بیش از یک دهه است که روشهای بدون جزء (Meshless) مورد توجه ویژه ای در حل مسائل در مهندسی و علوم قرار گرفته اند. عمده تفاوت این روشها با روش اجزای محدود در توابع شکل آنها می باشد. در این میان، در روش اجزای پراکنده (Diffuse Element Method) از تقریب حداقل مربعات (LS) و در روش بدون جزء گالرکین (Element-Free Galerkin Method) از تقریب حداقل مربعات متحرک (MLS) جهت تشکیل توابع شکل استفاده می شود. برای مقایسه تحلیل انجام شده به این دو روش در یک محیط خاکی، مساله بوسینسک که دارای جواب تحلیلی است مورد توجه قرار گرفته است و جوابهای بدست آمده در حوزه تغییر شکل ها و تنشها مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج بر این واقعیت تاکید دارند که خطای روش اجزا پراکنده در هر دو حوزه مورد بررسی بیشتر از روش بدون جزء گالرکین می باشد. این خطا در حوزه تنشها به دلیل ثابت فرض شدن تابع وزنی در روش اجزای پراکنده به طور قابل ملاحظه ای بیشتر است.