روانشناسی بالینی و شخصیت
سال:1391 | دوره:19 (دوره جدید) | شماره:6 |تعداد مقالات:7

در این پژوهش تعیین تاثیر استرس بر توجه انتخابی بینایی با نگاه به عامل شخصیتی برون گرایی (E) مورد نظر بوده است؛ برای تحقق این منظور، تعداد 60 نفر دانشجوی پسر به صورت نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای و با رعایت متغیرهای کنترل غربالگری عصب روان شناختی از دانشجویان دانشگاه های شهر تهران انتخاب شدند (دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل؛ هر گروه 20 نفر). آزمودنی های گروه های آزمایشی پس از انجام تکالیف استرس زای شناختی مورد آزمایش توجه انتخابی بینایی قرار گرفتند. توجه انتخابی بینایی آزمودنی های گروه کنترل بدون انجام این تکالیف سنجیده شد. شاخص های سنجش توجه بینایی تعداد خطاهای شمارش و خطاهای طبقه بندی آزمودنی ها بود. نتایج پژوهش نشان دادند که استرس به افزایش معنادار خطای شمارش و خطای طبقه بندی منجر می شود (p<0.001) و عامل برون گرایی (E) نیز به کاهش معنادار اثر استرس بر خطای شمارش و خطای طبقه بندی (p<0.0001) در آزمودنی ها می انجامد. نتایج پژوهش حاصل، نشان دهنده این است که استرس به کاهش توجه انتخابی و متمرکز بینایی به محرک های خنثی در افراد منجر می شود و عامل برون گرایی (E) به عنوان متغیر تعدیل کننده، این اثر منفی را تقلیل می دهد.

پژوهش حاضر به منظور تعیین رابطه سبک های دلبستگی و سازگاری انجام شده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه گیری به روش چند مرحله ای و نمونه شامل 150 نفر از دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا بود. سبک های دلبستگی به وسیله مقیاس دلبستگی بزرگسال (AAS) هازن و شاور و سازگاری به وسیله پرسشنامه سازگاری بزرگسال بل سنجیده شد. یافته ها نشان داد که بین سبک های دلبستگی و میزان سازگاری رابطه معنی داری وجود دارد، به این ترتیب که رابطه مثبت معنی داری بین سبک دلبستگی ایمن و سازگاری (r=0.16)، رابطه منفی معنی دار بین سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی و سازگاری (r=-0.23) و رابطه منفی معنی دار بین سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا و سازگاری وجود دارد (r=-0.35). سبک دلبستگی ایمن توان پیش بینی میزان سازگاری را دارد. در تبیین یافته ها، بار دیگر بر نقش بنیادی و پویای کیفیت پیوندهای عاطفی نخستین بین کودک و مادر در شکل گیری، استقرار و تداوم اعتماد اساسی تاکید شده است و در دسترس بودن و پاسخگویی عاطفی، بلوک های سازنده روابط ایمن و سازگارانه دوره های رشدی بعدی تلقی بودند.

این پژوهش با هدف تعیین ارتباط میان احساس غربت و میزان حمایت اجتماعی ادراک شده دانشجویان تازه وارد با سلامت روان آنها انجام شده است. مطالعه حاضر به شیوه مقطعی و از نوع همبستگی است. آزمودنی های این پژوهش را 120 دانشجوی دختر و پسر (84 دختر و 36 پسر) غیر بومی مقطع کارشناسی دانشگاه گیلان در سال تحصیلی 89-1388 تشکیل می داده اند که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده، به کمک پرسشنامه های احساس غربت فارسی، پرسشنامه حمایت اجتماعی واکسی و پرسشنامه 12 پرسشی سلامت روان مورد ارزیابی قرار گرفته اند. داده های به دست آمده با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. این بررسی ها نشان داد که میان نمره کل حمایت اجتماعی و نمره سلامت روان رابطه منفی و معنادار و میان نمره کل احساس غربت و سلامت روان، رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و نیز متغیرهای سازگاری، مقیاس کل حمایت اجتماعی، دلتنگی برای خانواده و احساس تنهایی می توانند به ترتیب پیش بینی کننده میزان سلامت روان دانشجویان تازه وارد باشند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که سلامت روان دانشجویان تازه وارد با بالا رفتن میزان حمایت اجتماعی ادراک شده افزایش و با تجربه کردن احساس غربت بیشتر، کاهش خواهد یافت.

