مراقبت های نوین
سال:1390 | دوره:8 | شماره:1 (پیاپی 29) |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: تحقیقات نشان می دهد آموزش مهارت های تفکر، به عنوان اولویت اصلی در برنامه ریزی های آموزشی مراکز تعلیم و تربیت در نظر گرفته شده است. یکی از روش های آموزش تفکر، استفاده از تفکر انتقادی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری بر فرایند مراقبتی بیماران بستری انجام شد.روش تحقیق: در مطالعه مورد - شاهدی حاضر، آموزش بالینی بخش گوارش برای 30 نفر از دانشجویان پرستاری دختر، به شکل تفکر انتقادی (گروه مورد) و برای 30 نفر به روش سنتی (گروه شاهد) انجام گرفت. میانگین پیشرفت تحصیلی در دو گروه با استفاده از آزمون t مستقل و میانگین نمره قبل و بعد از آموزش در هر گروه با استفاده از آزمون تی زوج شده مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: میانگین سن و معدل دو ترم قبل در دو گروه مورد و شاهد تفاوتی معنی داری نداشت، میانگین نمره پیشرفت تحصیلی بعد از آموزش در هر دو گروه افزایش معنی داری را نسبت به قبل از آموزش نشان داد (P<0.005) اما افزایش میانگین نمرات در گروه مورد (P<0.05) نسبت به گروه شاهد (P<0.4) به طور معنی داری بیشتر بود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده از این تحقیق دو گروه به طور معنی داری از نظر آموزشی پیشرفت داشتند و اختلاف پیشرفت دو گروه نسبت به یکدیگر چندان زیاد نبود که می تواند در نتیجه تاثیر آموزش به هر شکل باشد. پیشنهاد می شود در تحقیقات آینده به منظور دستیابی به مراحل بالای تفکر انتقادی، مطالعه ای مشابه در جامعه پرستاران فارغ التحصیل با آموزش طولانی انجام گیرد.

زمینه و هدف: آندومتریت پس از سزارین و عفونت زخم عوارض قابل ملاحظه ای را با وجود به کار گرفتن راهبردهای متفاوت به جای می گذارد. زایمان به روش سزارین، شایع ترین عمل جراحی باز شکم است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثرات پیشگیرانه شستشوی واژن با بتادین بر روی آندومتریت و عفونت زخم پس از سزارین انجام شد.روش تحقیق: این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده انجام شد، 526 زن باردار که کاندید سزارین بودند، به صورت تصادفی انتخاب و مورد تحقیق قرار گرفتند. افراد با حاملگی کمتر از 37 هفته، جفت پرویا، وجود کوریوامنیوتیت، آنمی شدید (هماتوکریت کمتر از 30%)، دیابت، چاقی کشنده (وزن بیشتر از 114 کیلوگرم)، دفع مکونیوم، حاملگی دوقلو و بیشتر، القای زایمان طولانی مدت (بیشتر از 10 ساعت)، توقف نزول در جایگاه های پایین (صفر و بیشتر)، کیسه آب پاره طولانی (بیشتر از 18 ساعت) از مطالعه حذف شدند. برای نیمی از بیماران (263 نفر) شستشوی شکم به تنهایی و برای گروه دیگر (مورد) شستشوی شکم به همراه شستشوی واژن با بتادین قبل از عمل انجام شد. تمام بیماران در زمان کلامپ بندناف آنتی بیوتیک پروفیلاکتیک دریافت نمودند. بیماران از نظر وجود آندومتریت (تب 38.4 درجه سانتیگراد یا بالاتر بعد از 24 ساعت اول پس از عمل همراه با تندرنس رحم در غیاب عفونت سایر نقاط) و عفونت زخم پس از عمل بررسی شدند.یافته ها: میزان بروز آندومتریت در گروه مورد %3.4 و در گروه شاهد %4.6 بود (P=0.50). میزان عفونت زخم در گروه مورد %1.5 و در گروه شاهد %1.9 بود که ار نظر آماری تفاوت معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: شستشوی واژینال با بتادین قبل از سزارین تاثیری در کاهش میزان آندومتریت پس از عمل ندارد.

