پایش
سال:1390 | دوره:11 | شماره:1 |تعداد مقالات:24

کاهش بار بیماری ناشی از فقر، هم اکنون اولویت اول سازمان بهداشت جهانی است. بین نابرابری در توزیع درآمد و مرگ و میر در جوامع ارتباط مثبتی دیده شده است. هدف این بررسی تعیین ارتباط بین شاخص های بهداشتی با درآمد در روستاهای کشور است.در این تحقیق از دو سری اطلاعات شامل آمار شاخص های بهداشتی کل روستاهای کشور در سال 84 و آمار مربوط به هزینه و درآمد خانوارهای روستایی کل کشور در سال 83 استفاده شد.روش های آماری مورد استفاده شامل همبستگی پیرسیون و رگرسیون خطی است. نتیجه این بررسی نشان داد که بین درآمد سالیانه یک خانواده روستایی و شاخص های میزان مرگ نوزادان یک ماهه تا کودکان کمتر از 5 سال، میزان مرگ کودکان کمتر از 5 سال، میزان مرگ کودکان کمتر از 1 سال، سرباری و درصد جمعیت 15 تا 64 سال ارتباط معنی دار وجود دارد (P<0.05).نتایج این مطالعه نشان داد که متغیر اقتصادی با وضعیت بهداشتی مردم ارتباط دارد. افزایش مراقبت های بهداشتی و ارایه خدمات در روستاهایی از کشور که از نظر درآمد در سطحی پایین تر هستند در جهت کاهش نابرابری امری ضروری است.

اگرچه استفاده از کلاه ایمنی در موتورسواران خطر ضربه مغزی را 45 تا 88 درصد کاهش می دهد اما تنها 6 درصد از موتورسواران ایرانی از کلاه ایمنی استفاده می کنند. در این مطالعه تاثیر برنامه آموزشی مبتنی بر نظریه رفتار برنامه ریزی شده بر میزان استفاده از کلاه ایمنی توسط کارمندان موتور سوار شهر یزد مورد بررسی قرار می گیرد.این یک مطالعه نیمه تجربی است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ای طراحی شده بر اساس نظریه رفتار برنامه ریزی شده استفاده شد. روایی پرسشنامه از طریق پانل خبرگان و پایایی آن به روش بازآزمایی (retest-test) مورد تایید قرار گرفت (N=30 و r=0.70-0.83).نمونه مورد بررسی 120 نفر از کارمندان شهر یزد (6 اداره) در سال 1385 بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای (تصادفی) انتخاب شدند. بعد از تکمیل پرسشنامه (مصاحبه) در مرحله پیش آزمون، افراد مورد بررسی به طور تصادفی به دو گروه آزمون (n=60) و شاهد (n=60) تقسیم شدند. بر اساس نتایج اولیه، محتوای آموزشی تدوین و در گروه آزمون ارایه گردید. بعد از یک ماه از اجرای برنامه آموزشی مجددا داده ها جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS 11.5 تجزیه و تحلیل گردید.طبق نتایج، مهم ترین مانع استفاده از کلاه ایمنی (86.6 درصد) احساس گرما هنگام استفاده از آن است. دامنه نمره استفاده از کلاه ایمنی بیشتر در محدوده نامطلوب بود. کنترل رفتاری درک شده، هنجارهای انتزاعی و نگرش در مجموع 59 درصد واریانس قصد استفاده از کلاه ایمنی را پیشگویی می کردند که اثر مستقیم کنترل رفتاری درک شده بیش از سایر متغیرها بود. اجرای برنامه آموزشی بر تمام متغیرهای الگو موثر بود، اما این تاثیر بر قصد (P<0.0001) و استفاده از کلاه ایمنی موتورسواران ( (P<0.001بیش از سایر متغیرها بوده است.اجرای برنامه آموزشی همراه با رفع موانع استفاده از کلاه ایمنی می تواند زمینه را برای ارتقای استفاده از کلاه ایمنی در موتورسواران فراهم آورد.

