مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
سال:1400 | دوره:43 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

زمینه: درد حاد بعد از عمل هم چنان به عنوان یک مسیله در بیماران تحت جراحی لامینکتومی کمری می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات رمی فنتانیل و دکسمدتومیدین بر شدت درد و همچنین نیازهای ضد درد در بیماران تحت عمل جراحی نخاعی می باشد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی 60 بیمار در گروه سنی 20 تا 60 سال و با کلاس یک و دو انجمن بیهوشی امریکا تحت لامینکتومی مهره کمری انتخابی انجام شد. بیماران به دو گروه رمی فنتانیل (گروه R) و دکسمدتومیدین (گروه D) تقسیم شدند. قبل از اینداکشن بیهوشی در بیماران گروه R، µ g/ kg/min 01/0 رمی فنتانیل استفاده شد. در گروه D از µ g/min/50kg 3/0 دکسمدتومیدین با استفاده از پمپ سرنگ تزریق شد. نمره درد با شاخص دیداری و تهوع و استفراغ بعد از عمل در هنگام ترخیص و میانگین فشار خون شریانی و ضربان قلب در زمان های ریکاوری، 6، 12 و 24 ساعت بعد از جراحی ثبت شد. یافته ها: میزان تزریق پروپوفول در گروه DEX کمتر از گروه R بود (P=0. 001) نمره درد به جز 6 ساعت پس از عمل در گروه DEX به طور معنی داری پایین تر بود. مصرف ضد درد در گروه DEX به طور معنی داری کمتر بود (P=0. 021) میانگین فشار خون شریانی حین جراحی، بعد از لارنگوسکوپی و بهبودی در گروه DEX به طور معنی داری کمتر بود (P<0. 05). میانگین ضربان قلب پس از لارنگوسکوپی در گروه DEX به طور معنی داری کمتر بود (P=0. 033). نتیجه گیری: انفوزیون حین عمل DEX باعث بهبود پارامترهای همودینامیک در حین جراحی، کاهش درد و مصرف مورفین بعد از جراحی لامینکتومی کمری می شود.

زمینه: کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک شایعترین بیماری قلبی عروقی ژنتیکی است که اغلب دارای توارث اتوزومال غالب می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی ژنتیکی یک خانواده مبتلا به بیماری کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک با سه فرد مبتلا با استفاده از روش توالی یابی اگزوم کامل می باشد. روش کار: توالی یابی اگزوم کامل بر روی دو فرد مبتلا و یک فرد سالم خانواده انجام شد و واریانت کاندید با استفاده از روش توالی یابی سنگر بر روی سایر اعضای خانواده مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به جدید بودن، این کاندید در 200 فرد سالم هم مورد مطالعه قرار گرفت. آنالیزهای مختلف بیوانفورماتیکی برای بررسی بیماری زایی واریانت انجام شدند. یافته: واریانت کاندید در دو فرد مبتلای ارسال شده برای توالی یابی اگزوم و همچنین در یک خواهر و یک برادر به ظاهر سالم وجود داشت. این واریانت جدید بوده و در هیچ یک از پایگاه داده ها وجود نداشت. نتایج اکوکاردیوگرافی بر روی اعضای خانواده نشان داد که یک برادر دیگر پروباند مبتلا به بیماری بوده و فاقد واریانت کاندید بود. بررسی واریانت در یک جمعیت 200 نفری سالم، عدم وجود واریانت را نشان داد. آنالیزهای بیوانفورماتیکی بیماری زا بودن واریانت را نشان دادند. نتیجه گیری: با وجود اینکه همه مطالعات اولیه واریانت کاندید، نشان از عامل ایجاد بیماری بودند، اما مطالعات بعدی بر روی افراد بیشتر خانواده، عامل بودن آن به تنهایی در این خانواده را رد کردند و از این نتایج می توان نتیجه گرفت آنالیز نتایج حاصل از توالی یابی اگزوم نیاز به دقت عمل و مطالعه بیشتر در شجره نامه هایی با تعداد افراد مبتلای بیشتر و مطالعات عملکردی برای اثبات بیماری زا بودن واریانت دارند.

