پژوهش های آبخیزداری
سال:1390 | دوره:24 | شماره:2 (پیاپی 91) |تعداد مقالات:12

یکی از گام های اولیه واساسی در طراحی سازه های هیدرولیکی و پروژه های کنترل سیلاب، محاسبه و برآورد مقدار دقیق سیلاب طراحی می باشد. تخمین دقیق میزان رواناب و سیلاب ، خود مستلزم داشتن اطلاعات جامع و دقیق از وضعیت و میزان بارندگی و بارش طراحی می باشد. با توجه به تغییرات مکانی بارندگی، تهیه روابط عمق سطح تداوم بارندگی این امکان را فراهم می آورد تا با استفاده از آن بتوان الگوی مناسبی برای برآورد میزان باران طراحی در هر منطقه جهت اجرای پروژه های مختلف آبی ارائه نمود. در این بررسی تعداد 9 رگبار فراگیر و حداکثر نهایی بارندگی، از میان 50 رگبار در سطح 3 استان همدان، قزوین وزنجان انتخاب گردید. تعداد ایستگاه ها از 169 ایستگاه هواشناسی مورد بررسی، در رگبارهای مختلف از 116 تا 125 ایستگاه طی دوره آماری 30 سال (1345 الی 1376) متغیر است. بطورکلی بارندگی ایستگاه های غیرثبات به کمک آمار بارش ساعتی ایستگاه ثبات استخراج شد. نقشه های همباران برای هریک از 9 رگبار در تداوم های مختلف ترسیم گردید. طبق بررسی های انجام شده منحنی های عمق - سطح - تداوم بارندگی برای کل منطقه تهیه و ترسیم گردید، که بر اساس آن می توان مقدار بارندگی را باتوجه به تداوم مورد نیاز در هریک از نقاط فاقد ایستگاه هواشناسی در مساحت های مورد نظر تعیین نمود.

اهمیت پخش سیلاب بر خصوصیات خاک غالبا ناشی از ته نشینی مواد معلق بر روی زمین های فرسوده است که آن ها را به اراضی بارور تبدیل نموده و موجب رونق کشاورزی می شود. ورود حجم زیادی از سیلاب که اغلب دارای برخستگاه متفاوتی می باشند، به مرور زمان سبب بروز تغییراتی در حاصلخیزی خاک از جمله مقادیر نیتروژن کل، فسفر و پتاسیم قابل استفاده می شود. به منظو تعیین روند تغییرات این عناصر در اثر پخش سیلاب، پژوهشی در این زمینه در 13 ایستگاه منتخب پخش سیلاب کشور در قالب یک پروژه ملی انجام گرفت. در این تحقیق مناطق اجرای طرح بر مبنای مشخصات و خصوصیات خاک، ویژگی های خاص حوزه آبخیز و شرایط حاکم بر عرصه پخش سیلاب گروه بندی شدند. پس از انتخاب نوارها در هریک از عرصه های پخش، با استفاده از شبکه بندی مبادرت به نمونه برداری به روش سیستماتیک – تصادفی گردید. با توجه به توزیع غیر نرمال داده ها (بر اساس تست کولموگروف- سمیرنوف)، از آزمون ناپارامتری (Kruskal & Wallis) به منظور تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد (اهدایی، 1359). بررسی نتایج نشان داد که تغییرات درصد نیتروژن کل در ایستگاه های گروه 1 و 3، در سال آخر نسبت به سال اول اجرای طرح روند افزایشی داشت.به طوری که درصد نیتروژن کل در گروه 1، از 0.03، 0.03 و 0.02 درصد در نوارهای اول تا سوم در سال اول به ترتیب به 0.04، 0.03 و 0.03 درصد در سال آخر رسید. همچنین تغییرات فسفر قابل استفاده در ایستگاه های گروه 1 و 2، در سال آخر نسبت به سال اول اجرای طرح روند افزایشی داشته است. به طوری که فسفر قابل استفاده در گروه 1، از 3.1، 5.03 و 3.99 میلی گرم در کیلوگرم در نوارهای اول تا سوم در سال اول به ترتیب به 7.93، 9.09 و 5.89 میلی گرم در کیلوگرم در سال آخر رسید. همچنین فسفر قابل استفاده در عمق اول تا سوم گروه 2، از 7.35، 5.17 و 2.01 میلی گرم در کیلوگرم در سال اول به ترتیب به 9.25، 6.85 و 6.14 میلی گرم در کیلوگرم در سال آخر و در گروه 3، از 4.23، 3.1 و 4.74 میلی گرم در کیلوگرم در سال اول به ترتیب به 9.34، 9.95 و 6.72 میلی گرم در کیلوگرم در سال آخر رسید. میزان پتاسیم قابل استفاده در گروه 1، در تمامی نوارها با گذشت زمان روند کاهشی را نشان داد. به طوری که از 127، 133 و 128 میلی گرم در کیلوگرم در نوارهای اول تا سوم در سال اول به ترتیب به 111، 118 و 113 میلی گرم در کیلوگرم در سال آخر رسید. اگرچه بستر اولیه عرصه های پخش سیلاب از نظر مواد آلی و حاصلخیزی خاک فقیر می باشند، اما در مجموع پخش سیلاب باعث بهبود شاخص های حاصلخیزی در خاک سطحی عرصه های پخش سیلاب شده است، بی شک برای رسیدن به شرایط ایده آل نیاز به گذشت زمان بیشتری می باشد.

