مجله علمی کشاورزی
سال:1383 | دوره:27 | شماره:2 |تعداد مقالات:15

یکی از نیازهای اساسی بسیاری از روشهای انتقال ژن به ذرت، تهیه کالوس جنین زا است. منحصر به فرد بودن ریز نمونه جنین نارس برای تهیه این نوع کالوس معمولا باعث محدودیت تهیه آن به یک فرصت کوتاه یک الی دو ماهه میشود و جایگزینی آن با جنین های بذر رسیده کالوس زایی را در تمامی طول سال ممکن می سازد. به منظور رفع این محدودیت آزمایش فاکتوریلی مرکب از هفت اینبرد تجاری مهم ایران و دو محیط کشت کالوس زایی در قالب یک طرح کاملا تصادفی با استفاده از جنین بذرهای رسیده ذرت اجرا گردیده و نتایج نشان داد که اگر تماس دایم ناحیه کلنوریزا با محیط کشت حفظ شود کالوس زایی در تمامی لاین ها ممکن است. برای بیشتر لاین ها محیط mMS بهتر از6 mNبود ولی برای لاین های Mo17 و TVA626 محیط 62 mN برتر بود. سرعت کالوس زایی و دوام کالوس فقط تحت تاثیر ژنوتیپ بود. اینبردهای 105 L ،61 S وTVA926  ظرف 2 تا 3 روز کالوس دادند ولی کالوس زایی بقیه 8 تا 11 روز طول کشید. کالوس S61 با 328 روز و 722 K با 291 روز بسیار بادوام بود ولی کالوس سایرلاین ها از 68 روز برای B73 تا 109 روز برای TVA926 بسیار بی دوام بود. از میان چهار نوع محیط نگهداری، محیط 62Ag N  بهترین اثر را روی بهترین لاین ( S61 ) نشان داد. کالوس لاین مذکور روی این محیط ضمن رشد زیاد سرانجام تعدادی کالوس جنین زا نیز تولید کرد ولی گیاهی بدست نیامد.  

این مطالعه به منظور شناسایی فون شته های درختان میوه هسته دار طی سالهای 79-1377 انجام گرفت. برداریها هفته ای یکبار و از برگها و شاخه های آلوده درختان هلو، زرد آلو و گیلاس باغهای شهرستان مشهد صورت گرفت. در طی این بررسی 16 گونه شته از روی درختان میوه هسته دار این منطقه به شرح زیر جمع آوری شد: Aphis citricola 1* V.d.G., A. craccivora 2 * K., A. gossypii 3* V.d.G. Brachycaudus  amygdalinus S., B. cardui (L), B.divaricatae 4* S., B. helichrysi (K.),B.persicae 5* (P.), B.pilosus ** (M.), B. prunicola (K.),B.schwartzi (B.),Hyalopterus pruni (G.), H. amygdali (B.), Macrosiphum rosae 6* (L.), Myzus persicae (S.), pterochloroides persicae (Ch). گونه هایی که با * مشخص شده اند از روی میزبانهای جدید گزارش می شوند (1- زردآلو، آلو، هلو 2- آلو، گوجه وحشی، آلوچه 3- بادام 4- گوجه وحشی 5- الو، گوجه وحشی 6- آلو هلو) و گونه ای که با ** مشخص شده برای فون ایران جدید می باشد.

