانگین شاخص رده بندی دو گروه مشاهده شد (P=0.004). سطح زیر منحنی ROC برابر 0.886 واحد به دست آمد. میزان Cut off point برابر 30 با ویژگی %100 و حساسیت %81.8 به عنوان Cut off point مناسب در نظر گرفته شد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که  Bcl-2نشانگر مناسبی در تشخیص افتراقی کندروم از کندروسارکوم با تمایز خوب می باشد.

سابقه و هدف: از آنجائیکه چسبندگی به عاج مرطوب بسیار پیچیده می باشد، مطالعه حاضر با هدف مقایسه استحکام باند به عاج مرطوب در دو سیستم چسبنده عاجی نسل پنجم با سه روش متفاوت انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، هجده دندان مولر سوم انسانی سالم انتخاب گردیدند. سطوح صاف عاجی با کاغذ سیلیکون کارباید برای ایجاد لایه اسمیر آماده شدند. دندان ها به صورت تصادفی به شش گروه (هر گروه 3 دندان) تقسیم و سطوح عاجی با اسید فسفریک اچ و شسته شدند. از دو سیستم چسبنده عاجی نسل پنجمOne Step  و Opti Band Solo Plus در سه وضعیت مرطوب خشک کردن با پنبه (Blot Dry)، مرطوب سازی مجدد عاج (Rewet) و کاربرد عامل چسبنده عاجی قبل و بعد از خشک کردن عاج اچ شده با پوار هوا استفاده و دندان ها با کامپوزیت ترمیم گردیدند. دندان ها در جهت محور x و y برش داده شدند. استحکام باند نمونه ها تعیین و با آزمون های student t، آنالیز واریانس یک طرفه و Tukey مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: استحکام باند ریزکششی در استفاده از سیستم One Step به همراه خشک کردن با پنبه، مرطوب سازی مجدد عاج و کاربرد عامل چسبنده عاجی قبل و بعد از خشک کردن به ترتیب برابر 17.59، 20.42، 27.22 مگاپاسکال و در کاربرد سیستم چسبندهOpti Bond Solo Plus  در همین روش ها به ترتیب برابر 18.74، 18.63 و 16.67 مگاپاسکال به دست آمد. استحکام باند در گروه هایOne Step  به طور معنی داری بیشتر از نمونه های  Opti Band Solo Plus بود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد استفاده از روش های مختلف باندینگ اثری در میزان استحکام ریزکششی باند نداشته، ولی نوع باند موثر می باشد.

سابقه و هدف: شکاف لب و کام یکی از نواقص شایع مادرزادی است که عوارض فردی، اجتماعی و اقتصادی بسیاری به دنبال دارد. ژن های متعددی در زمینه سازی این بیماری درگیر شناخته شده اند که یکی از مطرح ترین آنها TGFb3 می باشد.مواد و روشها: در مطالعه مورد - شاهدی حاضر،DNA  از خون محیطی 40 فرد مبتلا به شکاف لب با یا بدون شکاف کام و 50 فرد سالم از طبقه اجتماعی مشابه استخراج گردید.Genotyping  نمونه PCR شده در محل اگزون 3 ژن TGFb3 با استفاده از روش DNA Restriction Digestion و به وسیله آنزیم های HaeIII و HinfI انجام شد.یافته ها: الکتروفورز محصول PCR هضم شده نمونه ها تنها یک واریانت نادر را در یکی از افراد مبتلا نشان داد و سایر موارد مشابه هم بودند.نتیجه گیری: در این مطالعه، پلی مورفیسمی برای ژن TGFb3 یافت نگردید. در نتیجه، در نژاد ایرانی ارتباطی بین پلی مورفیسم این ژن و ناهنجاری شکاف لب و کام وجود ندارد.