بر اساس مطالعات سازمان هواشناسی جهانی، بادهای با سرعت بیش از 15 متر بر ثانیه (30 نات) به عنوان طوفان شناخته می شوند. لذا بر اساس این آستانه، فراوانی و توزیع زمانی و مکانی طوفان های ایران در مقاله حاضر تحلیل و پهنه بندی شده است. برای انجام این کار پس از جمع آوری داده های سمت و سرعت باد ایستگاه های سینوپتیک کشور، یک دوره آماری مشترک 40 ساله 33 ایستگاه استخراج گردید و فراوانی طوفان ها به صورت ساعتی، ماهانه و فصلی مورد بررسی قرار گرفت. همچنین جهات وزش طوفان ها برای ایستگاه های مورد مطالعه محاسبه شد. سپس اطلاعات حاصله برای تهیه نقشه پراکندگی مکانی و زمانی طوفان ها استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که ماه مارس بیشترین میانگین روزهای طوفانی را با 12 روز در سال داشته است. در ایستگاه زابل که شرایط متفاوتی با سایر نقاط کشور نشان می دهد، ماه جولای بالاترین میانگین روزهای با طوفان را با 26 روز همراه داشته است. ساعت 12 بیشترین فراوانی وقوع طوفان ها را در کشور با 609 طوفان دارا بوده است. در ایستگاه زابل ساعت 6 با 841 طوفان بیشترین فراوانی را داشته است. همچنین پهنه بندی طوفان ها نشان می دهد که توزیع طوفان ها در کشور روند ثابتی ندارد، بطور کلی ایستگاه زابل با تفاوت زیاد بیشترین فراوانی وقوع طوفان ها را داشته است. ایستگاه های زاهدان، کرمان، تبریز، اصفهان، همدان و بندرانزلی شامل ایستگاه های با فراوانی وقوع بالا همچنین ایستگاه های خرم آباد، مشهد، اراک، ارومیه، گرگان، شاهرود، شیراز، تربت حیدریه و سمنان شامل ایستگاههای با کمترین فراوانی وقوع بوده اند. دیگر ایستگاه ها از نظر وقوع طوفان ها مقدار متوسطی را داشته اند. همچنین بررسی میانگین سرعت باد در ایستگاه های مورد مطالعه نشان می دهد که در اغلب ایستگاه ها بین میانگین سرعت باد و فراوانی وقوع طوفان ها رابطه معناداری وجود ندارد به این صورت که ایستگاه هایی که فراوانی بالایی را از نظر وقوع طوفان ها دارند لزوما میانگین سرعت بالایی ندارند.

