حسابداری مدیریت
سال:1398 | دوره:12 | شماره:40 |تعداد مقالات:8

وجود تضاد منافع بین مدیران و سهامداران موجب می شود، مدیران تصمیماتی اتخاذ کنند که منافع سهامداران را تأمین نکند. از جمله این تصمیمات می توان به عدم سرما یه گذاری در عملیات اصلی شرکت ها اشاره کرد. یکی از راه های جلوگیری از آن افزایش کیفیت گزارشگری مالی و استقرار نظام حاکمیت شرکتی است؛ زیرا این کار موجب نظارت ذی نفعان بر تصمیمات سرمایه گذاری می شود. هدف اصلی این پژوهش، بررسی تأثیر حاکمیت شرکتی و کیفیت اطلاعات مالی بر سرمایه گذاری در عملیات اصلی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. در این پژوهش، اطلاعات 119 شرکت به صورت مقطعی (119 مشاهده) مورد آزمون قرار گرفت. در این تحقیق سرمایه گذاری در عملیات اصلی شرکت از طریق محاسبه همبستگی رشد بین صنعت و شرکت، همچنین کیفیت اطلاعات حسابداری از طریق محاسبه شاخص جامع کیفیت سود که متشکل از 4 متغیر (کیفیت اقلام تعهدی، پایداری سود، قابلیت پیش بینی سود و هموار سازی سود) است، اندازه گیری می شود. نتایج تحقیق نشان می دهد، یک رابطه مثبت و معنی دار بین شاخص جامع کیفیت سود و میزان سرمایه گذاری در عملیات اصلی شرکت وجود دارد.

محافظه کاری حسابداری در شرایط نبود اطمینان، سبب رویکرد محتاطانه در سنجش درآمدها و دارایی ها می گردد. همچنین، نگرش کوتاه مدت مدیران به معنای دیدگاه سطحی در اندیشیدن، برنامه ریزی و تصمیم گیری، شرحی از یک شکل سوگیری است که محدودیتی جدی در تصمیم گیری ایجاد می کند. از سویی دیگر نیز بیش اطمینانی مفهومی است که ردپای آن به کرات در تصمیمات سرمایه گذاری مشاهده می شود به این معنا که افراد در مورد صحت قضاوتشان خوش بینی داشته و به سختی ممکن است امکان اشتباه در قضاوتشان را در نظر بگیرند. در مطالعه حاضر تلاش شد با استفاده از داده های 120 شرکت پذیرفته شده در بورس تهران طی سال های 1391 تا 1395، مدل داده های ترکیبی و رگرسیون چندمتغیره، تأثیر محافظه کاری حسابداری بر نگرش کوتاه مدت مدیران بیش اطمینان بررسی شود. برای محاسبه کوته بینی مدیران از مدل هسو و همکاران (2017) براساس تغییرات مخارج سرمایه ای و تغییرات سودآوری شرکت استفاده شده است. نتایج نشان داد، ارتباط معکوس و معناداری بین محافظه کاری حسابداری و نگرش کوتاه مدت مدیران بیش اطمینان وجود دارد.

یکی از مباحث بسیار مهم در حیطه مدیریت مالی، مدیریت سرمایه در گردش می باشد که نقش قابل توجهی در بقا و رشد واحد تجاری ایفا می نماید. هدف این پژوهش بررسی تأثیر تغییر در دسترسی به تسهیلات کوتاه مدت بانکی بر مدیریت سرمایه در گردش شرکتی می باشد. در این مطالعه از داده های 52 شرکت تولیدی فعال در بخش صنعت در دوره زمانی 85-95 در بورس اوراق بهادار تهران استفاده شده است، برای این منظور از روش شبه درستنمایی داده های پنلی استفاده گردید؛ که در راستا تأثیر تغییر در تسهیلات کوتاه مدت بانکی بر اجزاء سرمایه درگردش شامل موجودی نقد، دریافتنی ها، موجودی مواد و کالا، سایر دارایی های جاری(پیش پرداخت ها و سفارشات)، اعتبار تجاری(پرداختنی ها)و سایر بدهی های جاری بررسی شد. نتایج پژوهش نشان داد تغییر در دسترسی تسهیلات بانکی به طور قابل ملاحظه ای بر برخی از معیارهای سیاست سرمایه در گردش شرکت ها تأثیر می گذارد و این تأثیرات در شرکت های که بیشتر یا کمتر وابسته به تسهیلات بانکی هستند متفاوت است.

