طب مکمل
سال:1391 | دوره:2 | شماره:2 |تعداد مقالات:7

مقدمه: زنان نخست زا در هنگام زایمان دچار اضطراب شدیدی می شوند که این اضطراب شانس آنها را برای انجام زایمان طبیعی کاهش می دهد. استفاده از طب مکمل در کاهش اضطراب و رضایت بیشتر مادران از زایمان نیاز به مطالعات بیشتر دارد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر و مقایسه آروماتراپی به روش استنشاق و حمام پا با اسانس گل محمدی با حمام آبگرم پاها بر اضطراب فاز فعال زایمان زنان نخست زا، انجام شد.مواد و روش ها: این پژوهش به صورت کارآزمائی بالینی، بر روی 120 زن باردار نخست زا پس از موافقت آگاهانه، به روش گمارش تصادفی در دو گروه مداخله (گروه آروماتراپی به روش استنشاق و حمام پا با اسانس گل محمدی، گروه حمام آبگرم پا) و یک گروه کنترل قرار گرفتند، انجام شد. مداخلات در هر دو گروه به مدت 10 دقیقه، یکبار در ابتدای فاز فعال و بار دوم در ابتدای فاز انتقالی انجام شد. گروه کنترل، مراقبت های معمول اتاق زایمان را دریافت کردند. سطح اضطراب موقعیتی با استفاده از پرسشنامه اضطراب اشپیل برگر اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss ویرایش 16 انجام شد.یافته ها: سطح اضطراب قبل از مداخله در سه گروه یکسان بود. سطح اضطراب بعد از زایمان در گروه استنشاق و حمام پا با اسانس گل محمدی به طور معنی داری کمتر از گروه حمام آبگرم پا (p<0.05) و کنترل (p<0.001) بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد، استفاده از طب مکمل به شیوه رایحه درمانی مداخله ای حمایتی، ارزان، بی خطر و کاربردی در لیبر می باشد که می تواند در کاهش اضطراب موثر باشد و زمینه ای برای پژوهش های بعدی باشد.

مقدمه: سلامت روانی به عنوان یکی از مهمترین عوامل موثر در ارتقاء و تکامل انسان ها به ویژه در دانشجویان از اهمیت بسیاری برخوردار است. مطالعات نشان می دهد که درصدهای متفاوتی از دانشجویان مبتلا به انواع اختلالات و مشکلات روان شناختی می باشند. هدف از این پژوهش، تاثیر دعای توسل بر سلامت روان دانشجویان پرستاری سال دوم دانشگاه علوم پزشکی اراک می باشد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر نیمه تجربی در دو گروه به روش پیش آزمون - پس آزمون است. کلیه دانشجویان پرستاری سال دوم (58 نفر) با شیوه سرشماری در این پژوهش شرکت کردند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمون (31 نفر) و کنترل (27 نفر) قرار گرفتند. پرسشنامه سلامت عمومی 28 سوالی(GHQ-28)  برای جمع آوری داده ها استفاده شد. در مرحله مداخله در گروه آزمون؛ قرائت دعای توسل دو بار در هفته به مدت 4 هفته انجام شد. سلامت روان دو گروه در مرحله قبل و یک ماه پس از مداخله سنجیده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار 16  SPSSverو آزمون های میانگین، انحراف معیار، تی زوجی و مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج آزمون آماری t زوجی نشان داد که در گروه آزمون، در مقایسه مرحله قبل و بعد، میانگین نمره کل سلامت روان اختلاف معناداری نداشته است (p=0.19)؛ اما در مقایسه میانگین نمرات در زیرمقیاس اضطراب و افسردگی تفاوت معناداری وجود داشت (p<0.05). در حالیکه نتایج آزمون آماری t زوجی در گروه کنترل نشان داد که در نمره کل سلامت روان و زیرمقیاس های مربوط به آن اختلاف معناداری بین مراحل قبل و بعد وجود نداشت (p>0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش مبنی بر تاثیر دعای توسل بر سلامت روان در زیرمقیاس های اضطراب و افسردگی پیشنهاد می شود پژوهش هایی با برنامه نظارتی مستقیم بر قرائت دعا و در گروه های دسته جمعی به منظور اضافه نمودن به یافته ها انجام دهند.

