مقدمه: هوش معنوی نوعی سازگاری و رفتار حل مشکل است که فرد را در جهت هماهنگی با پدیده های اطراف و دستیابی به یکپارچگی درونی و بیرونی یاری می نماید و باعث بهبود عملکرد می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین همبستگی هوش معنوی با برخی از عوامل جمعیت شناسی و آموزشی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گلستان انجام شد.مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی - همبستگی در سال 1390 روی 282 نفر از دانشجویان علوم پزشکی با روش نمونه گیری تصادفی ساده انجام شد. جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه مشخصات جمعیت شناسی و آموزشی و پرسشنامه هوش معنوی شامل چهار حیطه «تفکر عمومی و اعتقادات»، «توانایی مقابله با مشکلات»، «سجایای اخلاقی» و «خودآگاهی، عشق و علاقه» انجام شد. اعتبار این پرسشنامه از طریق اعتبار ملاکی و پایایی آن با استفاده آلفای کرونباخ 0.85 مورد تایید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 با سطح معنی داری (P<0.05) انجام شد.یافته ها: میانگین سن افراد شرکت کننده در پژوهش 20.17±1.70 سال و 76 درصد آنان مونث بودند. میانگین و انحراف معیار نمره هوش معنوی واحدهای مورد پژوهش 2.46±0.43 از پنج امتیاز لیکرت بود. همچنین میانگین و انحراف معیار «تفکر عمومی و اعتقادات» 2.13±0.56، «توانایی مقابله با مشکلات» 2.90±62، «سجایای اخلاقی» 2.20±0.45، «خودآگاهی، عشق و علاقه» 2.59±0.64 بود. اگر چه میانگین نمره هوش معنوی دانشجویان پسر 2.58±0.36 اندکی از دانشجویان دختر 2.51±0.28 بیشتر بود، اما تفاوت آماری معنی داری بین دو جنس مشاهده نشد. بین متغیرهای سن، وضعیت تاهل، قومیت، رشته تحصیلی و معدل با نمره هوش معنوی ارتباط آماری معنی داری یافت نشد.نتیجه گیری: میانگین نمره هوش معنوی دانشجویان در حیطه «توانایی مقابله با مشکلات» بیشترین نمره را نسبت به سایر ابعاد دارا بوده است.