مطالعه حاضر به منظور تعیین رابطه میان، مدت مصرف داروی متیل فنیدات و میزان اضطراب در کودکان مبتلا بهADHD  انجام شد. این مطالعه از نوع توصیفی - مقطعی بود که 32 کودک (12-6 سال) مبتلا به ADHD در سه گروه؛ 1- بدون درمان، 2- درمان کوتاه مدت (1 تا 3 ماه) و 3- درمان بلندمدت (بیش از 3 ماه) با داروی متیل فنیدات مورد ارزیابی قرار گرفت. اعضای گروه ها از نظر سن و بهره هوشی همتا شدند و پرسشنامه کانرز والدین، مقیاس سنجش بیش فعالی - نقص توجه بر اساس ملاک های DSM-IV و مقیاس اضطراب آشکار کودکان در مورد هر سه گروه اجرا گردید. نتایج حاکی از وجود تفاوت معنادار بین سه گروه از نظر مقیاس اضطراب و عامل نگرانی - فزون حساسی بود و آزمون تعقیبی شفه نشان داد که گروه اول و دوم این تفاوت معنادار را ایجاد کرده اند. این در حالی بود که تفاوت معناداری بین سه گروه در مقیاس های کانرز و سنجش بیش فعالی - کم توجهی مشاهده نشد. این مطالعه نشان داد که متیل فنیدات در کوتاه مدت می تواند باعث ایجاد اضطراب کودکان مبتلا به ADHD شود در حالی که در طولانی مدت این اثر نشان داده نشد.

هدف پژوهش حاضر، تعیین تاثیر آموزش شیوه های صحیح مدیریت رفتار بر میزان افسردگی و اضطراب مادران کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی - کمبود توجه است. روش پژوهش حاضر از نوع آزمایشی است. برای انجام این مطالعه تعداد 20 نفر از مادران مراجعه کننده به مرکز تخصصی مشاوره و درمان کودکان و نوجوانان گیل (مستقر در شهر رشت) که دارای کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی - کمبود توجه (در سنین 6 تا 12 سالگی بودند) از طریق انتساب تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شده، در مطالعه شرکت داده شدند. مادران هر دو گروه که از نظر برخی عوامل جمعیت شناختی همگن شده بودند، پرسشنامه های افسردگی بک و اضطراب کتل را پیش از شروع جلسات و دو هفته بعد از پایان جلسه نهم تکمیل کردند. داده های پژوهش، پس از استخراج با استفاده از نرم افزار SPSS و از طریق روش آماری تحلیل واریانس (طرح اندازه گیری های مکرر) تحلیل شد. نتایج از کاهش قابل توجه در میزان افسردگی (a=0.008 و F=7.83) و میزان اضطراب (a=0.000 و F=17.90) در گروه آزمایش (نسبت به گروه شاهد) حکایت داشت (p£0.01) و نشان داد که کاربرد آموزش شیوه های صحیح مدیریت رفتار می تواند در ارتقای سلامت خانواده و کاهش میزان افسردگی و اضطراب مادران کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی - کمبود توجه موثر باشد.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش خودکارآمدی بر کیفیت زندگی در دختران فراری شهر اصفهان است. در این پژوهش از روش پژوهشی مورد منفرد با طرح خط پایه چندگانه با شرکت کنندگان استفاده شده است. آزمودنی های این پژوهش سه دختر فراری ساکن در مرکز ارشاد بهزیستی شهر اصفهان هستند که پس از موقعیت خط پایه، به صورت پلکانی به طرح پژوهشی وارد شدند و طی دوازده جلسه مداخله انفرادی، آموزش خودکارآمدی را دریافت کردند و یک ماه پس از پایان مداخله به مدت دو هفته پی در پی تحت آزمون پیگیری قرار گرفتند. ابزار سنجش پژوهش حاضر، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود. یافته های این پژوهش بر اساس تحلیل دیداری و شاخص های آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد مداخله مورد نظر در خصوص هر 3 آزمودنی اثربخش بوده است (با 100 PND درصد برای 2 آزمودنی و 91 درصد برای 1 آزمودنی). نتایج پژوهش حاضر همسو با پژوهش های قبلی نشان می دهد که با افزایش خودکارآمدی، کیفیت زندگی افراد بهبود پیدا می کند؛ بنابراین آموزش خودکارآمدی در این پژوهش، موجب افزایش کیفیت زندگی در دختران فراری شده است.

افسردگی یکی از شایع ترین بیماری های روانی است. به منظور درمان و جلوگیری از عود مکرر این بیماری لازم است اطلاعاتی در رابطه با روش های درمان و میزان تاثیری که این درمان ها دارند کسب کرد. در این خصوص، فراتحلیل با یکپارچه کردن نتایج حاصل از انجام تحقیقات مختلف، میزان اندازه اثر روش های درمان را مشخص می کند. پژوهش حاضر نیز بر آن است تا با استفاده الگوی پژوهشی فراتحلیل، میزان اثرگذاری درمان های شناختی - رفتاری را بر کاهش نشانه های افسردگی مورد بررسی قرار دهد. بدین منظور، از مجموع 50 پژوهش 42 پژوهش که از لحاظ روش شناختی مورد قبول بود، انتخاب و فراتحلیل روی آنها انجام گرفت. ابزار پژوهش عبارت از چک لیست فراتحلیل بود. یافته های پژوهش نشان داد میزان اثر درمان های شناختی - رفتاری بر کاهش نشانه های افسردگی 0.47 بود (p£0.001). این میزان اندازه اثر مطابق جدول کوهن در حد پایین ارزیابی شد.