پژوهش در پزشکی
سال:1400 | دوره:45 | شماره:4 |تعداد مقالات:16

بیماری همه گیری کووید-19، ناشی از کروناویروس جدید 2019 در سراسر جهان، در حال گسترش است و تهدید بهداشتی بزرگی را برای سلامتی عمومی جهان ایجاد کرده است. به نظر م میرسد درک جزییات ژنوم پاتوژن در شیوع بیماری اطلاعات مهمی را فراهم کند و به شناسایی اهداف درمانی جدید انجامد.

سابقه و هدف یکی از مهم ترین مشکلاتی که در پیوند با دستگاه ادراری انسان وجود دارد، روند سنگ سازی و تولید سنگ های گوناگون است. در این روند عوامل مستعدکننده بسیاری وجود دارند که دست به دست هم می دهند و منجر به بروز سنگ در دستگاه ادراری می شوند. با توجه به اهمیت بیماری سنگ های دستگاه ادراری در جهان و هزینه های هنگفتی که در پیوند با این بیماری بر بیماران و مراکز بهداشتی و درمانی تحمیل می شود، نویسندگان این مقاله مروری نظام مند بر آن شدند تا مهم ترین عوامل مستعدکننده را شناسایی و روشن سازی کنند. مواد و روش ها برای نگارش این مقاله مروری نظام مند، مقاله هایی به زبان انگلیسی و بدون هیچ محدودیت زمانی در موتورهای جست وجوگر مانند Google Scholar، پایگاه های داده ها مانند PubMed و تارنماها مانند ScienceDirect جست وجو و مطالعه شدند و مهم ترین آن ها در راستای پوشش هدف این پژوهش برگزیده شدند. یافته ها شیوع، نوع و جنس سنگ های ادراری در میان بیماران دلایل و عوامل گوناگون دارد. سنگ های ادراری به دو گروه میکروبی و غیرمیکروبی دسته بندی می شوند. اگرچه روند سنگ سازی در دستگاه ادراری، یک بیماری چندگانه و چند عاملی است، ولی عامل برنامه خوراکی چنان اهمیت دارد که می تواند در پیشگیری، تشخیص و درمان بیماری نقش تعیین کننده داشته باشد. نتیجه گیری چه در پیوند با سنگ های میکروبی و چه در پیوند با سنگ های غیرمیکروبی رده های سنی بالای60، زیر 40و 60-40 سال در مردان بیشترین آمادگی را برای سنگ سازی در دستگاه ادراری از خود نشان می دهند. این درحالی است که بروز سنگ ه ای میکروبی در بانوان بیشتر از آقایان بوده که دلیل آن عفونت های ادراری بیشتر در دستگاه ادراری بانوان است. کوتاه اینکه، سن، جنس، سوندگذاری، اختلال های دستگاه ادراری، منطقه جغرافیایی، آب و هوا، فصل سال، نژاد، رژیم خوراکی، فعالیت های فیزیکی، داروهای سنگ زا، تراز مصرف آب و مایعات در روز، نرمال فلورای دستگاه گوارش و دستگاه ادراری، ژنتیک، شغل، بیماری هایی همچون نقرس و دیابت نوع دو از مهم ترین عوامل سنگ سازی در دستگاه ادراری به شمار می آیند.