در این مطالعه اطلاعات سوانح ترافیکی ارایه شده توسط منابع اطلاعاتی مهم در کشور با الگوی استفاده شده آمریکایی و چند کشور آسیایی مورد مقایسه قرار گرفت.سازمان های دخیل در امر سوانح ترافیکی شناسایی شده و سپس با مراجعه مستقیم به این سازمان ها گردش اطلاعات موجود در خصوص اپیدمیولوژی سوانح ترافیکی توسط یک پرسشنامه به کمک کارشناسان آموزش دیده طرح جمع آوری شد. بعد از انجام یک مقایسه کیفی بین نظام های جمع آوری اطلاعات و نظام مراقبت مربوط به سوانح ترافیکی در برخی از کشورها و وضعیت موجود ثبت اطلاعات در ایران، تفاوت ها و نقاط ضعف احتمالی در این خصوص مورد بررسی قرار گرفت. منابع اطلاعاتی موجود که عمدتا عهده دار ثبت اطلاعات سوانح ترافیکی در کشور هستند، به دو منبع عمده پلیس راهنمایی و رانندگی و مرکز مدیریت حوادث و فوریت های پزشکی تقسیم شدند. پلیس راهنمایی و رانندگی در حال حاضر اقدام به جمع آوری پنج قسمت عمده از الگوی مذکور در قالب فرم های 113 و 114 کام می نماید. مرکز مدیریت حوادث و فوریت های پزشکی کشور نیز در قالب یک فرم ماموریت اورژانس 115 تهیه بخشی از اطلاعات نظام مراقبت حوادث که قسمتی از الگوی مذکور است را به عهده دارد. در مقایسه با الگوی آمریکایی ثبت اطلاعات، در مبحث تصادف و مشخصات وسایط نقلیه ثبت اطلاعات پلیس راهنمایی و رانندگی مشابه الگو و در خصوص مشخصات جاده و فوریت های پزشکی در تمام موارد به جز حجم ترافیکی جاده و سابقه محکومیت نیز مشابه الگوی آمریکایی است. موارد فوق مدیریت و حوادث و فوریت های پزشکی را شامل نشده و در زمینه قوانین پلیس ترافیک نیز، الگوی آمریکایی مشابه پلیس راهنمایی و رانندگی کشور نیست. در مقایسه با کشورهای آسیایی در زمینه داده های اصلی عمومی در همه موارد سانحه با توجه به تشخیص بیماری ناشی از سانحه بر اساس (Abbreviated Injury Scales) AIS و (International Classification of Diseases) ICD نیست.نظام جمع آوری اطلاعات سوانح ترافیکی نیاز دارد که از تقسیم بندی بین المللی بیماری ها (ICD) و معیارهای مخفف ثبت سوانح AIS استفاده کرده و مانند کشورهای منطقه از زبان و چارچوب واحدی در ثبت سوانح ترافیکی استفاده نماید.

هدف از این مطالعه تعیین الگوی اپیدمیولوژیک مصدومیت های ناشی از تصادفات رانندگی در جاده تهران ـ آبعلی در سال 1387 است.در یک مطالعه آینده نگر یک ساله، مصدومیت های ترافیکی محور تهران ـ آبعلی از زمان وقوع حادثه تا یک ماه بعد از آن و اطلاعات مربوط به مصدومان در دو مرحله پیش بیمارستانی و بیمارستانی با همکاری پلیس راه، شش منطقه پایگاه اورژانس پیش بیمارستانی، 12 بیمارستان و 3 درمانگاه جمع آوری شد. این اطلاعات در مرحله پیش بیمارستانی شامل سن، جنس، عضو آسیب دیده بدن، نمره Revised Trauma Score (RTS) وInjury Severity Score (ISS)  و در مرحله بیمارستانی شامل طول مدت بستری، وضعیت هنگام ترخیص و یک ماه پس از رخداد حادثه بود.در این مدت، 243 مورد تصادف رانندگی رخ داد. 23 نفر قبل از رسیدن به بیمارستان فوت شدند و 345 مصدوم در مراکز درمانی پی گیری شدند. میانگین سنی مصدومین 15.6±33.6 سال بود و 71.1 درصد از آنها مذکر و بیش از 60 درصد از مصدومان، به گروه های سنی 20 تا 39 سال تعلق داشتند. بیشترین فراوانی آسیب مربوط به سر و صورت بود. میانگین (RTS) مصدومان 7.24 و میانگین شدت آسیب آنها 9.83 (ISS) بود. شدت آسیب در عابران پیاده نسبت به رانندگان و سرنشینان خودروها و موتورسیکلت ها بیشتر بود .(P<0.05) میانگین زمان بستری در نزدیک به 75 درصد از مصدومان کمتر از 24 ساعت بود. وضعیت مصدومان یک ماه پس از ترخیص 66.5 درصد مشابه پیش از تصادف بودند.پیش بینی مراقبت های بیشتر پزشکی در صحنه تصادف، آموزش و نظارت بیشتر در رانندگان جوان، آموزش مردم و تامین محل های عبور مطمئن برای عابران پیاده، برنامه ریزی های آموزشی به منظور نحوه حفاظت از سر و صورت در هنگام رانندگی و افزایش کیفیت ارایه خدمات درمانی به مصدومان سرپایی مورد نیاز است.

