مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1400 | دوره:39 | شماره:614 |تعداد مقالات:3

مقدمه: یکی از شایع ترین آریتمی های قلبی بعد از جراحی بای پس عروق کرونر، فیبریلاسیون دهلیزی است و بروز آن با افزایش طول بستری، میزان بروز بیماری و مرگ و میر پس از عمل همراه است. به تازگی، نقش استرس های اکسیداتیو در پاتوفیزیولوژی این آریتمی مطرح شده است. مطالعه ی حاضر، جهت بررسی نقش تجویز ویتامین C در پیش گیری از بروز این آریتمی طراحی شده است. روش ها: در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی، 140 بیمار که در بیمارستان بوعلی در سال های 97-1396 تحت جراحی بای پس عروق کرونر قرار گرفته اند، به صورت تصادفی و دو سو کور به دو گروه مساوی مورد و شاهد تقسیم شدند. گروه مورد، از 24 ساعت قبل تا 48 ساعت بعد از عمل، روزانه 1 گرم ویتامین C و گروه شاهد در این مدت دارونما دریافت کردند. در نهایت، داده ها در دو گروه مورد بررسی و واکاوی با نرم افزار SPSS قرار گرفت و بروز فیبریلاسیون دهلیزی بعد از عمل در هر دو گروه با هم مقایسه شد. یافته ها: از بین 140 بیمار مورد مطالعه، از 70 نفر گروه مورد 4 نفر (70/5 درصد) و از 70 نفر گروه شاهد 11 نفر (71/15 درصد) دچار فیبریلاسیون دهلیزی شدند که بر اساس واکاوی آماری، تفاوت دو گروه معنی دار بود (028/0 = P). نتیجه گیری: مطالعه ی حاضر نشان داد که تجویز ویتامین C، می تواند به طور موثری سبب کاهش بروز فیبریلاسیون دهلیزی بعد از جراحی بای پس عروق کرونری شود.

مقدمه: با توجه به نتایج متناقضی در زمینه ی ارتباط پرولاپس دریچه ی میترال با کیفیت زندگی کودکان، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر احتمالی پرولاپس دریچه ی میترال در کیفیت زندگی کودکان انجام گردید. روش ها: این مطالعه ی مقطعی بر روی 120 کودک مراجعه کننده به بیمارستان امیرکبیر شهر اراک در سال 1399 انجام گردید. ابتدا، بررسی اکوکاردیوگرافی جهت تشخیص پرولاپس دریچه ی میترال برای کودکان انجام گردید و بدین صورت، کودکان به دو گروه با و بدون پرولاپس دریچه ی میترال تقسیم شدند. سپس، پرسش نامه ی کیفیت زندگی کودکان (Pediatric quality of life inventory TM یا Peds QL) در دو فرم خود ارزیابی توسط کودک و گزارش دهی والد برای آن ها تکمیل گردید. یافته ها: بر اساس پرسش نامه ی کیفیت زندگی خود ارزیابی کودکان، میانگین بعد عملکرد جسمانی در کودکان مبتلا به پرولاپس دریچه ی میترال برابر 34/12 ± 53/72 بود که به طور معنی داری کمتر از کودکان سالم بود (021/0 = P). همچنین، بر اساس پرسش نامه ی کیفیت گزارش دهی توسط والدین، میانگین نمره ی بعد عملکرد عاطفی کودکان مبتلا به پرولاپس دریچه ی میترال برابر 09/13 ± 18/58 بود که به طور معنی داری از کودکان سالم کمتر بود (007/0 = P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه ی حاضر، کیفیت زندگی کودکان به طور کلی متاثر از ابتلا به پرولاپس دریچه ی میترال نمی باشد و تنها بعد عملکرد جسمانی از نظر کودکان و بعد عملکرد عاطفی از دیدگاه والدین کودکان مبتلا نسبت به کودکان سالم کمتر می باشد. از این رو، توجه به عوامل موثر بر کاهش عملکرد جسمانی در کودکان مبتلا به پرولاپس دریچه ی میترال از اهمیت بیشتری برخوردار است.

مقدمه: هماتوم رتروپریتونیال، تشخیص افتراقی حایز اهمیت، اما دور از ذهن، در بیمارانی است که به دنبال فرایند جراحی متوجه هیپوولمی ایشان در غیاب شواهدی از فقدان آشکار خون می شویم. این مطالعه ی گزارش مورد، با هدف معرفی یک مورد بالینی نادر که به دنبال زایمان طبیعی دچار عوارض زودرس هماتوم و دیررس ایلیوس گردید، انجام شدتا بتوان دید بالینی بهتری در زمان مواجهه ی همکاران با موارد مشابه ایجاد نمود. گزارش مورد: بیمار خانم 24 ساله گراوید یک، با حاملگی ترم به دنبال زایمان با کمک اپیزیوتومی وسیع دچار تاکی کاردی و الیگوری می گردد. پس از احیای مایعات، لمس تورمی مختصر در قسمت جانبی راست واژن با وجود منقبض بودن رحم، تشخیص هماتوم را مطرح می سازد و لاپاراتومی اورژانس این تشخیص راتایید می کند. نتیجه گیری: پارگی های پس از زایمان واژینال، می تواند تا رباط رحمی و به ندرت به فضای پارازویکال پیشروی داشته باشد که گاهی تهدید کننده ی زندگی و علت مرگ مادر می گردد. معاینه و ترمیم دقیق اپیزیوتومی یا پارگی، عامل اصلی جلوگیری از پیدایش هماتوم رتروپریتونیال است.