سابقه و هدف شیوع چاقی به میزان قابل توجهی در سال های اخیر بیشتر شده و در نتیجه عوارض ناشی از آن مانند کبد چرب و بیماری های قلبی-عروقی افزایش یافته است. مطالعه های گذشته نشان داده اند اسید چرب ترانس پالمیتولییک اسید (tPA) آثار سودمندی در وضعیت بیماری های متابولیک دارد. از این رو هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر tPA در تجمع چربی در سلول های کبدی و بیان ژن آنزیم اسید چرب سنتاز (FAS) و فعالیت رونویسی گیرنده هسته ای اسیدهای چرب یعنی peroxisome proliferator activated receptor alpha (PPARα, ) است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی (experimental) که به صورت in vitro انجام شد، سلول های کبدی HepG2 کشت داده شده و با غلظت های متفاوتی از ترانس پالمیتولییک اسید (tPA) و همچنین پالمیتیک اسید تیمار شدند. سطح داخل سلولی تری گلیسیرید با روش آنزیمی اندازه گیری و بیان ژن FAS با روش real-time PCR سنجش شد. فعالیت PPARα,با آزمایش گزارشگر لوسیفراز و با استفاده از وکتور حاوی عامل پاسخگو به PPARα,ارزیابی شد. نتایج همه اسیدهای چرب سبب تجمع تری گلیسیرید در سلول های کبدی شدند، ولی میزان تری گلیسیرید در سلول های تیمار شده با tPA به طور معناداری کمتر از پالمیتیک اسید بود (P<0. 001). بیان ژن آنزیم FAS نیز تحت تاثیر این اسیدهای چرب افزایش معناداری نشان داد (P<0. 05) ولی در مقایسه میان دو اسید چرب، القای آنزیم FAS در سلول های تیمار شده با tPA به طور معناداری کمتر از پالمیتیک اسید بود (P<0. 001). tPA در غلظت های پایین تاثیر افزاینده بر فعالیت PPARα,ایجاد کرد (P<0. 001)، در حالی که پالمیتیک اسید بر فعالیت این گیرنده تاثیری نداشت. نتیجه گیری: نتایج نشان دادند که تجمع TG در سلول های کبدی تیمار شده با tPA به مراتب کمتر از پالمیتیک اسید است که نشان می دهد این اسید چرب در مقایسه با مولکول متناظر اشباع خود تاثیر بهتری بر سلول های کبدی دارد.

سابقه و هدف خونریزی یکی از مشکلات رایج در بیماران تحت عمل جراحی سپتورینوپلاستی است که می تواند روی سیر و شرایط بیماران در هنگام و پس از عمل موثر باشد. بنابراین، این مطالعه برای بررسی و مقایسه اثر دو داروی ترانکزامیک اسید و دسموپرسین وریدی در کاهش میزان خونریزی هنگام عمل سپتورینوپلاستی انجام شده است. مواد و روش ها در این مطالعه مداخله ای که به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی انجام شد، تعداد 105 نفر از بیماران تحت عمل جراحی سپتورینوپلاستی در بیمارستان فیروزگر و حضرت فاطمه تهران در سال 1398 به صورت در دسترس انتخاب شدند، به صورت تصادفی در یکی از سه گروه ترانکزامیک اسید و دسموپرسین وریدی و دارونما تقسیم شدند، میزان خونریزی و رضایت مندی تیم جراحی و تغییرهای همودینامیک در سه گروه تعیین شده و مقایسه شد. یافته ها میزان رضایت مندی در گروه دسموپرسین بیش از دو گروه ترانکزامیک و دارونما بود (P=0. 0001). میزان خونریزی در بیماران بررسی شده در گروه دسموپرسین کمتر از دو گروه ترانکزامیک و دارونما بود (P=0. 0001). تغییرهای همودینامیک در سه گروه اختلاف آماری نداشت. نتیجه گیری: ترانکزامیک اسید و دسموپرسین وریدی اثربخشی خوبی در کاهش میزان خونریزی هنگام عمل سپتورینوپلاستی دارند که به خصوص در مورد دسموپرسین بیشتر هم است.