در ارتقای سلامت مادران مردان دارای نقش ویژه ای هستند و اگر در گذشته مانع محسوب می شدند، امروزه بخشی از راه حل هستند. از آنجا که چالش هایی در اطلاعات ما در مورد نقش مردان در سلامت مادران و نیازهای آموزشی آنان برای افزایش مشارکت آنان وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین نیازهای آموزشی پدران برای مشارکت در مراقبت های دوران بارداری می کوشد تا پایه ای برای برنامه های آینده باشد.در این مطالعه توصیفی ـ مقطعی 800 نفر شامل 400 زن مراجعه کننده برای مراقبت های دوران بارداری و 400 مرد متاهل که همسران آنان به بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی مراجعه کرده بودند شرکت کردند. روش نمونه گیری، سهمیه ای و ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه ای بود که به روش مصاحبه تکمیل می شد. اطلاعات توسط برنامه SPSS 16 و با بهره گیری از آزمون های آماری t،ANOVA   Chi Square وو با فاصله اطمینان 95% مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.در این مطالعه 800 نفر با میانگین سنی 5.51±28.32 سال شرکت کرده و میانگین نمره نگرش در ایشان 10.52±79.13 درصد بود. نتایج نشان داد که بیش از 95 درصد از نمونه ها با آموزش موافق بودند و محتوای مورد نیاز پدران به ترتیب، آشنایی پدران با علایم خطر دوران بارداری، مشکلات پس از زایمان و تغذیه دوران بارداری بود. اکثر نمونه ها بهترین روش آموزش را به همراه همسر به صورت چهره به چهره، بهترین مکان را منزل و بهترین زمان را عصر و روزهای تعطیل می دانستند. کلاس های قبل از ازدواج نیز بهترین زمان شروع این آموزش ها ذکر شد. گروه های سنی مختلف از نظر نمره نگرش با یکدیگر تفاوت معنی داری نداشتند، ولی نمره نگرش افراد بی سواد به طور معنی داری کمتر از دیگران بود (P=0.036).برای ترویج مشارکت مردان در مراقبت های دوران بارداری بازنگری نظام مراقبت ها و تبدیل آن به خدمات «دوستدار خانواده» و آموزش پدران در زمینه حمایت روحی از مادر، با محتوایی ویژه علایم خطر و تغذیه در این دوران و با شیوه مشاوره چهره به چهره به همراه مادر به کمک رسانه های خود آموز و مشاوره با پزشک مورد نیاز است. افزایش مشارکت پدر به طور بنیادین از طریق آموزش از زمان نوجوانی و به طور خاص در کلاس های پیش از ازدواج و به صورت مشروح و متناسب با زمان بارداری و زایمان در کلاس های دوران بارداری باید ترویج یابد.

از نظر نهادهای بین المللی بهداشت باروری، ارتقای مشارکت مردان به دلایل بهداشتی و جنسیتی اخیرا مورد توجه زیادی قرار گرفته است و این مهم اکنون از مولفه های مهم سیاست های بهداشت باروری و برنامه های مربوط به آن است. این مطالعه یک پژوهش کیفی است که برای درک بهتر زمینه ای که ارتقای مشارکت مردان در آن پیشنهاد می شود، و با دو هدف بررسی دیدگاه های زنان باردار نسبت به مشارکت مردان در امور مربوط به سلامت زنان باردار و نیز درک موانع مشارکت مردان در امور مربوط به سلامت زنان باردار انجام شد. نمونه گیری بر اساس نمونه گیری مبتنی بر هدف و به روش مصاحبه متمرکز گروهی و بر اساس پرسش های نیمه ساختارمند مطرح شده توسط پژوهش گر صورت گرفت. 6 مصاحبه گروهی با 43 زن باردار در سه ماهه دوم یا سوم بارداری انجام شد. از تحلیل محتوا، جهت تجزیه و تحلیل این بررسی استفاده شد. اکثر زنان باردار با حضور مردان در اتاق مامایی مراکز بهداشتی و هنگام زایمان موافق بودند و همچنین اکثر آنان از تمایل، کنجکاوی و اشتیاق همسرانشان در این مورد صحبت کردند.کدها در چهار طبقه دسته بندی شدند. در طبقه دلایل مشارکت مردان، کدهای اصلی افزایش انتظارات زنان باردار و عشق و حمایت بود. در طبقه تسهیل کننده های مشارکت مردان کدها شامل حاملگی دوم، تمایل و اشتیاق مردان، آموزش مردان و افزایش سن مرد و کسب تجربه بود. در طبقه پیامدهای مشارکت مردان کدها شامل درک بهتر وقایع حاملگی و زایمان و کاهش درد زایمان بود. از دید زنان مهم ترین علت عدم تمایل مردان به حضور در اتاق مامایی مراکز بهداشتی، محیط زنانه مراکز و عدم استقبال از مردان در مراکز است. از دید زنان باردار موانع عمده مشارکت مردان در مراقبت از آنان شامل عدم باور مشکلات بارداری، عوامل فرهنگی (مانند انگ های اجتماعی، غرور، باورهای غلط، تربیت خانوادگی و محیط های بسته شهرهای کوچک)، موانع عرفی، محیط زنانه مراکز، رفتار نامناسب پرسنل، اتکای زن به خانواده خود و مشکلات مالی خانواده بود. نگرش مثبت زنان باردار نسبت به مشارکت مردان نویدبخش آمادگی آنان برای پذیرش و امکان پذیر بودن آن است. تغییر در سیاست اداره مراکز بهداشتی و درمانی اولین قدم در ارایه خدمات دوستدار زوجین است.

