پاتوبیولوژی مقایسه ای ایران
سال:1397 | دوره:15 | شماره:3 (پیاپی 62) |تعداد مقالات:7

مطالعه ی حاضر با هدف بررسی اثرات محافظتی ژل رویال در رقیق کننده تریس بر فراسنجه های تحرک، زنده مانی، ناهنجاری های مورفولوژیک و تمامیت غشای پلاسمایی اسپرم قوچ در طول نگهداری به صورت مایع به مدت 7 روزانجام گرفت. تعداد 64 نمونه اسپرم از 4 راس قوچ افشاری با میانگین سن چهار سال با استفاده از واژن مصنوعی جمع آوری شد. پس از بررسی اولیه، نمونه های منی با هم مخلوط شده و سپس با رقیق-کننده تریس زرده بدون ژل رویال(شاهد) یا همراه با غلظت های مختلف ژل رویال (5%، 3%، 1%)رقیق گردید. تحرک کلی نمونه های منی با استفاده از سیستم آنالیز کامپیوتری اسپرم (CASA) مورد بررسی قرار گرفت. فراسنجه های مورفولوژی و زنده مانی با روش رنگ آمیزی ائوزین-نیگروزین و یکپارچگی غشا با آزمون تورم هیپواسموتیک (HOST) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نمونه های رقیق شده به صورت مایع به مدت یک هفته در دمای 0C4 نگهداری شدند. نتایج نشان داد که درصد تحرک کل نمونه های منی مایع پس از هفت روز نگهداری در دمای 0C4 در تیمار 3 درصد (86/2± 25/51) به طور قابل توجهی از دیگر تیمارها بالاتر بود(05/0>P). درصد اسپرم های دارای غشای سالم در نمونه های رقیق شده در رقیق-کننده ی حاوی 3 درصد ژل رویال(96/2± 53/46) به طور معنی داری از گروه شاهد بالاتر بود(05/0>P). درصد اسپرم های زنده درگروه 3 درصد(37/3± 96/56) و 1 درصد(83/2± 68/54) ژل رویال به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (05/0>P). به طور کلی، نتایج آزمایش حاضر نشان داد که افزودن 3% ژل رویال به رقیق کننده تریس موجب بهبود فراسنجه های اسپرم قوچ در مدت ذخیره سازی به صورت تازه گردید.

اثرات منفی ناشی از استرس اکسیداتیو در سرم، منی و بافت بیضه مبتلایان به واریکوسل یا در مدل های حیوانی نشان داده شده است. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر سلنیت سدیم بر آسیب شناسی و هیستومتری بیضه موش های صحرایی سالم و واریکوسلی انجام گرفت. 44 سر موش صحرایی در 11 گروه شامل: گروه کنترل سالم (1 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن بدن سرم فیزیولوژی)، گروه کنترل جراحی (انجام عمل جراحی بدون القا واریکوسل به همراه تزریق 1 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن بدن، سرم فیزیولوژی داخل صفاقی)، گروه کنترل واریکوسل، گروه های سالم دریافت کننده ی داخل صفاقی سلنیت سدیم با دوز های 05/0، 1/0، 2/0 و 4/0 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، و گروه های واریکوسلی دریافت کننده ی داخل صفاقی سلنیت سدیم با دوز های 05/0، 1/0، 2/0 و 4/0 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن تقسیم شدند. بعد از ایجاد واریکوسل، 60 روز تزریق سلنیت سدیم به موش های واریکوسلی و سالم ادامه یافت. نمونه های بافت بیضه برای مطالعات آسیب شناسی شناسی جمع آوری شدند. سلنیت سدیم به صورت وابسته به دوز موجب افزایش معنی دار ضخامت بافت پوششی لوله های منی ساز در موش های صحرایی واریکوسلی در مقایسه با گروه کنترل واریکوسل شد (P<0. 01). ضرایب اسپرمیوژنز (SI) و اسپرماتوژنز (TDI) لوله های منی ساز تحت تأثیر سلنیت سدیم وابسته به دوز در مقایسه با گروه کنترل سالم افزایش نشان دادند. ضرایب SI وTDI لوله های منی ساز تحت تأثیر شرایط واریکوسل بیضه کاهش معنی داری در مقایسه با گروه کنترل سالم داشتند (05/0 P<). سلول های لیدیگ به طور معنی داری تحت تأثیر سلنیت سدیم در موش های صحرایی واریکوسلی در مقایسه با گروه واریکوسل افزایش یافتند( 01/0 P<). نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند درمان سلنیوم اثرات مفیدی بر بافت بیضه موش های صحرایی واریکوسلی دارد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