سابقه و هدف با توجه به تاثیر حجم آب بدن روی تولید بزاق، به نظر م یرسد نوشیدن آب می تواند به عنوان درمان یا تسکین در بیمارانی که دارای مشکلات ترشح بزاق هستند، کمک کننده باشد. این مطالعه با هدف بررسی میزان تاثیر افزایش مصرف آب بر میزان ترشح بزاق با استفاده از اندازه گیری بزاق انجام شد. مواد و روش ها در این مطالعه 60 نفر در دو گروه سنی 20 تا 25 سال و 50 تا 55 سال برای بررسی تاثیر نوشیدن آب انتخاب شدند. سنجش میزان ترشح بزاق افراد با اندازه گیری تفاوت وزن گازهای استریل پیش و پس از قرار گرفتن در دهان افراد انجام شد. ابتدا میزان ترشح بزاق پایه افراد اندازه گیری شد، سپس از شرکت کنندگان خواسته شد 6/ 1 لیتر آب را با استفاده از لیوانی با حجم 200cc هر 15 دقیقه یک بار در کمتر از دو ساعت بنوشند. در اندازه گیری بزاق افراد، هر گاز 90 ثانیه در دهان فرد باقی می ماند. ابتدا بدون هیچ تحریک در این مدت میزان ترشح بزاق فرد پس از نوشیدن آب اندازه گیری شد. سپس دوباره با تحریک ترشح بزاق با جویدن و بوی سرکه اندازه گیری بزاق انجام شد. مراحل بیان شده شده دوباره پس از دو ساعت تکرار شده و نتایح به دست آمده ثبت شد. برای مقایسه میزان بزاق از آزمون های تی تست زوجی و برای مقایسه گروه سنی از آزمون ANOVA استفاده شد. آنالیزهای آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام شد. یافته ها در تمامی اندازه گیر یهای بزاق اعم از بزاق غیر تحریکی و تحریکی، پیش و پس از نوشیدن آب، اختلاف بین میزان ترشح بزاق پیش و پس از نوشیدن آب معنادار شد 0. 01 = P. اختلاف مشاهده شده در گروه جوان تر پس از نوشیدن آب در مقایسه با گروه دیگر بزرگ تر بود. نتیجه گیری بر اساس یافته های مطالعه می توان گفت نوشیدن آب روی ترشح بزاق موثر بوده و می تواند در مشکلات خشکی دهان و پیشگیری از سنگ غدد بزاقی موثر باشد.

سابقه و هدف کاهش تحرک و فعالیت، زمینه ساز بسیاری از بیماری ها از جمله بیماری های قلبی-عروقی است. از این رو هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر یک دوره تمرین ترکیبی (هوازی و تناوبی شدید) و تمرین های تناوبی شدید برهموسیستیین و ESR در بیماران قلبی-عروقی بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 32 بیمار قلبی-عروقی داوطلبانه انتخاب شدند و تصادفی در سه گروه قرار گرفتند: گروه تمرین ترکیبی (10=n)، گروه تمرین HIIT (11=n) و گروه کنترل (11=n). معیارهای ورود شامل کسر تزریقی بالاتر از 30، نداشتن تاکی کاردی و برادی کاردی و عدم ظرفیت عملکردی کمتر از پنج مت بود. معیارهای خروج نیز شامل عدم تمایل به تداوم فعالیت و تشخیص پزشک بود. پروتکل گروه تمرین ترکیبی شامل اجرای دو، سه بار در هفته تمرین CAETبدون اجرای تمرین های HIIT در چهار هفته اول و سپس اجرای دو بار در هفته تمرین CAET و اجرای یک بار در هفته تمرین HIIT در چهار هفته دوم بود. پروتکل گروه تمرین HIIT شامل اجرای دو، سه بار در هفته تمرین HIIT در چهار هفته اول و اجرای سه بار در هفته تمرین HIIT در چهار هفته دوم بود. نمونه های خونی 24 ساعت قبل از نخستین جلسه تمرین و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین (در شرایط یکسان برای هر سه گروه) گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از برنامه آماری t وابسته، ANOVA و Post Hoc در سطح معناداری P˂, 0/05 انجام شد. یافته ها: اجرای تمرین های ترکیبی و HIIT، تاثیر معناداری بر کاهش مقادیر سرمی هموسیستیین تمرین ترکیبی مقادیر پایه 1. 3±, 19. 7، پس از مداخله 2. 3±, 13. 8، P˂, 0/001، تمرین HIIT مقادیر پایه 1. 3±, 20. 0، پس از مداخله 1. 5±, 16. 3، P˂, 0/001 و ESR تمرین ترکیبی مقادیر پایه2. 1±, 27. 7، پس از مداخله1. 27±, 22. 13، P˂, 0/005، تمرین HIIT مقادیر پایه 2. 8±, 26. 2، پس از مداخله 2. 0±, 22. 9، P˂, 0/004 در مقایسه با گروه کنترل (هموسیستیین P˂, 0/619، ESR P˂, 0/306) بیماران قلبی-عروقی دارد. نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین های ترکیبی و HIIT بر کاهش هموسیستیین و ESR بیماران قلبی-عروقی موثر هستند، در حالی که اثر تمرین های ترکیبی نسبت به HIIT بیشتر است.

