مجله علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد
سال:1388 | دوره:5 | شماره:3 (پیاپی 19) |تعداد مقالات:12

مقدمه: عوارض ناشی از زایمان زودرس شایعترین علت مرگ و میر نوزادان می باشد. طبق بررسی های انجام شده 80-75 درصد مرگ و میر و عوارض دوره نوزادی ناشی از تولد نارس (قبل از 37 هفته) می باشد.هدف: هدف از انجام این پژوهش تعیین برخی عوامل خطرساز مادری در ایجاد زایمان زودرس می باشد تا با شناخت این عوامل از تولد نوزاد نارس پیش گیری شود.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی اطلاعات موجود در پرونده مادران و نوزادان نارس متولد شده از فروردین 86 تا فروردین 88 جمع آوری شده است. به این صورت که گروه مورد، شامل 360 زایمان نارس و گروه شاهد، شامل 360 زایمان ترم (بعد از 37 هفته حاملگی) می باشد. در این بررسی برخی اطلاعات مربوط به عوامل خطرساز مادری برای زایمان زودرس شامل سن مادر (سن پایین تر از 17 سال و بالاتر از 35 سال)، سابقه سقط قبلی، تعداد زایمان های قبلی، سابقه پره اکلامپسی، دیابت، واژینیت باکتریال، عفونت ادراری و پارگی زودرس کیسه آب در طی حاملگی از پرونده مادر و نوزاد استخراج گردید و مقایسه دو گروه به وسیله نرم افزار SPSS و آزمون Chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: در این تحقیق شیوع زایمان زودرس 6.1 درصد تخمین زده شده است و برای عوامل خطرسازی مثل دیابت مادر، عفونت ادراری در طی حاملگی، سن مادر، تعداد زایمان های قبلی و جنس جنین از نظر آماری تفاوت معنی داری بین دو گروه یافت نشد اما برای عوامل خطرسازی مثل واژینیت باکتریال مادر، پارگی زودرس کیسه آب، پره اکلامپسی، سابقه سقط قبلی و تعداد جنین بین دو گروه تفاوت معنی دار به دست آمد.نتیجه گیری: با پیش گیری از عفونت باکتریال ژنیتال، پارگی زودرس کیسه آب، شناخت و درمان به موقع پره اکلامپسی، جلوگیری از سقط های مکرر، القای تخمک گذاری بدون اندیکاسیون و به تبع آن ایجاد چندقلویی ایاتروژنیک میتوان از میزان تولد نوزادان نارس کاست و به دنبال آن میزان مرگ و میر نوزادان را کاهش داد.

مقدمه: دیابت شیرین شایع ترین بیماری آندوکرین است و دارای عوارض متعددی از قبیل رتینوپاتی و نفروپاتی می باشد.هدف: تعیین عوارض ناشی از دیابت شیرین در شنوایی حسی- عصبی.مواد و روش ها: در طی یک مطالعه مورد- شاهدی در طی سال های 87- 1385 با همکاری مرکز دیابت مشهد و کلینیک شنوایی سنجی بیمارستان قائم، 300 نفر دیابتی و 300 نفر در گروه شاهد که از نظر سن و جنس با هم همسان شده بودند با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج وارد مطالعه شدند. آزمایشات شنوایی سنجی انجام شده در دو گروه شامل اودیومتری با تون خالص، تست دیاپزونی و اتوسکوپی بود.نتایج: بین دو گروه مبتلا به دیابت و گروه شاهد در فرکانس های بالا و میانه - پایین کاهش شنوایی مشخصی وجود داشت. هم چنین طول مدت ابتلا به دیابت اثری در کاهش شنوایی نداشت (0.05<P). میزان شنوایی در بیماران دیابتی دارای عوارض به طور مشخص در فرکانس های بالا نسبت به گروه شاهد بدون عارضه، افت نشان داد. بیماران دیابتی نوع 2 کاهش شنوایی واضحی را در فرکانس های بالا و میانه - پایین نسبت به گروه شاهد نشان دادند (0.05>P)، ولی بیماران دیابتی نوع 1 در هیچ یک از فرکانس های بالا و میانه - پایین نسبت به گروه شاهد این کاهش شنوایی را نشان ندادند (0.05<P). در مقایسه بین دیابت 1 و 2 اختلاف واضحی در فرکانس های بالا و میانه - پایین وجود داشت البته این اختلاف در فرکانس های بالا مشخص تر بود (0.05<P). هم چنین در این مطالعه مشخص گردید که تفاوت شنوایی واضحی از نظر جنس وجود ندارد (0.05<P).نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه، انجام اودیومتری منظم و دوره ای به منظور شناسایی زودهنگام آسیب شنوایی و کندکردن سیر پیشرفت بیماری، از طریق کنترل گلیسمیک بهتر توصیه می شود.

