مجله علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد
سال:1389 | دوره:6 | شماره:3 (پیاپی 23) |تعداد مقالات:8

مقدمه: مصرف انسولین از طریق دهان بهترین و ساده ترین روش تجویز این هورمون می باشد. در این مطالعه ابتدا نانولیپوزوم های انسولین پوشش دار شده با ماده کیتوزان با فرمولاسیونی جدید تهیه شد و سپس کارایی آن جهت حمل و نگهداری این هورمون در شرایط in vitro مورد بررسی قرار گرفت.هدف: هدف از این مطالعه تهیه نانولیپوزوم های انسولین خوراکی با فرمولاسیونی جدید و بررسی کارایی آن در شرایط in vitro بوده است.مواد و روش ها: محلول نانولیپوزوم های حاوی انسولین با بار سطحی منفی به روش تبخیر فاز معکوس با استفاده از مواد نظیر لیستین، کلسترول، ستیل دی فسفات و بتاسیکلو دکسترین با فرمولاسیون های متفاوت تهیه گردید و سطح خارجی نانولیپوزوم ها با کیتوزان پوشش دار شد. سپس ضریب محصورکنندگی نانولیپوزوم های تهیه شده پس از تخریب غشاء نانولیپوزوم ها به روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری گردید و کارایی نانولیپوزوم های تهیه شده در جلوگیری از هضم و تخریب انسولین توسط آنزیم های پپسین و تریپسین مورد مطالعه قرار گرفت.نتایج: تحقیقات نشان داد که ضریب محصورشوندگی انسولین در نانولیپوزوم های تهیه شده با فرمولاسیون جدید به کار رفته به طور قابل توجه نسبت به سایر فرمولاسیون های دیگر بیشتر بوده و معادل 0.16±79 می باشد. در تمام شرایط مورد مطالعه بر خلاف عملکرد نانولیپوزوم های فاقد پوشش کیتوزان و نیز انسولین به فرم آزاد، نانولیپوزوم های پوشش دارشده با کیتوزان از هضم و تخریب انسولین توسط آنزیم های پپسین و تریپسین جلوگیری نمودند.نتیجه گیری: با توجه به ضریب محصورشوندگی بالا و کارا بودن نانوکپسول های حاوی انسولین تهیه شده در شرایط آزمایشگاهی می توان از این فرمولاسیون جدید جهت تهیه انسولین خوراکی استفاده نمود.

مقدمه: آمفوتریسین B یکی از قدیمی ترین داروهای ضدقارچی بوده و برای درمان عفونت های قارچی سیستمیک مناسب می باشد. از مضرات عمده این دارو می توان به اثرات جانبی وابسته به دوز درمانی آن، به خصوص سمیت بر روی کلیه ها اشاره نمود. بنابراین امروزه جهت افزایش کارایی و کاهش سمیت این دارو فرمولاسیون های جدیدی از آن تهیه و استفاده می گردد.هدف: هدف از این مطالعه تهیه نانوکپسول های حاوی آمفوتریسین B با فرمولاسیونی جدید و بررسی کارایی آن در شرایطin vitro  بوده است.مواد و روش ها: نانوکپسول های حاوی آمفوتریسین B به روش جانشینی حلال با استفاده از پلیمرهایی نظیر پلی D وL  - لاکتید - کو - گلیکولید تهیه گردید و با استفاده از اکسید سیلیسیم به صورت پودر خشک درآمد. در مرحله بعد به روش اسپکتروفتومتری کارایی محصورسازی روش فوق محاسبه گردید. سپس به روش رقت سازی متوالی مقدار حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) نانوکپسول های تهیه شده برای قارچ کاندیدا آلبیکانس (ATCC 90028) اندازه گیری شد. همچنین اثرات سمی آن بر روی گلبول های قرمز انسانی در شرایط in vitro بررسی گردید.نتایج: یافته ها نشان داد که کارایی محصورسازی روش به کار گرفته معادل 0.13±75 درصد است. همچنین MIC نانوکسپول های حاوی آمفوتریسین B نسبت به فرم آزاد این دارو 50 درصد کاهش نشان داد. آزمایش بررسی همولیز روی گلبول های قرمز بیانگر این بود که اثر همولیزی نانوکپسول های تهیه شده نسبت به آمفوتریسین B به فرم آزاد 5.89 بار کمتر می باشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده فرمولاسیون جدید به کار گرفته شده می تواند به عنوان یک گزینه مناسب جهت تجویز آمفوتریسین B در درمان عفونت های قارچی مطرح گردد.