سابقه و هدف با وجود مزایای متعدد در تزریق بی حسی با روش های جایگزین تکنیک معمول (Conventional) نظیر وجود عوارض کمتر و نیاز نداشتن به تزریق مکمل، هنوز استفاده از آن ها در درمان های دندان پزشکی چندان رواج نیافته است که قسمتی از آن از نبود تحقیق های کافی در این زمینه ناشی شده است. تحقیق حاضر با هدف مقایسه میزان اثر بی حسی دو تکنیک بلوک عصب دندانی تحتانی و Gow Gates در بیماران مراجعه کننده به بخش جراحی دانشکده دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد. مواد و روش ها: تحقیق حاضر به صورت کارازمایی بالینی تصادفی روی 120 بیمار نیازمند کشیدن دندان های خلفی فک پایین انجام شد (60 نفر در هر تکنیک). تزریق بی حسی در بیماران با یکی از تکنیک های عصب الویولار تحتانی به روش conventional یا Gow-Gates و بر اساس پروتکل استاندارد انجام و زمان بی حسی در عصب های مختلف به همراه وجود عوارض پس از تزریق در آن ها ارزیابی شد. داده ها با آزمون های Chi-square و Mann-whitney U در بیماران دو گروه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بی حسی عصب چانه ای در دو روش معمول و Gow-Gates به طور میانگین پس از 79/2 و 53/7 دقیقه، عصب دندانی تحتانی پس از 97/3 و 52/9 دقیقه، عصب ثنایایی پس از 17/3 و 57/8 دقیقه، عصب زبانی پس از 73/1 و 61/3 و عصب باکال طویل پس از 65/1 و 61/3 دقیقه برقرار شد. در تمامی موارد، تفاوت های معناداری بین دو تکنیک دیده شد (p<0. 0001). آسپیراسیون مثبت در 7/1درصد افراد در تکنیک Gow-Gates و 20درصد بیماران در تکنیک معمول دیده شد. همچنین، 7/16درصد بیماران در روش معمول به تزریق مکمل نیاز داشته، ولی هیچ بیماری در روش Gow-Gates نیاز به تزریق مکمل نداشت. 3/23درصد بیماران در روش Gow-Gates و 3/13درصد آن ها در روش معمول نیاز به تزریق دوباره داشتند (p=0. 16). نتیجه گیری: با وجود اینکه تمامی عصب ها در تکنیک Gow-Gates دیرتر از روش معمول بی حس شدند، ولی با توجه به میزان عوارض کمتر و نیاز به تزریق های مکمل اندک در این تکنیک، به نظر می رسد استفاده از این روش در برقراری بی حسی مطلوب در فک پایین بیماران از کارایی لازم برخوردار باشد.