مقدمه: عصب شناسی زبان که به ارتباط بین مغز و زبان می پردازد بستر مناسبی جهت مطالعه اختلال های زبانی ناشی از آسیب های مغزی فراهم نموده که با وجود سابقه نسبتا طولانی این مطالعات در غرب، در زبان فارسی کمتر مورد توجه قرار گرفته است.هدف: هدف این مطالعه بررسی تطبیقی ابزار انسجام در گفتار مبتلایان به آلزایمر در مقایسه با سالمندان عادی است که سرآغاز توجه بیشتر به ترسیم ارتباط بین بیماری های مختلف مغزی و اختلال درقوه تکلم و نیز گامی به سوی درک بهتر این بیماران خواهد بود.مواد و روش ها: در این تحقیق توصیفی- تحلیلی تعداد 6 نفر سالمند عادی (NA) و 6 بیمار مبتلا به آلزایمر (AD) که از نظر سن، جنس و تحصیلات با گروه بیمار همتا شده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند پس از انجام آزمون های: «گفتار آزاد»، «برداشتن کلوچه» و «توصیف تصاویر متوالی داستان» گفتار هر دو گروه ضبط و ابزار انسجام موجود در آن استخراج و تجزیه و تحلیل داده ها به روش توصیفی-تحلیلی انجام شد.نتایج: تحلیل داده های پژوهش نشان داد گروه سالم در 443 جمله تولید شده خود، 2.27 درصد ابزار انسجام دستوری و گروه بیمار در 235 جمله 1.89 درصد ابزار انسجام دستوری به کار بردند. درصد خطا در به کارگیری این ابزار در گروه سالم 0.01 و در گروه بیمار 1 درصد بود که بیشترین خطا در به کارگیری «ارجاع» دیده می شود. در رابطه با ابزار انسجام واژگانی، درصد تکرار واژگانی در گفتار گروه بیمار 17 درصد و گروه سالم 10 درصد می باشد.نتیجه گیری: یافته ها بیانگر تفاوت اساسی در به کارگیری ابزار انسجام دستوری و واژگانی در گفتار مبتلایان به آلزایمر در مقایسه با سالمندان عادی می باشد. هر چند اختلالات به وجود آمده در به کارگیری ابزار انسجام در گفتار این بیماران به تنهایی نمی تواند نشانه تشخیص افتراقی چنین بیماری باشد اما شناخت آن ها می تواند در مطالعه اختلالات عصب شناختی و نیز ارایه تئوری زبانی دقیق تر حایز اهمیت باشد.