فسفر از جمله عناصر ضروری برای رشد گیاهان بوده و از سوی دیگر عامل آلودگی منابع آب می باشد. هدف از تحقیق حاضر برآورد مقادیر اوج و متوسط غلظت فسفر و همچنین کل فسفر انتقال یافته ناشی از وقوع رگبار و تولید رواناب در حوزه آبخیز کجور بااستفاده از مولفه های بارش و رواناب می باشد. در این راستا نمونه برداری از جریان سیلابی رودخانه مربوط به هفت واقعه بارش با فاصله زمانی حداکثر یک ساعت انجام شد. سپس تهیه مدل های رگرسیونی مناسب دو و چند متغیره تخمین گر غلظت اوج و متوسط و کل مقدار فسفر حمل شده با استفاده از مهمترین مولفه های بارش و رواناب صورت پذیرفت.نتایج نشان گر توانائی خوب روابط رگرسیونی به دست آمده با توجه به ضریب تبیین و کارآیی به ترتیب بیش از 0.884 و 0.883 است. نتایج تحقیق حاضر زمینه ساز استفاده از روش مزبور در ارزیابی انتقال فسفر در مناطقی با شرایط حاکم مشابه با شرایط تحقیق و مدیریت مناسب آب و خاک آن ها می باشد.

در مطالعات پوشش گیاهی انتخاب شکل و سطح مناسب پلات در کارایی نمونه گیری بسیار موثر است و باعث می گردد که واریانس و زمان نمونه گیری به حداقل برسد. بدین منظور جهت کاهش زمان نمونه برداری و افزایش سرعت کار به مقایسه اندازه پلات در برآورد برخی ویژگی های کمی گونه ها (شامل درصد تاج پوشش گیاهی و تعداد پایه گونه ها) در دو منطقه قرق و منطقه غیرقرق پرداخته شده است. برای انجام این تحقیق ابتدا با عملیات میدانی پلات های یک مترمربعی و پلات دابنمایر (60×25 سانتیمتری) بصورت تصادفی در منطقه مورد مطالعه در دو منطقه قرق و غیر قرق مستقر گردیدند و درصد تاج پوشش گیاهی و تعداد پایه گونه ها در هر یک از پلات ها ثبت شد. داده های حاصل از پلات های با اندازه متفاوت در داخل و خارج قرق مورد تجزیه و تحلیل و مقایسه آماری قرار گرفتند. نتایج بدست آمده نشان می دهد که نوع پوشش گیاهی، پراکنش گیاهان و نوع متغیر مورد اندازه گیری روی اندازه و شکل پلات تاثیر بسزایی دارند بطوریکه اندازه مناسب پلات برای برآورد برخی ویژگی های کمی گونه ها در دو منطقه داخل قرق و خارج قرق تفاوت دارند. از این رو به نظر می رسد بهتر است برای برآورد تاج پوشش و تعداد پایه ها در منطقه داخل قرق از پلات دابنمایر و در منطقه خارج قرق از پلات یک مترمربعی استفاده گردد.

واکنش خاک به فشارهای وارده به وسیله لاستیک و ابزار درگیر با خاک یکی عواملی است که در ایجاد فشردگی خاک موثر می باشد. در این تحقیق با استفاده از یک حسگر پروفیل فشردگی خاک 1 تاثیر فشار باد لاستیک نرمبر برخی از عوامل مرتبط با فشردگی شامل: عرض اثر لاستیک، عمق اثر لاستیک، شاخص مخروط و نیروی افقی خاک در لایه های مختلف (اعماق 10-0، 20-10، 30-20 و 40-30 سانتیمتر)، بررسی گردید. آزمایشات این تحقیق در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با دو تیمار فشار باد (90 کیلو پاسکال و 227 کیلو پاسکال) و در 3 تکرار در شرایط آزمایشگاهی (کانال خاک)، انجام گرفت. تجزیه واریانس داده های آزمایش نشان داد که اختلاف بین میانگین مقادیر شاخص مخروط و نیروی افقی خاک در لایه های پایین خاک (اعماق 40-10 سانتیمتر) معنی دار بود. همچنین با وجود بیشتر بودن میانگین مقادیر شاخص مخروط و نیروی افقی خاک در اعماق پایین تر، اختلاف معنی داری در میانگین مقادیر این صفات در عمق سطحی (0 تا 10 سانتی متر)، مشاهده نشد و هر دو تیمار در یک گروه قرار گرفتند. میانگین مقادیر عرض اثر لاستیک و عمق اثر لاستیک در فشار بادهای مختلف لاستیک تفاوت معنی داری نشان داد به گونه ای که با افزایش مقدار فشار باد، مقدار عرض اثرلاستیک از 75 میلی متر به 70 میلی متر کاهش و عمق اثر لاستیک از 41 میلی متر به 56 میلی متر و شاخص مخروط به میزان 4 تا 21 درصد و نیروی افقی به میزان 9 تا 37 درصد در لایه ها مختلف خاک افزایش یافتند. نتایج آزمایش نشان داد که می توان از حسگر پروفیل فشردگی خاک هم به عنوان یک ابزار تحقیقاتی و هم در شرایط عملی مزرعه برای تعیین ناحیه اثر فشار باد لاستیک بر فشردگی خاک استفاده نمود.