مقدمه: بسیاری از زنان در دوران یائسگی دستخوش تغییراتی می شوند که بخشی از این تغییرات در اثر کاهش جریان خون که ثانویه به کاهش استروژن می باشد، ایجاد می شود. این تغییرات ممکن است موجب کاهش فعالیت جنسی در آنان گردد. هدف از انجام این پژوهش تعیین تاثیر عصاره جینکوبیلوبا بر فعالیت جنسی زنان یائسه 50-60 ساله بود.مواد و روش ها: در این کارآزمایی تصادفی کنترل شده به همراه با دارونما، 80 زن داوطلب سالم 60-50 ساله به سه مرکز بهداشتی درمانی دانشگاه علوم پزشکی تهران مراجعه نموده و در مطالعه شرکت نمودند. شرکت کنندگان فرم تهیه شده رضایت نامه آگاهانه را تکمیل نموده و سپس مدت یک ماه 120-240 میلی گرم کپسول جینکوبیلوبا یا دارونما دریافت نمودند. ابزار اندازه گیری مطالعه، مقیاس اندازه گیری عملکرد جنسی ساباتسبرگ بود که بخشی از آن فعالیت جنسی زنان را قبل و بعد از مداخله مورد سنجش قرار داد. در نهایت داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های دقیق فیشر، تی مستقل و من ویتنی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: 27 زن یائسه مورد پژوهش (42.6 درصد) در محدوده سنی 50 تا 52 سال قرار داشتند. سن یائسگی در 29 زن (45.9 درصد)، 50 سال یا بیشتر بود. بعد از انجام مداخله، دوگروه جینکوبیلوبا و دارونما از نظر میزان فعالیت جنسی تفاوت آماری معنی داری را نشان ندادند.نتیجه گیری: با وجود اثربخشی مکمل گیاهی جینکو بیلوبا بر میل جنسی زنان، نتایج نشان دهنده عدم تاثیر آن بر میزان فعالیت جنسی آنان بوده است. با توجه به اینکه اثربخشی بسیاری از مکمل های گیاهی بدنبال مصرف طولانی ظاهر می گردد، توصیه می شود در مطالعات بعدی این گیاه به مدت طولانی تر استفاده شود.

مقدمه: بی خوابی مزمن از شکایات شایع بیماران تحت همودیالیز می باشد. پژوهش حاضر به منظور تعیین تاثیر آرام سازی پیشرونده عضلانی بر بی خوابی بیماران تحت همودیالیز انجام گرفته است.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک پژوهش نیمه تجربی یک گروهی قبل و بعد می باشد. تعداد 42 بیمار تحت درمان با همودیالیز که دارای مشکل بی خوابی بودند و حداقل به مدت 6 ماه تحت همودیالیز نگهدارنده قرار داشتند، به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. ابزار جمع آور داده ها شامل شاخص شدت بی خوابی و برگه ثبت خواب دو هفته ای بود که قبل و پس از آرام سازی توسط نمونه ها تکمیل گردید. آرام سازی پیشرونده عضلانی طی 3 جلسه به بیماران آموزش داده شد و از آنها خواسته شد به مدت یک ماه، روزی دو بار به انجام آرام سازی بپردازند و پس از هر بار، برگه ثبت آرام سازی را تکمیل کنند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تی زوجی، ویلکاکسون، مک نمار، پیرسون و اسپیرمن استفاده گردید.یافته ها: بیشتر نمونه ها زن (54.5 درصد)، متاهل (60 درصد) و خانه دار (54.2 درصد) بودند. میانگین سنی نمونه ها 42.83±12.85 سال و میانگین سابقه درمان با همودیالیز 4.97±4.54 سال بود. تحلیل داده ها نشان داد که میانگین نمره شدت بی خوابی پس از آرام سازی (6.34±5.04) به طور معنی داری کمتر از زمان قبل از آرام سازی (15.54±6.16) بود (P<0.001). متغیرهای مربوط به برگه ثبت خواب نظیر مدت زمان به خواب رفتن، تعداد بیدار شدن ها در طی شب و مدت زمان خواب واقعی شبانه قبل و پس از انجام آرام سازی اختلاف معنی داری (P<0.001) را نشان دادند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، آرام سازی پیشرونده عضلانی باعث بهبود شدت بی خوابی و متغیرهای مربوط به خواب بیماران همودیالیزی می گردد و می تواند به عنوان یک روش مفید در بخش های همودیالیز آموزش داده شود.