یکی از تعیین کننده های اجتماعی که نقش موثری در سلامت و بیماری دارد، همبستگی اجتماعی است. افزایش بروز انواع مختلف بیماری سرطان، پژوهشگران را با سوالات متعددی در مورد علل مختلف ابتلا به این بیماری مواجه نموده است. هدف از این پژوهش، مقایسه حس همبستگی اجتماعی در غیرمبتلایان و مبتلایان به سرطان های معده، کولون و پستان است.این پژوهش، مطالعه ای توصیفی ـ تحلیلی است. حجم نمونه 106 نفر است که با روش نمونه گیری طبقه بندی شده از میان بیماران بالاتر از 14 سال مبتلا به سرطان های معده، کولون و پستان مراجعه کننده به مرکز تحقیقات سرطان تهران انتخاب شده اند. تعداد 106 نفر از غیرمبتلایان به سرطان به عنوان گروه شاهد انتخاب شده اند. سنجش میزان حس همبستگی اجتماعی بر اساس مقیاس تطبیق یافته فسلر صورت گرفته است. داده ها از طریق تحلیل تشخیصی و تحلیل رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان داده است که تاثیر مولفه های حس همبستگی اجتماعی و رابطه آن با سرطان معده معنادار است. همچنین، نتایج حاکی از آن است که بین مولفه خانواده و اجتماع مبتلایان و غیرمبتلایان به سرطان معده رابطه ای معنادار و منفی وجود دارد. اما، در حس همبستگی اجتماعی بین مولفه رفتار اقتصادی مبتلایان و غیرمبتلایان به سرطان معده رابطه معنادار و مثبت یافت می شود.یافته ها نشان داد که ویژگی خاص یک تعیین کننده اجتماعی استرس زا معیار قابل اعتمادی برای معین کردن درجه استرس و مقدار تاثیر آن بر رفتارهای ناسالم و غیربهداشتی و نهایتا ابتلای به بیماری سرطان نیست.

امروزه بررسی کیفیت زندگی به دلیل پیشرفت های تشخیصی ـ درمانی و میزان بقای مبتلایان به سرطان پستان به عنوان یک موضوع مهم سلامت مورد توجه بسیاری از محققان قرار گرفته است. با شناخت دقیق این پدیده می توان به اتخاذ شیوه های مناسب جهت مقابله با این مشکل بهداشتی پرداخت. این مطالعه به منظور تبیین کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان به روش کیفی و از نوع تحلیل درون مایه ای انجام شده است.در این مطالعه، با 39 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان مصاحبه عمیق صورت گرفت و اطلاعات حاصل با استفاده از روش مقایسه مداوم تجزیه و تحلیل شد. مهم ترین یافته های این پژوهش در زمینه عوامل تاثیرگذار بر کیفیت زندگی، در بعد جسمی درد و تورم در دست ها، خستگی و کاهش توانایی در انجام فعالیت های روزمره بود. نتایج نشان داد که در بعد عاطفی ـ اجتماعی نیز، سازگاری با بیماری با رویکرد معنوی، اختلال در تصویر ذهنی از خود، عدم وجود حمایت های روانی ـ اجتماعی، فقدان و یا ناکافی بودن پوشش بیمه ای، گران بودن داروهای شیمی درمانی و سایر هزینه های درمان، از جمله عوامل مهمی بود که نه تنها در دوره شیمی درمانی بلکه تا مدت ها پس از آن کیفیت زندگی این بیماران و خانواده آنان را متاثر می ساخت.از یافته های به دست آمده استنباط می شود که توجه به نیازهای روانی اجتماعی، اقتصادی بیماران مبتلا به سرطان پستان می تواند به نتایج مفید و قابل توجهی در جهت سازگاری بیماران و خانواده آنها با مشکلات ناشی از بیماری و درمان های آن منجر شود.

