علوم دامی ایران
سال:1388 | دوره:40 | شماره:3 |تعداد مقالات:9

در این تحقیق تاثیر تغذیه جیره های حاوی 60 درصد جو به همراه چهار نوع آنزیم تجارتی دارای فعالیت زایلاناز و بتاگلوکاناز بر عملکرد و برخی از خصوصیات دستگاه گوارش جوجه های گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. جیره های حاوی آنزیم با جیره های حاوی جو و یا ذرت بدون آنزیم مقایسه شدند. در کل تعداد 234 جوجه گوشتی نر یک روزه (سویه راس 308) به 6 تیمار، 3 تکرار و 13 جوجه به ازای هر واحد آزمایشی اختصاص داده شد. همه داده ها در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی آنالیز شدند. همه آنزیم های اضافه شده به جیره بر پایه جو میانگین خوراک مصرفی روزانه پرنده ها در دوره رشد را بطور معنی داری (P<0.05) افزایش دادند، اما در کل دوره تنها آنزیم C تاثیر معنی داری (P<0.05) روی این صفت داشت. افزودن تمامی آنزیم ها به جیره بر پایه جو افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی جوجه ها را در دوره های آغازین، رشد و کل دوره به طور معنی داری (P<0.05) نسبت به تغذیه جیره جو بدون آنزیم بهبود بخشید، اما در دوره پایانی آنزیم تاثیر معنی داری (P>0.05) روی این صفات نداشت. همچنین از لحاظ صفات مذکور بین همه آنزیم ها در هیچ یک از دوره های پرورش تفاوت معنی داری (P>0.05) مشاهده نشد. در 42 روزگی وزن نسبی پانکراس تنها به وسیله آنزیم ها A، C و D به طور معنی داری (P<0.05) کاهش یافت، اما وزن نسبی کبد و سنگدان بوسیله افزودن آنزیم به طور معنی داری (P>0.05) تحت تاثیر قرار نگرفت. با این وجود تقریبا همه آنزیم ها وزن و طول نسبی بخش های مختلف روده را به طور معنی داری (P<0.05) کاهش دادند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که افزودن هر چهار آنزیم مختلف با غلبه بر اثرات ضد تغذیه ای پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای بر عملکرد جوجه ها موثر می باشد.

گوسفند نژاد بلوچی پرجمعیت ترین نژاد گوسفند ایران بوده و گله اصلاحی آن در عباس آباد مشهد قرار دارد. این تحقیق به بررسی میزان پلی مورفیسم 17 جایگاه میکروساتلایت در این جمعیت می پردازد. در این مطالعه تنوع ژنتیکی داخل این جمعیت و تعادل هاردی - واینبرگ برای این جایگاه ها بررسی گردید. هر جایگاه با 145 نمونهDNA ، مورد آزمایش قرار گرفت. واکنش PCR برای تمامی جایگاه ها بعد از بهینه سازی انجام شد و فرآورده های PCR روی ژل های پلی آکریل آمید الکتروفورز شده و با رنگ آمیزی نقره باندها آشکار گردید. نتایج نشان داد که به جز دو جایگاه BMS4000, OarAE54 در سایر جایگاه ها تکثیر صورت گرفته و دارای چندشکلی بالایی بودند. بیشترین PIC را جایگاه (0.9232) MCM120 و کمترین مقدار را (0.6839) TGLA387 داشتند. بالاترین و پایین ترین تعداد الل واقعی به ترتیب در جایگاه های MCM120 (21 الل( و MCM494, MCM541L (9 الل( مشاهده شد و بیشترین و کمترین تعداد موثر الل به ترتیب متعلق به جایگاه های (14.9664) CSRD144 و (3.6255) TGLA387 بود. میانگین هتروزایگوسیتی بر اساس کل جایگاه ها در این جمعیت 0.8746 محاسبه گردید. تمامی جایگاه ها بر اساس آزمون های X2 و G2 از لحاظ تعادل هاردی - واینبرگ در حالت عدم تعادل قرار داشتند و تنها MCM120 با تست G2 در تعادل بود. این مطالعه نشان داد که جمعیت گوسفند بلوچی بر اساس جایگاه های مورد مطالعه دارای تنوع ژنتیکی بالایی می باشد.

