مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سال:1385 | دوره:19 | شماره:4 (مسلسل 49) |تعداد مقالات:13

تهیه تصویر از اشیا در دندانپزشکی خصوصیات ویژه ای دارد که آن را از عکاسی در حیطه های دیگر متمایز می کند. اشیا در دندانپزشکی به علت سایز کوچک و همچنین سطوح براقشان از اشیا دیگر متفاوت هستند، در نتیجه روش های خاص و تکنیک های نوری ویژه ای جهت تهیه تصویر از آنها الزامی است، ضمن این که دندانپزشکان جهت تهیه تصویر چه در لابراتوار چه در کلینیک با کمبود وقت مواجه می باشند. بنابراین با توجه به این دو نکته سعی شده است آسان ترین و سریع ترین روش برای رسیدن به نتیجه قابل قبول ارایه گردد. هدف از مقاله حاضر آشنایی همکاران دندانپزشک با برخی از اصول تهیه تصویر اشیا در حیطه دندانپزشکی و لابراتوار می باشد.

زمینه و هدف: میکروارگانیسم ها به عنوان عامل اصلی بیماری های پالپ شناخته می شوند و تلاش های زیادی جهت دستیابی به مواد و روش های ایده آل به منظور حذف این میکروارگانیسم ها از کانال ریشه انجام شده است. تفاوت اثر ضدمیکروبی داروهای ضدعفونی کننده در محیط آزمایشگاه و در داخل کانال دندان، این تئوری را در ذهن ایجاد می نماید که شاید عاج دندانی بر خاصیت ضدباکتریایی محلول های ضدعفونی کننده اثر مهاری داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تاثیر اجزای مختلف عاج دندانی بر خاصیت ضدعفونی کنندگی محلول های رایج ضدعفونی کننده در درمان های اندودنتیک انجام شد.روش بررسی: در تحقیق تجربی- آزمایشگاهی حاضر، تاثیر 4 گروه آزمایشی بر خاصیت ضدعفونی کننده ها بررسی شد: گروه 1- عاج دندانی، گروه 2- عاج دمینرالیزه شده با EDTA، گروه 3- ماتریکس عاجی و گروه 4- جز معدنی عاج. محلول های ضدعفونی کننده مورد استفاده در این مطالعه عبارت بودند از کلرهگزیدین با غلظت های 2% و 0.2% و هیپوکلریت سدیم با غلظت های 5% و 1% و باکتری مورد استفاده انتروکوک فکالیس بود. به مخلوط هر یک از 4 گروه آزمایشی و باکتری، یکی از غلظت های محلول های ضدعفونی کننده اضافه شد، سپس از مخلوط حاصل به فواصل صفر، یک ساعت و 24 ساعت نمونه برداری و کشت تهیه شد. پس از آن باکتری های روی محیط کشت، شمارش شدند. نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون Tukey تحت بررسی آماری قرار گرفت و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: براساس نتایج این مطالعه، کلرهگزیدین 2% و 0.2% و همچنین هیپوکلریت سدیم 5% در تمام زمان های مورد بررسی، باکتری را از محیط کشت حذف نمودند. هیپوکلریت سدیم 1% هم در زمان های یک ساعت و 24 ساعت باکتری را حذف نموده بود. نتایج فوق از لحاظ آماری نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری داشت (P<0.05). هیپوکلریت سدیم 1% در زمان صفر به طور معنی داری باعث کاهش تعداد باکتری ها شد، ولی کاملا باکتری را حذف نکرد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه حاضر، محلول های ضدعفونی کننده مورد بررسی طی مدت یک ساعت باکتری را حذف نمودند، بنابراین اثر مهاری قابل مشاهده ای از جانب اجزای عاجی بر روی آنها اعمال نمی شود.

