پاتوبیولوژی مقایسه ای ایران
سال:1395 | دوره:13 (دوره جدید) | شماره:2 (پیاپی 53) |تعداد مقالات:7

روغن زیتون برای اهداف پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد و اثرات سودمندی بر بیماری های قلبی - عروقی، متابولیک، التهابی و خودایمنی دارد. هدف از این تحقیق بررسی اثر تیمار موضعی روغن زیتون بر ترمیم زخم پوست در موش صحرایی می باشد. بعد از ایجاد یک زخم جلدی تمام ضخامت در پشت 60 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به 6 گروه کنترل، شم، درمان با دوزهای 2، 5 و 10% روغن زیتون و استاندارد تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ تیماری دریافت نکرد. گروه شم، اوسرین را به عنوان پایه پماد دریافت کرد. گروه درمان، روغن زیتون در دوزهای 2، 5 و 10% محلول در اوسرین دریافت کرد. گروه استاندارد با فنی توئین 1% درمان گردید. میزان بهبودی زخم پوست در روزهای 3، 7، 11، 14، 18، 21 بعد از ایجاد جراحت مورد ارزیابی قرار گرفت و جهت بررسی های هیستولوژی در روزهای 3، 7 ،14 و 21 موش ها آسان کشی شدند. از محل ترمیم زخم همراه با اندکی از پوست سالم مجاور، نمونه های بافتی تهیه و به روش تری کرم ماسون رنگ آمیزی شد. در اندازه گیری محل زخم کاهش معنی داری در میزان قطر زخم در گروه های درمان و استاندارد در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. در مطالعات ریزبینی افزایش معنی داری در میزان نوزایش بافت پوششی در روز 14 در گروه های درمان و استاندارد در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. نتایج نشان داد که روغن زیتون به طور معنی داری ترمیم زخم را تسریع می کند. اثر روغن زیتون بر ترمیم زخم احتمالا به افزایش نوزایش بافت پوششی مربوط می شود.

در گونه های بسیاری از پرندگان من جمله قناری ها، جنس نر و ماده قبل از بلوغ فاقد هر گونه تفاوت در شکل ظاهری می باشند. از آنجاییکه صدای دلنشین قناری توسط جنس نر ایجاد می شود، لذا تفکیک جنسیت قناری ها قبل از بلوغ از لحاظ اقتصادی بسیار حائز اهمیت می باشد. ژن های موجود بر کروموزوم های جنسی به خاطر منحصر به جنس بودنشان می توانند برای تفیین جنسیت به روش مولکولی مورد استفاده قرار گیرند. با استفاده از روش PCR و بر اساس دو ژن CHD-W و CHD-Z تفکیک جنسیت در قناری ها صورت گرفته است. هدف از این مطالعه بهینه سازی PCR بر اساس دو ژن CHD-W و CHD-Z در تفکیک جنسیت در قناری بود. در این مطالعه از 24 قناری دو پر حاوی ریشه تهیه گردید و استخراج DNA از بالب پرها صورت پذیرفت و از پرایمرهای اختصاصی طراحی شده برای تکثیر توالی ژن W-CHD استفاده شد و با بهینه سازی شرایط PCR برنامه بهینه به صورت زیر به دست آمد: واسرشته سازی اولیه 94 درجه سانتیگراد به مدت 5 دقیقه، 35 سیکل با شرایط: 94 درجه سانتیگراد به مدت 60 ثانیه ،58 درجه سانتیگراد به مدت 35 ثانیه و دمای 72 درجه سانتیگراد به مدت 50 ثانیه و در نهایت دمای 72 درجه سانتیگراد به مدت 5 دقیقه. این مطالعه نشان داده شد که روش بهینه شده PCR می تواند با دقت صد درصد جنسیت قناری را تعیین کند و لذا مناسب ترین روش برای تعیین جنسیت قناری است.