یکی از زیان آورترین ملخ های بومی منطقه خوزستان به ویژه در مزارع نیشکر خوزستان گونه Locusta migratoria L است که با توجه به خسارت غیر متوالی آن در خوزستان در طی سالهای گذشته مورد توجه محققین قرار نگرفته است. برای کنترل این ملخ در اگرواکوسیستم حساس نیشکر شناخت بیولوژی و دشمنان طبیعی این حشره مورد نیاز می باشد. طی سالهای 1378 – 1375 بیولوژی این حشره در آزمایشگاه و مزرعه همچنین نوع دیاپوزآن مورد مطالعه قرار گرفت. دشمنان طبیعی آن جمع آوری و گونه غالب شناسایی گردید. بررسی های بیولوژیک در مزارع نیشکر خوزستان نشان داد که این حشره دارای سه نسل همپوشان بوده و بیشترین جمعیت آن در نسل دوم و سوم بخصوص در اواخر مرداد و اوایل شهریور ماه می باشد که نتیجه تداخل نسل های دوم و سوم است. زمستان گذرانی عمدتا به صورت کپسول تخم بوده و در شرایط آزمایشگاهی هم دارای 5 نسل می باشد. همچنین معلوم شد که این گونه فاقد دیاپوز اجباری و الگوی پراکنش کپسول های تخم از نوع تجمعی می باشد. نمونه برداری های چند سال اخیر 52 – 44 درصد پارازیتیسم در کپسول های تخم ملخ توسط زنبور پارازیتوئید Scelio flavibarbis را نشان داد که حاکی از توانمندی این زنبور بوده و با توجه به مشکلات پرورش آن زنبور، حفاظت و حمایت از این دشمن طبیعی توصیه می شود. عملیات زراعی دقیق و به موقع پس از برداشت بخصوص در مزارع باز رویش نیشکر به عنوان راهکار مناسب برای کاهش جمعیت یا پیشگیری از افزایش جمعیت ملخ توصیه می شود.

پرایمینگ بذر روشی است که سبب فعال شدن مکانیسم های اولیه جوانه زنی قبل از کاشت می گردد. برای این عمل در گیاهان مختلف مزایای زیادی ذکر شده است ک از مهمترین آنها افزایش درصد جوانه زنی وسرعت جوانه زنی بذر می باشد. در این تحقیق بذر دو رقم منوژرم ژنتیکی چغندرقند (به نام رسول و 276) با استفاده از محلول پلی اتیلن گلیکول (PEG) در غلظت های متفاوت و در تیمارهای زمانی مختلف پرایم شدند. پس از اینکه بهترین غلظت و زمان لازم برای پرایمینگ در دو رقم چغندر بدست آمد، بذرهای پرایم شده در کنار شاهد ( بدون پرایم) در شرایط تنش خشکی که با استفاده از محلول PEG ایجاد شده بود در پتانسیل های صفر، 2- ،4- و 6- بار تحت آزمایش جوانه زنی قرار گرفتند. بذرهای جوانه زده در هر 24 ساعت یکبار بمدت 10 روز شمارش گردیدند و تعداد گیاهچه های نرمال نیز تعیین شد. نتایج نشان داد که بهترین غلظت PEG برای پرایمینگ بذر چغندر قند 1.2- مگاپاسکال و بمدت پنج روز می باشد که باعث افزایش جوانه زنی در حدود 8% در رقم 276 و 1% در رقم رسول گردید. همچنین پرایمینگ بذر باعث کاهش مدت زمان لازم برای رسیدن به 50 درصد جوانه زنی (MGT) حدود 0.7 تا 1.4 روز گردید. بطور کلی تنش خشکی باعث کاهش درصد جوانه زنی و تاخیر در شروع جوانه زنی گردید، بطوریکه به ازای هر 2- بار افزایش در تنش خشکی یک روز جوانه زنی به تاخیر افتاد و درصد جوانه زنی نیز به شدت کاهش یافت.