سابقه و هدف: یکی از عوامل عدم مراجعه به موقع افراد به دندانپزشکی، ترس و اضطراب از دندانپزشکی است. هدف از مطالعه حاضر، تعیین اثر موسیقی «باران عشق» بر کاهش اضطراب دندانپزشکی در مراجعین یک مطب دندانپزشکی حین معالجه ریشه دندان بود.مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی، 100 نفر مراجعه کننده به یک مطب خصوصی برای معالجه ریشه دندان مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به روش تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه مورد، حین معالجه از موسیقی باران عشق استفاده شد و در گروه شاهد معالجه ریشه بدون موسیقی انجام گردید. برای تعیین اضطراب بیمار از پرسشنامه های فوبیای دندانپزشکی اضطراب کتل، معیار خطی آنالوگ(VAS)  و فشار خون استفاده شد که دو مورد آخر 5 دقیقه قبل و بعد از معالجه ثبت شدند. نتایج با استفاده از آزمون های رگرسیون چندمتغیره خطی، رگرسیون لجستیک، آنالیز واریانس دوطرفه با طرح مخلوط، آزمون T و آزمون مجذور تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج ارزیابی افراد پیش از شروع مطالعه، توسط مقیاس صفت-حالت اضطراب کتل، بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری را نشان نداد. میانگین نمره فوبیای دندانپزشکی در گروه موسیقی 46.1±21.0 و در گروه شاهد 44.7±21.9 بود که از نظر آماری تفاوت معنی داری را نشان نمی داد (t=0.322؛ P=0.748). در ارزیابی فشار خون سیستولیک و دیاستولیک افراد پیش و پس از مداخله، تفاوت آماری معنی داری میان دو گروه دیده نشد. میانگین شدت اضطراب برمبنای یک مقیاس چشمی آنالوگ (VAS، سانتی متر) پیش از مداخله (t=1.201؛ P=0.232) تفاوت آماری معنی داری نشان نداد، اما پس از آن، بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری دیده شد (t=4.737؛ P<0.001). میانگین کاهش اضطراب در گروه موسیقی 2.3±2.6 (میانه 1.6، دامنه -5.2 تا 8.0) و در گروه شاهد 0.8±2.9 بود. به این ترتیب اضطراب در گروه موسیقی بیش از گروه شاهد کاهش یافته بود (t=0.842، P=0.005).نتیجه گیری: در این مطالعه موسیقی باران عشق، اضطراب ذهنی را به طور معنی داری کاهش داده بود، اما بر روی فشار خون سیستولیک و دیاستولیک افراد اثر چشم گیری نداشت.

سابقه و هدف: سندرم سوزش دهان (burning mouth syndrome: BMS) اختلالی است مزمن که در آن، بیمار از احساس درد و سوزش در دهان شکایت دارد ولی مخاط دهان به نظر سالم می رسد و هیچ تظاهر کلینیکی یا یافته لابراتواری در ارتباط با آن موجود نیست. شیوع BMS از %1 تا %15 گزارش شده است و در زنان 7 مرتبه بیشتر از مردان رخ می دهد. BMS کثرا بعد از یائسگی در دهه 4 تا 6 زندگی ایجاد می شود. سندرم سوزش دهان دردناک است و بر روی کیفیت زندگی بیمار تاثیر منفی می گذارد. پاتوفیزیولوژی بیماری هنوز ناشناخته است؛ و با وجود انواع روش های درمانی مطرح، هنوز توافق عمومی در مورد درمان BMS وجود ندارد. در بیشتر مواقع بیمار با شکایت از سوزشی که توجیه خاصی ندارد، از یک پزشک به پزشکی دیگر ارجاع داده می شود بدون اینکه درمان موثری دریافت نماید و این باعث ایجاد فشار روانی و عاطفی زیادی برای بیمار می گردد و ممکن است به درمان های اضافه و اشتباه منجر گردد. این مطالعه با هدف مروری بر اطلاعات جدید در مورد علل احتمالی BMS و پاتوفیزیولوژی و روش های درمانی جدید این بیماری صورت پذیرفت.مرور مقالات: در این مقاله مروری از مقالات انگلیسی زبان منتشر شده در سایت های Cochrane Library،Elseveier  و Embase بین سال های 1986 تا 2008 استفاده شد. این مطالعات شامل تحقیقات انجام شده به صورت مقطعی، طولی و اپیدمیولوژیک بودند. همچنین، پایان نامه های مرتبط باBMS  طی سال های 1384-1385، مجلات داخلی از جمله مجله دندانپزشکی تهران و کتب مرجع مورد بررسی قرار گرفتند.نتیجه گیری: با توجه به مقالات مطالعه شده، اگر چه علت سندرم سوزش دهان ناشناخته است ولی برخی عوامل موضعی و سیستمیک و روانی می توانند باعث تشدید این اختلال گردند. در نتیجه، علاوه بر دارودرمانی به صورت موضعی و سیستمیک، حذف عوامل احتمالی در ایجاد و تشدید علایم، روش های شناخت درمانی و رفتار درمانی (behavior cognitive therapy) می تواند در کنترل سندرم سوزش دهان موثر باشد. با توجه به مولتی فاکتوریال بودن علت سندرم سوزش دهان برای تشخیص صحیح به تاریخچه گیری مناسب و معاینات دهانی دقیق نیاز است و درمان این بیماران باید بر اساس شرایط هر فرد تعیین گردد.