این آزمایش به منظور بررسی اثر جایگزینی سطوح مختلف کنجاله سویا با کنجاله کلزا با اعمال تیمار حرارتی خشک، اتوکلاو و بدون حرارت انجام شد. در این آزمایش از تعداد 240 قطعه مرغ تخم گذار سویه لوهمن (LSL) که در سن 54 هفتگی بر اساس درصد تولید و وزن بدن تقریبا یکسان انتخاب شده بودند به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار استفاده شد. فاکتورها عبارت بودند از 3 سطح جایگزینی کنجاله کلزا (33، 66 و 100 درصد) به جای کنجاله سویا (بر اساس درصد پروتئین خام) و سه تیمار حرارتی کنجاله کلزا 1- بدون حرارت 2- حرارت خشک (80 درجه سانتی گراد / 30 دقیقه) 3- اتوکلاو (120 درجه سانتی گراد / 30 دقیقه). آزمایش در سه دوره 28 روزه انجام شد. مصرف خوراک، درصد تولید تخم مرغ، وزن تخم مرغ، گرم تخم مرغ تولیدی به ازای هر مرغ در روز، واحد هاو، رنگ زرده، وزن مخصوص تخم مرغ، درصد پوسته، ضخامت پوسته، درصد وزن کبد و پانکراس، تغییرات وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک، فراسنجه های خونی (غلظت هورمون هایT3 وT4 و آنزیم آلکالین فسفاتاز) برای ارزیابی امکان جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله کلزا با و بدون اعمال تیمار حرارتی اندازه گیری شد. نتایج این آزمایش نشان داد که مصرف خوراک، گرم تخم مرغ تولیدی به ازای هر مرغ در روز، وزن تخم مرغ، ضریب تبدیل خوراک، واحد هاو، وزن مخصوص تخم مرغ و ضخامت پوسته تحت تاثیر سطوح مختلف کنجاله کلزا، حرارت و اثر متقابل آنها قرار نگرفتند. درصد تولید، درصد وزن پانکراس و رنگ زرده تحت تاثیر سطوح مختلف کنجاله کلزا قرار گرفتند (P<0.05). با جایگزینی کنجاله کلزا در سطوح 33، 66 و 100 درصد به جای کنجاله سویا درصد تولید تخم مرغ در کل دوره به ترتیب 90.43، 89.66 و 88.01 درصد بود. درصد وزن کبد تحت تاثیر تیمار حرارتی قرار گرفت (P<0.05). درصد پوسته تخم مرغ تحت تاثیر اثر متقابل حرارت × کنجاله قرار گرفت (P<0.01). تغییرات هورمون های تیروئیدی و آنزیم آلکالین فسفاتاز خون تحت تاثیر سطوح کلزا در خوراک، تیمار حرارتی و اثر متقابل این دو عامل معنی دار نبود.

هدف از تحقیق حاضر، ارزیابی کیفیت پروتئین علوفه تازه و سیلو شده تاج خروس (amaranth) بر اساس سیستم کربوهیدرات و پروتئین خالص کرنل (CNCPS) و ضرایب گوارش پذیری آزمایشگاهی (برون تنی) با روش تیلی و تری بود. میزان پروتئین خام و پروتئین حقیقی در علوفه تازه به ترتیب 116 و 70 گرم در کیلوگرم ماده خشک و مقادیر پروتئین محلول و بخش های پروتئینی A، B1، B2، B3 و C نیز به ترتیب برابر 411، 395، 16، 349، 158 و 82 گرم در کیلوگرم پروتئین خام محاسبه گردید. گوارش پذیری ماده خشک و آلی و ماده آلی قابل هضم در ماده خشک در علوفه تازه، به ترتیب برابر 712، 677 و 586 گرم در کیلوگرم و میزان انرژی قابل سوخت و ساز 9.2 مگاژول در کیلوگرم ماده خشک بود. پس از سیلو کردن غلظت پروتئین خام، پروتئین محلول و بخش های A و B1 افزایش و مقادیر پروتئین حقیقی و بخش های B2، B3 و C کاهش یافت (P<0.05). ضریب گوارش پذیری ماده خشک نیز به طور معنی داری در علوفه سیلو شده پایین تر از علوفه تازه بود (P<0.05). از سوی دیگر، افزودن ملاس به علوفه سیلو شده موجب کاهش غلظت پروتئین خام، پروتئین حقیقی و بخش های B2، B3 وC ، و افزایش بخش های پروتئینی A وB1  و ضرایب گوارش پذیری گردید (P<0.05). با توجه به محتوای پروتئین خام متوسط و گوارش پذیری مناسب، گیاه تاج خروس قابلیت استفاده به عنوان علوفه برای تغذیه دام را داراست. سیلو کردن موجب کاهش گوارش پذیری و کیفیت پروتئین شد. به هر حال، افزودن ملاس چغندرقند کیفیت تخمیر علوفه سیلو شده را بهبود بخشید.