مقدمه : استفاده از طب فشاری در حال گسترش است. مطالعات متعددی از طب فشاری بر نقطه PC6 برای کاهش تهوع و استفراغ و درد پس از جراحی استفاده کرده و نتایج متناقضی را گزارش داده اند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر طب فشاری بر نقطه PC6 بر درد، تهوع و استفراغ در بیماران پس از آپاندکتومی انجام شده است.مواد و روش ها: کارآزمایی بالینی دو گروهی و یک سو کور روی 88 بیمار آپاندکتومی شده انجام شد. معیارهای ورود عبارت بود از حاضر بودن به شرکت در تحقیق، نداشتن مشکل اناتومیک در نقطه PC6، سن بین 15 تا 70 سال، قرار داشتند در لیست جراحی اپاندکتومی با بیهوشی جنرال. نمونه ها به صورت تصادفی به دو گروه تخصیص داده شدند. در گروه مداخله، پس از هوشیاری بیمار فشار با استفاده از دستبند دارای دکمه فشاری، بر روی نقطه  PC6انجام شد. در گروه پلاسبو (کنترل) دستبند فاقد دکمه فشار به صورت شل بسته شد. بعد از عمل جراحی، نقطهPC6  به مدت 7 ساعت بوسیله دستبند مخصوص تحت فشار قرار گرفت و سپس شدت درد (توسط یک مقیاس آنالوگ دیداری)، شدت تهوع (با یک مقیاس آنالوگ دیداری) و دفعات استفراغ بیمار، هر ساعت تا ساعت هفتم اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل، از نرم افزار 11.5 SPSS و آزمون های T test، و Chi-square استفاده شد.یافته ها: تفاوت اماری معنی داری از نظر سن، شاخص توده بدن، طول مدت بیهوشی و طول برش جراحی بین دو گروه مشاهده نشد. میانگین شدت درد گروه PC6 در ساعت های مختلف نسبت به گروه پلاسبو تفاوت معنی دار نداشت. در مجموع %45.4 در گروه PC6 و %47.7 در گروه پلاسبو دچار تهوع شدند. میانگین شدت تهوع در تمام ساعات پس از عمل در گروه PC6 نسبت به گروه پلاسبو کمتر بود اما این تفاوت از نظر اماری معنی دار نبود. همچنین 12 نفر در گروه PC6 و 18 نفر در گروه کنترل دچار استفراغ شدند (p=0.01).نتیجه گیری: فشار روی نقطه PC6 تاثیر معنی داری در کاهش درد بعد از جراحی اپاندیس نداشت اما در کاهش شدت تهوع و استفراغ از نظر بالینی موثر بود.

مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس یکی از شایعترین بیماری های مزمن سیستم عصبی مرکزی در سنین جوانی است که ماهیت ناتوان کننده ای دارد. اختلالات روانشناختی از جمله اضطراب و استرس به طور قابل توجهی در بیماران مبتلا دیده می شود. مداخله پرستاری ژورنالینگ و برون ریزی احساسات به صورت نوشتن از روش های خودیار و مقرون به صرفه ای است که در چندین مطالعه تاثیر آن بر سلامت جسمانی، روانی و پیش آگهی بیماری های مزمن بررسی شده است. این روش تاکنون بر بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (ام.اس) مطالعه نشده است. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر ژورنالینگ بر اضطراب و استرس بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مداخله ای از نوع قبل و بعد، در طی سال (1389) بر روی 80 نفر از بیماران مبتلا به (ام.اس) مراجعه کننده به انجمن ام.اس ایران در تهران، انجام گردید. ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، و پرسشنامه DAS-21 (Depression Anxiety Stress -21) بود. از بیماران مبتلا به مولیتپل اسکلروزیس پس از اخذ رضایت نامه کتبی و تکمیل پرسشنامه DASS-21 مداخله پژوهش تحت عنوان ژورناینگ در گروه مداخله انجام شد، از انها درخواست گردید که چهار هفته پشت سرهم روزی نیم ساعت درباره احساسات و هیجانات منفی خود بنویسند و پس از یکماه مجدداَ پرسشنامه DASS-21 را تکمیل نمایند. برای گروه شاهد هیچگونه مداخله ای انجام نشد و فقط پرسشنامه تحقیق تکمیل شد در پایان اطلاعات پرسشنامه ها با SPSS 16 با استفاده از آزمون های تی، مستقل، تی زوجی کای اسکوئر، آنالیز کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: بررسی میانگین امتیاز اضطراب و استرس با آزمون تی قبل از مداخله در دو گروه تفاوت معنی داری را نشان نداد (P<0.05) ولی یک ماه بعد از مداخله این تفاوت بین دو گروه مداخله و شاهد میانگین امتیاز اضطراب (p=0.001) و میانگین نمرات استرس (p=0.001) از نظر آماری با تی تست معنی دار شد. همچنین تاثیر ژورنالینگ به سن و جنس بیماران بستگی نداشت (P<0.05).نتیجه گیری: ژورنالینگ و برون ریزی احساسات به صورت نوشتن اضطراب و استرس بیماران مبتلا به ام.اس را کاهش داد لذا انجام این تکنیک به عنوان یک روش موثر در کاهش اضطراب و استرس بیماران ام.اس توصیه می گردد.

مقدمه: شاخص توده بدنی(BMI)  بالا یکی از مشکلات شایع افراد و به خصوص زنان است که باعث بیماری های مختلفی در آنان می گردد. افزایش BMI به عنوان یک مشکل بهداشتی و اپیدمی در سراسر جهان مطرح بوده و در حال افزایش است.مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی است. نمونه این پژوهش شامل 150 زن در شهر خمین بود که به روش نمونه گیری آسان انتخاب و به صورت تصادفی ساده در دو گروه 75 نفره قرار داده شدند. در گروه اول قرص گیاهی ویتاگنوس و در گروه دوم کپسول روغن گل مغربی به مدت 3 ماه داده شد. قبل از مداخله و 3 ماه بعد BMI توسط پرسشنامه ارزیابی گردید. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین سن دو گروه به ترتیب 27.9 و 28.8 سال بود که تفاوت آماری معنی داری در دو گروه مشاهده نشد. میانگین شاخص توده بدنی(BMI)  در گروه اول 22.94±1.621 و در گروه دوم نیز 22.81±1.241 بود. بعد از مصرف این داروها کاهش BMI تفاوت آماری معنی داری را در گروه ها نشان نداد (آزمون t زوج با p=0.644 برای ویتاگنوس و p=0.085 برای گل مغربی).نتیجه گیری: اگر چه دو داروی ویتاگنوس و گل مغربی دارای ترکیباتی بوده که با ایجاد تغییرات هورمونی یا متابولیک در بدن می توانند موجب کاهش وزن و چاقی شوند ولی در این مطالعه چنین تاثیری مشاهده نشد و استفاده از داروی گل مغربی برای این منظور با توجه به قیمت بالای آن توصیه نمی شود.