مدت زمان مراحل رشد پیش از بلوغ سفید بالک پنبه Bemisia tabaci در شرایط آزمایشگاهی و در دماهای 1 ± 15 و 1±25 و 1 ±30 درجه سانتی گراد، رطوبت نسبی 5 ± 60 درصد و دوره نوری 10: 14 ساعت ( تاریکی : روشنایی) بر روی سه گیاه خربزه، خیار چنبر بامیه مطالعه شد. نتایج حاصله نشان داد که مجموع مدت زمان مراحل رشد پیش از بلوغ آفت روی خربزه، خیار چنبر و بامیه در دمای 15 درجه سانتی گراد به ترتیب 51.57 ، 51.97 و 66.7 روز در دمای 25 درجه سانتی گراد به ترتیب 21.42، 20.99 و 32.13 روز و در دمای 30 درجه سانتی گراد به ترتیب 15.7، 13.42، و 17.44 روز بود. تجزیه و تحلیل آماری داده ها نشان داد که اختلاف معنی داری بین طول مدت زمان مراحل رشد پیش از بلوغ آفت روی سه گیاه فوق در دماهای مورد آزمایش وجود دارد. این بررسی ها همچنین نشان داد که اختلاف معنی داری بین مدت زمان مراحل رشد روی خربزه و خیار چنبر با بامیه در 15 درجه سانتی گراد وجود دارد. در 25 و 30 درجه سانتی گراد اختلاف معنی داری در مراحل تخم و پورگی بین خربزه و خیار چنبر با بامیه وجود داشت ولی در مرحله شفیرگی این اختلاف معنی دار نبود.

براساس مطالعات انجام شده طی ماه های تیر تا آذر سال 1379 گونه (Loew) Megaselia scalaris به عنوان آفت مهم قارچ خوراکی دکمه ای (Agaricus bisporus Lange) در مراکز پرورش قارچ منطقه کرج شناسایی شد. این گونه همه جازی است و از میزبان های متفاوتی تغذیه می کند. لاروهای این گونه با تغذیه خود کانال هایی را در ساقه و کلاهک قارچ ایجاد کرده و موجب کاهش کمی و کیفی ارزش محصول می شوند. لاروها کرمی شکل و فاقد کپسول سر مشخص هستند. شفیره از نوع مخفی و دارای یک جفت شاخ تنفسی بزرگ می باشد. حشرات کامل این گونه از طریق وضعیت قرار گرفتن موهای صورت، لوله مخرجی بلند، وجود دو موی بلند در انتهای لوله مخرجی، وجود 10 خار درشت در پشت ساق پای عقب و رگبال کناری که اندکی بلندتر از نصف طول بال می باشد از سایر گونه های جنس Megaselia قابل تفکیک است. خصوصیات بیولوژیک این گونه تحت شرایط آزمایشگاهی (دمای 1 ± 20 درجه سانتیگراد، رطوبت نسبی بالای 80 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی) مورد مطالعه قرار گرفت. براساس نتایج بدست آمده میانگین طول دوره جنینی 0.007±1.04 روز، دوره لاروی (شامل 3 سن لاروی) 0.070±8.33 روز و دوره شفیرگی 0.055±10.77 روز بدست آمد. میانگین طول دوره پیش از بلوغ حشرات نر و ماده به ترتیب 0.081± 22.55 و 0.075± 23.66روز تعیین گردید. میانگین طول عمر حشرات نر و ماده در محیط بدون غذا به ترتیب 0.091 ± 2.87 و 0.116 ± 3.44 روز، در محیط حاوی خاک پیت 0.126±3.10 و 0.106±3.27 روز، در محیط گلوکز پنج درصد 0.177±6.29 و 0.186±7.07 روز، در محیط گلوکز پنج درصد و خاک پیت 0.156±5.42 و 0.197±6.49 روز و در محیط طبیعی پرورش قارچ خوراکی 0.178±5.19 و 0.168±5.75 روز تعیین گردید.میانگین مرگ و میر دوره پیش از بلوغ 5.14±25.71 درصد تعیین گردید. نسبت جنسی حشرات نر به ماده در محیط غذایی مصنوعی (مالت، مخمر، آگار) 1 به 1.38 و در محیط طبیعی پرورش قارچ خوراکی 1 به 1.44 بدست آمد. نرخ تولید مثل خالص 28.91 نتایج ماده در هر ماده در هر نسل و نرخ ذاتی افزایش جمعیت 0.131 نتایج ماده در هر ماده در هر روز محاسبه شد.