سابقه و هدف کاهش سطوح تستوسترون و دهیدرواپی آندروسترون سولفات به عنوان ریسک فاکتورهای آنابولیکی تهدیدکننده سلامتی عمومی در افراد جوان معرفی شده است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر تمرین مقاومتی همراه با نوروفیدبک بر سطوح سرمی تستوسترون و دهیدرواپی آندروسترون سولفات در مردان جوان است. مواد و روش ها 30 نفر از مردان جوان در گروه تمرین مقاومتی (10 نفر)، تمرین مقاومتی و نوروفیدبک (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت هشت هفته تمرین مقاومتی و نوروفیدبک را به صورت سه جلسه متناوب در هفته اجرا کردند. در مراحل پیش و پس آزمون سطوح هورمون های تستوسترون و دهیدرواپی آندروسترون سولفات اندازه گیری شد. برای مقایسه میانگین های بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس ترکیبی و برای مقایسه میانگین های درون گروهی از آزمون تی همبسته استفاده شد. یافته ها سطوح سرمی تستوسترون افزایش معناداری را پس از تمرین مقاومتی و تمرین مقاومتی ترکیبی با نوروفیدبک نسبت به گروه کنترل در مردان جوان داشت (01/0=p). مقادیر دهیدرواپی آندروسترون سولفات افزایش معنا داری بهتری در گروه تمرین مقاومتی ترکیبی با نوروفیدبک نسبت به تمرین مقاومتی داشت (01/0=p). همچنین سطوح سرمی کورتیزول نسبت به گروه کنترل در گروه تمرین مقاومتی و نوروفیدبک کاهش معنا دار (001/0=p)، ولی در گروه تمرین مقاومتی کاهش غیرمعنا داری (31/0=p) داشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد هورمون های آنابولیکی و کاتابولیکی نسبت به تحریک الکتریکی مغز همراه با تمرین مقاومتی پاسخ بهتری دارند.

سابقه و هدف در بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی جلوگیری از رسوب لیپوپروتیین ها در دیواره عروق با استفاده از تمرین های ورزشی عامل مهمی در ریکاوری سریع و بازگشت ظرفیت های عملکردی است. بنابراین هدف از این پژوهش بررسی تغییر نشانگرهای خطر قلبی پس از یک دوره تمرین استقامتی فزاینده در نمونه های انفارکته است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع تجربی است که در این پژوهش20 سر موش صحرایی نژاد ویستار با محدوده سنی (10-8) هفته و میانگین وزن (30±, 230) گرم به طور تصادفی به دو گروه کنترل انفارکتوس (MI. Co) و تمرین انفارکتوس (MI. Ex) تقسیم شدند. پس از القای انفارکتوس قلبی با دو تزریق داخل صفاقی ایزوپروترنول به فاصله 24 ساعت و با دوز 150میلی گرم در کیلوگرم، گروه تمرین به مدت هشت هفته پروتکل تمرین استقامتی را روی نوارگردان اجرا کردند. خون گیری در شرایط یکسان و به دنبال حداقل 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین انجام شد. برای بررسی تغییرهای معنا داری سطح Cholesterol، TG، LDL وHDL از روش آنالیز تی مستقل در برنامه گراف پد استفاده شد. یافته ها: سطح سرمی LDL و TG در گروه تمرین انفارکتوس کاهش معنا داری (به ترتیب12/2 و 87/13mg/dl) نسبت به گروه کنترل انفارکتوس داشت (03/0=p). اما مقادیرCholesterol و HDL در گروه تمرین انفارکتوس نسبت به گروه کنترل انفارکتوس (به ترتیب 25/5 و 12/4 mg/dl) افزایش داشت که این افزایش تنها در مقادیر HDL معنا دار بود (03/0=p). نتیجه گیری: به نظر می رسد به کارگیری راهبردهای غیردارویی مانند تمرین استقامتی فزاینده می تواند سبب کاهش معنا داری در سطح LDL و TG و در مقابل افزایش معنا دار در میزان HDL در نمونه های مبتلا به انفارکتوس قلبی شود.