زمینه و هدف: روکش استنلس استیل با دوام ترین و مورد اعتمادترین ترمیم دندان های شیری با پوسیدگی وسیع محسوب می شود که اغلب ظاهر فلزی آن مسئله ساز می باشد. با پیشرفت مواد ترمیمی و فرآیند باند به فلز، می توان از ونیر کامپوزیت جهت بهبود زیبایی این روکش در کلینیک استفاده کرد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر سه روش آماده سازی سطح روکش استنلس استیل و سه نوع ادهزیو در استحکام باند برشی ونیر کامپوزیت رزین مستقیم انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، تعداد 90 روکش استنلس استیل انتخاب شد. پس از مانت روکش ها درون مولد، نمونه ها به سه گروه 30 تایی (F-E-S) تقسیم شدند. در گروه S (سندبلاست) سطح نمونه ها با دستگاه سندبلاست داخل دهانی به مدت 5 ثانیه ساییده شدند. در گروه E (اچ) از ژل اسیدی جهت اچ کردن سطح باکال نمونه ها به مدت 5 دقیقه استفاده شد و در گروه F (فرز) سطح نمونه ها با فرز فیشورالماسی خشن گردید. پس از آماده سازی نمونه ها، هر گروه بر مبنای نوع ماده ادهزیو به کار رفته، به سه زیر گروه 10 تایی (P-AB-SB) تقسیم شد. در زیر گروه SB از ماده Single Bond در زیر گروه AB از ماده All Bond2 و در زیر گروه P از ماده Panavia طبق دستور کارخانه سازنده استفاده شد. پس از باند کامپوزیت، نمونه ها در رطوبت 100% در درجه حرارت 37 درجه سانتیگراد در انکوباتور قرار گرفتند. سپس میزان استحکام باند برشی کامپوزیت هرکدام از گروه ها با استفاده از آزمون Shear در دستگاه Zwick با سرعت کراس هد 0.5 میلیمتر در دقیقه محاسبه گردید. برای تحلیل داده ها از آنالیز واریانس دو عاملی ANOVA یک متغیره با ضریب اطمینان 95% استفاده و P<0.05به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: تاثیر متقابل آماری بین دو عامل روش آماده سازی سطح روکش و ماده ادهزیو مشاهده نشد ((P<0.05، بنابراین هر عامل به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفت. بین میانگین استحکام باند برشی کامپوزیت در استفاده از سه نوع ادهزیو، همچنین بین میانگین استحکام باند برشی کامپوزیت با استفاده از سه نوع روش آماده سازی اختلاف معنی داری مشاهده نشد (P>0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، به دلیل این که کاربرد ماده ادهزیو Single Bond آسان است و استفاده از روش آماده سازی فرز احتیاج به تجهیزات نداشته و مقرون به صرفه نیز می باشد، این ماده ادهزیو و روش آماده سازی می تواند در ونیر کردن کامپوزیت به روکش استنلس استیل در دندانپزشکی کودکان به عنوان انتخاب اول محسوب گردد.

زمینه و هدف: با معرفی مواد مختلف ترمیمی چسبنده به مینا و عاج، روش های مختلفی برای افزایش پلیمریزیشن و استحکام پیوند برشی این مواد ارایه شده است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تاثیر استفاده از یک آغازگر خود اچ کننده بر استحکام پیوند برشی براکت های ارتودنسی و تعیین نوع شکستbracket/adhesive  انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، براکت ها مطابق با یکی از روش های زیر طبق دستور کارخانه سازنده، به 36 دندان پیشین گاو متصل شدند.گروه 1: سیستم چسباننده چند مرحله ای رایج (12 نمونه)گروه 2: سیستم آغازگر خود اچ کننده (12 نمونه)گروه 3: اسید فسفریک +%37 سیستم آغازگر خود اچ کننده (12 نمونه)نمونه ها به وسیله دستگاه یونیورسال (Instron-Canton-Mass) تا مرحله شکست، بارگذاری شدند. جهت مقایسه استحکام پیوند برشی گروه ها با یکدیگر از آزمون آنالیز واریانس ANOVA و برای بررسی و مقایسه درجات ARI (Adhesive Remnant Index) بین گروه ها از آزمون کروسکال والیس استفاده و p<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین استحکام باند برشی بر حسب مگاپاسکال برای گروه های 1، 2 و 3 به ترتیب 11.7±4.2، 10.5±4.4 و 10.9±4.7 بود که تفاوت معنی داری بین سه گروه نشان نداد (p=0.800). درجه های ARI که نشان دهنده میزان مواد رزینی باقیمانده بر روی مینا بود، تفاوت آماری معنی داری بین گروه های مورد مطالعه نشان نداد (p=0.554).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه آزمایشگاهی نشان داد، استفاده از آغازگر خود اچ کننده، می تواند جایگزین روش های سنتی کاربرد اسید فسفریک به منظور آماده سازی سطح قبل از عمل اتصال در ارتودنسی باشد.

