یکی از روش های موثر و به صرفه برای حفاظت سواحل رودخانه ها در محل قوس ها استفاده از آبشکن ها می باشد. در تحقیق حاضر به بررسی آزمایشگاهی تاثیر سری آبشکن های غیرمستغرق با سه زاویه ی قرارگیری 90 (آبشکن های قائم)، 60 (آبشکن های دافع) و 120 درجه (آبشکن های جاذب) نسبت به دیواره ی خارجی قوس با سه طول 15، 20 و 25 درصد عرض کانال و با فاصله سه برابر طول آبشکن ها از هم، بر توزیع سرعت متوسط و تنش برشی در قوس 90 درجه ملایم با نسبت 4، عرض 0.7 متر و عمق آب 0.14 متر پرداخته شد. نتایج مطالعه نشان داد که حضور سری آبشکن ها سبب یکنواختی سرعت بالادست و انتقال ناحیه ی پرسرعت از مجاورت دیواره ی خارجی به سمت میانه ی کانال تا دیواره ی داخلی می شود، تنش برشی بستر در اثر حضور آبشکن ها افزایش یافته و افزایش طول آبشکن ها باعث بیشتر شدن آن تا حدود شش برابر تنش برشی بالادست قوس می شود اما تاثیر چندانی بر موقعیت مکانی رخداد تنش برشی ندارد به طوری که در تمام حالت ها، تنش برشی بیشینه در زاویه ی 70 تا 80 درجه قوس رخ داده است.