مقدمه: سقوط، یکی از مشکلات شایع در دوران سالمندی است که می تواند پیامدهای ناگواری داشته باشد. مطالعه ی حاضر، با هدف بررسی عوامل خطر مرتبط با سقوط در سالمندان شهر کرمان طراحی گردید. روش ها: پژوهش حاضر، یک مطالعه ی مقطعی بود که بر روی 400 نفر از سالمندان مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت شهر کرمان در سال 1397 انجام گردید. روش نمونه گیری به صورت چند مرحله ای بود. افراد شرکت کننده بر اساس وجود یا عدم وجود سابقه ی سقوط در شش ماه گذشته به دو گروه تقسیم شدند. وجود یا عدم وجود هر یک از عوامل خطر فردی و یا محیطی مرتبط با سقوط در دو گروه، در طی مصاحبه و با استفاده از ابزار غربالگری خطر سقوط (Fall risk screening tool) مورد مقایسه قرار گرفت. داده های مطالعه، توسط نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آماری 2χ و Logistic regression تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین سنی سالمندان 90/6 ± 04/67 سال بود. اکثر سالمندان (8/56 درصد) زن بودند. سابقه ی سقوط در شش ماه گذشته، در 110 نفر (5/27درصد) گزارش شد و 314 نفر (5/78 درصد) نیز عوامل خطر متعددی برای سقوط داشتند. مصرف بیش از چهار دارو، استفاده از کفش نامناسب و وجود بیماری زمینه ای، شایع ترین عوامل خطر مرتبط با سقوط در سالمندان بودند. نتیجه گیری: مطالعه ی حاضر نشان داد که بیشتر سالمندان عوامل خطر متعددی برای سقوط دارند که نیاز است در ارزیابی سلامت سالمندان توسط مراقبین سلامت و پزشکان خانواده مورد توجه قرار گیرند.