آبزیان و شیلات
سال:1392 | دوره:4 | شماره:13 |تعداد مقالات:8

به منظور شناسایی گونه های جلبک سبزDunaliella ، نمونه برداری از آب های منطقه جزرومدی جزیره قشم صورت گرفت و تحت شرایط استریل با استفاده از محیط کشت جانسون رشد داده شد. خالص سازی جلبک های مذکور به وسیله کشت نمونه های جلبکی روی محیط کشت جامد حاوی آگار و انتقال تک کلنی به محیط کشت مایع و تکثیر آن انجام شد. جهت شناسایی جنس و گونه هایDunaliella ، با در نظر گرفتن برخی خصوصیات ریخت شناسی از جمله وجود یا عدم وجود دیواره سلولی، شکل و اندازه سلول ها، و نیز وجود یا عدم وجود تاژک و تعداد و نوع آن و همچنین وجود و یا عدم وجود لکه چشمی (Eye spot) با استفاده از کلید شناسایی جنس و گونه انجام شد. برای مشاهده عکس العمل این جلبک ها به غلظت های مختلف نمک، نمونه های جلبکی را در معرض میزان شوری های مختلف نمک(NaCl) ، قرار داده و میزان گلیسرول تولید شده و همچنین میزان رشد سلول ها اندازه گیری گردید. در این مطالعه چهار گونه از جنس Dunaliella شامل D .maritima، D .minutisima، D .quartolecta و D .viridis بر اساس خصوصیات مورفولوژیک و همچنین خصوصیات فیزیولوژیک از جمله تولید گلیسرول تحت شرایط شوری (1 تا 4 مولار نمک)، رشد بهینه در غلظت یک یا دو مولار نمک (NaCl)، قابلیت تغییر رنگ جلبک از سبز به نارنجی- قرمز و یا عدم قابلیت تغییر رنگ در غلظت های بالای نمک (4 مولار)، شناسایی گردیدند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

آرتمیا در بخش غذای زنده دامنه وسیعی را به خود اختصاص داده تا جایی که در برخی موارد به عنوان غذای زنده منحصر بفرد ارزش پیدا کرده است. در این مطالعه Artemia franciscana تخم گشایی شده در شرایط آزمایشگاهی در پنج تیمار(A, B, C, D, E) هر یک با سه تکرار با تراکم 500 عدد در لیتر در ظروف کوچک 4 لیتری با جلبک کلرلا به مدت 3 هفته تغذیه گردید. در طول مدت آزمایش تمامی شرایط مانند دما، شوری و pH جهت تمام تیمارها یکسان در نظر گرفته شد. بر اساس نتایج بعمل آمده مشخص گردید ازنظر طول، تیمار B با تراکم 16 میلیون، از نظر بازماندگی تیمار C با تراکم 12 میلیون و از نظر وزن تیمارB با تراکم 16 میلیون، وضعیت مناسب تری را نسبت به سایر تیمارها داشته اندو اختلاف معنی داری را با سایر تیمارها نشان دادند (p<0.05) هدف از اجرای این پژوهش بررسی اختلاف میان غلظت های مختلف جلبک کلرلا جهت تغذیه ناپلیوس های آرتمیا و مقایسه این غلظت ها جهت سنجش رشد و میزان بازماندگی ناپلیوس ها بود.

این بررسی با هدف مطالعه تاثیر دما و شوری بر میزان گشایی سیست پریان میگوی گونه Phallocryptus spinosa انجام گرفت. بدین منظورخاک حاوی سیست پریان میگوی گونه P.spinosa از آبگیرهای شور اطراف روستای خاصلو-آذرشهر جمع آوری شده و پس از جداسازی، سیست ها درشرایط آزمایشگاهی با محیط کشت حاوی آب کلرزدایی شده در تیمارهای با شوری های مختلف نزدیک به محدوده شوری مشاهده شده در زیستگاه طبیعی (18 و 23 و 28 گرم در لیتر) و همینطور در محیط کشت EPA و در درجات حرارتی نزدیک به شرایط برکه طبیعی (15 و 20 و 25 درجه سانتی گراد) کشت و بررسی گردید. همینطور به منظور حصول تخم گشایی بالاتر از رژیم نوری 24 ساعت و روشنایی 2000 لوکس استفاده شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که با کاهش درجه حرارت از 25 به 15 درجه سانتی گراد وکاهش شوری از 28 به 18 گرم در لیتر، درصد تخم گشایی افزایش یافت (p<0.05) بیشترین تخم گشایی در دمای 15 درجه سانتی گرادو در شوری 18 گرم در لیتر در روز پنجم به مقدار 5.33 درصد مشاهده شد (p<0.05) همچنین عمل تخم گشایی از نظر زمانی در تیمارها بطور متناوب و در فواصل زمانی متعدد صورت گرفته، بطوریکه در هر دوره تخم گشایی، تخم گشایی سیست ها به مقدار کمتر از 10 درصد مشاهده گردید. بدین ترتیب از سوی دیگرکاهش درجه حرارت آب و شوری در میزان تخم گشایی این گونه تاثیر دارند . تخم گشایی پریان میگوها هنگام نمونه برداری همراه خاک خشک زیستگاه آنها بدون جداسازی سیست های حساس، نتایج بهتری داشته است. این امر می تواند در اثر وجود درجات متفاوتی از حالت دیاپوز درمیان سیست های پریان میگوها بوده و به عنوان قابلیت مهمی درجهت حفظ و بقای دائمی آنها در آبگیرهای موقتی بهاره مطرح باشد.

