در انتهای سال 2018 میلادی 28 کشورجهان در مساحتی بیش از 197. 1 میلیون هکتار از اراضی زراعی خود را به کشت محصولات تراریخته اختصاص دادند. با وجود توسعه بی سابقه سطح زیر کشت محصولات تراریخته که نشان از رضایت مصرف کنندگان و برتری تولید برای کشاورزان و فواید اقتصادی و به ویژه زیست محیطی برای کشورها دارد اما برخی مخالفت ها با تولید و مصرف این نوع محصولات در جهان گزارش شده است که دارای انگیزه ها و جهت گیری های مختلفی هستند. برخی از این مخالفت ها با انگیزه های به ظاهر مذهبی صورت می پذیرد. مذاهب و مکاتب مذهبی هم از عوامل اصلی و بنیادین در ایجاد و پیشرفت تمدن ها و هم در مواردی عامل اضمحلال آن ها بوده اند. با پیروزی انقلاب اسلامی، توجه به رشد و تعالی در عرصه های علمی با جهش در خور تحسین مجامع جهانی مواجه بوده است. رهبری نظام هیچ فرصتی را برای هدایت جامعه خود به سمت کسب علم و فتح قله های رفیع علم و فناوری، و ترغیب جوانان برای دانش اندوزی از دست نداده است. یکی از ابعاد رشد علمی، مهندسی ژنتیک در کشاورزی و دستیابی به فناوری تولید ملی محصولات تراریخته است که همچون سایر کشورهای دنیا از زمان پیدایش آن در ایران نیز دستخوش نقدهایی به ظاهر دینی و علمی قرارگرفته است. در حال حاضر محصولات تراریخته جزو اقلام اصلی وارداتی به کشور را تشکیل می دهند. این پژوهش با استفاده از روش کتابخانه ای، مطالعه اسنادی و تحلیل محتوا با بهره مندی از الگوی ارتقای سرمایه مذهبی در ایران، بر اساس روش کیفی (گرندد تیوری) به بررسی رویکرد اسلام در مورد کسب علم، توسعه و پیشرفت علمی و همچنین مواجهه با فناوری های نو، به عنوان بعضی از مولفه های سرمایه مذهبی، پرداخته است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که منتقدین این محصولات ادله علمی و فقهی معتبری در مورد زیان بار بودن این محصولات ارایه نداده اند و در نهایت عمل به رویکرد دینی در پذیرش فناوری های نو، باعث بازتولید سرمایه مذهبی در ایران می شود.