این تحقیق به منظور مقایسه میزان عناصر N، P، K، C و نسبت C/ N در لاشبرگ سه گونه مرتعی Bromus tomentellus، Agropyron tauri و Psatyrostachys fragilis از نظر تاثیر گذاری بر شاخص های کیفیت خاک صورت گرفت. بعد از شناسایی رویشگاه های این سه گونه در منطقه طالقان، در انتهای فصل رویش (تابستان 87) نمونه برداری در مناطق معرف هر رویشگاه به روش تصادفی- سیستماتیک از لاشبرگ و خاک پای بوته و بدون پوشش گیاهی انجام شد. پس از نمونه برداری از لاشبرگ، میزان عناصر N، P، K، C و نسبت C/ N و از خاک مقادیر N، P، K، C، C/ N، قابلیت هدایت الکتریکی، اسیدیته، درصد کربنات کلسیم معادل و بافت تعیین شدند. پس از بررسی داده ها، تجزیه و تحلیل آنها با استفاده از آزمون های تجزیه واریانس و آزمون t مستقل انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس عناصر مختلف در لاشبرگ سه گونه نشان می دهد که میزان نیتروژن، کربن و نسبت C/ N در لاشبرگ این گونه ها با هم اختلاف معنی داری دارد. به طوری که بیشترین میزان نیتروژن را گونه A. tauri و بیشترین مقدار کربن و نسبت C/ N را گونه B. tomentellus به خود اختصاص می دهد. مقایسه خاک زیر بوته و منطقه شاهد نشان دهنده اختلاف معنی داری بین خاک زیربوته و منطقه شاهد است. به طوریکه گونه های فوق موجب افزایش حاصلخیزی خاک گردیدند. با توجه به نتایج این تحقیق در بین سه گونه گیاهی نسبت کربن به نیتروژن در لاشبرگ گونه A. tauri از دو گونه دیگر کمتر است. همچنین میزان نیتروژن، که یکی از عناصر مهم مورد نیاز برای ساختن پروتئین است در لاشبرگ این گونه بالاترین مقدار می باشد.در نتیجه، گونه A. tauri از لحاظ کیفیت لاشبرگ، سرعت تجزیه پذیری و اثرات آن بر خاک از شرایط بهتری نسبت به دو گونه دیگر برخوردار است.

بررسی احتمال وقوع شدت خشکسالی ها و مدت آن به عنوان یک تحلیل استوکاستیک از وقوع دوره های خشکسالی به شمار می آید. در این مطالعه این دو ویژگی خشکسالی به صورت توامان بر روی 34 ایستگاه سینوپتیک واقع در ایران مرکزی به منظور پهنه بندی خشکسالی مورد بررسی واقع گردید. در ابتدا به منظور تحلیل فراوانی منطقه ای شدت خشکسالی و دوره تداوم آن، از روش گشتاورهای خطی استفاده گردید. به طوری که نتایج نشان داد که هر چند منطقه ایران مرکزی به لحاظ توزیع جغرافیائی شدت خشکسالی ناهمگن می باشد اما دوره تداوم خشکسالی در این منطقه از همگنی مناسبی برخوردار می باشد. به منظور تحلیل فراوانی 15 تابع توزیع فراوانی مورد استفاده قرار گرفت و بهترین تابع توزیع برای هر ایستگاه بر اساس حداقل مربعات خطا مشخص شد. تابع توزیع پیرسون III نیز بر اساس آماره ZDIST به عنوان بهترین تابع منطقه ای برای هر دو پارامتر انتخاب گردید. نتایج همچنین بیانگر این مطلب می باشد که پراکنش شدت خشکسالی در دوره بازگشت های پایئن در ایران مرکزی تقریبا یکنواخت می باشد، اما در دوره برگشت های بالا، شدت خشکسالی در مناطق شرقی و جنوب غربی منطقه از شدت بالاتری برخوردار می باشد. و مناطق جنوب غربی منطقه بخصوص استان اصفهان به علت بالا بودن تداوم خشکسالی های شدید نیازمند مدیریت بحران و مدیریت منابع آب به منظور کاهش اثرات مخرب خشکسالی می باشد.