هدف مطالعه حاضر ترجمه و ارزیابی روایی و پایایی پرسشنامه اختصاصی برای سنجش وضعیت سلامت زنان مبتلا به منوراژی Menorrhagia Questionnaire (MQ) در ایران بود. نسخه اصلی پرسشنامه MQ به زبان انگلیسی به روش Forward-Backward به فارسی ترجمه شده و در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفت. این پرسشنامه بر روی 87 زن مبتلا به منوراژی که تحت درمان دارویی قرار گرفتند، یک بار قبل از درمان و یک بار بعد از درمان مورد اجرا قرار گرفت. سپس روایی و پایایی پرسشنامه MQ با استفاده از تحلیل های سازگاری درونی، تکرارپذیری، روایی همگرایی و روایی تمایز مورد آزمون قرار گرفت.به طور کلی، نسخه ایرانی MQ از پایایی و روایی خوبی برخوردار بود. در ارزیابی سازگاری درونی پرسشنامه، ضریب آلفای کرونباخ برای بار اول 0.73 و برای بار دوم 0.77 بود. همچنین در ارزیابی تکرارپذیری (پایایی آزمون ـ بازآزمون) ضریب 0.83 Intraclass Correlation Coefficients (ICC) به دست آمد. در بررسی روایی میزان پاسخ دهی به تغییرات پرسشنامه با استفاده از مقایسه نمرات قبل و بعد از درمان در گروه مورد مطالعه، نتایج حاصل شده رضایتخبش بود و این پرسشنامه تمایز بین قبل و بعد از درمان منوراژی را نشان داد. همچنین در بررسی روایی همگرایی، همبستگی معکوس بین نمرات این پرسشنامه و نمرات ابعاد مختلف پرسشنامه SF36 نشان داده شد.در این مطالعه اعتبارسنجی اولیه، روایی و پایایی و مناسب بودن نسخه ایرانی MQ برای سنجش وضعیت سلامت در زنان مبتلا به منوراژی به اثبات رسید. استفاده از این پرسشنامه برای سنجش وضعیت سلامت زنان مبتلا به منوراژی، به ویژه با هدف ارزیابی و مقایسه تاثیر درمان ها و مداخلات مختلف در عرصه های بالینی و تحقیقاتی پیشنهاد می گردد.

چاقی یکی از مشکلات پرهزینه در سلامت جامعه است. چاقی کودکان می تواند سبب بروز مشکلات پزشکی در کودکی و بزرگسالی شود. با توجه به شیوع روزافزون چاقی و بار بیماری های ناشی از آن بر آن شدیم شیوع آن را در دانش آموزان دبستانی تهران به دست آوریم.در این مطالعه مقطعی، از بین مناطق 22 گانه شهر تهران پنج منطقه (شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز) و از بین آنها تعداد 20 دبستان و 1040 دانش آموز دختر دبستانی به صورت چند مرحله ای و با روش تصادفی ساده انتخاب شدند. قد و وزن کودکان به ترتیب بوسیله ابزار مدرج استاندارد در حالت ایستاده بدون کفش با دقت 0.1 سانتیمتر و وزن کودکان بدون کفش و لباس اضافه با ترازوی دیجیتال استاندارد با دقت 0.1 کیلوگرم اندازه گیری شده و نمایه توده بدنی هر فرد ثبت شد.میانگین سنی دانش آموزان 10.6 سال با انحراف معیار 0.71 سال بدست آمد. بر اساس معیار مرکز کنترل بیماریها، میزان چاقی در دانش آموزان دختر دبستانی 8.65 درصد، اضافه وزن 16.54 درصد، وزن طبیعی 61.25 درصد و لاغری 13.56 درصد به دست آمد. این میزان ها بر اساس معیار سازمان بهداشت جهانی نیز محاسبه شد که به ترتیب 8.26 درصد دانش آموزان چاق، 21.83 درصد دارای اضافه وزن، 62.21 درصد دارای وزن طبیعی، 5.87 درصد لاغر و 1.83 درصد بسیار لاغر بوده اند. با توجه به شیوع بالای اضافه وزن و چاقی در دانش آموزان دختر دبستانی و ارتباط معنی دار آن با سطح تحصیلات والدین ضرورت دارد اقدامات عاجل در راستای آموزش به کودکان و والدین آنها در رابطه با تغذیه صحیح، تغییر سبک زندگی و تحرک مناسب انجام گیرد.