سابقه و هدف با توجه به شایع بودن آفت راجعه و عوارض شناخته شده آن و اهمیت اتیولوژی بروز بیماری و گزارش های متناقض از ارتباط ویتامین D سرم با آفت راجعه، این تحقیق با هدف تعیین ارتباط میزان ویتامین D سرم و آفت راجعه در افراد مراجعه کننده به بخش بیماری های دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران در سال 1397 انجام شد. مواد و روش ها تحقیق به روش Case control انجام شد. نمونه ها شامل 30 نفر؛ 15 نفر مبتلا به آفت راجعه و 15 نفر شاهد بودند. افراد دو گروه از نظر سن، جنس و معیارهای ورود به تحقیق یکسان سازی شدند. معیارهای خروج تحقیق شامل ابتلا به بیماری های سیستمیک، بیماری های خونی، بهجت و یا بیمار ی های اتوایمیون، مصرف مکمل مولتی ویتامین، آهن، کلسیم، ویتامین D در سه ماه اخیر، کمبود آهن، کمبود فولات، وکمبود ویتامین B12 بود. از هر فرد داوطلب میزان پنج میلی لیتر خون دریافت و میزان ویتامین D سرمی آن ها توسط دستگاه HPLC تعیین شد و مقادیر کمی آ نها برحسب نانوگرم برمیلی لیتر و مقادیر کیفی آن ها بر مبنای مقادیرنرمالدر دوگروه با آزمون T-test و آزمون دقیق فیشر قضاوت آماری شد. یافته میزان ویتامین D سرم گروه شاهد 85. 8 ±, 33. 59 (ng/dl) و گروه مورد(ng/dl) 12. 65 87. 33±,(p> 9. 0)و از نظر کیفی در گروه شاهد 7. 66 درصد افراد و درگروه مورد 40درصد افراد (p> 2. 0) ویتامین D غیر نرمال داشتند نتیجه گیری به نظر می رسد ویتامین D در بروز آفت راجعه نقش نداشته باشد. برای نتایح دقیق تر بررسی با حجم نمونه بیشتر توصیه می شود.

سابقه و هدف با توجه به شایع بودن واریس زیرزبانی به ویژه در سالمندان و اهمیت مطالعه های اتیولوژیک و این که گزارش شده شاید وجود واریس پا با بروز واریس زیر زبانی نقش دارد؛ بنابراین این تحقیق روی سالمندان مبتلا به واریس زیر زبانی و گروه شاهد آن ها درآسایشگاه سالمندان کهریزک البرز در سال 1397 انجام شد. مواد و روش ها: تحقیق به روش مورد_شاهدی انجام شد و با مراجعه به آسایشگاه کهریزک البرز و ارایه معرفی نامه موافقت مسیولان آسایشگاه اخذ شد. فهرست سالمندان بالای 60 سال تهیه و با مراجعه به تک تک سالمندان پس از توجیه طرح و کسب رضایت آگاهانه آن ها شدند. گروه مورد افرادی بودند که مبتلا به واریس زیرزبانی بودند و گروه شاهد افرادی بودند که اولا: واریس زیرزبانی نداشتند و ثانیا از نظر سن و جنس و مصرف سیگار، فشار خون و پروتز دندانی مشابه نمونه مورد بودند. تشخیص واریس زبانی با بررسی کلینیکی و مطابق روش استاندارد انجام شد. تعیین مواجهه از طریق مصاحبه و معاینه در فضای امن انجام شد. سپس نقش واریس پا با واریس زیرزبانی با آزمون کای دو قضاوت آماری شد. یافته ها: تحقیق روی تعداد 109 نفر مبتلا به واریس زیر زبانی و 109 نفر گروه شاهد آن ها انجام شد. افراد دو گروه با هم مشابه بودند و یا اختلاف معناداری نداشتند. میزان مواجهه با واریس پا در گروه مورد 67 نفر (61 درصد) و در گروه شاهد 49 نفر (45 درصد) بود. (0/025