زمینه: STAT3 یک پروتیین سیگنالینگ انکوژنیک است که در بسیاری از بدخیمی های انسانی به طور مداوم فعال شده و یک نقش کلیدی در رشد سرطان بازی می کند. استاتیک، یک مولکول کوچک است که بصورت انتخابی، فعالیت زنجیره ی SH2ی STAT3 را مهار می کند. در مطالعات زیادی، استاتیک به عنوان ابزاری امید بخش برای مهار STAT3در سلول های توموری که فعالیت مداوم STAT3 دارند، پیشنهاد گردیده است. اگرچه، عدم وجود فرمولاسیون مناسب به دلیل محلولیت آبی کم و فراهمی زیستی پایین، محدودیت عمده برای استفاده از استاتیک در فاز بالینی آن می باشد. هدف از این پروژه، توسعه ی میسل های پلیمری پلی(اتیلن گلیکول)-b-پلی(ε-کاپرولاکتون) (PEG-b-PCL) بارگذاری شده با داروی استاتیک و ارزیابی بازده انکپسولاسیون و رهش دارو در فرمولاسیون های توسعه یافته بود. داده ها با استفاده از نرم افزار Graph pad prism و روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه آنالیز شدند. روش کار: در این مطالعه تجربی، برای تهیه ی فرمولاسیون های میسلی بارگذاری شده با استاتیک از روش تبخیر کمک حلال استفاده شد. قطر متوسط و شاخص پراکندگی (PDI) میسل ها توسط روش پراکندگی نور (Light scatting) تعیین شد. میزان داروی بارگیری شده توسط کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) اندازه گیری گردید. یافته ها: استاتیک با بازده بارگیری بین 40 تا 73 % در میسل های پلیمر ی بار گذاری شد. سایز میسل های بارگیری شده با دارو بین 90 تا 130 نانومتر محاسبه گردید. شاخص پراکندگی بین 3/0 تا 1 بدست آمد و بارگیری استاتیک توسط میسل های پلی (اتیلن گلیکول)-b-پلی(α-بنزیل کربوکسیلات ε-کاپرولاکتون)(PEG-b-PBCL) محلولیت آبی استاتیک را به میزان 6 برابر افزایش داد (36/0 دربرابر 06/0 میلی گرم در میلی لیتر). با توجه به بازده انکپسولاسیون، دو فرمولاسیون میسلی برای آنالیز های بیشتر انتخاب شدند که هردو با 70-80% رهش دارو در کمتر از 1 ساعت، رهش انفجاری از خود نشان دادند. نتیجه گیری: یافته ها نشان دادند که کوپلیمر های PEG-b-PBCL ابزار مناسبی برای افزایش محلولیت استاتیک می باشند.

زمینه: ارتباط بین محتوای فرکانسی نیروهای عکس العمل زمین و کاهش شنوایی و نابینایی هنگام راه رفتن به خوبی درک نشده است. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین در افراد ناشنوا و نابینا طی راه رفتن بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود. شرکت کنندگان داوطلب در پژوهش حاضر شامل 30 مرد بود که به طور هدفمند و مساوی به سه گروه سالم، ناشنوا و نابینا تقسیم شدند. برای اندازه گیری محتوای فرکانسی نیروهای عکس العمل زمین در افراد ناشنوا، نابینا و سالم با پای برهنه از دستگاه فوت اسکن [نرخ نمونه برداری: 300 هرتز] استفاده شد. برای مقایسه بین گروه ها از آزمون آنالیز واریانس چند متغیره استفاده شد. سطح معنی داری برای P<0. 05 در نظر گرفته شد. یافته: نتایج نشان داد فرکانس با توان 5/99 درصد در مولفه عمودی طیف فرکانس نیروی عکس العمل زمین در گروه نابینا (P=0. 021) و ناشنوا (P=0. 020) در مقایسه با گروه سالم طی راه رفتن کمتر بوده است. همچنین نتایج نشان داد فرکانس با توان 5/99 درصد در نواحی میانه پا در گروه ناشنوا در مقایسه با گروه نابینا بیشتر بوده است (P=0. 036). نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشان داد فرکانس با توان 5/99 درصد در نواحی میانه پا در گروه ناشنوا بیشتر از گروه نابینا بود. می توان بیان کرد محتوای طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین ارزش کلینیکی دارد. لذا استفاده از مداخلات درمانی در جهت بهبود شاخص های طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین در افراد ناشنوا و نابینا پیشنهاد می گردد.

