ابن سینا در تفاوت میان دو واژه علم و معرفت قائل است به اینکه علم به یک شی هنگامی تحقق می پذیرد که اسباب و علل آن شی معلوم باشد. بنابراین تا وقتی که این علل و اسباب موجود باشد، علم به شی بطور تغییرناپذیر باقی خواهد ماند.اما معرفت نسبت به یک شی فقط از طریق مشاهده آن شی صورت می پذیرد. به عبارت دیگر حس انسان طریق معرفت به اشیا شناخته می شود، در حالی که علم به اشیا جز از طریق علم و آگاهی نسبت به اسباب و علل آنها امکان پذیر نمی گردد. از سخن ابن سینا چنین برمی آید که حس انسان برای ادراک امور لازم و سودمند است ولی بدون فکر و تعقل هرگز نمی توان به کشف مجهولات دست یافت.