آترواسکلروز یکی از مهمترین بیمار ی های قلبی عروقی است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر عصاره پسته بر شدت ضایعات ناشی از هیپرکلسترولمی در آئورت خرگوش می باشد. بدین منظور، 25 سر خرگوش بالغ ماده پس از طی دوران سازش پذیری به 5 گروه 5 تایی شامل شاهد، کنترل مثبت 1، کنترل مثبت 2، تیمار و کنترل منفی تقسیم شدند. گروه شاهد جیره غذایی معمولی، گروه کنترل مثبت 1 روغن ذرت و گروه کنترل مثبت 2 کلسترول به میزان مشابه با گروه تیمار دریافت کردند. عصاره پسته با مقدار 1000 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، به گروه تیمار همراه با 1% وزن غذای مصرفی کلسترول و 1 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن بدن روغن ذرت به صورت گاواژ تجویز شد. به گروه کنترل منفی، مقدار 1000 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن عصاره پسته از راه خوراکی تجویز شد. در پایان، تغییرات مربوط به بافت آئورت مطالعه و میزان رسوب چربی تعیین شد. در پژوهش حاضر هیچ تغییری در بافت آئورت درگروه شاهد مشاهده نشد. در گروه کنترل مثبت 1 (دریافت کننده روغن ذرت) رسوبی دیده نشد. گروه تیمار در مقایسه باگروه کنترل مثبت 2 (دریافت کننده کلسترول) رسوبات کمتری در بافت آئورت نشان داد. در گروه کنترل منفی (دریافت کننده عصاره پسته) نیز هیچ گونه رسوب چربی مشاهده نشد. مطالعه حاضر نشان می دهد که عصاره پسته در بهبود کاهش عوارض آترواسکلروز و همچنین کاهش رسوبات چربی در لایه های اینتیما و مدیا در بافت آئورت، در خرگوش های هیپرکلسترولمیک مؤثر می باشند.

سیسپلاتین به عنوان یک داروی ضدسرطان، در دوزهای بالا برای کبد سمّی می باشد. مشخص شده است که استرس اکسیداتیو در سمّیت سیسپلاتین دخیل است. با توجه به خواص آنتی اکسیدانی سیاه دانه، این مطالعه برای ارزیابی اثرات محافظتی عصاره سیاه دانه در برابر سمیّت کبدی سیسپلاتین در موش صحرایی انجام گردید. 40 سر موش صحرایی نر ویستار به طور تصادفی در چهار گروه مساوی تقسیم گردید. گروه 1 به-عنوان شاهد انتخاب شد. به گروه های 2 و 4 عصاره سیاه دانه ( mg/kg250) به مدت 15 روز متمادی گاواژ گردید. گروه های 3 و 4 تک دز سیسپلاتین (mg/kg 5/7) را در دهمین روز آزمایش به روش داخل صفاقی دریافت کردند. در پایان، سطوح سرمی آنزیم های آسپارتات و آلانین آمینوترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز و بیلی روبین تام، آلبومین و پروتئین تام اندازه گیری شد. میزان مالون دی آلدئید و فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز نیز در هموژنات بافت کبد اندازه گیری شد. برای ارزیابی آسیب شناسی بافتی، نمونه-هایی از کبد جدا و مقاطع بافتی با استفاده از روش معمول رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین تهیه شد. در نهایت، یافته های بیوشیمیایی با نتایج بافتی تطبیق داده شد. در گروه 4، عصاره سیاه دانه به طور معنی داری میزان افزایش یافته آنزیم های شاخص آسیب کبد و بیلی روبین تام را کاهش و سطوح کاهش یافته آلبومین و پروتئین تام سرم را به طور معنی داری افزایش داد. در این گروه، عصاره سیاه دانه به طور معنی داری میزان پراکسیداسیون لیپیدی را کاهش و سطوح آنتی اکسیدان های کبد را افزایش داد. تغییرات بافتی همراستا با یافته های بیوشیمیایی بود. تیمار با عصاره سیاه دانه، به طور قابل توجهی مانع از بروز تغییرات پاتولوژیک در بافت کبد موش های صحرایی شد و تنها آسیب قابل مشاهده، واکوئولاسیون خفیف سیتوپلاسم هپاتوسیت ها به خصوص در اطراف وریدچه مرکزی بود. نتایج این مطالعه نشان داد عصاره سیاه دانه با خواص آنتی اکسیدانی خود، کبد موش های صحرایی را در برابر سمّیت سیسپلاتین محافظت می کند.