هدف پژوهش حاضر، استفاده از روش های نوین هزینه یابی در پروژه های ساختمانی جهت کاهش و کنترل میزان انحراف هزینه در پروژه ها و برخی محدودیت های روش های متداول مدیریت هزینه می باشد. در شرایط رقابتی یا در پروژه های با عدم قطعیت های فراوان، امکان کنترل لحظه ای سود و زیان پروژه و شناسایی دقیق فعالیت های ایجاد کننده سود یا زیان و مقدار تاثیر آنها وجود ندارد. پس از مطالعه ادبیات موضوع، روشی جهت کنترل لحظه ای و بهنگام هزینه های مستقیم و بالاسری پروژه در حین پیشرفت آن ارائه شده است. مصاحبه صورت گرفته با 26متخصص مدیرمالی در شرکتهای ساختمانی طی 2 تا 4مرتبه به روش هدفمند و گلوله برفی از خرداد ماه سال 1396 تا اردیبهشت 1397 با هدف اعتبارسنجی و اصلاح روش استفاده شده است. با توجه به تحلیل محتوای مصاحبه نیمه ساختاریافته، روش پیشنهادی سبب افزایش دقت، قطعیت، قابلیت ردیابی هزینه های بالاسری حدود 10 تا 35درصدی شده و یکپارچگی سیستم مالی و فنی و عملیاتی را فراهم ساخته است. این روش با در نظر گرفتن قابلیت های رقابتی و استراتژیک فعالیت محوری، می تواند ریشه یابی انحرافات و کاهش هزینه ها را تسهیل نماید و سبب محدود کردن سقف هزینه ی بسته های کاری شده و با ایجاد زنگ خطری برای اتمام بودجه هر بخش و تحلیل دلایل آن، امکان کنترل عوامل انحراف بودجه را فراهم نماید. بر اساس آزمون فریدمن، در این روش رقابت پذیری معناداری نسبت به روش کنترل هزینه متداول در پروژه ها وجود دارد.

در این پژوهش، توانایی شبکه های عصبی مصنوعی(ANN)، به عنوان روشی نوین در خصوص پیش بینی احتمال گزارشگری مالی متقلبانه، در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در یک دوره زمانی 9 ساله بین سال های 1385 تا 1393مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از طریق اطلاعات مندرج درصورتهای مالی، نسبتهای مالی و مدل پرسپترون های چند لایه که شامل یک لایه ورودی، لایه پنهان از دید نرم افزار MATLAB، و یک لایه خروجی است، احتمال وجود تحریف درگزارش ها مالی وارائه گزارشگری مالی متقلبانه ازطریق تکنیک شبکه عصبی ارزیابی گردید. در این راستا، از اطلاعات هفت سال اول شرکتها، جهت طراحی و آموزش شبکه عصبی، از داده های سال هشتم به منظور اعتبارسنجی و تایید آموزش شبکه و از داده های سال نهم به عنوان داده های آزمون و تست شبکه ی طراحی شده استفاده گردید. در نهایت با توجه به نتایج حاصله، مشخص شد که تکنیک شبکه عصبی و مدلسازی مبتنی برشبکه عصبی ازصحت 97. 4درصد برخوردار است و با طراحی و آموزش دقیق، می توان شبکه های عصبی طراحی نمود که با دقت قابل قبولی بتوانند احتمال گزارشگری مالی متقلبانه شرکت ها را کشف و پیش بینی نمایند.

این پژوهش تاثیر فاصله روانی بر قضاوت و تصمیم گیری در حسابداری را مورد بررسی قرار می دهد. تئوری سطح تفسیر از فاصله روانی، چارچوبی که اخیرا در حوزه روانشناسی اجتماعی توسعه یافته، مبانی نظری این مطالعه را تشکیل می دهد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر فاصله مکانی (به عنوان یک بعد از فاصله روانی) و نوع ریسک بر ارزیابی مدیران از احتمال وقوع عوامل مختلف ریسک می باشد. جامعه آماری پژوهش، مدیران ریسک شرکتها و قلمرو زمانی آن سال 1396 می باشد. برای تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها از آزمون کای دو، مدل های تحلیل کوواریانس و رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد. نتایج نشان می دهد که فاصله مکانی، قضاوت تصمیم گیرندگان در خصوص احتمال تحقق عوامل مختلف ریسک را تحت تاثیر قرار می دهد. به طوری که مدیرانی که یک هدف ریسک از نظر مکانی دور را ارزیابی می کنند نسبت به مدیرانی که یک هدف ریسک از نظر مکانی نزدیک را ارزیابی می کنند احتمال پایینتری به وقوع عوامل مختلف ریسک اختصاص دادند. علاوه براین، شرکت کنندگان ادراک نکردند که عوامل ریسک عملیاتی نسبت به عوامل ریسک غیر عملیاتی به احتمال بیشتری رخ دهد. به طور کلی، نتایج این پژوهش نشان می دهد که فاصله روانی و سطح انتزاع حاصل از آن بطور سیستماتیک، قضاوت ها و ارزیابی های تصمیم گیرندگان سازمانی (حسابداران و مدیران) را تحت تاثیر قرار می دهد. به این ترتیب تحقیق حاضر، فاصله روانی را به عنوان یک منبع بالقوه برای جهت گیری تصمیم گیری در طول فرایند ارزیابی ریسک شناسایی می کند. بنابراین تصمیم گیرندگان باید بر نقش حیاتی تفسیر روانی (بازنمایی ذهنی) در قضاوت فردی و تصمیم گیری توجه کنند.