فقر ریز مغذی ها تاثیر نامطلوب شناخته شده ای بر پیامدهای بارداری دارد. این مطالعه با هدف بررسی نقش کمبود دریافت تغذیه ای روی و آهن در اوایل بارداری بر وزن هنگام تولد نوزاد انجام شد.در یک مطالعه طولی آینده نگر 218 مادر باردار با حاملگی کم خطر مورد بررسی قرار گرفتند. با استفاده از نسخه ایرانی پرسشنامه بسامد خوراک (Food Frequency Questionnaire) در نیمه اول بارداری میزان دریافت تغذیه ای آهن، روی و انرژی اندازه گیری شد و ارتباط آن باوزن هنگام تولد نوزادان در مدل رگرسیون خطی ارزیابی گردید.متوسط سن مادران مورد مطالعه (4.28±) 26.5 سال بود و 61.9 درصد از ایشان نخست زا بودند. 61.9 درصد از نوزادان پسر و 8.5 درصد از نوزادان دچار وزن کم هنگام تولد بودند. 52.8 درصد از افراد دریافت ناکافی روی (کمتر از 75 درصد میزان توصیه شده) و 86.2 درصد ازافراد دریافت ناکافی آهن داشتند. تحلیل رگرسیون خطی نشان داد که از میان آهن و روی و انرژی، تنها روی ( (P<0.001و از میان متغیرهای باروری، تعداد زایمان ( (P=0.049و سن بارداری هنگام زایمان ( (P<0.001در پیش گویی وزن هنگام تولد، موثر بود.یافته های این مطالعه نشان دهنده میزان نسبتا بالای کمبود دریافت تغذیه ای آهن و روی در زنان باردار مورد مطالعه و تاثیر دریافت تغذیه ای روی حتی در اوایل بارداری بر وزن هنگام تولد است.

سوختگی خطری است که همه روزه به اشکال مختلف اشخاص را تهدید می کند. آمار جهانی گزارش شده از میزان سالانه وقوع سوختگی در سال 1383 حاکی از آن است که در ایران از 67503205 نفر جمعیت 89468 مورد دچار سوختگی شده اند. این سانحه با تنشی ویرانگر همراه بوده و می تواند منجر به تغییرات دایمی روحی، روانی و جسمی در فرد گردد و تمام جنبه های کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار دهد. از آنجاییکه در مورد کیفیت زندگی در بیماران دچار سوختگی در ایران تحقیقی مشاهده نشد، لذا مطالعه ای توصیفی ـ تحلیلی با هدف «بررسی کیفیت زندگی در بیماران دارای سابقه سوختگی مراجعه کننده به مراکز تخصصی سوختگی و ترمیمی شهر تهران» در سال 1388-1387 انجام گرفت تا بتوان با استفاده از نتایج آن مداخلات اثربخشی به منظور ارتقای کیفیت زندگی در این افراد انجام داد.ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اختصاصی سنجش کیفیت زندگی بیماران دچار سوختگی(BSHS)  (شامل حیطه های جسمی، روانی و اجتماعی) همراه با برگه ثبت اطلاعات جمعیتی بودکه پس از تعیین روایی و پایایی آن مورد استفاده قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که کیفیت زندگی در حیطه جسمی با میانگین (0.88±3.77) از بقیه بهتر بوده است و سپس حیطه اجتماعی (0.96±3.63) و پس از آن حیطه روانی (1.06±2.88) است. کمترین درصد سوختگی نمونه های مورد مطالعه 10 درصد و بیشترین آن 85 درصد بود. از 200 نمونه مورد پژوهش، 132 نفر سوختگی در صورت داشتند. نتایج نشان داد که درصد سوختگی(P<0.001) ، مدت گذشت از زمان سوختگی (P=0.003) و سوختگی صورت (P=0.002) با حیطه های جسمانی، روانی و اجتماعی کیفیت زندگی ارتباط معنی دار دارد. همچنین در این مطالعه بین تحصیلات ( (P=0.043و شغل ( (P=0.005با کیفیت جسمی زندگی ارتباط معنی داری به دست آمد. حیطه اجتماعی کیفیت زندگی نیز با متغیرهای جنسیت، وضعیت تاهل، تحصیلات و شغل ارتباط معنی دار ( (P<0.001نشان داد. در زمینه حیطه کلی کیفیت زندگی نیز ارتباط معنی دار آماری بین جنسیت(P=0.041) ، تحصیلات (P=0.035)، محل سوختگی ( (P<0.001و شغل (P<0.001) نشان داد.نتایج پژوهش نشان می دهد کیفیت زندگی بیماران سوختگی در حیطه جسمی و اجتماعی نسبتا مطلوب بوده است و در حیطه روانی بیماران کیفیت زندگی خوبی نداشته اند که این امر می تواند تحت تاثیر مشکلات تصویر ذهنی و عاطفی آنان باشد.