هدف از این مطالعه مقایسه عملکرد گاوهای شیرده تغذیه شده با جیره های فرموله شده با نرم افزارهای شورای تحقیقات ملی (سال 2001) و کرنل پنسیلوانیا ماینر بود. شانزده راس گاو هلشتاین شیرده (8 راس زایش دوم و 8 راس زایش سوم) با روزهای شیردهی 55±31، وزن زنده بدن 641±53 کیلوگرم، تولید شیر 31.2±2.5 کیلوگرم در روز، در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی با دو جیره که هر جیره شامل 4 گاو زایش دوم و 4 گاو زایش سوم بودند، در جایگاه های مشابه انفرادی قرار گرفتند. گاوها با هر یک از جیره های فرموله شده با NRC سال 2001 (الف) وCPM (ب)، که به صورت کاملا مخلوط شده تهیه گردیده بودند، به مدت 90 روز تغذیه شدند. قبل از شروع آزمایش، دو هفته جهت سازش برای جایگاه ها و تغییر خوراک در نظر گرفته شد. نتایج این پژوهش نشان داد، میانگین مقدار شیر تولیدی گاوهای تغذیه شده با جیره های فرموله شده با نرم افزارهای NRC 2001 و CPM به ترتیب 31.11 و 31.9 کیلوگرم در روز بود (P>0.05). نرم افزار های NRC سال 2001 و CPM به ترتیب ماده خشک مصرفی را 0.63 و 2.43 کیلوگرم در روز کمتر از مقدار مصرف واقعی پیش بینی کردند. نرم افزار NRC سال 2001 با صحت بیشتری ماده خشک مصرفی را پیش بینی کرد. مقدار پروتئین مصرفی روزانه در بین جیره های الف و ب به ترتیب 3618 و 3438 گرم در روز بود (P<0.05). از نظر اقتصادی، قیمت تمام شده هر کیلوگرم جیره متوازن شده به ازای هر کیلوگرم شیر تولیدی توسط نرم افزار CPM (1250 ریال)، به طور معنی داری کمتر ازNRC  سال 2001 (1430 ریال) بود (P<0.01). در جیره فرموله شده توسط نرم افزار CPM، مقدار پروتئین مصرفی جهت تامین نیاز گاو های شیرده کمتر بود، و با این وجود تاثیر منفی بر تولید و سایر صفات نداشت. بنابراین فرموله کردن جیره با نرم افزار CPM از نظر اقتصادی مقرون به صرفه تر بوده و کاربرد آن در گاوداری ها توصیه می شود.

در این پژوهش اثر تغذیه ارقام مختلف برگ توت بر عملکرد کرم ابریشم در قالب طرح کاملا تصادفی با 12 تیمار («کاماساری»، «کایرو ایچی نویسه»، «کائی ریزونزومی گائی شی»، «تاچی بانا»، «ایچی نویسه»، «چکما اوها»، «یوگی شین اوگی»، «شین ایچی نویسه»، «واسه میدوری»، «روسو»، «کن موچی» و بومی) و 4 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. لاروها طبق روش استاندارد پرورش داده شدند. در طول دوران تغذیه و خواب لاروها، صفات پیله و شفیره نظیر تعداد کل پیله های تولیدی، تعداد پیله های خوب، متوسط، ضعیف و دوبل، ماندگاری شفیره، و وزن انواع پیله های تولیدی ثبت شد. نتایج نشان داد که اثر ارقام مختلف برگ توت بر اکثر صفات مورد بررسی معنی دار بود (P<0.01). تغذیه با رقم «شین ایچی نویسه» بالاترین وزن پیله حاصل از 10000 لارو، بالاترین میانگین وزنی یک پیله خوب، بیشترین وزن لاروی در سن چهارم و پنجم، بیشترین درصد ماندگاری شفیره در پیله های خوب و کوتاه ترین طول دوره لاروی را دارا بود (P<0.01). از طرفی تغذیه با رقم توت بومی علیرغم ایجاد صفاتی نظیر بالاترین میانگین وزنی قشر پیله و بالاترین میانگین درصد قشر ابریشمی پیله، سبب بروز کمترین درصد ماندگاری شفیره در کل پیله ها و طولانی ترین دوره لاروی کرم بالغ گردید (P<0.01). تغذیه با ارقام «تاچی بانا» و «یوگی شین اوگی» هم سبب بروز کمترین وزن پیله حاصل از 10000 لارو، کمترین میانگین وزنی قشر یک پیله خوب، کمترین وزن لاروی و طولانی ترین دوره لاروی شد (P<0.01). ضمن آنکه تغذیه با رقم «روسو» نیز سبب بروز کمترین درصد ماندگاری در پیله های خوب، کمترین تعداد پیله های تولیدی و کمترین میزان وزنی پیله های خوب گردید. با توجه به نتایج مذکور، رقم «شین ایچی نویسه» به عنوان رقم برتر، و ارقام «تاچی بانا»، «یوگی شین اوگی» و «روسو» به عنوان ارقام نامطلوب در شرایط آب و هوایی استان مازندران معرفی گردیدند.