سابقه و هدف یکی از بخش های بسیار مهم بازار دارویی کشور، بازار داروهای آنتی بیوتیک است که یکی از پرمصرف ترین گروه های درمانی است و کمک فراوانی به بهبود و درمان بیماری ها می کند. گرچه مصرف ناصحیح آن مشکلاتی از قبیل مقاومت میکروبی را به وجود می آورد. باتوجه به روند افزایشی مصرف آنتی بیوتیک ها در ایران و جهان، بررسی و تحلیل بازار این دسته دارویی سبب آگاهی بیشتر پزشکان و سیاستمداران نظام سلامت شده و ازین رو از اهمیت فراوانی برخوردار است. این مطالعه، یک مطالعه کاربردی و سری زمانی است که با استفاده از داده های فروش آنتی بیوتیک های موجود در ایران در 16 سال انجام شده است. مواد و روش ها: میزان فروش عددی داروهای آنتی بیوتیک موجود در بازار دارویی کشور از آمارنامه دارویی سال 1381 تا 1396 استخراج شد. سپس روند فروش داروهای هر گروه و همچنین نمودارهای فروش هر دسته از گروه های دارویی بررسی شده و نمودار رگرسیونی و متناسب با آن الگوی فروش متناسب با هر دسته رسم شد. یافته ها: در سال 1396، 9. 54درصد بازار دارویی کشور متعلق به داروهای آنتی بیوتیک بوده است. بیشترین میزان فروش مربوط به دسته دارویی پنی سیلین ها (87/38درصد) و سفالوسپورین ها (92/25درصد) و کمترین میزان فروش مربوط به کارباپنم ها و گلیکوپپتیدها (033/درصد) بوده است. به طور کلی داروهای گروه سفالوسپورین، کارباپنم ها، لینکوزامید، گلیکوپپتید، ماکرولیدها و کینولون ها دارای روند فروش افزایشی در سال های مطالعه شده بوده اند. آمینوگلیکوزیدها، سولفونامید ها و داروهای ضد سل هم در سال های مطالعه روند فروش نزولی داشته اند. نتیجه گیری: در مجموع میزان مصرف داروهای آنتی بیوتیک در ایران رو به افزایش است. همچنین افزایش میزان مصرف داروهای با طیف اثر وسیع مانند سفیکسیم، سفپیم، آزیترومایسین و مروپنم نگران کننده است. بنابراین نیاز به ایجاد سیاست های کنترلی و نظارتی تجویز و مصرف آنتی بیوتیک ها و مدیریت صحیح در این حوزه بیش از پیش احساس می شود.

سابقه و هدف اضطراب از مشکلات شایع قبل از عمل است که می تواند سبب بروز تاثیرهای منفی بر بیمار و نتیجه عمل شود. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر اضطراب قبل از عمل بر تغییرهای همودینامیک هنگام و بعد از عمل در بیماران تحت عمل سزارین به روش بی حسی نخاع انجام شد. مواد و روش ها در این مطالعه مقطعی، 300 زن باردار کاندیدای عمل سزارین الکتیو انتخاب شده و سطح اضطراب آنان با استفاده از پرسشنامه Depression, anxiety and stress scale (DASS 41)و پارامترهای همودینامیک آنان قبل از عمل، قبل از برش جراحی، هنگام برش رحم و بیرون آوردن نوزاد، بستن شکم، پایان عمل جراحی و در ریکاوری اندازه گیری شد. برای داده ها با توزیع نرمال از آزمون t-test و برای مقایسه سیر تغییرهای پارامترهای همودینامیک در سطوح مختلف میزان اضطراب از آزمون واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه، 26 نفر (7/8 درصد) از بیماران، دارای اضطراب متوسط، 116 نفر (79/38 درصد) دارای اضطراب شدید و 157 نفر (5/52 درصد) دارای اضطراب خیلی شدید بودند. میانگین فشارخون سیستولیک، متوسط شریانی و ضربان قلب در بین افراد با سطوح مختلف اضطراب، تفاوت معناداری وجود داشت. به گونه ای که فشار سیستول در سه سطح اضطراب متوسط، شدید و خیلی شدید به ترتیب برابر با5. 