جهت ارزیابی و تهیه نقشه بیابان زایی تاکنون تحقیقات بسیار زیادی در داخل و خارج کشور صورت گرفته که منجر به ارائه مدل های منطقه ای فراوانی شده است. به منظور ارائه یک مدل منطقه ای و ارزیابی کمی وضعیت فعلی بیابان زایی محدوده ای با وسعت 88350 هکتار در منطقه زهک سیستان در نظر گرفته شد. در این تحقیق ابتدا بر اساس تلفیق اطلاعات مربوط به نقشه های توپوگرافی، زمین شناسی، عکس هوایی و بازدید های صحرایی، منطقه مورد مطالعه به 11 رخساره تفکیک گردید که هر رخساره ژئومورفولوژی به عنوان واحد اصلی ارزیابی وضعیت فعلی بیابان زایی مدنظر قرارگرفت. با توجه به تجزیه، تحلیل و تلفیق دو روش FAO - UNEP و MICD که از مطرح ترین مدل های بیابان زایی در خارج و داخل کشور محسوب می گردند، تلاش گردید تا شاخص های موثر مبتنی بر فرسایش آبی بر اساس نوع کاربری اراضی شناسایی و مناسب ترین آنها انتخاب شوند و در قالب یک مدل منطقه ای بیابانزایی و با توجه به ارزش عددی هر یک از شاخص ها در هر واحد کاری و سپس در کل منطقه مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرند.در نهایت وضعیت فعلی شدت بیابان زایی منطقه با تاکید بر معیار فرسایش آبی در چهار کلاس ناچیز و کم، متوسط، شدید و بسیار شدید برآورد گردید. نتایج بدست آمده نشان می دهد که در مدل پیشنهادی منطقه ای، عرصه مورد مطالعه از نظر شدت بیابان زایی در حدود 4915 هکتار (5.9 درصد) در کلاس کم (I)، حدود 78599 هکتار (94.1 درصد) در کلاس متوسط (II) قرار دارند.همچنین متوسط وزنی ارزش کمی در کل منطقه DS=15.19 برآورد گردید که بیانگر وجود کلاس شدت بیابان زایی متوسط در کل منطقه می باشد.

شوری یکی ازمهمترین عوامل محیطی است که بر جوانه زنی، استقرار و رشد گیاهان تاثیر منفی دارد و سبب کاهش تولید گیاهان می شود. به منظور ارزیابی تاثیر تنش شوری بر جوانه زنی و رشد گیاهچه گیاه دارویی گل گاوزبان، دو آزمایش جداگانه انجام شد و اثر سطوح مختلف شوری ایجاد شده با آب شور طبیعی و آب شور مصنوعی (محلول NaCl + CaCl2) بر روی جوانه زنی این گیاه مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش بر پایه طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار اجرا گردید. تیمارهای این آزمایش ها عبارت از سطوح مختلف شوری شامل 0، 3-، 6-، 9- و 12- بار بود. نتایج نشان داد که سطوح مختلف شوری از دو نوع آب شور بر مولفه های جوانه زنی تاثیر معنی داری (p≤0.01) داشته است و همگام با افزایش سطح شوری، میزان وسرعت جوانه زنی و رشد گیاهچه (طول و وزن خشک ریشه چه و ساقه چه) کاهش یافت. البته، میزان کاهش این صفات در تیمارهای آب شور طبیعی به مراتب بیشتر از آب شور مصنوعی بود. اگرچه بذور گل گاوزبان تا شوری سطح 12- بار از محلول NaCl + CaCl2 به میزان 20 درصد جوانه زنی داشتند ولی در تیمارهای آب شور طبیعی، جوانه زنی در سطح شوری 9- بار ناچیز بود و در شوری سطح 12- بار کاملا متوقف شد. به طور کلی، این تحقیق نشان داد که (1) بذور گیاه گل گاوزبان توانایی جوانه زنی در محیط های شور را دارا می باشند، (2) میزان جوانه زنی بستگی به نوع ترکیب نمک موجود در محیط رشد دارد، و (3) اثر بازدارندگی آب شور طبیعی به مراتب بیشتر از محلول NaCl + CaCl2 بود ه است.