در این پژوهش از 56 راس گاو هلشتاین با میانگین روزهای شیردهی 71 روز و میانگین تولید شیر 35 کیلوگرم در روز در غالب طرح بلوک های کامل تصادفی با اندازه گیری های تکرار شده استفاده شد. گاوها به طور تصادفی به دو جیره آزمایشی و بر اساس شکم زایش به دو بلوک (زایش اول و زایش دوم به بالا) اختصاص داده شدند. جیره آزمایشی اول شامل جیره پایه (حدود %60 کنسانتره و %40 علوفه) به همراه 50 گرم متیونین محافظت شده در روز (با خلوص 55 درصد) به صورت مخلوط با خوراک و جیره آزمایشی دوم شامل جیره پایه بدون ماده افزودنی (گروه شاهد) بود. طول دوره آزمایش 40 روز بوده که 10 روز اول آن جهت عادت دهی گاوها اختصاص داده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که گاوهای تغذیه شده با متیونین محافظت شده از نظر تولید شیر و خوراک مصرفی تفاوت معنی داری با گروه شاهد نداشتند. بین ترکیبات شیر از قبیل چربی، پروتئین، لاکتوز، مواد جامد بدون چربی، کل مواد جامد بین تیمارها اختلاف معنی داری وجود نداشت (P>0.05). تغذیه متیوپلاس در آزمایش حاضر موجب کاهش معنی دار سطح اسیدهای چرب غیر استریفه خون (NEFA) و همچنین افزایش معنی دار سطح گلوکز خون گاوها در مقایسه با گروه شاهد شد (P<0.05). گاوهای اختصاص یافته به دو جیره آزمایشی تفاوتی از نظر تغییر امتیاز بدنی (BCS) طی دوره آزمایشی نداشتند. بنابراین با توجه به پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که تغذیه متیونین محافظت شده در اوایل دوره شیردهی با افزایش سطح گلوکز خون و کاهش اسیدهای چرب غیر استریفیه گاوها موجب کاهش احتمال ابتلا به ناهنجاری های متابولیکی مانند کتوز و کبد چرب از طریق بهبود عملکرد کبد در متابولیسم چربی و گلوکونئوژنز می شود.

این آزمایش طی چهار سال متوالی با استفاده از 172 بره نر نژادهای قزل و مهربان در دو دوره پروار 60 و 80 روزه انجام شد. پرواربندی در دو نوبت انجام گرفت. گروه اول بره ها بلافاصله پس از شیرگیری (بهاره) و گروه دوم حدود چهار ماه پس از شیرگیری و تغذیه با پس چر (پاییزه) پروار شدند. متوسط سن شیرگیری بره ها 74.3±3.7 روز بود. پرواربندی در باکس های انفرادی انجام شد. خوراک مصرفی دو بار در روز و به صورت پلت شده داده می شد. صفات مورد بررسی شامل وزن تولد، وزن شیرگیری، افزایش وزن روزانه پیش از شیرگیری و زمان پروار، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی بود. میانگین وزن تولد بره های مهربان و قزل به ترتیب 4.30 و 4.81 کیلوگرم و میانگین وزن شیرگیری آنها به ترتیب 24.17 و 27.04 کیلوگرم بود. میانگین حداقل مربعات افزایش وزن روزانه پیش از شیرگیری در نژادهای قزل و مهربان به ترتیب 299.5 و 267.9 گرم در روز بود. میانگین افزایش وزن روزانه بره های قزل در پروار بهاره و پاییزه به ترتیب 260.3±19.7 و 218.8±19.8 و در مهربان به ترتیب 233.3±19.3 و 195.6±19.1 گرم در روز بود. میانگین ضریب تبدیل غذایی بره های قزل در سیستم بهاره و پاییزه به ترتیب 6.94±0.59 و 7.96±0.59 و در مهربان 7.48±0.55 و 0.58±8.77 بود. میانگین حداقل مربعات مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه در پروار 60 روزه به ترتیب 1.84±0.03 کیلوگرم و 249.7±7.9 گرم و در سیستم 80 روزه به ترتیب،1.59±0.02  کیلوگرم و 204.3±5.7 گرم بود. میانگین ضریب تبدیل در پروار 60 روزه 7.43±0.24 و در 80 روزه 8.15±0.17 بود. اثر متقابل طول دوره × نژاد، فصل × نژاد و فصل × مدت پروار بر عملکرد پروار بره ها معنی دار نبود. سن و وزن مادر تاثیر معنی داری بر صفات مورد بررسی نداشت.