زمینه و هدف: اگرچه مسواک زدن هنوز موثرترین روش در کاهش پلاک دندانی می باشد، ولی به تنهایی برای حذف پلاک کافی نیست. با در نظر گرفتن محدویت های کارآیی مسواک زدن در حذف پلاک، کمک گرفتن از روش های شیمیایی پیشنهاد شده است. استفاده از بعضی از دهان شویه ها قبل از مسواک زدن دندان ها، به منظور افزایش میزان برداشت پلاک میکروبی توسط مسواک، مطرح گردیده که در این راستا دهان شویه های مختلفی به بازار عرضه شده است. بررسی و مقایسه نتایج حاصل از استفاده از این نوع دهان شویه ها می تواند دندانپزشکان را در زمینه توصیه به استفاده از آنها راهنمایی نماید. تحقیق حاضر با هدف ارزیابی و مقایسه کارآیی دو دهان شویه پلاکس و ایرشا در کاهش پلاک میکروبی، به صورت استفاده قبل از مسواک زدن صورت گرفت. روش بررسی: مطالعه به صورت مداخله ای و سه سویه کور و با استفاده از طرح بلوک های کامل تصادفی صورت گرفت. برای 50 نفر داوطلب سالم با میانگین سنی 18-40 سال برگه پرسشنامه تکمیل و معاینه اولیه انجام شد. در نهایت براساس شرایط قبول/ رد، تعداد 30 نفر انتخاب شدند. در مورد هر داوطلب در صورت نیاز به جرمگیری و پالیشینگ حداقل 2 هفته قبل از شروع برنامه در این مورد اقدام گردید و در طی برنامه هر داوطلب در چهار دوره متوالی (یک دوره مسواک زدن بدون استفاده از دهان شویه و سه دوره مسواک زدن پس از استفاده از دهان شویه) شرکت نمود. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و کاربرد آزمون های آنالیز فاکتوریال، واریانس و آزمون مقایسات چندگانه توکی صورت گرفت و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: مسواک زدن بدون استفاه از دهان شویه مقدار پلاک میکروبی را به صورت معنی داری کاهش داد (P<0.0001). استفاده از دهان شویه بدون مسواک زدن مقدار پلاک میکروبی را به صورت معنی داری کاهش داد (P<0.001). میزان پلاک باقیمانده پس از مصرف دهان شویه های مختلف (ایرشا، پلاکس، دارونما)، تفاوت آماری معنی داری نداشت (P=0.761). استفاده از دهان شویه قبل از مسواک زدن، در نتیجه نهایی پس از مسواک زدن فاقد تاثیر معنی دار آماری بود (P=0.351).نتیجه گیری: براساس تحقیق حاضر اگرچه استفاده از دهان شویه، صرف نظر از نوع آن، باعث کاهش مقدار پلاک میکروبی دندان می شود، ولی یک بار استفاده از دهان شویه قبل از مسواک زدن تاثیر معنی داری بر نتیجه عمل مسواک زدن ندارد.

زمینه و هدف: استخوان هایویید برخلاف سایر استخوان های ناحیه سر و گردن مفصل استخوانی نداشته و به وسیله عضلات و لیگامان ها به مندیبل، کرانیوم و حلق متصل می شود. در طول درمان با دستگاه فانکشنال در بیماران با مال اکلوژن class II div 1، مندیبل در موقعیت پایین تر و جلوتر قرار می گیرد و با توجه به ارتباطی که بین مندیبل با استخوان هایویید وجود دارد، تغییر موقعیت استخوان هایویید نیز می تواند یکِی از اثرات درمانِی دستگاه فانکشنال باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تغییرات موقعیت استخوان هایویید، متعاقب درمان با دستگاه فانکشنال فرمند در بیماران با مال اکلوژن class II div 1 انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی قبل و بعد، 28 بیمار دارای مال اکلوژن class II div 1 مورد بررسی قرار گرفتند و به طور میانگین 11 ماه تحت درمان با دستگاه فانکشنال بودند. سفالومتری بیماران براساس شاخص های الگوی رشدی به سه دسته افقی، عمودی و نرمال تقسیم شد. پس از بررسِی سفالومتری، با استفاده از آزمون Paired t اختلاف میانگین های قبل و بعد از درمان مورد ارزیابی قرار گرفت و برای مقایسه سه گروه رشدی از آزمون واریانس استفاده شد. P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: استخوان هایویید در بعد افقی به صورت معنی دار به سمت قدام (P<0.01) و در بعد عمودی به مقدار ناچیز به بالا جا به جا شده بود. بین سه گروه رشدی صورت در رابطه با تغییرات استخوان هایویید، در بعد افقی اختلاف معنی دار دیده نشد، ولی در بعد عمودی بین گروه رشدی افقی با گروه رشدی عمودی اختلاف معنی دار بود (P<0.05). بین کاهش زاویه ANB با حرکت رو به قدام استخوان هایویید همبستگی معنی داری مشاهده شد (P=0.043).نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه حاضر، درمان با دستگاه فانکشنال فرمند (Fa II) باعث تغییرات معنی دار در موقعیت استخوان هایویید و جا به جایی قدامی آن می شود.