شور و سدیمی شدن خاک از جنبه های مهم تخریب اراضی به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک محسوب می شود. تحقیق حاضر به بررسی نقش مواد اصلاح کننده معدنی و آلی مختلف، بر روند اصلاح خاک شور و سدیمی با تاکید بر توزیع کاتیون های محلول می پردازد. تیمارهای مواد اصلاحی شامل، شاهد، کود گاوی، تفاله پسته، گچ، ترکیب کود گاوی با گچ و ترکیب تفاله پسته با گچ، دو تیمار آب آبیاری با و بدون اسید سولفوریک بود که در سه تکرار مورد استفاده قرار گرفت. پس از اتمام آزمایش های آبشویی، غلظت کاتیون های محلول در عمق های مختلف اندازه گیری شد. نتایج حاکی از آن بود که پس از اتمام آزمایش های اصلاح، غلظت کاتیون های تک ظرفیتی و نیز میزان EC و SAR نزدیک به سطح خاک کمتر از عمق بود در حالی که کاتیون های دوظرفیتی، تغییر چندانی با عمق پیدا نکردند. این یافته مشخص می کند که کاتیون های تک ظرفیتی انتقال پذیری بیشتری نسبت به کاتیون های دو ظرفیتی دارند. نتایج نشان داد که در خاک های آهکی، بدون کاربرد مواد آلی و تنها از طریق آبیاری همراه با اسید سولفوریک می توان SAR را تا حد قابل قبولی کاهش داد. در مقایسه با گچ، اسید سولفوریک کارایی بیشتری در کاهش اثر سدیم داشت. در بین تیمارهای مورد مطالعه، تفاله پسته و کود گاوی به ترتیب بیشترین و کمترین کارایی را در کاهش EC و SAR داشتند. یافته های این تحقیق اهمیت و کارایی مطلوب تفاله پسته را در اصلاح خاک های شور و سدیمی روشن ساخت.

در این پژوهش با استفاده از روش ایرانی IMDPA که جدید ترین روش ارزیابی پتانسیل بیابان زایی در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد، حساسیت اراضی دشت سیستان به بیابان زایی مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفته است. برای این منظور پس از بررسی و ارزیابی های اولیه چهار معیار اقلیم، پوشش گیاهی، خاک و فرسایش بادی به عنوان مهم ترین معیارهای موثر در بیابان زایی منطقه با شاخص های متفاوت در نظر گرفته شد. با استفاده از روش فوق امتیازات هر شاخص در معیار مربوطه مشخص و ارزش هر معیار با محاسبه میانگین هندسی امتیاز شاخص های آن مشخص گردید و پس از آن هریک از معیارها به صورت لایه های اطلاعاتی وارد محیط GIS شدند. با روی هم گذاری و تلفیق لایه های رستری معیارهای مذکور و محاسبه میانگین هندسی معیارها به کمک فرمول DM= (SI×WEI× VI×CLI)1.4 و تجزیه و تحلیل آن با استفاده از مدل IMDPA نقشه شدت بیابان زایی منطقه بدست آمد. نتایج حاصل از این ارزیابی نشان می دهد 51.09 درصد منطقه از نظر درجه بیابان زایی در کلاس متوسط و 45.09 درصد آن در کلاس شدید قرار دارد و 3.82 درصد منطقه که شامل مناطق مسکونی و مخازن آب چاه نیمه ها بود در هیچ کلاسی قرار نگرفت. معیار فرسایش بادی با ارزش عددی 1.67 بیشترین تاثیر و معیار خاک با ارزش عددی 1.34 کمترین تاثیر را در بیابان زایی منطقه دارد.همچنین معیارهای پوشش گیاهی و اقلیم به ترتیب با ارزش های عددی 1.51 و 1.57 شدت بیابان زایی متوسط را نشان می دهد.