مجله مطالعات علوم پزشکی
سال:1399 | دوره:31 | شماره:8 |تعداد مقالات:8

مقدمه: شکستگی سوپراکوندیل هومروس یکی از شایع ترین شکستگی های آرنج در اطفال می باشد. این شکستگی ها حدود 16% شکستگی های اطفال را به خود اختصاص می دهند. Loss of reduction یکی از عوارض درمان بعد از جا اندازی اناتومیکی بسته و فیکساسیون پرکوتانیوس است. هدف از این مطالعه بررسی فاکتورهای دخیل در ایجاد عارضه loss of reduction است. روش کار: در یک مطالعه توصیفی تحلیلی کودکان دارای شکستگی سوپرا کوندیل هومروس بررسی شدند. 175 کودک زیر 10 سال با شکستگی های سوپراکوندیل هومروس تیپ 3 و 4، مواردی که تحت جاندازی بسته و پین گذاری قرار گرفته بودند وارد مطالعه شده اند. فاکتورهای مورد نظر براساس روش لجستیک رگرسیون مورد انالیز قرار گرفته است. نتایج: در این مطالعه 175 کودک زیر 10 سال شامل 71 دختر(40. 6%) و 104 پسر(59. 4%) با میانگین سنی 2. 4± 5. 4سال وارد مطالعه شده اند. در 153 مورد (87. 4%) جا اندازی اناتومیک و پایدار در دوره پیگیری وجود داشت ولی در 22 مورد(12. 6%) دچارloss of reduction شده بودند. مهمترین اختلال اناتومیکی ایجاد internal rotation displacement in medial distal part of fracture بوده است که در این 22 مورد مشاهده شده است. تکنیک جا گذاری پین ها و چاقی از عوامل مهم تاثیر گذار در از دست رفتن (failure of anatomical reduction) بوده است. به طوری که کودکان چاق (بالای صدک 85th و یا BMI>25)و جا گذاری پین ها از سمت لترال divergent بودند ولی در محل شکستگی cross می کردند به ترتیب با Odds ratio 1. 3(CI 95% 0. 8-2. 3) و Odds ratio 1. 8 (CI 95% 0. 9-3. 2) تاثیر داشتند 14 مورد(63. 6%) فیلر در مواردی بودند که پین در محل شکستگی کراس کرده بودند و 8 مورد (36. 6%) در کودکان چاق رخ داده بود. همچنین تیپ شکستگی تاثیری در نتایج درمانی نداشته است و تفاوتی مشاهده نشد نتیجه گیری: چاقی و تکنیک فیکساسیون از فاکتورهای موثر در loss of reduction شکستگی های سوپراکوندیل اطفال است. در کودکان چاق فیکساسیون مناسبcross برای جلوگیری از عوارض بایستی مد نظر باشد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

پیش زمینه و هدف: تشخیص عفونت هلیکوباکترپیلوری بر پایه روش های تهاجمی و غیرتهاجمی می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی کارایی تست آنتی ژن مدفوع در مقایسه با روش تشخیصی آندوسکوپی و هیستولوژی در تشخیص عفونت هلیکوباکترپیلوری در کودکان می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 233 کودک که با یکی از مشکلات درد اپی گاستر، درد شکم و اختلال رشد به کلینیک گوارش بیمارستان علی اصغر (ع) زاهدان مراجعه کردند موردبررسی و تحت آندوسکوپی به همراه بیوپسی و بررسی آنتی ژن هلیکوباکترپیلوری در مدفوع قرار گرفتند. یافته های دموگرافیک، بالینی و هیستولوژیک جمع آوری و وارد نرم افزار آماری SPSS ویرایش 20 شد و تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: از 233 کودک موردبررسی، 125 نفر (3/56 درصد) دختر و 108 نفر (4/46 درصد) پسر بودند. میانگین سن کودکان موردمطالعه 28/7 سال (1-15 سال) بود. بررسی آنتی ژن هلیکوباکتر پیلوری در مدفوع در 134 بیمار (5/57 درصد) مثبت و در 99 بیمار (5/42 درصد) منفی شد. در بیوپسی معده، 172 بیمار (8/73 درصد) ازنظر عفونت هلیکوباکتر پیلوری مثبت و در 61 بیمار (2/26 درصد) منفی شدند. در مطالعه حاضر، حساسیت تست آنتی ژن مدفوع 4/60 درصد و ویژگی تست آنتی ژن مدفوع 50 درصد بود. ارزش اخباری مثبت تست آنتی ژن مدفوع 6/77 درصد و ارزش اخباری منفی تست آنتی ژن مدفوع 3/31 درصد بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که روش غیرتهاجمی بررسی آنتی ژن هلیکوباکتر پیلوری در مدفوع از حساسیت و ویژگی کم تری در مقایسه با بیوپسی معده برخوردارمی باشد.