بر اساس تئوری رقابتی و تئوری علامت دهی، شرکت ها طی مراحل مختلف چرخة عمرشان دارای ویژگی ها و شرایط متفاوتی هستند که ممکن است بر نحوة گزارشگری مالی آنها اثرگذار باشد. پژوهش حاضر با هدف اثر پذیری قابلیت اتکا اطلاعات مالی از چرخة عمر شرکت مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور بررسی قابلیت اتکا اطلاعات مالی بر اساس مفاهیم نظری گزارشگری مالی از دو مولفة بیان صادقانه و بی طرفی اطلاعات استفاده شده است. همچنین به منظور اندازه گیری این دو مولفه از شاخص مدیریت سود به عنوان عامل کاهنده قابلیت اتکای اطلاعات، به صورت معکوس و از دو معیار بی طرفی بر مبنای سودهای هرسهم گزارش شده دوره قبل و جاری به صورت معکوس برای ارزیابی ویژگی بی طرفی استفاده شده است. نمونه آماری این پژوهش شامل 127 شرکت بورس اوراق بهادار تهران در بازة زمانی 1390_1395 می باشد. به منظور بررسی فرضیه های پژوهش از تجزیه واریانس و به منظور مقایسه میانگین متغیرها از روش حداقل اختلاف معنی دار(LSD) و نرم افزار spss کمک گرفته شده است. یافته ها حاکی از آن است که بین بیان صادقانه شرکت ها در طی چرخه عمر تفاوت معنی داری وجود ندارد. همچنین نتایج بررسی حاکی از آن است که بی طرفی اطلاعات ارائه شده در دوره های بلوغ و افول تفاوت معنی داری با هم ندارند؛ در حالی که بی طرفی اطلاعات ارائه شده در دوره رشد تفاوت معنی داری با دوره بلوغ و افول دارد. براساس نتایج می توان بیان کرد که سیاست های به کارگیری اطلاعات مالیدر طی عمر شرکت متفاوت نمی باشد. همچنین نتایج این پژوهش مطابق تئوری علامت دهی است.

پژوهش های زیادی نشان داده اند که استفاده کنندگان صورت های مالی قادر نیستند اجزای سود را به درستی قیمت گذاری کنند. بر اساس تئوری های رقابتی و علامت دهی، کیفیت گزارشگری و سود شرکت ها در مراحل مختلف چرخه عمر متفاوت است. بنابراین در این تحقیق تلاش می گردد نحوه قیمت گذاری سازه های سود طی چرخه عمر شرکت ها بررسی شود. این بررسی از طریق آزمون میشکین بسط یافته با مدل آلن و همکاران (2013) صورت پذیرفت. به منظور اجرای این طرح داده های مربوط به 78 شرکت از شرکت های پذیرفته شده در بورس تهرن طی سال های 1383 تا 1393 و از بانک های اطلاعاتی کدال و تی اس کلاینت گردآوری شد. شواهد آزمون حاکی از آن است که در مرحله رشد، بازار جز نقدی سود عملیاتی را کمتر از واقع و سازه های جز تعهدی را بیش از واقع قیمت گذاری می کند. به علاوه، در مرحله بلوغ شواهدی دال بر قیمت گذاری نادرست اقلام تعهدی مربوط به رشد شرکت یافت نشد و در مرحله افول شواهد نشان داد که این اقلام کمتر از واقع قیمت گذاری می شوند. نحوه قیمت گذاری سایر اجزای سود در سه مرحله مشابه بود. با توجه به اینکه کوچکترین مقدار قدر مطلق اختلاف ضرایب اجزای سود در مرحله بلوغ و بزرگترین مقدار آن در مرحله افول مشاهده شد، می توان چنین استنباط کرد که سود در مرحله بلوغ و افول به ترتیب کمترین و بیشترین میزان گمراه کنندگی را دارد.