مقدمه: ناباروری ایدیوپاتیک، شایع ترین علت ناباروری در مردان بوده که معمولا به صورت تجربی مورد درمان قرار می گیرد. دو داروی جدید که امروزه در درمان تجربی مورد استفاده قرار می گیرند، پنتوکسی فیلین و ال کارنتین می باشند.هدف: تعیین اختلاف اثرات دو داروی پنتوکسی فیلین و ال کارنیتین در بیماران با آستنواسپرمی ایدیوپاتیک در زوجین نابارور بوده است.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 38 مرد مبتلا به آستنواسپرمی ایدیوپاتیک طی سال های 1385 لغایت 1386 در کلینیک زنان، زایمان و نازایی در شهر مشهد انجام شده است. در زوجین نابارور پس از اطمینان از سالم بودن جنس مونث با استفاده از معاینات بالینی و انجام بررسی های آزمایشگاهی و رادیولوژیک آزمایش اسپرموگرام با رعایت 5-3 روز عدم مقاربت و عدم استفاده از لوبریکانت ها انجام و در صورت اختلال در پارامتر حرکتی اسپرم و عدم یافتن نکته پاتولوژیک در معاینه بیماران که توسط ارولوژیست واحد انجام شده، بیماران وارد مطالعه شدند. بیماران به صورت اتفاقی (راندوم) به 2 گروه مساوی تقسیم شدند. بیماران به مدت 3 ماه تحت درمان با پنتوکسی فیلین با دوز 800 میلی گرم در روز و یا ال- کارنتین با دوز 500 میلی گرم در روز قرار گرفتند. پس از اتمام درمان، مجددا آزمایش اسپرموگرام در تمام بیماران انجام شد.نتایج: از 19 بیمار مورد مطالعه که با داروی ال کارنیتین به مدت 3 ماه تحت درمان قرار گرفتند. همسران 5 بیمار (26.3%) باردار شدند اما در مقایسه اسپرموگرام اولیه و اسپرموگرام پس از مصرف دارو، تغییر معنی داری در هیچ کدام از پارامترهای اسپرموگرام ایجاد نشد و از میان 19 بیمار در گروه پنتوکسی فیلین همسران 10 بیمار ( 52.6%) باردار شدند و در مقایسه اسپرموگرام اولیه و اسپرموگرام پس از مصرف دارو، تغییر معنی داری در پارامترهای دانسیته (0.011=P) و حرکت (0.0001=P) و اندکس حرکت اسپرم (0.0001=P) مشاهده شد.نتیجه گیری: این مطالعه مطرح می سازد که در مقایسه دو داروی ال کارنیتین و پنتوکسی فیلین که هردو از درمان های تجربی جدید در نازایی ایدیوپاتیک مردانه می باشند، پنتوکسی فیلین نسبت به ال کارنیتین بر روی شاخص های دانسیته، حرکت و اندکس حرکت اسپرم اثرات موثری دارد.

مقدمه: درد زایمان از عمده عواملی است که مانع تمایل مادران به قبول زایمان طبیعی می شود. از موثرترین روش های تخفیف درد زایمان تزریق داخل فضای نخاعی مخدرها است. سوفنتانیل مخدری لیپوفیل است با قدرتی معادل 1000-500 برابر مورفین که سبب بی دردی موثری خواهد شد. در این مطالعه از تزریق داخل فضای نخاعی سوفنتانیل استفاده شده است.هدف: هدف از این مطالعه، تعیین اثر بی دردی سوفنتانیل و اثرات آن بر سیر زایمان طبیعی و نوزاد متولد شده، پس از تزریق داخل نخاعی به خانم های حامله بوده است.مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی یک سوکور بود که بر روی 100 خانم بارداری که برای انجام زایمان طبیعی مراحعه کرده بودند انجام شد خانم هایی که در کلاس ASA I, II قرار داشته، مایل به انجام زایمان طبیعی بدون درد بوده و امکان انجام آنالژزی اسپاینال در آن ها وجود داشت تحت این روش قرار گرفتند. نمونه ها تصادفی در دو گروه 50 نفری تقسیم شدند. یک گروه تحت بی دردی اسپاینال با 7.5 mg سوفنتانیل قرار گرفتند. گروه دوم از روش بی دردی اسپاینال بهره نبرده و تحت هیچ داروی بی دردی نیز نبودند. سیر زایمانی این دسته از بیماران، به طور معمول دنبال گردید. سیر زایمانی، متغیرهای همودینامیک، میزان درد و آپگار دقیقه 1 و 5 ارزیابی شد.نتایج: بین فشارخون سیستول، دیاستول و میزان SPO2 در مادران دو گروه، اختلاف معنی داری دیده نشد. میزان ضربان قلب جنین نیز در دو گروه اختلاف معنی داری نداشتند. در گروه مورد خارش قسمت بالای سینه و شکم پس از مدت کوتاهی از تزریق سوفنتانیل به فضای نخاعی مشاهده شد که خود به خود و حداکثر طی 30-20 دقیقه برطرف گردید. نمره درد بیماران در دو گروه اختلاف معنی داری داشت به طوری که در گروه مورد، 80 درصد خانم ها درد خفیف، 12 درصد درد متوسط و 8 درصد درد شدیدی را اظهار داشتند. در مقابل، تنها 8 درصد خانم های گروه شاهد که از روش بی دردی اسپاینال بهره نبرده بودند، دردشان را خفیف می دانستند. 40 درصد درد متوسط و 52 درصد درد شدیدی را اعلام نمودند. طول مدت دوره لیبر در بین دو گروه اختلاف معنی داری نداشت. تعداد موارد منجر به سزارین نیز در بین دو گروه اختلاف معنی داری نداشت.نتیجه گیری: تزریق داخل فضای نخاعی 7.5 میکروگرم سوفنتانیل، بی دردی مناسبی را برای خانم های کاندید زایمان طبیعی فراهم خواهد کرد بدون آن که عارضه جانبی قابل توجهی دیده شود.