علیرغم کاربرد روزافزون گیاه صبرزرد در آبزیان، تاکنون سمیت احتمالی آن در قزل آلای رنگین کمان بررسی نشده است. هدف این تحقیق بررسی احتمال بروز برخی جراحات بافتی در ماهیان قزل آلای رنگین کمان تغذیه شده با غذای حاوی پودر عصاره آبی الکلی 1% ازگیاه دارویی صبرزرد بود. تعداد 600 قطعه بچه ماهی سالم در محدوده وزنی 13 گرم، بطور تصادفی در 2 گروه مساوی و هر گروه شامل 3 تکرار قرار گرفتند. گرو ها شامل گروه تیمار با صبر زرد (1%) و گروه کنترل (دارونما 1%) می شدند که قبلا تدارک غذا برای آنها انجام شده بود. در پایان هفته دهم آزمایش از هر تکرار تعداد 2 قطعه ماهی صید و نمونه برداری از کبد، روده، کلیه و آبشش آنها انجام شد. نمونه ها در فرمالین 10% ثابت شده، سپس با هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی گردیدند. نهایتا توسط میکروسکوپ نوری ارزیابی شدند. در نتایج بافت شناسی روده هیچ تغییری در گروه صبرزرد مشاهده نشد. برخی بافت های کبد و کلیه ماهیان تیمار با صبر زرد درجاتی از توسعه مراکز ملانوماکروفاژی را نشان داد که این تغییرات محدود بافتی، عکس العمل طبیعی بافت های مورد مطالعه نسبت به ماده خارجی بوده و ضایعه جدی محسوب نمی شدند. برخی بافت های آبشش در هر دو گروه هیپرپلازی سلول های پوششی تیغه اولیه را نشان داد که ارتباطی با تیمار دارویی نداشته و مربوط به شرایط محیطی و کیفیت آب بود. بر اساس یافته های فوق ظاهرا دز انتخابی ماده محرک ایمنی صبرزرد برای اندام های حیاتی مطالعه شده این تحقیق اثرات تخریبی نداشته است.

بیماری برونشیت عفونی از عوامل بیماری زای مهم در صنعت طیور بوده و غالبا منجربه بیماری تنفسی همراه با گرایش به سایر بافت ها بر اساس نوع سویه، می گردد. هدف از این مطالعه بررسی تجربی جراحات آسیب شناسی و گرایش بافتی سروتیپ 793/B ویروس برونشیت عفونی در جوجه های گوشتی می باشد. در این مطالعه، جراحات بافتی و گرایش سروتیپ 793/B در اندام های مختلف جوجه های گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 90 قطعه جوجه یکروزه گوشتی بطور تصادفی به دو گروه 45 قطعه ای تقسیم گردیدند. در سن 10 روزگی جوجه های گروه یک با 103EID50 ویروس برونشیت عفونی به روش قطره چشمی آلوده و گروه دو بعنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. نمونه برداری از اندام های مختلف از روز دوم تا روز شانزدهم پس از تلقیح بصورت یک روز در میان جهت ردیابی ویروس و بررسی آسیب شناسی بافتی انجام گردید.جوجه های گروه عفونی شده با ویروس مذکور از روز دوم تا هشتم دچار کزکردگی بودند. ویروس از کلوآک و کلیه ها روزهای 16-2، و در نای نیز ویروس در روزهای 2 تا 8 و در ریه نیز نمونه های مثبت در روز 2 تا 6 پس از تلقیح ردیابی شدند. ویروس در بافت نای موجب ریزش مژک ها، هیپرپلازی بافت پوششی و ارتشاح سلول های تک هسته ای و هتروفیل شده بود. در ریه، پرخونی و خونریزی، ادم و اکسودای فیبرینی و ارتشاح سلول های تک هسته ای مشاهده گردید. در کلیه، پرخونی، خونریزی و نکروز لوله های ادراری مشاهده شد.نتایج مطالعه حاضر نشان دادکه سروتیپ 793/B ویروس برونشیت عفونی در جوجه های گوشتی منجربه بروز تلفات، علائم بالینی و جراحات بافتی می گردد.

تیلریا اویس یکی از عوامل تک یاخته ای خونی خوش خیم در گوسفند و بز در بسیاری از مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری بوده که توسط کنه های خانواده ایکسودیده انتقال می یابد. این مطالعه برای تعیین پراکنش تیلریا اویس بر روی جمعیت 400 راس بز به ظاهر سالم در استان تهران انجام گردید. گسترش های خونی تهیه شده پس از رنگ آمیزی با روش گیمسا، تحت آزمایشات میکروسکوپی قرار گرفتند. به منظور تشخیص مولکولی، استخراج DNA از خون صورت گرفت و متعاقب آن به منظور تفریق گونه های تیلریا و بابزیا از یکدیگر با آغازگرهای اختصاصی منشعب از ژن کد کننده 18SrRNA (آغازگر 1، آغازگر 2) تکثیر پیدا کرد. به منظور تفریق گونه های تیلریا از یکدیگر آزمایش Semi-nested PCR با آغازگرهای اختصاصی منشعب از ژن ms 1-2 برای تیلریا لستوکاردی (آغازگر 4، آغازگر 6)، تیلریا آنولاتا (آغازگر 5، آغازگر 6) و برای تیلریا اویس با آغازگر اختصاصی منشعب از ژن 18SrRNA (آغازگر 2، آغازگر 3) انجام شد. نتایج میکروسکوپی نشان داد که %1.7 (7 مورد از 400 نمونه) به تیلریا اویس آلوده بوده در حالی که در بررسی%6 Semi-nested PCR  (24 مورد از 400 نمونه) برای تیلریا اویس مثبت بودند. نتایج این بررسی نشان داد که تیلریا اویس در بزان بدون علائم بالینی قابل شناسایی است. بنابراین آنها می توانند به عنوان مخازن عفونت برای کنه ها و عامل انتقال انگل به گوسفند در نظر گرفته شوند.