زمینه: داربستها یکی از اجزای کلیدی مهندسی بافت هستند که در فرآیند رشد سلولی نقش مهمی را ایفا می کنند. هدف مطالعه حاضر تهیه داربست های نانو هیدروکسی آپاتیت-ژلاتین حاوی وانیل می باشد. روش کار: در این مطالعه آزمایشگاهی، داربست ها به کمک روش ترسیب تهیه گردید. سپس وانیل به بر روی ساختارهای تهیه شده بارگیری گردید. جهت بررسی اندازه نانوذرات از دستگاه تفرق دینامیک نور (Dynamic light scattering (DLS)) و برای بررسی مورفولوژی داربست ها از میکروسکوپ الکترونی روبشی (Scanning electron microscopy (SEM)) استفاده شد. همچنین بار سطحی داربست (پتانسیل زتا) با کمک زتاسایزر ارزیابی گردید. برای ارزیابی میزان بارگیری وانیل از دستگاه اسپکتروفتومتر نور مریی-فرابنفش در طیف جذبی 372 نانومتر استفاده شد. یافته ها: نتایج ارزیابی نانوداربست نشان داد داربست مورد نظر به خوبی تهیه شده و دارای خواص فیزیکوشیمیایی مناسبی شامل اندازه ذره ای مناسب (110. 23± 0. 42 نانومتر)، توزیع مناسب ذره ای، میزان بارگیری بالای دارو (65. 03± 0. 25 درصد) و پایداری سوسپانسیونی قابل قبول (پتانسیل زتا برابر با 36. 42± 0. 80-نانومتر میلی ولت) می باشد. از روش های آمار توصیفی (میانگین ± انحراف معیار) جهت اعلام نتایج استفاده شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، پیشنهاد می گردد چنین داربست هایی را می توان جهت استفاده های in vitro و in vivo این ساختار در مطالعات آینده در زمینه مهندسی بافت استفاده نمود. مطالعات بیشتری در جهت ارزیابی کارکرد این اسکفولدها نیاز است.

زمینه: آسم یک بیماری ناهمگن است که فرآیندهای التهابی این بیماری در پاتوفیزیولوژی آترواسکلروز و اختلال عملکرد اندوتلیال نقش دارند و سبب افزایش شیوع بیماری قلبی عروقی می شوند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی بر برخی از عوامل موثر در روند آترواسکلروز در قلب موش های آسمی طراحی گردید. روش کار: در این مطالعه تجربی 15 سر موش صحرایی به طور تصادفی به 3 گروه شم، آسم، آسم-تمرین تناوبی تقسیم شدند. مدل آسم با تزریق درون صفاقی یک میلی لیتر اووالبومین به مدت 2 هفته ایجاد شد و سپس موش های گروه آسم-تمرین تناوبی طی 8 هفته به اجرای تمرین پرداختند. در طول دوره پروتکل تمرینی، تزریق درون صفاقی اووالبومین دوبار در هفته به میزان یک میلی لیتر و قرار دادن آن ها در داخل محفظه ای شیشه ای در معرض افشانه اوالبومین 5 درصد انجام گرفت. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موش ها بیهوش شده و قلب آن ها خارج شد. میزان بیان پروتیین های ICAM، VCAM و پروتیین گالکتین3 به ترتیب از روش های ایمنوهیستوشیمی و وسترن بلات اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه در محیط SPSS با سطح معنی داری α =0. 05 تجزیه و تحلیل شدند. یافته: میزان بیان ICAM (P=0. 001)، VCAM (P=0. 001) و گالکتین-3 (P=0. 001) در قلب رت های آسمی به طور معنی داری افزایش یافت؛ در حالی که تمرین تناوبی توانست بیان پروتیین های ICAM (P=0. 001)، VCAM (P=0. 001) و گالکتین-3 (P=0. 01) را در گروه آسم-تمرین تناوبی نسبت به گروه آسم کاهش دهد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که تمرین تناوبی برای پیشگیری از آترواسکلروز در بیماران مبتلا به آسم موثر است.