زنبور Platytelenomus hylas Nixon پارازیتوئید تخم ساقه خواران جنس Sesamia می باشد. تلاش برای تکثیر و رهاسازی این زنبور در مزارع ذرت و نیشکر به منظور کنترل بیولوژیک ساقه خواران مذکور نشان داده است که این زنبور از تخصص میزبانی بالایی برخوردار می باشد. در بررسی حاضر به منظور پرورش و تکثیر آزمایشگاهی زنبور پلاتی تلنموس از تخم های شب پره های جنس Sesamia استفاده شد. تخم های این شب پره ها در لوله های آزمایش در معرض زنبور پارازیتوئید قرار گرفت . پس از پارازیته شدن جهت گذراندن دوره نشو و نمای جنینی و بعد جنینی به داخل انکوباتور انتقال داده شد. زنبورهای حاصل از تخم های پارازیته با استفاده از شربت آب عسل تغذیه شده و جهت رهاسازی در مزرعه ذخیره شدند. همچنین در این بررسی میانگین پارازیتیسم توسط هر زنبور ماده و ترجیح میزبانی آن نسبت به دو گونه cretica Led. Sesamia و S.nonagrioides botanephaga T.& B. ساقه خواران ذرت و نیشکر با استفاده از الفکتومتر و بدون استفاده از الفکتومتر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش ها نشان داد که تخم های میزبان در داخل لوله های آزمایش به راحتی توسط زنبور پارازیته شدند و طول مراحل جنینی و پس جنینی تا ظهور زنبورهای بالغ در دو دمای 1 ± 26 و 1 ±29 درجه سانتیگراد به ترتیب 15- 10.5 و 13- 9.5 روز بود. همچنین مشخص شد هر زنبور ماده در طول عمر خود قادر است بطور متوسط 4.28±70.8 عدد تخم سزامیا را پارازیته نماید. در بررسی ترجیح میزبانی زنبور پلاتی تلنموس مشخص شد که در هر دو روش مورد آزمایش اختلاف معنی داری در ترجیح میزبانی آنها وجود دارد و تخم های cretica Led. S. به تخم های گونه دیگر توسط زنبور ترجیح داده شده و پارازیته شدند.

به منظور بررسی اثرات تنش گرمای بعد از گرده افشانی بر ارقام گندم و جو متداول در شرایط آب وهوایی خوزستان با استفاده از شاخص های ارزیابی کننده تحمل گیاهان زراعی به تنش های محیطی دو آزمایش جداگانه هر یک در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. سه رقم گندم نام (فونگ، چمران و استار)، سه رقم گندم دوروم (شوا، استورک و گرین) و دو رقم جو (6 سراسری و جنوب) در دو تاریخ کشت مطلوب و با تاخیر، به منظور برخورد مراحل فنولوژیک بعد از گرده افشانی با گرما مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در هر دو شرایط مطلوب و تنش گرما بالاترین عملکرد دانه به جو رقم جنوب اختصاص داشت. عملکرد دانه رقم چمران در میان ارقام گندم در هر دو شرایط بیشترین بود. مطالعه شاخص تحمل به تنش (SSI) و حساسیت به تنش (STI) نشان داد که بیشترین و کمترین میزان تحمل به تنش براساس عملکرد دانه به ترتیب به جو رقم جنوب و گندم رقم استورک اختصاص داشت در حالیکه براساس شاخص حساسیت به تنش برای این صفت ارقام فونگ و استار متحمل ترین و حساسترین ارزیابی شدند. ارقام گرین و استورک به ترتیب بیشترین و کمترین میزان تحمل به تنش را برای وزن دانه داشتند، در حالیکه براساس شاخص حساسیت به تنش ارقام استورک و جنوب به ترتیب بیشترین و کمترین میزان حساسیت را به خود اختصاص دادند. با توجه به نتایج به نظر می رسد که حساسیت بیشتر وزن دانه در شرایط تنش گرمای انتهای فصل در ارقام دیررس گرین و استار به دلیل مواجه شدن دوره پر شدن دانه در این ارقام با گرما بود، در حالیکه در رقم زورس فونگ با گرده افشانی زودتر، قبل از بروز شرایط گرم، دوره پر شدن دانه تکمیل شده و بنابرین این رقم تحمل بیشتری به شرایط تنش دار داشت.