پیش زمینه و هدف: سیستم تنفسی یکی از مهم ترین دستگاه های بدن است که می تواند تحت تاثیر اختلالات و پیامدهای نامطلوب استنشاق ذرات معلق. قرار گیرد. با توجه به تاثیرات مثبت فعالیت بدنی بر سیستم تنفسی افراد، این مطالعه باهدف بررسی مقایسه شاخص های ریوی در بین کارگران فعال و غیرفعال کارخانه کاشی انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی و از نوع توصیفی-تحلیلی بود. تعداد 74 نفر از افراد شاغل در کارخانه کاشی که شرایط حضور در مطالعه را داشتند بر اساس روش نمونه گیری در دسترس و به صورت کاملا داوطلبانه در مطالعه انتخاب شدند. از این تعداد، بر اساس پرسشنامه فعالیت بدنی بک (Beck)، تعداد 40 نفر در گروه غیر ورزشکار و 34 نفر در گروه ورزشکار قرار گرفتند. برای تعیین ظرفیت های ریوی کارگران از دستگاه اسپیرومتری استفاده شد. شاخص های عملکرد ریوی شامل ظرفیت حیاتی (VC) ظرفیت حیاتی اجباری (FVC)، حجم بازدمی اجباری در ثانیه اول (FEV1) نسبت FEV1 به FVC و جریان بازدمی اجباری 75-25 درصد (FEF 25-75%) بود. از آزمون t مستقل برای مقایسه ی بین دو گروه و از نرم افزار SPSS23 برای تجزیه و تحلیل استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد، شاخص های VC (038/0=p), FVC (028/0=p)، FEV1 (045/0=p) و FEV1/FVC (015/0=p) در گروه ورزشکار نسبت به گروه غیر ورزشکار به طور معنی داری بیشتر است و EF25-75% (298/0=p) در گروه ورزشکار در مقایسه با گروه غیر ورزشکار معنی دار نبود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بیانگر عملکرد بهتر تنفسی کارگران ورزشکار نسبت به کارگران غیر ورزشکار می باشد. ازاین رو، به نظر می رسد فعالیت ورزشی می تواند عاملی اثرگذاری بر بهبود عملکرد سیستم تنفسی داشته و کارگران می توانند با حداقل فعالیت ورزشی منظم نتایج مطلوبی را در بهبود حجم ریه ها داشته باشند.

پیش زمینه و هدف: به دلیل شیوع بالای مولتیپل اسکلروزیس و با توجه به بار مالی سنگین درمان دارویی، عوارض جانبی دارو و عدم درمان قطعی بیماری با داروهای موجود، درمان های غیردارویی برای کنترل آن پیشنهاد می شود. هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر تحریک پوست مچ پا با کینزیوتیپ بر ویژگی های کینماتیکی راه رفتن در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود. مواد و روش کار: نمونه ی آماری این تحقیق شامل 10 نفر زن مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس (5/6-5EDSS=، سن 20-35 ساله، قد 12± 63/161 سانتیمتر؛ جرم 7 ± 27/65 کیلوگرم؛ BMI: 59/ ± 98/24 کیلوگرم بر مترمربع) به عنوان گروه تجربی و 10 نفر آزمودنی سالم همتاسازی شده به عنوان گروه کنترل می باشد. ویژگی های آنتروپومتریکی اندازه گیری و کینماتیک سه بعدی مفاصل اندام تحتانی به وسیله سیستم تحلیل حرکت طی ایستادن و راه رفتن با و بدون کینزیوتیپ بر روی مچ پا ثبت شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تست های آماری (Repeated Measure) و (Manova) و نرم افزار SPSS با سطح معناداری (05/0˂ P) استفاده گردید. یافته ها: نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که بیماری مولتیپل اسکلروزیس بر الگوی راه رفتن و ویژگی های کینماتیکی افراد تاثیر گذاشته و باعث اختلال در راه رفتن می شود. استفاده از کینزیوتیپ باعث شد میزان زمان گام به طور معنا داری کاهش یابد (004/0=P). بحث و نتیجه گیری: کینزیوتیپ، با افزایش دروندادهای حسی از طریق کشش پوست، باعث کاهش زمان قدم یعنی افزایش در سرعت قدم برداشتن شد یا به تعبیر دیگر افزایش سرعت گام برداری شد که نشان دهنده ی آگاهی بیشتر این بیماران از وضعیت پا و اطمینان بیشتر برای افزایش سرعت گام می باشد.