زمینه و هدف: ایجاد یک شکل مخروطی ایده آل در کانال های دارای انحنا و یا در دندان هایی که سیستم کانال ریشه پیچیده دارند، به آسانی امکان پذیر نیست. در این حالت، پیچیدگی مورد به طور قابل توجهی افزایش یافته و ممکن است تکنیک های آماده سازی که در موارد ساده تر نتایج مطلوبی داشتند، موفقیت آمیز نباشند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تاثیر پنج تکنیک مختلف آماده سازی کانال بر آناتومی اولیه کانال های شبیه سازی شده دارای انحنای شدید، انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، 100 بلوک از جنس پلی استر ساخته شد که همه دارای کانالی با زاویه انحنای 45o، شعاع انحنای حدود 2.55 میلیمتر و طول قسمت مستقیم 8 میلیمتر بودند، سپس نمونه ها به 5 گروه آزمایشی تقسیم شدند (20 کانال در هر گروه) و آماده سازی کانال ها با تکنیک های Step-back،Balanced force, Passive step-back  با استفاده از فایل های Flex-R و   Ni-Tiدستی و hybrid (Step-down-Step-back) با استفاده از فایل های  Ni-Tiچرخشی XtremRace  صورت گرفت. پس از آن تصاویری که قبل و بعد از آماده سازی با استفاده از دوربین دیجیتالی تهیه شده بودند روی هم قرار داده شد و با استفاده از برنامه کامپیوتری آنالیز تصویر، عرض های قبل و بعد از اینسترومنتیشن در 5 نقطه اندازه گیری و مقایسه شدند: 1- ناحیه مدخل کانال (O) 2- نقطه مابین نقطه شروع انحنا تا مدخل کانال (HO) 3- نقطه شروع انحنا (BC) 4- نقطه قله انحنا (AC) 5- نقطه پایانی آماده سازی کانال (EP). زمان آماده سازی، تغییرات طول کارکرد و شکستگی و تغییر شکل اینسترومنت ها نیز در هر گروه بررسی شد و داده های به دست آمده با استفاده از آزمون های آماری ANOVA و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: در نقطهEP ، جا به جایی کانال در تمامی گروه ها به سمت خارج از انحنا بود، ولی از این نظر اختلاف معنی داری بین گروه های مختلف وجود نداشت (P>0.05). در نقطه BC، جهت جا به جایی تمام کانال ها به سمت داخل انحنا بود. در این نقطه، هم از نظر جهت و هم مقدار جابه جایی بین گروه های مختلف، تفاوت آماری معنی داری وجود داشت، به طوری که متوسط مقدار جابه جایی در گروه Passive step-back، بیشترین و در گروه hybrid، کمترین مقدار بود. تنها اینسترومنت های شکسته و تغییر شکل یافته، فایل های Flex-R بودند. کمترین مدت زمان آماده سازی مربوط به گروهXtremRace  و بیشترین در گروه Passive step-back بود (P<0.001).نتیجه گیری: به طور کلی در مطالعه حاضر، تکنیک هایی که در آنها از فایل های نیکل تیتانیوم استفاده شده بود، انحنای کانال را به میزان کمتری تغییر داده بودند. سریع ترین تکنیک که کمترین تغییر را در انحنای کانال ایجاد نموده بود، اینسترومنتیشن با فایل های چرخشی XtremRace بود.