مقدمه: برخی مطالعات انجام شده حاکی از آن است که ورزش در دوره جوانی می تواند تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان را افزایش داده و ذخیره ای برای دوره کهنسالی باشد اما هنوز در مورد نوع و شدت آن که حداکثر تحریک آنابولیک را برای استخوان ایجاد می کند، اطمینان حاصل نشده است.هدف: هدف این مطالعه، مقایسه تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان مردان ورزشکار حرفه ای (فوتبال و هندبال) و همچنین مردان غیرورزشکار است.مواد و روش ها: این مطالعه پژوهشی مورد شاهدی بوده که روی فوتبالیست ها و هندبالیست های 20 تا 30 ساله باشگاه های دسته اول شهر مشهد تشکیل داده که سابقه شرکت در مسابقات قهرمانی کشور را داشته و تجربه حداقل 3 سال ورزش منظم و حرفه ای (سه جلسه تمرین در هفته) داشتند . با درنظر گرفتن معیارهای شمول و حذفی 28 ورزشکار در دو گروه 14 نفری فوتبالیست حرفه ای و هندبالیست حرفه ای به عنوان گروه های تجربی درنظر گرفته شدند و همچنین14  نفر غیرورزشکار در گروه های سنی مشابه که سابقه هیچ گونه فعالیت ورزشی منظم و مداومی نداشتند که برای اولین بار جهت تمرین مراجعه کرده بودند به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. سنجش تراکم مواد معدنی استخوان آزمودنی ها در نواحی سر استخوان ران، مهره های کمری و کل بدن توسط دستگاه سنجش جذب مضاعف اشعه ایکس انجام شد. نرمالیته پارامترهای اندازه گیری شده توسط آزمون کلمگروف - اسمیرنوف بررسی شده و سپس برای مقایسه میانگین تراکم مواد معدنی نواحی اندازه گیری شده بین سه گروه، از آزمون تحیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبیLSD ، استفاده شد. نتایج نیز با سطح اطمینان 0.05 مورد پذیرش قرار گرفتند.نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معنی دار آماری در تراکم مواد معدنی بازو بین هندبالیست ها، فوتبالیست ها و گروه کنترل وجود ندارد. بین تراکم مواد معدنی استخوان ران و محتوای مواد معدنی هندبالیست ها و فوتبالیست ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد (P=0.465) اما بین فوتبالیست ها و گروه کنترل (P=0.001) و هندبالیست ها با گروه کنترل (P=0.04) تفاوت معنی داری مشاهده شد.نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معنی دار آماری در تراکم مواد معدنی بازو بین هندبالیست ها، فوتبالیست ها و گروه کنترل وجود ندارد در حالی که در رابطه با تراکم مواد معدنی استخوان ران و محتوای مواد معدنی بین سه گروه تفاوت معنی داری مشاهده گردید. با توجه به نتایج پژوهش، این نظریه که پاسخ استخوان در برابر بار مکانیکی به نوع و شیوه فعالیت ورزشی وابسته است، مورد تایید قرار می گیرد.

مقدمه: سرطان پروستات یکی از شایع ترین انواع سرطان در مردان و چهارمین سرطان شایع در ایران می باشد. آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) قابل استفاده ترین نشانگر تومور در دسترس برای تشخیص زودرس سرطان پروستات می باشد. حساسیت و ویژگی این تست با اندازه گیری مقادیر PSA آزاد سرم و محاسبه fPSA/tPSA´100 به نحو مطلوبی افزایش می یابد.هدف: هدف از این مطالعه تعیین مقادیر PSA توتال، آزاد و درصد PSA آزاد در بیماران پروستاتکتومی و مقایسه با رفرنس ها بوده است.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که بر روی 125 بیماری که تحت پروستاتکتومی قرار گرفته بودند انجام شده است. بیماران از نظر سن به 4 گروه کمتر از 60، 69-60، 79-70 و بیشتر یا مساوی 80 سال، از نظر PSA توتال به 3 گروه نرمال (0-3.9 ng/ml)، بوردرلاین (4-9.9 ng/ml) و افزایش یافته 10-19.9 ng/ml) و بیشتر یا مساوی 20)، از نظر درصد PSA آزاد به 3 گروه کمتر از 18 درصد، 25-18 درصد و بیشتر از 25 درصد و از نظر نتیجه بیوپسی به 2 گروه BPH و سرطان تقسیم شدند. سپس با استفاده از آزمون های آماری حساسیت و ویژگی PSA توتال و درصد PSA آزاد در تشخیص سرطان پروستات مورد مقایسه قرار گرفت.نتایج: با افزایش آستانه درصد PSA آزاد به بالای 25 درصد از احتمال ابتلا به سرطان کاسته شد، به خصوص در محدوده PSA توتال 4-9.9 ng/ml که 18.2 درصد موارد BPH تشخیص داده شد، ولی هیچ موردی از سرطان شناسایی نشد (p=0.001). PSA توتال در محدوده 4-9.9 ng/ml توانست 7.1 درصد موارد سرطان را شناسایی کند و حساسیت و ویژگی آن در کشف سرطان به ترتیب 20 درصد و 77.39 درصد بود. ولی در ترکیب با درصد PSA آزاد با آستانه 25-18 درصد حساسیت به 53.5 درصد و ویژگی به 86.6 درصد افزایش یافت (P=0.001).نتیجه گیری: در مطالعه ما درصد PSA آزاد در ترکیب با PSA توتال توانست حساسیت و ویژگی تست PSA توتال را افزایش دهد. به ویژه با آستانه درصد PSA آزاد 25-18 درصد در محدوده PSA توتال بوردرلاین 4-9.9 ng/ml، علاوه بر افزایش حساسیت و ویژگی توانست بیشترین میزان سرطان را در این گروه شناسایی کند. بنابراین توصیه می شود که از درصد PSA آزاد به عنوان تست کمکی PSA توتال به خصوص در مقادیر پایین و بوردرلاین PSA توتال که بیانگر احتمال وجود سرطان در مراحل اولیه است، جهت افزایش دقت تشخیصی سرطان پروستات و کاهش هزینه های ناشی از آن استفاده شود.