سقط جنین عامل زیان های اقتصادی حائز اهمیت به سرمایه دامی کشور و موجب کاهش باروری و تولید است. عوامل عفونی مسوول بخشی از موارد سقط جنین در گوسفند و اغلب، واگیردار و مشترک بین انسان و دام هستند، لذا از نظر بهداشت عمومی نیز مورد توجه قرار گرفته اند. کمپیلو باکتر فتوس و لپتوسپیرا اینتروگانس از جمله عوامل عفونی سقط جنین گوسفندی در سراسر جهان بوده و خسارات بهداشتی اقتصادی ناشی از آنها قابل توجه است. نظر به اهمیت سقط جنین های کمپیلوباکتریایی و لپتوسپیرایی در گوسفند در مطالعه حاضر عفونت های حاصل از کمپیلوباکتر فتوس تحت گونه فتوس و لپتوسپیرا اینتروگانس در 98 نمونه محتویات شیردان جنین های سقط شده گوسفند با روش PCR در استان های اصفهان، چهارمحال و بختیاری و خراسان رضوی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، میزان آلودگی به کمپیلوباکتر فتوس در نمونه های بررسی شده، 4.9 درصد بوده و نمونه آلوده به لپتوسپیرا یافت نشد. در کل نتایج این پژوهش نشان می دهد کمپیلوباکتر فتوس در بروز بخشی از موارد سقط جنین گوسفند نقش دارد. با توجه به روش های مختلف تشخیصی لپتوسپیروز، به نظر می رسد هر روش تشخیصی نقاط ضعفی داشته و نمی توان صرف استفاده از یک آزمون به طور قطع حضور این عامل را منفی دانست. بنابراین توصیه می شود به طور هم زمان از چند روش استفاده شود تا بتوان با مقایسه نتایج حاصل به تشخیص دقیق تری دست یافت.

هدف از این مطالعه بررسی اثر نانوذرات اکسید روی و یون روی بر آسیب شناسی بافت آبشش ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchusmykiss) می باشد. در این مطالعه از 60 عدد ماهی قزل آلای رنگین کمان استفاده گردید. همچنین دو غلظت غیرکشنده نانوذرات اکسید روی و دو غلظت غیرکشنده یون روی که عبارت بودند از 0.5 میلی گرم در لیتر و 0.05 میکروگرم در لیتر به همراه گروه شاهد (فاقد هر گونه ماده شیمیایی) استفاده گردید. پس از 14 روز مواجهه با این مواد، بافت آبشش نمونه برداری شد. به منظور انجام مطالعه بافت شناسی کلاسیک، نمونه ها پس از آماده سازی به روش هماتوکسیلین - ائوزین رنگ آمیزی شد. مهمترین آسیب های ایجاد شده در بافت آبشش شامل خمیدگی تیغه های ثانویه، هایپرتروفی تیغه های ثانویه، افزایش ترشح موکوس، افزایش به هم چسبیدگی لاملاهای ثانویه، تلانژیکتازی مویرگی، هیپرپلازی و در نهایت نکروز بوده است. میزان آسیب ها در مواجهه با نانوذرات اکسید روی بیشتر از یون روی بوده است و در غلظت 0.5 میلی گرم بر لیتر شدت آسیب های بافتی بالاتر از غلظت 0.05 میکروگرم بر لیتر بوده است. با توجه به نتایج، می توان گفت این ماده قابلیت اثرگذاری و ایجاد آسیب بر بافت آبشش ماهی را دارا می باشد، بنابراین لازم است توجه بیشتری در هنگام استفاده از این ماده انجام گیرد و از رهایش آن به محیط زیست خودداری شود.