نورومونیتورینگ به عنوان یک ابزار مفید تشخیصی سال هاست مورداستفاده قرار می گیرد با توجه به ریسک بالای نقایص عصبی حین جراحی های ستون فقرات استفاده از آن می تواند در شناسایی سریع نقایص عصبی ایاتروژنیک حین عمل کمک کننده باشد تا بتوان با اقدام سریع نسبت به اصلاح نحوه ی جراحی اقدام کرد در این مقاله مه له معرفی خانم 51 ساله با منژیوم نخاع سرویکال که تحت نورومونیتورینگ حین عمل به صورت کامل بدون نقص عصبی بعد از عمل تحت جراحی قرار گرفت می پردازیم.

پیش زمینه و هدف: مشکلات تنفسی شایع ترین بیماری در کودکان زیر 5 سال و عامل اصلی مرگ ومیر در کشورهای درحال توسعه می باشد. به طوری که حدود 75-25 درصد موارد مرگ ومیر کودکان زیر 5 سال را به خود اختصاص می دهد. لذا بر آن شدیم که با توجه به اهمیت موضوع و شیوع بالای موارد بستری کودکان با مشکلات تنفسی و نبود مطالعه مشابه در منطقه، موضوع بررسی ویژگی های بالینی و پاراکلینیکی کودکان مراجعه کننده با عفونت تنفسی به مرکز آموزشی درمانی شهید مطهری ارومیه را در شهرستان ارومیه موردبررسی قرار دهیم. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی توصیفی بوده که باهدف ارزیابی ویژگی های کلینیکی و پاراکلینیکی در کودکان بستری شده با مشکلات تنفسی در بیمارستان مطهری ارومیه انجام شد، تعداد بیمار موردمطالعه بر اساس برآوردهای آماری 403 نفر می باشد و پرونده های بیماران ازنظر ویژگی های کلینیکی و پاراکلینیکی موردبررسی قرار گرفته و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 20 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: در میان بیماران تحت مطالعه 55 درصد بیماران با پنومونی بستری شده بودند 20 درصد بیماران برونشیولیت و 25 درصد بیماران با مشکل HRAD بستری گردیده بودند. تب و سرفه اصلی ترین علایم بالینی در میان بیماران بستری بود. موردی از مرگ ومیر در میان بیماران بستری نبود. در میان آزمایشات بیماران تنها یک مورد کشت خون مثبت گذارش شد. سن مراجعه در پسران 02/5 سال با انحراف معیار 78/2 سال و دختران 32/5 سال با انحراف معیار 98/1 سال بود که ازنظر آماری تفاوت معناداری بین مراجعه کنندگان نبود (845/0= p). بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه ی ما نشان داد که در بیماران بستری شده با مشکلات تنفسی علایم کلینیکی و پاراکلینیکی قبل از تشخیص قطعی و تصمیم گیری برای شروع درمان تجربی اولیه گسترده می باشد به گونه ای که نتایج مطالعه حاضر تفاوت های مشهودی با مطالعات مشابه دارد. لذا ضرورت استفاده از روش های تشخیصی اختصاصی برای انتخاب درمان مناسب تر می تواند مهم و تعیین کننده باشد.