زمینه و هدف: فیستول شریان - وریدی (Arteriovenose Fistulae: AVF) یکی از مناسب ترین روش های دسترسی عروقی در بیماران همودیالیزی محسوب می شود. عملکرد نامناسب فیستول، شایع ترین علت مداخلات ثانویه و بستری شدن مکرر در این بیماران می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین مدت کارکرد و عوارض فیستول های شریانی - وریدی بیماران همودیالیزی انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی، 94 بیمار همودیالیزی بستری در بخش های همودیالیز بیمارستان های 17 شهریور و امام رضا (ع) مشهد مورد تحقیق قرار گرفتند. به منظور کسب اطلاعات لازم از پرسشنامه ای پژوهشگر ساخته که در دو بخش تنظیم شده بود، استفاده گردید. بخش اول مربوط به مشخصات فردی و بخش دوم مربوط به اطلاعات پرونده (مانند علت نارسایی کلیه، زمان گذاشتن فیستول و سن بیماران) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS آزمون های آماری کای اسکوئر، تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری P<0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: از 94 بیمار مورد بررسی، 56 نفر (%59.6) مرد و 38 نفر (%40.4) زن بودند. میانگین سنی بیماران 50.3±16.8 سال با حداقل 18 و حداکثر 86 سال بود. میانگین مدت کارکرد فیستول 34.3±45.1 ماه، حداقل مدت کارکرد فیستول بعد از استفاده شدن 2 هفته و حداکثر 280 ماه (تا زمان تحقیق) بود. شایع ترین عارضه فیستول ها، آنوریسم (%58.5) و بیشترین علت نارسایی فیستول ها، تکنیک جراحی بود. ارتباط زمان کارکرد فیستول با محل فیستول معنی دار بود (P=0.003)؛ به عبارت دیگر زمان کارکرد فیستول با محل آن ارتباط داشت و کارایی فیستول در محل مچ نسبت به آرنج و شصت بیشتر بود. ارتباط زمان کارکرد فیستول با سن، جنس و دیابت بیماران معنی دار نبود.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این تحقیق، عوارض فیستول در ناحیه مچ دست نسبت به آرنج کمتر است؛ بنابراین استفاده از عروق دیستال به دلیل عوارض زیادتر، توصیه نمی شود. میزان عوارض با افزایش سن ارتباطی نداشت که با توجه به تفاوت نتایج با مطالعات قبلی و حجم کم نمونه، پیشنهاد می شود مطالعه در حجم نمونه بیشتری انجام شود.

زمینه و هدف: پارگی پیش از موعد و پره ترم پرده ها (Preterm Premature Rupture of Membrane: PPROM) یکی از شایع ترین عوارض مامایی و از مهمترین مشکلات در طب نوزادان است که مادر و جنین را در معرض خطر قرار می دهد و از عوامل مهم مرگ و میر نوزادان است و با وجود شیوع بالای آن در حاملگی، در درمان آن اختلاف نظر وجود دارد؛ مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر مصرف آنتی بیوتیک در مقابل مصرف آنتی بیوتیک به همراه کورتیکواستروئید و توکولیتیک در بیماران با پارگی زودرس کیسه آب در هفته 28-34 بارداری بر برخی از پیامدهای کوتاه مدت نوزادی انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شاهددار، 64 زن باردار با PPROM به صورت تصادفی به دو گروه درمانی مورد و شاهد تقسیم شدند. بیماران در گروه مورد، آنتی بیوتیک، توکولیتیک و کورتیکواستروئید و در گروه شاهد فقط درمان آنتی بیوتیکی دریافت نمودند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های تی مستقل، کای اسکوئر، در سطح معنی داری P<0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بین دو گروه از نظر توزیع جنسی (P=0.8)، وزن زمان تولد نوزاد (P=0.67)، طول مدت بستری در بیمارستان (P=0.07)، میانگین نمره آپگار (P=0.32) و شیوع مرگ نوزادی (با وجود کمتر بودن در گروه مورد) (P=0.67) اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: از نظر میزان بروز پیامدهای نوزادی بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت اما میزان بروز پیامدها در گروه مورد کمتر از شاهد بود؛ در این زمینه انجام مطالعات کارآزمایی بالینی بیشتری لازم است تا نتایج استفاده از درمان همزمان آنتی بیوتیک، توکولیتیک و کورتیکواستروئید بر پیامدهای نوزادی آشکارتر گردد.