مقدمه: درد زایمان طبیعی مانعی بر تمایل مادران به قبول زایمان طبیعی می باشد. از موثرترین روش های تخفیف درد زایمان، تزریق داخل فضای نخاعی مخدرها است. فنتانیل مخدری لیپوفیل با قدرتی معادل 75-125 برابر مورفین است.هدف: هدف از این مطالعه تعیین اثر فنتانیل بر بی دردی، سیر زایمان و نوزاد متولد شده پس از تزریق به داخل فضای نخاعی در خانم های حامله کاندید زایمان طبیعی بوده است.مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه کارآزمایی بالینی یک سوکور بر روی 100 خانم باردارگراوید 1و 2 بوده که در سال 1389 جهت زایمان طبیعی به بیمارستان های مرتبط با دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد مراجعه نمودند. پس از توضیح در خصوص روش های بی دردی برای بیمار و همسر وی، بیماران در دو گروه 50 نفری مورد و شاهد قرار گرفتند. گروه مورد پس از رسیدن به دیلاتاسیون 5 یا 6 سانتی متر تحت بی دردی نخاعی با 75mg فنتانیل قرار گرفتند. گروه دوم از روش بی دردی نخاعی بهره نبرده و تحت هیچ داروی بی دردی نیز نبودند. سیر زایمانی آنها بطور معمول دنبال می گردید. فشار خون سیستول و دیاستول، تعداد ضربان قلب، SPO2، میزان دیلاتاسیون و افاسمان و میزان درد در مادران بررسی شدند. تعداد ضربان قلب جنین و آپگار دقیقه 1 و 5 نیز ارزیابی گردید.نتایج: بین فشار خون سیستول، دیاستول، تعداد ضربان قلب و میزان SPO2 در مادران دو گروه اختلاف معنی داری دیده نشد. میزان ضربان قلب جنین نیز در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت. در نمره درد بیماران دو گروه اختلاف معنی داری دیده شد .(Pearson Chi-square=62.95 df2=2 P=0.0001) به طوری که در گروه مورد 82 درصد خانم ها درد خفیف، 16 درصد درد متوسط و 2 درصد درد شدیدی را اظهار داشتند. در مقابل تنها 4 درصد خانم های گروه شاهد که از روش بی دردی نخاعی بهره نبرده بودند، دردشان را خفیف می دانستند. 22 درصد درد متوسط و 74 درصد درد شدیدی را اعلام نمودند. تعداد موارد منجر به سزارین در بین دو گروه اختلاف معنی داری نداشت.نتیجه گیری: تزریق 75 میکروگرم فنتانیل به داخل فضای نخاعی بی دردی مناسبی را برای خانم های کاندید زایمان طبیعی فراهم خواهد کرد بدون آن که عارضه جانبی قابل توجهی دیده شود.

