سلامت جامعه
سال:1400 | دوره:15 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

مقدمه: اختالل استرس پس از سانحه یک اختالل مزمن ناتوانکننده است. حوادث جادهای از شایعتررین للرا ایدراد اخرتال مرتبط با استرس میباشد. این پژوهش با هدف تعیین تأثیر شناخت درمانی هستینگر بر درد ذهنی و خودانتقادگری زنران مبرتال به اختالل استرس پس از سانحه اندام شد. مواد و روشها: پژوهش حاضر، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شاما تمامی زنران مبتال به اختالل استرس پس از سانحه ناشی از سوانح جادهای مراجعهکننده به مرکز آموزشی-درمرانی ارارابی شرکر کرمانشراه د ر سال 9911 بود. با نمونهگیری در دسترس، 93 نفر انتخاب و به شیوه تصادای )قرلره کشری در گرروه هرای آزمرایش ) 91 نفرر و کنترررل )91 نفررر قرررار گراتنررد و پرسشررنامه هررای درد ذهنرری )Orbach و همکرراران، 3339، خودانتقررادگری )Zuroff و Thompson، 3332 و اختالل استرس پس از سانحه )Reed و Norris، 9111 را تکمیا کردنرد. در گرروه آزمرایش، شرناخت درمانی هستینگر در 93 جلسه )هفتهای 9 جلسه 1/9 سالته اجرا گردید. در گروه کنترل مداخلهای اندرام نشرد. پرس از پایران درمان از گروهها پسآزمون گراته شد. دادهها با روش تحلیا کوواریانس چندمتغیری تحلیا شد. یافتهها: شرناخت درمرانی هسرتی نگرر برر کراهش نمررا خودانتقرادگری کرا ) 21/2=F، 390/3=p و 10/3=Eta، مؤلفره هرای خودانتقادگری درونی و مقایسه ای گرروه آزمرایش در پرس آزمرون اثرربخش برود. همننرین، بالرش کراهش معنری دار درد ذهنری . شد آزمایش گروه آزمودنیهای در Eta=3/09 و p=3/339، F=99/99( نتیجه گیری: به نظر میرسد شناخت درمانی هستی نگر یک برنامه غیردارویی مقرون به صرفه و مؤثر برای کاهش درد ذهنی و خودانتقاد گری در مبتلایان به اختلال استرس پس از سانحه است.

مقدمه: ارتباطات زناشویی نقش مهمی در سالمت روانی همسران و استحکام خانواده دارند. زوجدرمانی شناختی-رفتاری با اصالح الگوهای شناختی و رفتاری میتواند در بهبود رضایت زناشویی مؤثر باشد. این پژوهش، با هدف تعیین اثربخشی زوجدرمانی شناختی-رفتاری بر طرحوارههای عشق و رضایت زناشویی زنان متأهل انجام شد. مواد و روشها: این تحقیق نیمهتجربی و از نوع پیشآزمون _ پسآزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان متأهل 04-52 سال مراجعهکننده به مراکز مشاوره شهر تهران در سال 7931 تشکیل میدادند. برای نمونهگیری، 04 نفر از زنان متأهل که برای مشکالت زناشویی مراجعه کرده بودند، به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی ساده در گروههای آزمایش و کنترل گمارده شدند، گروه آزمایش تحت 74 جلسه 5 ساعته زوجدرمانی شناختی-رفتاری قرار گرفتند و گروه کنترل مداخلهای دریافت نکردند. جمعآوری اطالعات با استفاده از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ و مقیاس طرحواره عشق بود. دادهها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد در گروههای مورد مطالعه در مرحله پسآزمون از نظر طرح وارههای عشق و رضایت زناشویی تفاوت معنی-داری وجود دارد؛ به طوری که زوجدرمانی شناختی-رفتاری توانسته است موجب افزایش معنیدار نمرات طرح واره عشق ایمن و رضایت زناشویی در گروه آزمایش شود )447/4>p. ) نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، زوجدرمانی شناختی-رفتاری میتواند بر افزایش طرحواره عشق ایمن و رضایت زناشویی زنان متأهل مؤثر واقع شود. این مداخله را میتوان در جهت بهبود و تحکیم روابط زوجین استفاده نمود.

مقدمه: نوروپاتی از عوارض شایع دیابت شیرین است. پروتئین سینتافیلین )Syntaphilin )در فرآیند لنگرکردن )Anchoring ) میتوکندری با میکروتوبولها نقش دارد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر شش هفته تمرین استقامتی بر بیان پروتئین سینتافیلین در بافت نخاع موشهای صحرایی مبتال به نوروپاتی دیابتی تجربی بود. مواد و روش ها: 04 سر موش صحرایی به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند )دیابتی کنترل )DC-)دیابتی تمرین )DT-) کنترل سالم )HC-)تمرین سالم )HT. ))القای دیابت با تزریق درون صفاقی محلول استرپتوزوسین )Streptozotocin( )05 میلیگرم/کیلوگرم( انجام شد. تمرین استقامتی به مدت شش هفته اجرا شد. آزمونهای Flick-Tail و Frey Von برای سنجش پردردی حرارتی و آلوداینیای مکانیکی استفاده گردید. بررسی بیان سینتافیلین با روش ایمونوهیستوشیمی صورت گرفت. دادهها توسط آنالیز واریانس دو راهه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: آزمون های Flick-Tail و Frey Von کاهش معنی داری در آستانه حس درد در گروههای دیابتی نسبت به غیردیابتی نشان دادند. پس از تزریق STZ، قندخون در گروههای دیابتی نسبت به غیردیابتی به صورت معنیداری افزایش یافت )45/4