گیاه پنج انگشت (Vitex agnus-castus L. ) از بین گیاهان دارویی، گیاهی با اثرات تولید مثلی کاملا شناخته شده است. در مطالعه حاضر، عصاره گیاه با نام تجاری ویتاگنوس، به صورت خوراکی به گاوهای ماده نژاد هلشتاین سیکلیک تجویز شد. ابتدا گاوها به دو گروه تیمار (7 راس) و شاهد (7 راس) تقسیم و با تزریق پروستاگلاندین (α PGF2) به فاصله 11 روز همزمانی چرخه تولید مثلی انجام شد و پس از طی یک چرخه با شروع چرخه جدید، خوراندن 50 میلی لیتر عصاره گیاهی ویتکس آگنوس (90-80 میلی گرم در میلی لیتر) به گروه تیمار انجام پذیرفت و گاوها مجددا همزمان شده و خوراندن دارو تا پایان چرخه ادامه یافت. گاوها در روزهای 5، 9، 13 و 18 چرخه مورد معاینه قرارگرفتند (لمس مقعدی و سونوگرافی)، همچنین بطور روزانه خونگیری صورت گرفت و میزان غلظت کورتیزول، پروژسترون و LH تعیین شد. غلظت کورتیزول سرم در گروه تیمار پس از درمان نسبت به قبل از درمان روند کاهشی داشته است (05/0 P>). اختلاف در میزان پروژسترون سرم خون در گروه تیمار پس از درمان نسبت به قبل از درمان در روزهای 13 و 18 چرخه روندی افزایشی داشته، همچنین غلظت پروژسترون در روزهای مختلف چرخه در گروه تیمار نسبت به شاهد روندی افزایشی داشته است. مقایسه دقیق نشان می دهد که میانگین غلظت LH سرمی در گروه تیمار بعد از درمان نسبت به قبل آن تنها در روز 13 چرخه افزایش یافته است. با توجه به نتایج این مطالعه به نظر می رسد که احتمالا عصاره گیاه ویتکس آگنوس می تواند بر کاهش کورتیزول و افزایش پروژسترون در سرم خون گاو اثر داشته باشد.

اسپرماتوژنز فرایند پیچیده ای است که از سلول های اسپرماتوگونی منشا گرفته و شامل مراحل پی در پی و سازمان یافته ای از تکثیر وتمایز سلولی است که در نهایت منجر به تولید سلول های عملکردی اسپرماتوزوا می شود. جهت انجام این مطالعه، نمونه گیری سلول های سرتولی و اسپرماتوگونی از گوساله های 5-3 ماهه انجام گرفت. در گروه های درمانی، کشت همزمان سلول های سرتولی و اسپرماتوگونی، قبل از ارزیابی کلونی تحت درمان با هورمون گنادوتروپین کوریونی انسانی (hCG: human Chorionic Gonadotropin) 2، 5 و 10 واحد در هر میلی لیتر محیط کشت قرار گرفتند. برای شناسایی سلول های سرتولی از رنگ آمیزی ایمونوسیتوشیمی ویمنتینن و کلونی های اسپرماتوگونی بنیادی با روش ایمونوسیتوشیمی OCT-4 شناسایی شدند. نتایج نشان داد که شناسایی کلونی های سلول های بنیادی اسپرماتوگونی و سرتولی به خوبی به ترتیب توسط رنگ آمیزی ایمونوسیتوشیمی OCT-4 و ویمنتین انجام گرفته و هورمون hCG تعداد و قطر کلونی را افزایش می دهد این مطالعه نشان داد که. hCG می تواند منجر به القای تکثیر و فرایند تمایز در کشت سلول های بنیادی اسپرماتوگونی و سرتولی شود.