مقدمه: سفیکسیم یک آنتی بیوتیک باکتریال با طیف گسترده است که توانایی مقابله با پاتوژن های گوناگون به ویژه ارگانیسم های گرم منفی را دارد. امروزه استفاده گسترده ای از سفالوسپورین ها، به ویژه سفیکسیم در بیماری های عفونی می شود.هدف: با توجه به اثرات این گروه از آنتی بیوتیک ها بر سیستم تولید مثل این تحقیق به منظور تعیین اثرات سفیکسیم روی هورمون های محور هیپوفیز-گناد، گنادوتروپین ها و مورفولوژی بیضه در موش های نر سوری نژاد balb/c صورت گرفت.مواد و روش ها: در این تحقیق 18 سر موش سوری نر، نژاد balb/c به سن 16-12 هفته و به وزن تقریبی 35 ± 5 گرم انتخاب و به سه گروه 6 تایی شامل شاهد، شم (گروهی که فقط حلال دارو را دریافت می کند) و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 10 روز متوالی سفیکسیم را با دوز 0.5 گرم/کیلوگرم که در حلالی به نام دی متیل سولفوکساید (DMSO) حل شده بود به صورت داخل صفاقی دریافت کرد. گروه شم در این مدت فقط حلال دارو (DMSO) دریافت کرد و گروه شاهد هیچ ماده ای دریافت ننمود. در انتهای تحقیق میزان هورمون ها با روش رادیو ایمنو اسی اندازه گیری شد. معیارهای مورفولوژیک بیضه (حجم، طول و وزن) اندازه گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون تی و نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: هورمون محرک فولیکولی (FSH) بین گروه های تجربی و کنترل اختلاف معنی داری داشت. اختلاف هورمون دی هیدرواپی آندروسترون (DHEA) در بین گروه های تجربی و شم نیز معنی دار بود. تفاوت معنی داری در سنجش معیارهای مورفولوژیک بیضه، هورمون لوتیینی (LH) و تستوسترون مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به نقش فیزیولوژیکی سلول های سرتولی در طول اسپرماتوژنز، ممکن است کاهش هورمون FSH اثرات منفی روی تولید اسپرم و پتانسیل تولید مثلی موش نر داشته باشد.