مقدمه: بخش مهمی از سالمت و بهزیستی زنان مسائل جنسی است که میتواند بر کمیت و کیفیتت ووابتز زنایتویی ترگیررت او باید. این پژوهش با هدف تعیین اگربخشی آموزش وویکرد یکپاوچه بر صمیمیت هیجانی و عملکرد جنسی زنتان میانستا انجتا ید. مواد و روشها: پژوهش از نوع کاوآزمایی آموزیی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و رروه کنتر بود. جامعه آماوی، تمتامی زنتان مراجعهکننده به مرکز مشاووه و خدمات ووانیناختی آوتیمان یهر مشهد دو سا 9911 بودند. با ووش نمونهریری دو دستتر، ، تعداد 93 نفر انتخاب و دو رروههای آزمایش )91 نفتر و کنتتر ) 91 نفتر رتراو ررنتنتد و پرسشتنامه هتای صتمیمیت ه یجتانی )Olson و Schaefer، 9199 و عملکرد جنسی )Rosen و همکاوان، 0333 وا تکمیل کردند. دو رروه آزمایش، وویکرد یکپاوچه Feldman دو 9 جلسه )هفتهای 9 جلسه به مدت 13 دریقه اجرا رردید. پس از پایان آموزش از رروهها پسآزمتون ررنتته یتد. دادهها با ووشهای آماو توصیفی و آنالیز کوواویانس چندمتغیری تحلیل ید. یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش وویکرد یکپاوچه باعث بهبود عملکرد جنستی )19/7=F، 399/3>p و 17/3=Eta و انتزایش صمیمیت هیجانی )20/91=F، 339/3>p و 03/3=Eta دو زنان رروه آزمایش نسبت به رروه کنتر ید. نتیجه گیری: با توجه به نتایج، برنامهویزی برای استفاده از ووش آموزش رویکرد یک پارچه به منظوو انتزایش صتمیمت هیجتانی و بهبود عملکرد جنسی زنان میانسا ضرووی است.

مقدمه: ناباروری از مشکالت عمده حوزه سالمت است و میتواند باعث مشکالت روانشناختی و افت کیفیت زندگی شود. با توجه به ضرورت دسترسی به مداخالت مؤثر برای کاهش این مشکالت، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی وابسته به سالمت زنان نابارور انجام شد. مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیشآزمون –,پسآزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه زنان نابارور مراجعهکننده به مراکز ناباروری در شهر اصفهان در سال 1399-1398 بود که تعداد 40 نفر از آنان با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب، و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. برای گروه آزمایش 9 جلسه 120 دقیقهای درمان تعهد و پذیرش اجرا شد. به منظور گردآوری دادهها از پرسشنامه کیفیت زندگی مرتبط با سالمت )36-SF )استفاده شد. دادهها با استفاده از طرح تحلیل آمیخته تحلیل شدند. یافتهها: نتایج نشان داد که با کنترل پیشآزمون، میانگین نمرات پسآزمون و پیگیری مؤلفه های کیفیت زندگی در زنان نابارور گروههای آزمایش افزایش یافتهاند و این افزایش معنیدار بود )05/0>p. ) نتیجهگیری: بر اساس نتایج، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب بهبود کیفیت زندگی در زنان نابارور شد و بکارگیری این مداخله میتواند در کاهش آسیبهای روانی ناشی از ناباروری مؤثر باشد.

مقدمه: دیابت یکی از تهدیدکنندههای اصلی سالمت است و نیاز به راهکارهای مختلف روانشناختی و جسمانی در افزایش مراقبت از افراد مبتال، از اساسیترین مباحث این بیماری است. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه و امید درمانی بر اضطراب کرونا و رفتار خودمراقبتی در بیماران مبتال به دیابت نوع 2 بود. مواد و روشها: تحقیق حاضر از نوع نیمهآزمایشی با پیشآزمون، پسآزمون و همراه با گروه گواه است. نمونه آماری تحقیق، 54 نفر از بیماران مبتال به دیابت نوع 2 عضو انجمن دیابت شهر اهواز در سال 9911 بودند که به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه )هر گروه 94 نفر( جایگزین شدند. گروههای آزمایش و گواه، مقیاس اضطراب کرونا Alipour و همکاران )2222 )و پرسشنامه خودمراقبتی Toobert و همکاران )2222 )را در پیشآزمون و پسآزمون تکمیل کردند. درمان فراتشخیصی یکپارچه طی 92 جلسه و امید درمانی طی 8 جلسه )9 جلسه در هفته، 02 دقیقه( در گروههای آزمایش اجرا شد. دادهها با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیره و تک متغیره تحلیل شدند. یافتهها: هر دو درمان بر کاهش اضطراب کرونا و افزایش رفتار خودمراقبتی تأثیر معنیداری داشتند )229/2>p. )امید درمانی نسبت به درمان فراتشخیصی یکپارچه در افزایش رفتار خودمراقبتی تأثیر بیشتری داشت ولی در رفتار خودمراقبتی تفاوت بین اثربخشی دو روش معنیدار نبود. نتیجهگیری: یافتههای تحقیق حاضر حمایتی تجربی برای دو روش درمانی در جهت کاهش اضطراب کرونا و بهبود رفتار خودمراقبتی بود. آگاهی رواندرمانگران حوزه سالمت و بهداشت از این رویکردها میتواند کمککننده باشد.