زمینه و هدف: نانولیکیج در دراز مدت می تواند موجب تغییر رنگ مارجین، پوسیدگی های ثانویه، حساسیت بعد از ترمیم و در نهایت از دست رفتن ترمیم دندان گردد، بنابراین کفایت لایه هیبرید اهمیت اساسی در پیشگیری از بروز نانولیکیج در ترمیم های چسبنده دارد. با توجه به تفاوت های ساختاری در عاج دندان های شیری و دایمی، لزوم بررسی نانولیکیج در دندان های شیری که تاکنون انجام نگرفته است، از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان نانولیکیج در ترمیم های کامپوزیت متعاقب کاربرد مواد چسبنده عاجی سلف- اچ (iBond) و توتال- اچ (Gluma One Bond) در دندان های شیری و دایمی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، حفرات Cl V در سطح باکال 20 دندان مولر دوم شیری و 20 دندان پره مولر کشیده شده، تراشیده شد. گروه های دندانی شیری و دایمی هر یک به طور تصادفی به 2 زیر گروه 10 تایی تقسیم شدند: در گروه اول از ماده چسبنده عاجی Gluma One Bond و در گروه دوم از ماده چسبنده عاجی iBond استفاده شد. بعد از رنگ آمیزی با نیترات نقره 50% وزنی، نمونه ها از وسط و در جهت باکولینگوالی برش داده شدند، پس از پالیش، نمونه ها جهت اندازه گیری نانولیکیج تحت بررسی با میکروسکوپ الکترونی قرارگرفتند. میزان نفوذ نیترات نقره به صورت فاصله عمودی لایه ادهزیو تا دورترین نقطه نفوذ نیترات نقره در عاج اندازه گیری و برحسب میکرون ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آنالیز واریانس سه عاملی و دانکن انجام و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که عوامل مورد بررسی بر روی هم تاثیر متقابل نداشتند. دندان های شیری به طور معنی داری نانولیکیج بیشتری را نسبت به دندان های دایمی داشتند (P<0.05). در دندان های شیری میانگین نانولیکیج در مارجین سرویکال به طور معنی داری بیشتر از اکلوزال بود (P<0.05)، همچنین میانگین نانولیکیج در دندان های شیری در ماده iBond به طور معنی داری بیشتر بود (P<0.05) و در دندان های دایمی کمترین میزان نانولیکیج متعاقب کاربرد Gluma One Bond مشاهده شد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از آن است که کاربرد ماده چسبنده عاجی توتال- اچ (Gluma One Bond) در دندان های شیری و دایمی موجب کاهش بروز نانولیکیج در ترمیم های چسبنده می گردد.

زمینه و هدف: هندپیس ها از وسایل روزمره مورد استفاده در دندانپزشکی هستند و احتمال انتقال عفونت های خطرناکی مانند هپاتیت B و HIV از طریق این وسایل به دلیل تماس مستقیم آنها با خون و بزاق بیماران بسیار بالا می باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثر بعضی از روش ها و مواد متداول و یا جدید در ویروس زدایی هندپیس های دندانپزشکی انجام شد.روش بررسی: در این تحقیق تجربی آزمایشگاهی، اثر ویروس زدایی 5 گروه از مواد و روش های استریلیزاسیون و ضدعفونی کننده بر روی دو گروه از ویروس های شاخص عملکرد مواد ضدعفونی کننده، یعنی ویروس پولیومیلیت (هیدروفیلیک) و ویروس هرپس سمیلپکس نوع I (لیپوفیلیک) بررسی شد. انتخاب این دو ویروس به علت محدودیت های موجود و تشابه حساسیت این دو ویروس نسبت به مواد ویروس زدا با ویروس هپاتیت B و ایدز بود. روش ها و مواد مورد استفاده عبارت بودند از: 1- اتوکلاو 2- اسپری سولارسپت (دکونکس الکلی) 3- اسپری یونی سپتا 4- هیپوکلریت سدیم (تهیه شده از محلول سفیدکننده خانگی 5% به رقت 2/10) 5- سانوسیل 2% (از محلول 49%). 