مجله مطالعات علوم پزشکی
سال:1398 | دوره:30 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

پیش زمینه و هدف: با توجه به شیوع بالای مشکلات خواب و فشارهای روانشناختی در دانشجویان، هدف این پژوهش بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر نشخوار فکری دانشجویان دارای اختلال خواب بود. مواد و روش کار: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی همراه با گروه کنترل و مراحل پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش همه دانشجویان دانشگاه پیام نور قهدریجان در سال تحصیلی 97-1396 بود که از میان آن ها 30 نفر از دانشجویان دارای اختلال خواب به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (15 نفر برای هر گروه). گروه آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت درمان گروهی متمرکز بر شفقت قرار گرفت اما به گروه کنترل هیچ درمانی ارائه نشد. پرسشنامه های نشخوار فکری و اختلال خواب در مراحل پیش آزمون و پس آزمون توسط هر دو گروه تکمیل شد. داده های به دست آمده با SPSS-16 و روش تحلیل کوواریانس چند متغیره(مانکوا) تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که در مرحله پس آزمون، بین نشخوار فکری گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (003/0=P). علاوه بر این، درمان بر زیرمقیاس های نشخوار فکری (حواس پرتی، تامل، خودخوری) نیز تاثیر داشته و باعث بهبود آن ها شده است (05/0>P). بحث و نتیجه گیری: طبق نتایج پژوهش حاضر، درمان متمرکز بر شفقت می تواند بر نشخوار فکری دانشجویان دارای اختلال خواب موثر باشد.

پیش زمینه و هدف: حافظه ی کلامی به حافظه ی مربوط به کلمات و دیگر انتزاع های مربوط به زبان اشاره دارد. این پژوهش باهدف بررسی تاثیر بیماری دیابت نوع 1 بر حافظه یکلامیبا در نظر گرفتن نقش تعدیل گری نشخوار فکری در بین نوجوانان انجام شد. مواد و روش کار: 40 نفر نوجوان مبتلا به دیابت با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از بین اعضای انجمن دیابت ایران انتخاب شدند، همچنین با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی 40 نفر دانش آموز از بین مدارس منطقه 2 تهران به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند پس از گردآوری پرسشنامه نشخوار فکری افراد به وسیله ی آزمون حافظه شنوایی کلامی ری برای ارزیابی حافظه ی کلامی مورد آزمون قرار گرفتند. پس از جمع آوری اطلاعات، داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس چندگانه مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تفاوت معنی داری در بین دو گروه نشان دادند (p>0. 001)؛ بنابراین عملکرد افراد مبتلا به دیابت در حافظه ی کلامی ضعیف تر از افراد سالم است. همچنین افرادی که نشخوار فکری بالاتری داشتند عملکرد ضعیف تری در آزمون حافظه شنوایی کلامی ری به دست آوردند (p>0. 001). بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان دادند دیابت نوع یک باعث کاهش عملکرد حافظه ی کلامی می شود؛ همچنین نشخوار فکری بر عملکرد حافظه ی کلامی موثر است اما با توجه به این که نشخوار فکری و بیماری دیابت نوع 1 هرکدام بر فاکتورهای متفاوتی از حافظه ی کلامی تاثیر می گذارند نشخوار فکری نقش تعدیل گری ایفا نمی کند.

پیش زمینه و هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تحریک الکتریکی فرا جمجمه ای با جریان متناوب، بر توجه دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص است. مواد و روش کار: 20 دانش آموز مقطع ابتدایی دارای اختلال یادگیری خاص به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب گردیدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (10 نفر در هر گروه) تقسیم شدند. ابتدا توجه انتخابی آزمودنی ها با کمک آزمون استروپ ارزیابی گردید. سپس در گروه آزمایش، بر اساس سیستم 20-10 دو الکترود آند به طور هم زمان در نواحی F3 و P3 و الکترود کاتد در ناحیه FP2 روی سر قرار داده شدند و جریان الکتریکی با فرکانس 10 هرتز (موج آلفا)، شدت 1 میلی آمپر و مدت 20 دقیقه ارائه گردید. پروتکل مشابهی برای گروه کنترل استفاده شد با این تفاوت که فقط 30 ثانیه تحریک دریافت کردند. در پایان مجددا آزمون استروپ گرفته شد. داده ها با استفاده از روش کوواریانس چندمتغیره تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که تحریک الکتریکی فراجمجمه ای با موج آلفا توانست بر دقت و زمان واکنش دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص تاثیر مثبت و معنی داری (p<. 0/05) بگذارد. بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل حاکی از آن است که تحریک الکتریکی با موج آلفا در ناحیه F3-P3 افراد دارای اختلال یادگیری می تواند بر روی بهبود توجه آن ها اثربخش باشد و کارکردهای توجهی آن ها را بهبود ببخشد. لذا می توان از این روش به عنوان یک روش غیر دارویی، برای بهبود کارکردهای توجهی این افراد استفاده نمود.

