زمینه و هدف: پدیده بزهکاری نوجوانان ریشه در عوامل مختلفی می تواند داشته باشد که هر عاملی می تواند به عنوان یک متغیر کنترل بر رویکردهای بزهکارانه شخص نوجوان به عنوان متغیر اصلی در پژوهش های تخصصی جرم شناختی و روان شناختی سنجیده و موردتوجه واقع گردد. با توجه به نسبی بودن مطالعات علوم انسانی که بدان قایل هستیم، به هیچ وجه نتایج در خصوص هر فرد یا گروهی به راحتی و به صورت مطلق قابل تعمیم به دیگر گروه ها نیست. سوال این است که آیا بین رویکردهای شخصیتی نوجوانان بزهکار و راه های مقابله و پیشگیری از جرایم در آن ها در جامعه رابطه علی و معلولی و منطقی برقرار است یا خیر؟ روش: باتوجه به ماهیت موضوع، این پژوهش از نوع کاربردی و با روش کیفی، تفسیری و همچنین، رویکرد توصیفی-تحلیلی است. فلذا، با توجه به ماهیت موضوع، گردآوری اطلاعات از طریق کتابخانه و اینترنت صورت پذیرفته است. یافته ها: در زمینه ارتباط بین صفات و ویژگی های شخصیتی عمده و بزهکاری این است که یک انسان صفات و گرایش های مختلفی دارد و لزوما یک صفت واحد و منحصربه فرد نمی تواند پیش بینی کننده بروز رفتار بزهکارانه در فرد باشد، بلکه آنچه مهم است، نحوه ترکیب و تعامل بین این صفات است. نتیجه گیری: با ایجاد نگرش های مثبت در نوجوانان نسبت به قوانین و مقررات و. . .، مهار گری اعتدال گرایانه نوجوانان در انتخاب دوستان مناسب توسط خانواده و مدرسه، واکنش مناسب نسبت به رفتارهای نادرست نوجوان و تنبیه آن ها از طریق عدم ابراز توجه به آن ها در جهت کاهش رفتارهای بزهکارانه می توان گام برداشت که در نتیجه باعث پیشگیری از بزهکاری جامعه هدف می شود.