14 عدد هندپیس در هر گروه پس از شستن و خشک کردن، اتوکلاو شده و به ویروس پولیو و هرپس آلوده شدند، سپس با آب مقطر استریل شستشو داده و با روش های فوق و طبق توصیه کارخانه سازنده ویروس زدایی شدند. پس از ویروس زدایی، نمونه ها با آب و سپس با محیط کشت سلولی MEM (Minimum Essential Medium) شستشو داده شدند. از هر هندپیس دو نمونه کشت سلولی تهیه شد. در هر گروه یک هندپیس نیز به عنوان کنترل انتخاب گردید. پس از یک هفته نتایج خوانده شد.یافته ها: در ویروس زدایی ویروس پولیومیلیت بین گروه ها، اتوکلاو 100%، سولارسپت 28.6%، یونی سپتا 0%، هیپوکلریت سدیم، 28.6% و سانوسیل 92.9% موثر بود. در رابطه با ویروس زدایی ویروس هرپس سیمپلکس، اتوکلاو 100%، سولارسپت 100%، اسپری یونی سپتا 100%، هیپوکلریت سدیم 57.1% و سانوسیل 100% موثر بود.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد، بهترین روش ویروس زدایی هندپیس ها اتوکلاو می باشد، سپس سانوسیل در صدر محلول های ویروس زدا قرار دارد. اسپری سولارسپت، هیپوکلریت سدیم با غلظت و روش اختصاصی به کار برده شده در این مطالعه و یونی سپتا تاثیر کمی نشان دادند.

زمینه و هدف: افتراق هیستوپاتولوژیک بین اسکواموس سل کارسینومای دهانی با تمایز بالا و وروکوزکارسینومای دهانی بسیار مشکل است. این دو ضایعه نیازمند درمان های متفاوتی می باشند، بنابراین باید در جستجوی راهی بود که بتوان آنها را به صورت مطمئن از هم جدا ساخت. در ضایعه اول در بیشتر موارد غشای پایه اپی تلیالی منقطع است، در حالی که در ضایعه دوم، این غشا معمولا دست نخورده و یکپارچه می باشد، بنابراین باید بتوان با بررسی این موضوع بین این دو ضایعه تفاوت قایل شد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه رنگ پذیری غشای پایه در این دو ضایعه جهت افتراق هیستوپاتولوژیک انجام شد. روش بررسی: مطالعه حاضر به روش بررسی تست های تشخیصی انجام شد. تعداد 26 بلوک پارافینه شامل 15 مورد اسکواموس سل کارسینومای دهانی با تمایز بالا و 11 مورد وروکوزکارسینومای دهانی از بایگانی پاتولوژی انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی تهران استخراج گردید. مقاطع بافتی با روش Periodic Acid Schiff جهت بررسی امتداد غشای پایه رنگ آمیزی شد و به وسیله میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفت. با بررسی آماری، حساسیت و ویژگی این روش به دست آمد.یافته ها: حساسیت این روش جهت تشخیص اسکواموس سل کارسینومای دهانی از وروکوزکارسینومای دهانی 100% به دست آمد و ویژگی آن 90.9% بود. Positive predictive value این روش 93.75% محاسبه شد، در حالی که Negative predictive value آن 100% تعیین گردید.نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه حاضر، حساسیت این روش جهت تشخیص اسکوآموس سل کارسینومای دهانی از روکوزکارسینوما بسیار بالا بود، بنابراین استفاده از آن توصیه می شود.