زمینه و هدف: حدود 10% از جمعیت جهان دچار نوعی معلولیت هستند که قریب یک سوم آنها را کودکان تشکیل می دهند. پیروی والدین از برنامه توانبخشی فرزندان نقش مهمی در پیشرفت درمانی کودکان دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان پیروی والدین از برنامه های توانبخشی کودکان معلول مراجعه کننده به مراکز سرپایی توانبخشی شهر بیرجند انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه مقطعی و توصیفی، اطلاعات مورد نیاز از همه 92 والدینی که کودکان معلول ایشان از مراکز توانبخشی سرپایی شهر بیرجند خدمات توانبخشی (کار درمانی، فیزیوتراپی و گفتار درمانی) دریافت می کردند، جمع آوری شد. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود و روایی محتوایی 0.72 و ضریب پایایی آزمون مجدد آن 0.94 بود. با انجام مصاحبه بر اساس پرسشنامه وضعیت پیروی والدین از توصیه حضور مرتب در جلسات درمان، انجام تمرینات درمانی در منزل، تهیه وسایل توانبخشی و تهیه مواد آموزشی، سنجیده شد. داده ها با استفاده از نسخه 16 نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بالغ بر %47.8 (44 نفر از 92 نفر) از مراجعه کنندگان پیرو توصیه حضور مرتب در جلسات درمان (یعنی شرکت در 90% و بیشتر جلسات) و 70% (42 نفر از 60 نفر) پیرو انجام تمرینات درمانی با کودک در منزل (یعنی انجام 50% و بیشتر توصیه ها) بودند. در زمینه تهیه وسایل توانبخشی و تهیه مواد آموزشی (یعنی تهیه 90% و بیشتر از موارد توصیه شده) به ترتیب 77% (47 نفر از 61 نفر) و %72.7 (16 نفر از 22 نفر) پیرو توصیه ها محسوب می شدند.نتیجه گیری: برای حصول موفقیت در درمان، تلاش در راه شناسایی موانع پیروی والدین کودکان معلول از برنامه های توانبخشی فرزندان و فراهم نمودن زمینه فائق آمدن بر آنها، اجتناب ناپذیر می باشد.

زمینه و هدف: یکی از روش های مطمئن و موقت پیشگیری از بارداری،IUD  است. در برخی موارد بروز عوارض ناشی از IUD سبب خارج کردن پیش از موعد آن می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین عوارض جانبی IUD در زنان مراجعه کننده به درمانگاه های زنان شهر بیرجند طی سال های 1381 تا 1386 انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی تمام پرونده های (تکمیل شده) تنظیم خانواده زنانی که به منظور گذاشتن IUD مراجعه کرده بودند، بررسی شد. پرسشنامه شامل مشخصات فردی و سوالات مربوط به عوارض جانبی و علل خروج IUD بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری توصیفی، کای دو، تی و رگرسیون لجستیک در سطح معنی داری a=0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین سنی زنان مورد مطالعه 31.4±6.1 سال و میانگین تعداد زایمان آنان 2.5±1.3 بود. میانگین طول مدت استفاده از 47.3±24.1 IUD ماه بود و نرخ شکست %0.8 IUD گزارش گردید. شایع ترین عوارض ایجاد شده به ترتیب شامل خونریزی و لکه بینی (%24.2)، عفونت (%17.4) و درد (%9.8) بود. علل خروج IUD، ایجاد عارضه و تمایل بیمار به تغییر روش پیشگیری از بارداری بود. بین میزان تحصیلات (P=0.02) و نوع (P=0.006) IUD با بروز عارضه رابطه معنی داری وجود داشت ولی رابطه بین شغل (P=0.09)، سن فرد (P=0.06) و تعداد زایمان ها (P=0.21) معنی دار نبود.نتیجه گیری: عوارض ناشی از IUD یکی از دلایل عمده قطع این روش است. این عوارض قابل پیشگیری است و می توان با آموزش های صحیح و مراقبت بیشتر از میزان آن کاست؛ همچنین می بایست مجریان مربوطه آموزش کافی در این زمینه داشته باشند تا از خروج زودهنگام IUD جلوگیری شود.