سنگ گوش یکی از مهم ترین ابزارهای مطالعه جمعیت آبزیان به حساب می آید و در این میان آنالیز شکل آن مهمترین کاربرد را در تفکیک ذخایر آبزیان دارد. ماهی موتو معمولی (Encrasicholina punctifer) یکی از گونه های مهم سطح زی ریز است، که در سواحل استان هرمزگان از شرق (جاسک) تا غرب (گرزه) صید می شود. تعداد 360 عدد نمونه ماهی موتو معمولی، از سه صیدگاه مهم این ماهی در منطقه (قشم، گرزه و جاسک)، از دی ماه 89 تا آذرماه 1390 جمع آوری شدند. سپس نمونه ها مورد زیست سنجی قرار گرفته و پس از تفکیک جنسیت ، توزین و ثبت آنها در فرم های مخصوص، سنگ گوش آنها استخراج شد.به علت عدم تفاوت معنا دار بین پارامتر های زیست سنجی شده نمونه ها از سنگ گوش ساجیتای سمت چپ در مراحل بعدی تحقیق استفاده شد. سپس با استفاده از نرم افزار Motic Image plus 2، پارامتر های مختلف سنگ گوش ها آنالیز و با استفاده از معادلات ریاضی شاخص های مختلف شکل سنگ گوش نیز محاسبه گردیدند، که تفاوت معنی دار بین شاخص های شکل سنگ گوش در مناطق مختلف مشاهده نشد (p>0.05). از طریق آزمون چند متغیره ANOSIM میزان تشابه بین شاخص های شکل سنگ گوش موتو معمولی در سه صیدگاه، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج میزان تشابه R=0.099 و سطح معنی دار 0.1 درصد را نشان داد که بیانگر شباهت بالای شاخص های مورد بررسی در مناطق مورد مطالعه بود. در پایان نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که جمعیت های ماهی موتو معمولی در سه صیدگاه جاسک، قشم و بندرگرزه، اختلاف معنی داری با هم ندارند و احتمالا می توانند متعلق به ذخیره واحد باشند (p>0.05).

کنترل بیماری های ماهیان پرورشی به دلیل پرورش آنها در سیستم هایی که تولید آنها بستگی به شرایط بسته محیطی دارد، بسیار مشکل است. یک بیماری زمانی می تواند رخ دهد که عوامل بیماری زا از موانع اولیه نفوذ کند. سه راه عمده سرایت عفونت از میان پوست، آبشش و مجاری گوارشی می باشد. در این مطالعه اثرات کلریدسدیم و متیلن بلو بر روی فلور باکتریایی پوست، آبشش و آب پرورشی 360 بچه تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) با میانگین وزنی 1.74±0.45 گرم در انستیتو تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری دکتر دادمان مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش با 6 تیمار و 3 تکرار برای هر ماده انجام شد. در طی آزمایش میانگین میزان دمای آب 23.78±0.24 درجه سانتیگراد، میانگین میزان اکسیژن محلول 7.08±0.27 میلی گرم بر لیتر و میانگین pH آب 7.6±0.32 بود. نتایج حاصل از شمارش باکتریایی آب نشان داد که در کلریدسدیم اختلاف معنی دار آماری بین میزان فلور باکتریایی شاهد و آب پرورشی پس از 96 ساعت وجود نداشته است. در تیمار 6.3 گرم بر لیتر کلریدسدیم تعداد باکتری ها در اندام پوست پس از 96 ساعت کمتر از شاهد و سایر تیمارها مشاهده گردید. نتایج حاصل از شمارش باکتریایی آب پرورشی در مجاورت با متیلن بلو در تیمار 3.83 میلی گرم بر لیتر کمتر از شاهد و سایر تیمارها بود و همچنین در تیمار 1.56 میلی گرم در لیتر در پوست و در تیمار 1 میلی گرم بر لیتر متیلن بلو در آبشش کمتر از سایر تیمارها بود.

کنترل بیماری های ماهیان پرورشی به دلیل پرورش آنها در سیستم هایی که تولید آنها بستگی به شرایط بسته محیطی دارد، بسیار مشکل است. یک بیماری زمانی می تواند رخ دهد که عوامل بیماری زا از موانع اولیه نفوذ کند. سه راه عمده سرایت عفونت از میان پوست، آبشش و مجاری گوارشی می باشد. در این مطالعه اثرات کلریدسدیم و متیلن بلو بر روی فلور باکتریایی پوست، آبشش و آب پرورشی 360 بچه تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) با میانگین وزنی 1.74±0.45 گرم در انستیتو تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری دکتر دادمان مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش با 6 تیمار و 3 تکرار برای هر ماده انجام شد. در طی آزمایش میانگین میزان دمای آب 23.78±0.24 درجه سانتیگراد، میانگین میزان اکسیژن محلول 7.08±0.27 میلی گرم بر لیتر و میانگین pH آب 7.6±0.32 بود. نتایج حاصل از شمارش باکتریایی آب نشان داد که در کلریدسدیم اختلاف معنی دار آماری بین میزان فلور باکتریایی شاهد و آب پرورشی پس از 96 ساعت وجود نداشته است. در تیمار 6.3 گرم بر لیتر کلریدسدیم تعداد باکتری ها در اندام پوست پس از 96 ساعت کمتر از شاهد و سایر تیمارها مشاهده گردید. نتایج حاصل از شمارش باکتریایی آب پرورشی در مجاورت با متیلن بلو در تیمار 3.83 میلی گرم بر لیتر کمتر از شاهد و سایر تیمارها بود و همچنین در تیمار 1.56 میلی گرم در لیتر در پوست و در تیمار 1 میلی گرم بر لیتر متیلن بلو در آبشش کمتر از سایر تیمارها بود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.