چهار ژنوتیپ گندم دوروم مشتمل بر PI40100 ,Dipper-6 (متحمل به شوری)، Oste/Gata (حساس به شوری) و شوا به همراه جمعیت های F2 و F3 حاصل از تلاقی آنها در یک طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 80 – 1379 مورد مطالعه قرار گرفتند. صفات روز تا سنبله دهی، روز تا گرده افشانی، روز تا رسیدگی فیزیولوژیک، ارتفاع بوته، طول سنبله، طول ریشک، تعداد سنبله در مترمربع، تعداد دانه در سنبله، وزن دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت در این مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان داد که صفات وزن دانه در سنبله (18.7%)، تعداد دانه در سنبله (14%)، تعداد سنبله در متر مربع (12.5%)، شاخص برداشت (12.4%) و عملکرد دانه (11.2%) به ترتیب از بالاترین تنوع ژنتیکی برخوردارند. تجزیه واریانس صفات نشان داد بین ژنوتیپ ها برای همه صفات به جز تعداد سنبله در مترمربع و عملکرد بیولوژیک اختلاف معنی داری وجود دارد. برآورد قابلیت توارث عمومی صفات نشان داد که صفات فنولوژی شامل تعداد روز تا سنبله دهی با قابلیت توارث 87.3%، روز تا گرده افشانی با قابلیت توارث 82% و روزتا رسیدگی با قابلیت توارث 81% از قابلیت توارث عمومی بالایی برخوردارند. ضمن اینکه کمترین قابلیت توارث به تعداد سنبله در بوته (50.5.%) اختصاص داشت. عملکرد دانه با صفات شاخص برداشت، تعداد دانه در سنبله، وزن دانه در سنبله و تعداد سنبله در متر مربع همبستگی مثبت و معنی دار به ترتیب 0.92 ، 0.91، 0.93 و 0.87 داشت. بر مبنای نتایج رگرسیون مرحله ای بر روی عملکرد دانه صفات شاخص برداشت و تعداد دانه در سنبله 96.2% تنوع آن را توجیه کردند. نتایج حاصل از تجزیه ضرایب مسیر نشان داد که شاخص برداشت، عملکرد بیولوژیک و تعداد دانه در سنبله بیشترین اثرات مستقیم و تعداد دانه در سنبله بیشترین اثرات غیر مستقیم را از طریق شاخص برداشت بر روی عملکرد دانه دارند.

خلوص واحدهای نقشه تحت تاثیر تغییرپذیری خاکهاست. بنابر این، دقت روش هایی که بر اساس نقشه های خاک برای توصیه کشت محصول بکار می­روند نیز مورد سوال خواهد بود. در این تحقیق، دقت روش پیشنهادی سایز و همکاران برای ارزیابی تناسب کیفی اراضی در یک واحد نقشه خاک تفصیلی مورد ارزیابی آماری قرار گرفته است. بدین منظور، نتایج 31 پروفیل موجود در این واحد جهت معیارهای این روش برای تعیین تناسب کیفی گندم آبی مورد ارزیابی قرار گرفت و با نتیجه حاصله از پروفیل شاهد مقایسه شدند. نتایج آماری بیانگر این هستند که در سطح سری خاک و فاز سری، به ترتیب 16.1 و 24 درصد از پروفیلها از لحاظ کلاس تناسب اراضی با پروفیل شاهد هماهنگ می باشند. براساس تجزیه خوشه ای و در نظر گرفتن پروفیل های مشابه با پروفیل شاهد، این مقادیر به ترتیب به 32.2 و 48 درصد افزایش می یابند. بنابر این، تعمیم کلاس تناسب اراضی پروفیل شاهد به کل واحد نقشه می تواند تا حد نسبتا زیادی گمراه کننده باشد. بهمین دلیل توصیه می شود حداقل هنگامی که درجه تناسب اراضی در حوالی مرز کلاسها قراردارد در تفسیر نتایج دقت شود. براساس نتایج، استفاده از این روش در سطوح کمتر از فاز سری و نیز کشاورزی دقیق توصیه نمی شود.