زمینه و هدف: درد یکی از شایع ترین علامت ها در بیماری های مختلف است. ارزش مرفین در بهبودی بیمارانی که از درد شدید رنج می برند، بسیار قابل ملاحظه است. با این وجود ترس پرستاران از عوارض مرفین به عنوان مانعی برای استفاده از آن در تسکین درد بیماران تلقی می گردد. این پژوهش با هدف تعیین دیدگاه پرستاران در مورد استفاده از مرفین به منظور تسکین درد بیماران انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی، 85 نفر از پرستاران شاغل در بخش های داخلی و جراحی بیمارستان های امام رضا (ع)، قائم (عج) و 17 شهریور شهر مشهد، شرکت نمودند. نمونه گیری به روش مبتنی بر هدف انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل فرم مشخصات فردی و پرسشنامه مک کافری به منظور سنجش دیدگاه پرستاران در مورد میزان مصرف مرفین، زمان مصرف و عوارض آن بود. اعتبار علمی ابزار با استفاده از روایی محتوایی و پایایی آن با استفاده از آزمون مجدد تایید شد که ضریب همبستگی پیرسون 0.72 بدست آمد.یافته ها: میانگین سنی پرستاران 32±8 سال بود. بیشتر افراد مونث (%69.4) و متاهل (%68.2) بودند. 47% از واحدهای مورد پژوهش معتقد بودند که افزایش مقدار مرفین باعث افزایش تسکین درد می شود؛ به عقیده 73% از آنان تجویز مخدرها به صورت PRN (در صورت نیاز)، نسبت به تجویز سر ساعت مشخص، موثرتر خواهد بود و فقط %5.9 معتقد بودند که کاهش تنفس در کمتر از 1% بیمارانی که مرفین دریافت می کنند، به وجود می آید؛ همچنین 53% از پرستاران عقیده داشتند کمتر از 1% از کل بیمارانی که مرفین دریافت می کنند، دچار اعتیاد می شوند.نتیجه گیری: طبق یافته های این پژوهش بیشتر پرستاران در مورد نحوه استفاده و درصد عوارض مرفین اطلاعات مناسبی نداشتند؛ در این خصوص برگزاری کارگاه های آموزشی به منظور ارتقای اطلاعات پرستاران در مورد نحوه صحیح استفاده از مرفین به منظور تسکین درد بیماران پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: تنش می تواند باعث کاهش کارایی فرد از طریق اختلالات حافظه، عصبانیت، اعتماد به نفس پایین، ناامیدی، انزوای فزاینده و همچنین مشکلات جسمی مانند تغییر در اشتها، اختلالات گوارشی و ... شود. پرستاران بخش های روانی نیز با توجه به شرایط خاص محیط کاری از این مساله مستثنی نیستند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تنیدگی شغلی و شیوه های سازگاری در این گروه انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی، تمامی پرستاران شاغل در بخش های روان (70 نفر) بیمارستان رازی به روش سرشماری، انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. به منظور انجام تحقیق از پرسشنامه ای شامل مشخصات فردی، عوامل تنش زا ( فیزیکی و روانی - اجتماعی) و شیوه های سازگاری استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار (نسخه 16) SPSS و آمون آماری توصیفی (درصد و فراوانی) و استنباطی (آزمون ویلکاکسون) در سطح معنی داری P<0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: استفاده از آزمون ویلکاکسون، تفاوت آماری معنی داری را بین دو دسته عوامل تنش زای فیزیکی و روانی - اجتماعی نشان داد (P=0.002) و عوامل تنش زای فیزیکی تنش بیشتری را ایجاد کرده بود.نتیجه گیری: کاهش تنش علاوه بر این که به نفع کارمندان است بلکه در نهایت به نفع کارفرما و سازمان خواهد بود؛ بنابراین برنامه ریزی به منظور کاهش فرسودگی شغلی که در پاسخ به تنش مزمن ایجاد می شود و آموزش روش های سازگاری امری مهم به نظر می رسد.