مطالعه حاضر با هدف مقایسه کیفیت زندگی زنان شاغل و خانه دار شهر زاهدان انجام شد. کیفیت زندگی با استفاده از گونه فارسی ابزار (SF-36) اندازه گیری شد و اطلاعات مربوط به ویژگی های فردی (سن، تحصیلات) جمع آوری شد.در این مطالعه 220 زن (110 نفر شاغل و 110 نفر خانه دار) به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب و در مطالعه شرکت نمودند. اطلاعات در نرم افزار SPSS-13 ثبت و با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس و تی تجزیه و تحلیل شد. 70 درصد از زنان مورد مطالعه در رده سنی 43-42  سال با میانگین سنی و انحراف معیار (8.95) 33.87 سال بودند و  40درصد تحصیلات دانشگاهی داشتند. آزمون تی نشان دادکه زنان شاغل در تمامی سنجش های کیفیت زندگی بجز عملکرد جسمانی از میانگین امتیاز بیشتری برخوردار بودند و وضعیت سلامتی خود را در مقیاس سلامت روانی (P=0.02) و نشاط (P=0.01) بهتر از خانه داران ارزیابی نمودند.نتایج مطالعه موید تاثیر اشتغال بر کیفیت زندگی به خصوص در حیطه های روانی آن بود. به نظر می رسد فراهم نمودن زمینه های مشارکت اجتماعی و اشتغال زایی متناسب با شان زنان در تامین سلامت و ارتقا کیفیت زندگی آنان موثر باشد.

شبیه سازی انسانی پس از آزمایش های موفقیت آمیز در زمینه شبیه سازی پستاندارن و پیش بینی دانشمندان مبنی بر امکان پذیر بودن آن در وضعیت فعلی دانش بشری، بحث هایی را در حوزه هایی خارج از دانش تجربی از جمله اخلاق، دین و حقوق دامن زده است. در پاسخ به دغدغه های مطرح شده، نظام های حقوقی مختلف در چارچوب مرزهای ملی قوانین متعددی در خصوص منع یا تحدید اشکال شبیه سازی انسانی تصویب نموده اند.در کنار قانونگذاری داخلی، جامعه بین المللی نیز اغلب به شکل تصویب قطعنامه ها و اعلامیه هایی در سازمان های بین المللی (مجمع عمومی سازمان ملل متحد، یونسکو و سازمان بهداشت جهانی) در منع و سرزنش شبیه سازی مولد انسانی واکنش نشان داده است. با این حال تلاش های بین المللی برای تصویب کنوانسیونی در خصوص منع شبیه سازی انسانی به علت تشتت آرا دولت ها تا کنون بی نتیجه مانده است. از آنجایی که قطعنامه های سازمان های بین المللی فی نفسه از نظر حقوقی الزام آور نیستند، حقوق بین الملل برای الزام دولت ها به ممانعت از ایجاد امکان شبیه سازی انسانی باید به تکنیک دیگری متوسل شود.در این مقاله، بحث شده است که در پرتو رویه و مواضعی که دولت ها در قبال شبیه سازی انسانی اتخاذ کرده اند می توان به شکل گیری عرف بین المللی در این زمینه قایل بود و با تکیه بر این تکنیک شناخته شده حقوقی، خلاهای ناشی از عدم توافق دولت ها را در انعقاد معاهده ای جهانی پر کرد.