زمینه: کهیر مزمن اختلالی پوستی با پاپول یا پلاک های متورم و خارش دار به مدت حداقل 6 هفته است. هدف از این مطالعه ارزیابی سطح آنتی تیروپراکسیداز در بیماران کهیر مزمن مقاوم به درمان های معمول، به منظور بررسی امکان تسریع بهبود بیماران از طریق هورمون های تیروییدی است. روش کار: در این مطالعه مورد-شاهدی 63 بیمار با کهیر مزمن و 63 شاهد بدون کهیر مزمن با اندازه گیری سطح آنتی تیروپراکسیداز مطالعه شدند. میزان آنتی تیروپراکسیداز بیشتر از 40 واحد بر میلی لیتر مثبت در نظر گرفته شد. یافته ها: شیوع کهیر مزمن در گروه مورد، در زنان حدود 5/3 برابر بیشتر بود. میانگین طول مدت بیماری در گروه مورد 75/3 ± 4/21 ماه بود. در این مطالعه بین سن، جنسیت، میانگین TSH و فراوانی آنتی تیروپراکسیداز در دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: میزان آنتی تیروپراکسیداز در بیماران کهیر مزمن تفاوت معنی داری با گروه شاهد نداشت. مقدار آنتی تیروپراکسیداز در بیماران با مدت ابتلای طولانی تر، به طور معنی داری بیشتر بود.

لیشمانیازیس جزء بیماری های مشترک انسان و حیوانات می باشد و در تمام نقاط جهان بعنوان یکی از مشکلات بهداشتی شناخته می شود. بیمار آقای 47 ساله اهل شهرستان بستان آباد از استان آذربایجان شرقی، راننده با سابقه سفر به استان های اندمیک بیماری لیشمانیازیس جلدی در یک سال گذشته، با شکایت وجود زخم پوستی17 میلی متری فاقد ترشح و چرک، دارای ظاهری نکروتیک به درمانگاه مرکز بهداشت شهرستان مراجعه کرده بود. در بررسی آزمایشگاهی میزان پارامترهای بیوشیمیایی، هماتولوژی، آنالیز و کشت ادرار نرمال بود. با استفاده از واکسینو استیل استریل 3 گسترش از حاشیه زخم تهیه و مقداری از ترشحات بدست آمده از زخم در شرایط استریل به محیط کشت اختصاصی انتقال داده شد. بعد از رنگ آمیزی در گسترش های تهیه شده آماستیگوت ها با هسته درشت و کینتوپلاست کوچک در داخل ماکروفاژها و پروماستیگوت های فعال و متحرک در فاز مایع محیط کشت مشاهده شد. با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ITS-1آزمایش PCR (واکنش زنجیره ای پلیمراز) بر روی ترشحات بدست آمده از زخم انجام شد. در الکتروفروزیس محصول PCR باند ایجاد شده با باندهای استاندارد مقایسه و وزن باندی 350 جفت بازی تعیین گردید. با مقایسه الگوی الکتروفورزی حاصله و مقایسه آن با باند کنترل مثبت، انگل های ایزوله شده به طور اختصاصی متعلق به جنس لیشمانیا بود. به منظور تشخیص قطعی گونه انگل از روش تعیین توالی استفاده شد. نتیجه، نشانگر همولوگی بالای 99 درصد با لیشمانیا ماژور بود. در نهایت بیمار با تشخیص لیشمانیازیس جلدی نوع روستایی تحت درمان با داروی آنتی موان (گلوکانتیم) قرار گرفت. تشخیص موارد مشکوک مبتلا به لیشمانیازیس جلدی دارای اهمیت فراوان می باشد. اگر فرد مبتلا در مراحل اولیه بیماری تشخیص داده شود، از وسعت اسکار بعد از بهبودی و همچنین عوارض احتمالی عفونت نوع روستایی پیشگیری به عمل می آید.