مقدمه: سقط تکراری به رویداد سه مورد سقط کمتر از 20 هفته حاملگی گفته می شود. آگاهی از مکانیزم های احتمالی مداخله گر در سقط مکرر جنینی بررسی منطقی و مقرون به صرفه را امکان پذیر می کند. از آن جا که سقط مکرر جنین اثر مخربی بر احساسات زوج ها دارد و این مساله اغلب سبب پیشنهاد و درمان های ثابت نشده با کارایی نامشخص می شود، آگاهی از مکانیزم های احتمالی مداخله گر در سقط مکرر جنینی و داشتن نگرش دلسوزانه و حمایتی به زوج های مبتلا به سقط جنین سبب بر طرف شدن مشکلات احساسی آنان می شود و بررسی منطقی و مقرون به صرفه را امکان پذیر می کند. لذا از ارزیابی متغیر لوپوس آنتی کوآگولانت (LAC) و آنتی کاردیولیپین آنتی بادی (ACL) به عنوان مکانیسم احتمالی در سقط مکرر در این مقاله استفاده می شود.هدف: با توجه به ضرورت بررسی علل و یافتن راه کار پیشگیرانه در سقط مکرر این مطالعه با هدف تعیین فراوانی آنتی بادی کاردیو لیپین و آنتی کواگولانت لوپوسی در مبتلایان به سقط های مکرر انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه مورد - شاهدی در طی سال های 87-86 در مراکز بیمارستانی آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد و درمانگاه های زنان در 50 خانم حامله مبتلا به سقط تکراری در گروه سنی 40-20 سال با نمونه گیری در دسترس انجام شد. گروه کنترل خانم های در همین گروه سنی بدون سقط تکراری انتخاب شدند. متغیرهای مثل آنتی فسفولیپید آنتی بادی، لوپوس آنتی کوآگولانت و آنتی کاریولیپن آنتی بادی اندازه گیری شد. تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون دقیق فیشر و مجذور خی انجام شد.نتایج: در گروه مبتلا 20 درصد از نظر آنتی بادی آنتی فسفولیپید (IgG) مثبت و در گروه کنترل این مقدار 4 درصد بود که از نظر آماری معنی دار است .(P=0.028)در  گروه مبتلا میزان آنتی کاریولیپین 14 درصد و در گروه شاهد 1 درصد بوده است و لوپوس آنتی کوآگولانت در گروه مبتلا 4 درصد و در گروه شاهد مثیت نداشته است. ولی این دو متغیر در 2 گروه مبتلا و شاهد اختلاف معنی دار آماری ندارند (P=0.059) و .(P=0. 495)نتیجه گیری: علل اتوایمیون در سقط های تکراری از اهمیت خاصی برخوردار هستند. نقش مهم آنتی فسفولیپد آنتی بادی و دیگر عوامل ایمنی در بیماران ما نیز تایید شده است و این امر باید در پیشگیری و درمان بیمار برای کاهش موارد سقط مکرر درنظر گرفته شود.

مقدمه: سزارین یکی از اقدامات اساسی برای حفظ حیات و سلامت مادر و جنین است و گرچه از مطمئن ترین روش های جراحی است، برای مادر نسبت به زایمان واژینال خطر بیشتری در بردارد. بنابر گزارش سازمان بهداشت جهانی حدود 15 درصد زایمان ها با انتخاب صحیح می توانند به سزارین منجر شوند، ولی آمار سزارین در بسیاری از مناطق بیش از این تعداد است و در دهه گذشته افزایش قابل توجهی داشته است.هدف: در بسیاری موارد سزارین ضرورت پزشکی منجر به زایمان به روش سزارین نبوده بلکه ناآگاهی، رفتارها و نگرش های غیر آزمون شده، عقاید غلط، تعیین کننده نوع زایمان انجام شده بوده و مطالعات متعدد نشان می دهند که عدم تمایل برای تحمل درد عامل اصلی افزایش تقاضا برای سزارین انتخابی هستند، بنابراین به نظر می رسد که آگاهی از انواع روش های کاهش درد در دسترس می تواند سبب کاهش تقاضای سزارین گردد.مواد و روش ها: این مطالعه تحلیلی مقطعی روی 390 زن باردار در مراکز دولتی شهر مشهد به صورت مبتنی بر هدف انجام شد. پرسش نامه شامل مشخصات فردی، تاریخچه مامایی، تمایل به زایمان طبیعی یا سزارین و علت آن، میزان اطلاع از روش های کاهش درد را تکمیل نمودند. تجزیه و تحلیل اطلاعات توسط نرم افزار SPSS و روش های آماری توصیفی و استنباطی با ضریب اطمینان 95 درصد وسطح معنی دار 0.5 انجام شد.نتایج: نتایج به دست آمده نشان داد که متغیرهای سن، میزان تحصیلات و شغل در بین دو گروه تمایل به سزارین و تمایل به زایمان طبیعی اختلاف معنی داری نداشتند. در گروه زایمان طبیعی، ترس از بیهوشی و عمل جراحی و سپس تمایل به دیدن بلافاصله نوزاد، بیشترین علت تمایل بود و در گروه تمایل به سزارین بیشترین علت، ترس از درد زایمان و تشخیص پزشک بود.  80.8 درصد واحدهای پژوهش هیچ یک از روش های کاهش درد را نمی شناختند.نتیجه گیری: با وجود این که بیشترین علت تمایل به سزارین ترس از درد زایمان طبیعی است، آگاهی کافی از روش های کاهش درد قابل انجام در مراکز درمانی وجود ندارد و به نظر می رسد که مطالعات بیشتر در این زمینه و افزایش آگاهی از روش های کاهش درد و فواید آن می تواند در کاهش تمایل و تقاضا به انجام سزارین موثر باشد.