در راستای توسعه سیاست ها و برنامه های سلامت زنان در کشور، شناخت خلاها و رفع نیازهای موجود علمی تحقیقاتی و موانع بکارگیری دستاوردها در طراحی بهینه برنامه ها و ارایه خدمات متناسب با نیاز و مبتنی بر شواهد علمی یک ضرورت است. در این مقاله اهم موضوع ها و چالش های سیاستگذاری، برنامه ریزی و اجرایی سلامت زنان در ایران و راهکارهای لازم بر اساس نظرات صاحبنظران علمی و سیاستگذاری و مسوولان اجرایی ذی ربط ارایه می گردد.در این مطالعه کیفی از روش بحث گروهی متمرکز با صاحبنظران علمی، اجرایی، و سیاستگذاران از بخش های مختلف استفاده شده است. داده های بحث در چهار گروه کاری و طی دو نشست جمع آوری، سپس کدگذاری و تحلیل گردید.اهم موضوعات در حیطه سلامت جسمی شامل سوء تغذیه و شیوع بالای بیماری های مزمن مانند اختلالات حرکتی و پوکی استخوان، در حیطه سلامت باروری، عدم آموزش و استفاده مناسب از روش های پیشگیری از بارداری، در حیطه سلامت روان، شیوع بالای اختلالات روانی و از عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، تعارضات ناشی از گذر شیوه زندگی سنتی به مدرن بودند. چالش های مهم شامل فقدان تحقیقات بین رشته ای و چند تخصصی، فقدان نظام اطلاعات منسجم و امکان دسترسی به آمار و داده های پژوهشی معتبر، ضعف تحلیل و کاربردی نبودن نتایج تحقیقات، نبود ارتباط مناسب بین محققان با مسوولان برنامه های سلامت زنان، بودجه ناکافی و عدم نیازسنجی در سطوح مختلف بودند. راهکارهای کلی شامل شناسایی شکاف اطلاعاتی و حمایت از اولویت های پژوهشی، ایجاد نظام مناسب ثبت اطلاعات علمی، ایجاد ارتباط و شبکه مناسب جهت استفاده بهینه از دستاوردهای تحقیقاتی در سیاستگذاری و برنامه ریزی های سلامت زنان بود.مهم ترین پیشنهاد توصیه به تعامل مفید ساختارهای دولتی و برنامه ریزی پژوهش های سلامت زنان در وزارت بهداشت با جامعه علمی پزشکی و دیگر سازمان های موثر بر سلامت زنان است. یافته ها و پیشنهادات این مطالعه می تواند به عنوان یک راهنما برای مدیران و سیاستگذاران در جهت اولویت بندی مسایل و برای محققان و صاحبنظران در شناسایی محورها و عناوین تحقیقاتی و تامین داده های مورد نیاز در ارتقای سلامت زنان ایران به کار رود.

این مقاله سیر تاریخی پیدایش واژگان «سلامت» را در ادب پارسی پیگیری نموده است. در مقدمه معنا و ریشه واژگان سلامت و تندرستی را روشن ساخته و به لغات دیگر در کتاب های پزشکی پرداخته است و سپس در بخش یافته ها، این واژگان را در برخی از کتاب های مهم نثر و نظم فارسی ارایه نموده است. در قسمت اول، کتاب هایی مانند تاریخ بیهقی، گرشاسب نامه و لغت فرس اسدی، سیاست نامه خواجه نظام الملک، کلیله و دمنه، چهار مقاله نظامی و جامع الحکایات عوفی و در قسمت دوم این بخش، لغت های مرتبط با سلامت در آثار منظوم پارسی بررسی شده است. برخی از اشعار شعرای نامی همچون سنایی، خاقانی، عطار، نظامی گنجوی، سعدی، مولانا و حافظ که همگی از قله های سترگ ادبیات هستند ذکر شده و مجموعه واژگان مرتبط با این موضوعات آورده شده است:یافته ها نشان می دهد که ریشه و اصل لغات طب، پزشکی، بدن، روح، اسامی انواع بیماری ها و داروها و درمان بیماری ها پارسی، عربی، یونانی، بومی و منطقه ای بوده است.با توجه به تولید علم پزشکی توسط دانشمندان و طبیبان ایرانی مانند ابوعلی سینا، واژگانی خودساخته و ترکیب های دورگه به کار گرفته شد که اغلب این لغات عمومی سلامت، قابل فهم، ساده و خوش آهنگ بودند، ولی دیری نپایید که با ورود کلمات عربی، هنری، بسیاری از اصطلاحات پزشکی نا مانوس و زمخت گردید، بعدها در کتاب های درسی طب دار الفنون، لغت های فرانسوی و سپس به مرور زمان واژه های انگلیسی به کار گرفته شد، اما لازم است برای پاسداشت و حفظ زبان شیرین پارسی تلاش های گسترده ای برای جلوگیری از ورود بی حساب و کتاب واژگان دخیل پزشکی به عمل آید.