زمینه و هدف: یکی از درمان های رایج برای نگهداری دندان های شیری پوسیده تا زمان افتادن طبیعی آنها پالپوتومی می باشد. مواد مختلفی همچون فرموکروزول، زینک اکساید اوژنل، هیدروکسید کلسیم. در پالپوتومی دندان ها به کار می روند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه کاربرد فرموکروزل (FC) و mineral trioxide aggregate (MTA) در پالپوتومی دندان های مولر شیری کودکان پس از یک دوره 6 ماهه، جهت پیشنهاد روشی موثر که بتواند پروگنوز طولانی مدت بهتری را ایجاد کند، انجام شد.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، 126 کودک در محدوده سنی 5- 9 سال با پوسیدگی دندانی و تجویز درمان پالپوتومی، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. 75 نفر (گروه شاهد) با فرموکروزل و 51 نفر (گروه مورد) با MTA تحت درمان پالپوتومی قرار گرفتند. پس از حذف سقف اتاقک پالپ و برداشت کامل پالپ تاجی تا سطح مدخل کانال ریشه و کنترل خونریزی در گروه شاهد، از پنبه آغشته به فرموکروزول به مدت 5 دقیقه استفاده شد، سپس اتاقک پالپ با خمیر زونالین به عنوان ماده پالپوتومی پوشانده شد. در گروه مورد از خمیر MTA به قطر یک میلیمتر به عنوان ماده پالپوتومی استفاده و روی آن با زونالین به عنوان بیس پوشانده شد. تاج دندان ها در هر دو گروه با آمالگام ترمیم گردید. دندان ها طی دوره های پیگیری 3 و 6 ماهه با معاینات کلینیکی و رادیوگرافیک مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های مطالعه با استفاده از آزمون آماری فیشر با سطح معنی داری P<0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در پیگیری کلینیکی 3 و 6 ماهه هیچ علامتی از شکست در هیچ کدام از دندان های درمان شده به روش پالپوتومی با FC و یا MTA مشاهده نشد. نتایج حاصل از مقایسه دو روش پالپوتومی در پیگیری سه ماهه هیچ تفاوت معنی داری را در نمای رادیوگرافی دندان و بافت نگهدارنده اطراف آن در دو گروه شاهد و مورد نشان نداد، ولی در پیگیری 6 ماهه بیماران در پالپوتومی با فرموکروزول، 4 مورد شکست در رادیوگرافی دندانی به صورت تحلیل داخلی مشاهده شد.نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه حاضر پالپوتومی با MTA از نظر رادیوگرافیک موفقیت آمیزتر از پالپوتومی با فرموکروزول بود. بنابراین می تواند به عنوان جایگزین مناسبی برای درمان پالپوتومی با فرموکروزول محسوب گردد.

زمینه و هدف: در خصوص پیشگیری از بروز بیماری های دهان و دندان ناشنوایان و مشکلات بهداشت و درمان آنها تحقیقات و بررسی های بالینی نسبتا محدودی انجام گرفته است. درمان های محافظه کارانه دندانپزشکی بخش مهمی از برنامه های بهداشتی برای همه افراد و از جمله ناشنوایان می باشد و برنامه ریزی برای این مهم مستلزم داشتن آگاهی از وضعیت DMFT (دندان های پوسیده، کشیده شده و پر شده) موجود در آنان می باشد. این مطالعه با هدف ارزیابی میزان DMFT در دانش آموزان ناشنوای 12 ساله مدارس ناشنوایان تهران بزرگ انجام شد. همچنین ارتباط بین جنس، وضعیت بهداشت دهانی و درجه ناشنوایی با DMFT مورد ارزیابی قرار گرفت.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی، کلیه دانش آموزان 12 ساله (± 6 ماه) ناشنوای مراکز آموزشی تهران بزرگ که شامل 117 نفر بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. روش انجام کار به صورت معاینه و تکمیل پرسشنامه ای برای هر دانش آموز بود. تعداد دندان های کشیده شده، پوسیده و پر شده هر فرد ثبت شد و میانگین DMFT گزارش گردید. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون های t،chi-square و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: این تحقیق، میانگین DMFT 3.07 را در کل این کودکان نشان داد. در 109 نفر که ضعف شنوایی شدید (بین 71-90 دسی بل) داشتند، میانگین DMFT، 2.99 بود. میانگین رتبه ای DMFT در پسران و دختران با یکدیگر تفاوت چندانی نداشت (در پسران 56.09 و در دختران61.96 )، همچنین میانگین رتبه ای DMFT در کسانی که از نخ دندان استفاده نمی کردند (60.40) بالاتر از کسانی بود که از نخ دندان استفاده می کردند (46.71). میانگین رتبه ای در گروهی که گاهی اوقات مسواک می زدند از سایر گروه ها بالاتر (82/72) و در گروهی که یک بار در شبانه روز مسواک می زدند از سایر گروه ها پایین تر بود (26/51).نتیجه گیری: مقدار DMFT در ناشنوایان مورد مطالعه 3.07 بود. جنسیت در این مورد نقشی نداشت. توصیه به مسواک زدن مرتب و استفاده از نخ دندان می تواند در کاهش DMFT این افراد موثر باشد.