مقدمه: آدنوتونسیلکتومی یکی از شایع ترین اعمال جراحی در سر و گردن است. یکی از عوارض شایع وجود استفراغ بعد از عمل بوده که می تواند خطرات مهمی نظیر آسپیراسیون و مشکلات ریوی و هم چنین اختلال در تغذیه دهانی را در پیش داشته باشد.هدف: تعیین اثربخشی تزریق دگزامتازون در پیش گیری و کاهش استفراغ پس از عمل آدنوتونسیلکتومی می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی ساده یک سور کور بوده و بر روی 162 بیمار مراجعه کننده جهت انجام عمل جراحی برداشتن لوزه در سنین 30-3 سالگی و در طی سال های 83 تا 85 صورت گرفته است. بیماران به دو گروه مساوی مورد و شاهد تقسیم شده و روش انجام بیهوشی و جراحی به صورت یکسان در هر دو گروه صورت گرفت. در گروه مورد پس از القا بیهوشی 0.5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن تا حداکثر دوز 8 میلی گرم از دگزامتازون وریدی تزریق شد. در گروه شاهد به همان حجم از نرمال سالین استفاده شد. بیماران پس از پایان بیهوشی تحت کنترل و مراقبت از نظر استفراغ قرار گرفته و کلیه موارد قابل توجه در پرسش نامه درج گردید. اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: در این مطالعه 162 بیمار مورد بررسی قرارگرفتند. در گروهی که از دگزامتازون استفاده شده بود (گروه مورد) 34.6 درصد (28 نفر) دچار استفراغ شده و 65.4 درصد (53 نفر) استفراغ نداشتند. در گروه شاهد که از دگزامتازون استفاده نشده بود در 50.62 درصد (41 نفر) استفراغ بروز کرد و در 49.38 درصد (40 نفر) استفراغی دیده نشد. لذا در مقایسه دو گروه فوق توسط آزمون مجذور کای 2 میزان استفراغ در گروه مورد به صورت معنی داری از گروه شاهد کمتر بود (0.39=P).نتیجه گیری: در عمل جراحی لوزه تزریق دگزامتازون وریدی به صورت تک دوز در زمان القای بیهوشی می تواند موجب کاهش استفراغ و شروع زودتر تغذیه دهانی گردد.

مقدمه: حدود 10 الی 15 درصد زوج ها دارای مشکل ناباروری می باشند و برای آن هایی که به درمان های دارویی پاسخ نمی دهند استفاده از روش های کمک باروری، اجتناب ناپذیر است. Swim up یکی از روش هایی است که باعث بهبود کیفیت اسپرم می شود.هدف: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر Swim up بر حرکت، غلظت و مورفولوژی اسپرم انجام پذیرفت.مواد و روش ها: این مطالعه تحلیلی - آزمایشگاهی، بر روی نمونه های مایع منی 345 مرد مراجعه کننده به مرکز ناباروری نوین مشهد کاندید لقاح داخل رحمی (IUI) انجام شد. قبل و بعد از Swim up اطلاعات لازم شامل تعداد، حرکت و مورفولوژی اسپرم ها ثبت گردید. اطلاعات توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 11 و آزمون های تی تست زوج، تی تست دو نمونه ای مستقل و ANOVA آنالیز شد.نتایج: میانگین تعداد اسپرم ها بعد از Swim up ((84.14×106 به طور معنی داری کمتر از قبل از Swim up (55.92×106) بود. میانگین حرکت اسپرم قبل از Swim up 55.6 درصد و بعد از Swim up 92.3 درصد بود. Swim up منجر به بهبود حرکت اسپرم در گرید a به میزان 22.11±7.40 واحد شده بود.نتیجه گیری: بعد از آماده سازی به روش Swim up، میزان مورفولوژی طبیعی، حرکت و گریدینگ اسپرم به نحو مطلوبی افزایش می یابد.

مقدمه: روش های مختلفی برای ترک مواد مخدر وجود دارد. یکی از این روش ها سم زدایی فوق سریع است که در آن زمان ترک بسیار کوتاه است و بیمار علایم محرومیت را تجربه نمی کند. چندین عارضه به دنبال این روش درمانی گزارش شده است. در این گزارش، 3 مورد متوالی از پارگی زخم دئودنوم به دنبال سم زدایی فوق سریع معرفی شده اند که هیچ یک از این بیماران سابقه مشکلات گوارشی قبلی را ذکر نمی کردند. پارگی زخم دئودنوم به دنبال سم زدایی فوق سریع تا کنون در مطالعات فارسی و انگلیسی گزارش نشده است.