تاثیر تنظیم کننده های رشد ایندول بوتیریک اسید (IBA) و نفتالین استیک اسید (NAA) و ترکیبی از آنها بر ریشه زایی قلمه های برگدار و بدون برگ گل کاغذی (Bougainvillea spectabilis)   در فصل بهار مورد مطالعه قرار گرفت. پس از گزینش گیاهان مادری، شاخساره هایی به قطر 0.8 تا 1.2 سانتی متر برای تهیه قلمه مورد استفاده قرار گرفت. در این بررسی از هورمون IBA و NAA با غلظت های 0، 1000 و 2000 و ترکیبی از آنها با غلظت 2000 میلی گرم در لیتر (1000 میلی گرم در لیتر IBA و 1000 میلی گرم در لیتر NAA) استفاده شد. قلمه ها به مدت 30 ثانیه در محلول هورمونی قرار گرفتند و بلافاصله به محیط ریشه زایی (شن) در زیر تونل پلاستیکی منتقل گردیدند. این پژوهش براساس یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز به اجرا در آمد. در هر تیمار ده قلمه گل کاغذی قرار داشت. میانگین ها با استفاده از آزمون دانکن مقایسه شدند. نتایج نشان داد که قلمه های برگدار که با IBA در سطح 1000 میلی گرم در لیتر تیمار شدند با 90 درصد بیشترین درصد ریشه زایی را داشتند. بیشترین تعداد ریشه در قلمه های بدون برگ (9.23 عدد) در 2000 میلی گرم در لیتر IBA بدست آمد. بهترین طول ریشه (5.79 سانتی متر ) در قلمه هایی که با (9.23 عدد) در 2000 میلی گرم در لیتر IBA بدست آمد. بهترین طول ریشه (5.79 سانتی متر) در قلمه هایی که با غلظت 1000 میلی گرم در لیتر NAA تیمار شدند، حاصل شد. قلمه های بدون برگی که با غلظت 1000 میلی گرم در لیتر NAA تیمار شدند بیشترین قطر ریشه(1.06 میلی متر) را داشتند. همچنین وزن خشک ریشه در قلمه های بدون برگ که با غلظت 2000 میلی گرم در لیتر IBA تیمار شدند بیشترین مقدار (69 میلی گرم) را نشان داد. تیمار قلمه های برگدار و بدون برگ با سطوح مختلف هورمون اکسین باعث گردید تا صفاتی نظیر درصد ریشه زایی، تعداد و وزن خشک ریشه نسبت به شاهد در سطح 5 درصد افزایش نشان دهد.

تراکم خاک ساختمان خاک، جریان آب در خاک، خلل و فرج و ظرفیت نگهداری آب در خاک را تحت تاثیر قرار می دهد. هنگامی که خاک متراکم می شود منافذ درشت خاک به منافذ ریز تبدیل می شوند، پتانسیل ماتریک خاک کاهش می یابد و در نتیجه نگهداری آب توسط خاک افزایش می یابد. تغییرات ذکر شده، توزیع و حرکت کودهای اضافه شده به خاک را تحت تاثیر قرار می دهد، که هدف از این تحقیق بررسی توزیع و حرکت عناصر غذایی ماکرو در ستونهای خاک تحت تاثیر تراکم خاک بود. در خاک مورد آزمایش 4 سطح تراکم (1.4، 1.6، 1.8 و 1.95 گرم بر سانتی متر مکعب) و 3 میزان کودی N,P,K به ترتیب 200، 130 و 220 میلی گرم بر کیلوگرم خاک و 5 نوبت آبیاری اعمال گردید. بعد از هر آبیاری زه آب ها جمع آوری و عناصر نیتروژن، فسفر و پتاسیم آنها با روش های استاندارد اندازه گیری شد. بعد از آبیاری پنجم هر ستون خاک به 6 قسمت مساوی تقسیم، و عناصر مذکور در تمامی قسمت های ستون خاک اندازه گیری شدند و نتایج با استفاده از برنامه آماری SAS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که حرکت نیتروژن و پتاسیم با افزایش تراکم به عمق های پایین و به درون زه آب ها کاهش می یابد ولی حرکت فسفر افزایش می یابد. علت افزایش حرکت نیتروژن در تراکم پایین وجود منافذ درشت برای جریان ترجیحی و شرایط مناسب برای عمل نیتریفیکاسیون است. حرکت بیشتر پتاسیم در تراکم پایین به علت حرکت از طریق منافذ درشت و جریان ترجیحی است. افزایش حرکت فسفر در تراکم بالا می تواند به دلیل وجود رطوبت زیاد و حرکت از طریق پخشیدگی باشد. کاربرد بیش از حد کودها در خاکهای فشرده شده به منظور افزایش محصول باعث افزایش از دست رفتن عناصر غذایی می شود.

