در سیستم حمل و نقل ریلی، گذرگاه های ریلی - جاده ای از نظر ایمنی به عنوان یک نقطه بحرانی و در سیستم جاده ای به عنوان یک مکان دارای شرایط خاص مانند پل و تونل، شناخته می شوند. بررسی ها نشان می دهند هر چند تعداد تصادفها در گذرگاه ها نسبت به دیگر نقاط جاده ای در ایران کم است، اما نسبت به تعداد گذرگاه ها و نیز نسبت به سوانح راه آهن بسیار بالا است. شناسایی گذرگاه های پرخطر به منظور بهسازی سریع و تخصیص بهینه منابع و امکانات محدود، راهکاری اساسی برای کاهش اثرات زیانبار تصادفات است. استفاده از مدل های آماری که بر اساس مشخصات ترافیکی، هندسی و تاریخچه وقوع تصادفات ساخته می شود، یکی از روش های شناسایی نقاط حادثه خیز است. با وجود ایجاد چنین مدل هایی برای دیگر نقاط مانند پل و تقاطع جاده ای تاکنون مدل پیش بینی فراوانی وقوع تصادف مخصوص گذرگاه های راه آهن ایران تهیه نشده است. در این مقاله با استفاده از اطلاعات مشخصات ترافیکی و هندسی گذرگاه ها و تصادفات واقع شده در آنها در فاصله سال های 1381-1385 با بکاربردن رگرسیون خطی تعمیم یافته، مدل پیش بینی فراوانی وقوع تصادف تهیه شده است. حجم ترافیک جاده ای و ریلی، وجود راهبند، موقعیت گذرگاه، سرعت قطارها و نوع روسازی جاده مشخصه هایی هستند که از نظر آماری معنی دار بوده و در مدل ارائه شده وارد شده است. با توجه به ضرایب به دست آمده برای هر مشخصه و تغییرات احتمالی در آینده می توان نمایی از وضعیت ایمنی هر گذرگاه در نظر گرفت. استفاده از این مدل به منظور اولویت بندی ایمن سازی گذرگاه ها، پیش بینی وضعیت آینده هر گذرگاه با تغییر شرایط گذرگاه، تخصیص منابع و ... در راه آهن کشور پیشنهاد می شود.