پیش زمینه و هدف: عوامل رفتاری و مولفه های آموزشی اثرگذار بر کارکرد حافظه در بهبود عملکرد دانش آموزان مبتلا به اختلالات یادگیری هنوز به روشنی شناسایی نشده اند و تحقیقات در این خصوص ادامه دارد. پایه این نوع از اختلالات عصب شناختی است. شناخت نوع اختلال یادگیری و ریشه یابی آن ها به ویژه در دانش آموزان می تواند در رفع و پیشگیری از این کم توانی کمک موثری داشته باشد. مطالعه حاضر باهدف ارزیابی اپیدمویولوژیکی علل و عوامل کلینیکی، رفتاری و مولفه های آموزشی اثرگذار بر کارکرد حافظه در بهبود عملکرد دانش آموزان مبتلا به اختلالات یادگیری طراحی و انجام گرفته است. مواد و روش کار: در مطالعه مروری حاضر، نخست مقالات مربوط به پژوهش های انجام شده قبلی (30 مقاله مرتبط با موضوع) در خصوص موضع تحت بررسی از شش پایگاه ملی و بین المللی شامل: Google Scholar, SID, Magiran, Pubmed, ISI, Scopus از ابتدای سال 2010 تا نیمه دوم سال 2020 استخراج گردیدند. سپس مطالب جمع آوری شده با تمرکز بر ارزیابی اپیدمیولوژیک این نوع اختلال و ارایه راه حل پیشگیری کننده خلاصه و موردبحث قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاصل از مرور مقالات مرتبط با موضوع تحت بررسی نشان می دهد که عوامل و مولفه های اپیدمیولوژیکی که بالقوه می توانند در اختلال یادگیری دانش آموزان دخیل باشند؛ عبارت اند از: 1-مشکلات بیو شیمیایی؛ 2-وراثت و مسایل ژنتیکی؛ 3-جنب وجوش بیش ازحد (ابتلا به بیش فعالی)؛ 4-فقدان انگیزش کافی؛ 5--فقدان هماهنگی لازم در حرکات؛ 6-دقت بیش ازاندازه به جزیی از کل و 7-عدم تعادل هورمونی؛ 8-اختلالات حافظه و اختلالات توجه. در این راستا، افزایش کیفیت زندگی و ارتقاء استانداردها، تجهیز و کارآمدی مراکز ناتوانی های یادگیری در بهبود علایم اختلال یادگیری دانش آموزان موثر و مفید است. بحث و نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر به صورت جامع عوامل رفتاری و مولفه های آموزشی اثرگذار بر کارکرد حافظه در بهبود عملکرد دانش آموزان مبتلا به اختلالات یادگیری را مشخص نمود؛ و امید است سیاست گذاران بخش پزشکی، بهداشت و آموزش با در نظر گرفتن آن ها، بتوانند راهکارهای مناسب را جهت اجرای سیاست های بهینه در بخش پیشگیری، بازتوانی و درمان دانش آموزان دارای اختلال یادگیری اعمال و اجرا نمایند.

پیش زمینه و هدف: یکی از شایع ترین موارد جراحی در ناحیه فک و صورت مربوط به جراحی دندان مولر سوم موسوم به دندان عقل نهفته می باشد. ازآنجاکه وجود تورم و خونریزی پس از کشیدن این دندان ها به ویژه در فک پایین یکی از مشکلات شایع بیماران می باشد و استفاده از روش های سنتی چون زردچوبه و عسل در بین بیماران بسیار رواج دارد، لذا بر آن شدیم که به بررسی اثر درمانی و رایج در بین مراجعین یعنی اثر پک آغشته به ماده کورکورمین در کاهش خونریزی و نیز میزان تورم در بیمارانی که دندان مولر سوم ایشان مورد عمل جراحی قرار گرفته است، بپردازیم. مواد و روش ها: مطالعه به روش تجربی و دوسو کور تصادفی(Randomized Double-Blind Experimental) با استفاده از تکنیک مشاهده صورت گرفت. 48 بیمار مرد و زن مراجعه کننده به کلینیک خصوصی مجری طرح به طور تصادفی در دو گروه استفاده کننده از پک آغشته به زردچوبه به عنوان گروه مورد و گروه شاهد پک استریل آغشته به سرم قرار گرفتند و درنهایت هر دو گروه ازنظر وجود خونریزی در دو زمان یکی 10 دقیقه بعد از برداشتن پک و دیگری نیم ساعت بعد از برداشتن پک اندازه گیری شد و نیز وجود تورم بعد از جراحی با کاربرد هر دو پک بررسی و در گروه ها مورد مقایسه قرار گرفتند. نتیجه گیری: مقایسه میزان تورم در گروه مورد و شاهد با استفاده از آزمون من ویتنی-یو و ویلکاکسون نشان داد که مقدار اماره برابر با 3. 428-و مقدار p-value برابر با 0. 001 است و مقدار میانگین امتیازهای آزمون ویلکاکسون نشان می دهد که استفاده از پک آغشته به کورکومین سبب کاهش تورم می گردد. استفاده از آزمون من ویتنی برای بررسی اثر ماده کورکومین در کاهش خونریزی، مجموع رتبه را برای گروه شاهد برابر 576 و برای تیمار برابر با 600 گزارش کرد. با توجه به آزمون من ویتنی و ویلکاکسون مقدار آماره 0. 292, Z=-و مقدار p-value=0. 77 و مقدار میانگین امتیازهای آزمون ویلکاکسون است که نشان می دهد استفاده از کروکومین در کاهش خونریزی موثر نیست.