پیش زمینه و هدف: هدف ما در این مطالعه مقایسه دو مانور فشردن عضله تراپزیوس و مانور بالا کشیدن فک تحتانی برای ارزیابی شرایط مناسب برای جاگذاری ماسک حنجره ای است. مواد و روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 138بیمار با کلاس بیهوشی 1 و 2 کاندید جراحی الکتیو شکستگی ساق به صورت تصادفی در یکی از دو گروه مانور فشردن عضله تراپزیوس و مانور بالا کشیدن فک تحتانی قرار گرفتند. در هر دو گروه القای بیهوشی با داروهای میدازولام، فنتانیل و پروپوفول انجام شد. پس از القای بیهوشی بسته به نوع گروه، از یک دقیقه بعد از بیهوشی با فواصل هر 20 ثانیه مانور انجام می شد تا زمانی که بیمار هیچ پاسخ حرکتی به مانور نشان نمی داد، در این زمان ماسک حنجره ای برای بیمار تعبیه می شد. لارنگوسپاسم، سرفه، عق زدن، توقف تنفس، اشباع اکسیژن کم تر از 90 درصد و حرکات هدفمند در حین جاگذاری ماسک حنجره ای و تا یک دقیقه بعدازآن به عنوان تلاش ناموفق در جاگذاری ماسک حنجره ای در نظر گرفته شد. فشارخون، ضربان قلب، زمان جاگذاری ماسک حنجره ای و فراوانی جاگذاری موفق در دو گروه با هم مقایسه شد. یافته ها: درصد فراوانی جاگذاری موفق ماسک حنجره ای در گروه فشردن عضله تراپزیوس (94. 2 درصد) و بالاکشیدن فک تحتانی (98. 6 درصد) تفاوت معناداری نداشت (18/0=p) درحالی که میانگین زمان مناسب برای جاگذاری ماسک حنجره ای در گروه فشردن عضله تراپزیوس به طور معناداری بیشتر از بیماران گروه مانور بالاکشیدن فک تحتانی بوده است (0. 001>p). علائم حیاتی (فشارخون و ضربان قلب) بیماران دو گروه بعد از قرار دادن ماسک حنجره ای تفاوتی نداشت (0. 05

پیش زمینه و هدف: استفاده از مدل های امتیازبندی مختلف جهت ارزیابی کیفیت عملکردی مراقبت های ویژه (ICU)، پیش بینی هزینه های مراقبت های ویژه و تجهیزات لازم جهت بیمار انجام می گیرد. سیستم های مختلفی تاکنون معرفی شده اند که مزایا و معایبی نسبت به هم دارند. در مطالعه حاضر به مقایسه Simplified Acute Physiology Score-III(SAPS-III) و Mortality Probability Model-III(MPM-III) پرداخته شد. مواد و روش کار: مطالعه مقطعی حاضر، بر روی 240 بیمار که به علل غیرتروما بستری شده در ICU بیمارستان الزهرا (س) در سال 95-1394 انجام گرفت. اطلاعات بیماران شامل مشخصات دموگرافیک، میانگین فشار سیستولی، دیاستولی و شریانی، نبض، تعداد تنفس، تب، GCS، شمارش لکوسیتی، هماتوکریت، بیلیروبین، کراتینین، آنالیز گاز شریانی و وجود بیماری زمینه ای از پرونده بیمار جهت محاسبه MPM-III و SAPS-III استخراج و مقایسه شد. یافته ها: مطالعه حاضر بر روی 240 بیمار غیرترومایی انجام گرفت. قدرت تشخیص (discrimination) تست MPM-III در نقطه برش 17/0 برابر با 83/0(898/0-765/0: CI95%، 001/0P<)، حساسیت و اختصاصیت این تست در پیش بینی مرگ و میر به ترتیب 82 درصد و 73 درصد می باشد. در بیماران غیرترومایی بر اساس سیستم امتیازبندی SAPS-III قدرت تشخیص (discrimination) در نقطه برش 5/48 برابر با 78/0(001/0P<، 84/0-72/95: 0%CI)، حساسیت 83 درصد و اختصاصیت 70 درصد به دست آمد. مدت زمان بستری در ICU (002/0 و 028/0P=) و مدت زمان انتوباسیون (001/0>و 001/0P=) ارتباط مستقیمی با مرگ و میر در هر دو سیستم امتیازبندی داشت اما کل مدت بستری (002/0P=) فقط در SAPS-III معنادار شد. بحث و نتیجه گیری: مقایسه دو سیستم امتیازبندی SAPS-III و MPM-III در بیماران غیرترومایی، قدرت تشخیصی بالاتری را برای MPM-III نشان داد. همچنین بررسی ها نشان داد که مرگ و میر در سیستم امتیازبندی MPM-III به مدت زمان بستری در ICU و انتوباسیون بستگی دارد درحالی که در سیستم SAPS-III علاوه بر موارد فوق کل مدت زمان بستری نیز موثر بود.