به منظور بررسی تاثیر سطوح نیتروژن و ژنوتیپ بر رشد دانه کلزا، آزمایشی به صورت کرت های یکبار خرد شده در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در سال 80-1379 اجرا گردید. در این آزمایش دو رقم پی اف 7045.91 و هایولا 308 به عنوان عامل اصلی و نیتروژن در چهار سطح 100، 150، 200 و 250 کیلوگرم در هکتار به عنوان عامل فرعی مورد مطالعه قرار گرفتند. در تجزیه رشد دانه دو مولفه سرعت پرشدن و دوره پر شدن موثر دانه مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین دو رقم از نظر روند وزن تک دانه اختلاف معنی داری وجود دارد. نتایج مشخص کرد که تاثیر سطوح نیتروژن بر دوره پر شدن به مراتب بیشتر از سرعت پر شدن می باشد. سرعت و دوره پر شدن موثر دانه با عملکرد دانه تک بوته ارتباطی نشان ندادند و با درصد روغن دانه، تنها دوره پر شدن همبستگی مثبت معنی داری نشان داد. بالاترین عملکرد دانه تک بوته در رقم پی اف در سطح کودی 250 و در هیبرید هایولا در سطح کودی 150 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. این پژوهش هم چنین نشان داد که در هر دو رقم، سطح کودی 150 کیلوگرم در هکتار از بیشترین دوره پر شدن و درصد روغن دانه برخوردار بوده، هر چند که در هیبرید هایولا در مقایسه با رقم پی اف، نیتروژن تاثیر بیشتری بر سرعت پرشدن و دوره پرشدن نسبت به عملکرد دانه داشته است. به نظر می رسد که رقم هایولا 308 دارای کارایی مصرف نیتروژن بیشتری برای اندامهای زایشی گیاه می باشد.

گیاه علوفه ای آمارانت از جمله گیاهان جدید زرای است که کشت آن در بسیاری از اکوسیستم های زراعی گرمسیری جهان به سرعت در حال گسترش بوده و در سیستم کشاورزی پایدار نیر نقش مهمی در الگوی تناوبی با برخی گیاهان دانه ای و علوفه ای گرامینه دارا می باشد. به همین منظور در سال 1382 برای اولین مرتبه در کشور پنج رقم علوفه ای آمارانت در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با تیمار ارقام در پنج سطح و با سه تکرار در مجتمع عالی آموزشی و پژوهشی کشاورزی رامین (ملاثانی) کشت شد. نتایج نشان داد که عملکرد وزن خشک علوفه ارقام آمارانت بین 15 تا 32 تن در هکتار بود. رقم پوپینگ با 32.1 تن در هکتار بیشترین تولید را دارا بود. درصد پروتیین این گیاه نیز (شامل کلیه اندام های هوایی برگ، ساقه و گل آذین) بین 12.6 تا 14.8 درصد بود. رقم تریجین با 14.8 درصد بیشترین میزان پروتیین را تولید کرد. نتایج این طرح بیابانگر اینست که گیاه آمارانت علوفه ای از پتانسیل مطلوبی جهت کشت و توسعه درخوزستان برخوردار بوده و نیاز مند بررسی و مطالعه بیشتر در آینده خواهد بود.