مقدمه: عوامل روانشناختی میتوانند در بروز برخی مشکالت دوران کودکی همچون اختالالت سلوک نقش داشته باشند ای پژوهش با هدف تعیی تأثیر آموزش راهبردهای پردازش هیجانمدار بر استرس ادراکشده و پرخاشگری دانشآموزان پسر دارای اختالل سلوک شهر زاهدان در سال تحصیلی 89-7981 انجام شد مواد و روشها: روش پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود آزمودنیها، 93 نفر از کودکان پسر 1 تا 9 ساله دارای اختالل سلوک در کانون اصالح و تربیت زاهدان بودند که به طور تصادفی در گروه های آزمون و کنترل )71 نفر در هر گروه( قرار گرفتند ابزار جمعآوری اطالعات مقیاس استرس ادارکشده Cohen و همکاران )7899 )و پرسشنامه پرخاشگری Buss و Perry( 7881 )بود ابتدا برای هر دو گروه، آزمون استرس ادراک شده و پرخاشگری انجام شد سسس 9 جلسه )هفتهای یک جلسه دو ساعته( آموزش پردازش هیجانمدار برای گروه آزمون برگزار شد گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند جهت تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس استفاده شد یافتهها: میانگی و انحراف معیار متریر استرس ادراک شده گروه آزمون در پیش آزمون 87/1+79/99، در پس آزمون 93/3+19/78 و در گروه کنترل در پیشآزمون 99/8+18/13 و در پسآزمون 91/9+79/18 بود میانگی و انحراف معیار متریر پرخاشگری گروه آزمون در پیشآزمون 33/77+93/88، در پسآزمون 31/71+13/33 و در گروه کنترل در پیشآزمون 93/77+79/88 و در پسآزمون 15/77+19/81 بود آموزش راهبردهای پردازش هیجانمدار موجب کاهش استرس ادراکشده و )p>3/37( شد پرخاشگری نتیجهگیری: با توجه به ای که آموزش راهبردهای پردازش هیجانمدار، استرس ادراکشده و پرخاشگری پسران را کاهش داده است، ای مداخله به منظور کاهش اختالل سلوک کودکان توصیه میشود

قدمه: نوجوانی دورهای است که به دلیل تحوالت جسمانی و روانی و اجتماعی، شیوع رفتارهای خودجرحی و پرخاشگری در آن افزایش مییابد. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد مداخلهای است که ممکن است در این افراد مؤثر باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پرخاشگری و انعطافپذیری شناختی دانشآموزان دختر با رفتار خودجرحی مقطع دبیرستان شهر شیراز انجام شد. مواد و روشها: این تحقیق از نوع نیمهآزمایشی، با پیشآزمون، پسآزمون، پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری، شامل کلیه دختران نوجوان 81-81 ساله بود که به کلینیک مشاوره آموزش و پرورش شهر شیراز در سال تحصیلی 8111-8911 ارجاع داده شده بودند. با روش نمونهگیری هدفمند، 91 نفر انتخاب شدند و در دو گروه مساوی آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش، پرسشنامههای پرخاشگری و انعطافپذیری شناختی بودند که در مراحل پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری دو ماهه تکمیل شدند. در گروه آزمایش، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد اجرا شد. گروه شاهد، درمانی دریافت. نکرد. از آزمون تحلیل واریانس مکرر برای آنالیز دادهها استفاده شد. یافتهها: آزمون منبع اثر زمان، آزمون منبع اثر گروه و آزمون، منبع اثرهای تعامل زمان و گروه در نمرات پرخاشگری و انعطاف-پذیری معنیدار بود )118/1>p. )در گروه آزمایش در مرحله پسآزمون نسبت به پیشآزمون، نمرات پرخاشگری کاهش و انعطافپذیری افزایش داشت. نتیجهگیری: درمان پذیرش و تعهد در کاهش پرخاشگری و افزایش انعطافپذیری دانشآموزان دختر با رفتار خودجرحی مؤثر بود. بنابراین، در زمینه تالش برای کاهش آسیبهای روانشناختی در دانشآموزان دختر میتوان از درمان پذیرش و تعهد استفاده برد