پیش زمینه و هدف: بررسی کاریوتیپ در موارد متعددی به عنوان اولین گام در تشخیص اختلالات ژنتیکی می باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی کاریوتیپ تعدادی از افراد با موارد متعددی از احتمال یک اختلال ژنتیکی است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-مقطعی می باشد. پس از اخذ مجوزهای لازم و رضایت نامه ی کتبی از والدین افراد مبتلا به عقب ماندگی ذهنی و خود افراد با مشکلات ناباروری و مبتلا به سرطان، نمونه گیری به عمل آمد. از دویست فرد با سابقه سقط مکرر و ناباروری شامل 124 زن و 76 مرد، 40 فرد مبتلا به انواع سرطان ها به همراه 180 فرد مبتلا به عقب ماندگی ذهنی، نمونه خون اخذ شد و سپس به روش سیتوژنتیک کاریوتیپ این افراد تعیین شد. یافته ها: از 180 نفر مبتلا به عقب ماندگی ذهنی (6/6درصد)12 نفر ناقل یک اختلال کروموزومی (8 نفر اختلال ساختاری و 4 نفر سندرم x شکننده) و (4/92درصد)172 نفر دارای کاریوتیپ سالم بودند. همچنین از 200 فرد مبتلا به اختلال ناباروری و سقط جنین 138(69درصد) نفر کاریوتیپ سالم و 62 (31درصد) نفر دارای یکی از نقایص کروموزومی بودند. در میان 40 بیمار مبتلا به سرطان تنها در 2 مورد (0. 8درصد) جابجایی کروموزومی مشاهده شد. نتیجه گیری: 73 تغییر کروموزومی (62 در ناباروری، 8 در عقب ماندگی ذهنی، 2 در سرطان و 1 اختلال ساختاری شکنندگی X) در کاریوتیپ 420 نفر مشاهده شد. این نتیجه لزوم انجام کاریوتایپ را با بیشترین اهمیت در مشکلات ناباروری و سقط جنین نشان می دهد در ارتباط با عقب ماندگی ذهنی و سرطان لزوم تحقیقات بیشتر است.

پیش زمینه و هدف: سرطان پستان می تواند باعث سطوح متفاوتی از اضطراب شده و تحت تاثیر سبک زندگی افراد قرار گیرد. هدف پژوهش مقایسه اثربخشی درمان پذیرش و تعهد و آموزش تقویت مقابله زوجی بر اضطراب سلامتی و سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت زنان مبتلا به سرطان پستان بود. مواد و روش کار: این پژوهش یک طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 3 ماهه همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری را تمامی بیماران زن مبتلا به سرطان پستان که در سال 1396 به بیمارستان سیدالشهدا اصفهان مراجعه نمودند تشکیل داده که از میان آن ها 45 نفر از داوطلبین به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل گمارش شدند. گروه های آزمایش 9 نشست 90 دقیقه ای تحت درمان قرار گرفتند. داده ها با پرسشنامه های اضطراب سلامتی سالکووسکیس و همکاران (2002) و سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت والکر و همکاران (1987) گردآوری شد و با روش تحلیل وارریانس اندازه های مکرر مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که بین گروه های درمان پذیرش و تعهد و آموزش تقویت مقابله زوجی با گروه کنترل در اضطراب سلامتی و سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت تفاوت معناداری وجود دارد (000/0 p= و 002/0p=) و درمان پذیرش و تعهد اثرات بیشتری را بر متغیرهایی مانند مسئولیت پذیری در قبال سلامتی داشته است (05/0p<). بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته ها، می توان مداخلات صورت گرفته را به عنوان راهبردهایی موثر جهت کاهش علائم اضطراب سلامتی و نیز بهبود شاخص های روان شناختی سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت زنان مبتلا به سرطان پستان پذیرفت.

پیش زمینه و هدف: اختلال عملکرد ریوی در بیماران تالاسمی ماژور به صورت بیماری رستریکتیو و ابستراکتیو می باشد. اختلال عملکرد ریوی با افزایش سن و میزان اضافه بار آهن شدیدتر می شود. هدف از این مطالعه بررسی کارآیی اسپیرومتری در تشخیص رسوب آهن در ریه بیماران مبتلا به تالاسمی می باشد. مواد و روش کار: مطالعه به صورت مقطعی (توصیفی-تحلیلی) و برای بررسی تغییرات اسپیرومتری و ارتباط آن با ذخایر آهن در بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور انجام شد. معاینه فیزیکی کامل، CBC? MRI T2* قلب، و اندازه گیری سطح فریتین سرم انجام شد. اسپیرومتری دومرحله ای نیز 2 هفته بعد از تزریق خون انجام شد یافته ها: این مطالعه با 31 بیمار انجام شد. تغییرات اسپیرومتری در 10 نفر (32. 3%) نرمال و 21 نفر (8/67%) غیرنرمال بود. میانگین سطح فریتین در بیماران با اسپیرومتری نرمال و غیرنرمال تفاوت معناداری نداشت. از 17 بیماری که MRI T2*قلب غیرنرمال داشتند، 15 بیمار اسپیرومتری غیرنرمال و 2 بیمار اسپیرومتری نرمال داشتند (007/0= P). بحث و نتیجه گیری: بین MRI T2* قلب بیماران و تغییرات اسپیرومتری ارتباط معناداری وجود دارد. تغییرات اسپیرومتری همانند MRI T2* قلب می تواند جهت بررسی وضعیت اضافه بار آهن بیماران تالاسمی مورداستفاده قرار گیرد.