9±, 131. 3، 5. 7±, 132. 2 و 7. 4±,136. 74بود(P≤, 0. 001) و فشار متوسط شریانی در سه سطح اضطراب متوسط، شدید و خیلی شدید به ترتیب برابر با 5. 8±, 99. 4، 5. 9±,99. 2 و 6. 8±, 101. 6 بود(P≤, 0. 01) و میزان ضربان قلب برای سه سطح مذکور به ترتیب برابر با6. 3±, 82. 1، 8. 7±, 85. 5 و 8. 9±,91. 3 بود(P0≤, 001). در ضمن در بررسی های درون و بین گروهی، میانگین تغییرهای فشارخون سیستولیک، متوسط شریانی و ضربان قلب در بیماران مضطرب بیشتر از بیماران غیرمضطرب بود و این تفاوت ها از نظر آماری معنادار بودند. گرچه از نظر بالینی با اهمیت نبودند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که بیماران با میزان اضطراب بالاتر متغیر های همودینامیک بالاتری داشتند. همچنین اضطراب با تغییرات همودینامیک بیشتری هنگام عمل جراحی سزارین همراه است.

سابقه و هدف در دو دهه گذشته اسینتوباکتر بامانی ب هدلیل توانایی قابل توجه در بروز عفون تها و کسب مقاومت به آنتی بیوتی کهای رایج مثل بتالاکتامها، آمینوگلیکوزیدها و تتراسایکلین ها، به عنوان یک پاتوژن بالینی مهم مطرح شده است. هدف این مطالعه، مشخص کردن الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی و شیوع فراوانی ژن های مقاومت (armA، tet (39 و توالی الحاقی ISAba4 در ایزوله های اسینتوباکتر بامانی جداشده از بیاران سوختگی در بیمارستان شهید مطهری تهران است. مواد و روش ها 92 اسینتوباکتربامانی از زخم سوختگی بیماران بستری در بیمارستان شهیدمطهری تهران جدا شد. ابتدا با استفاده از تست های bla آزمایشگاهی و میکروب شناسی، ایزوله های اسینتوباکتر تشخیص داده و سپس برای شناسایی گونه باکتری از رو ش مولکولی شناسایی حضور ژن OXA-51 استفاده شد. الگوی حساسیت آنتی بیوتیک به روش دیسک دیفیوژن و حداقل غلظت مهاری رشد (MIC) به روش میکرودایلوشن براث طبق رهنمودهای C LSI تعیین شد. توزیع ژن های مقاومت (armA، tet (39 و توالی الحاقی ISAba4 در ایزوله ها با استفاده از PCR و Sequencing مشخص شد. یافته ها از میان 92 ایزوله اسینتوباکتر بامانی، درصد 6/ 95، درصد 2/ 89، درصد 9/ 97 و درصد 5/ 81 ایزوله-ها به ترتیب مقاوم به جنتامایسین، آمیکاسین، ایمی پنم و تتراسایکلین بودند. تمامی ایزوله ها نسبت به مروپنم مقاومت نشان دادند. ژن armA در 58 (63 درصد) ایزوله ها یافت شد؛ در حالی که (93) tet در تمامی ایزوله ها و توالی الحاقی ISAba4 فقط در درصد 2/ 3 از آن ها یافت شد. نتیجه گیری این مطالعه توزیع به نسبت بالایی از ژن های (armA، tet(39 و توالی الحاقی ISAba4 را در ایزوله های بالینی اسینتوباکتر بامانی نشان می دهد؛ نکته ای که می تواند منجر به ایجاد نگرانی و هزینه های بهداشتی غیرقابل جبران شود. مدیریت تجویز دارو، شناخت الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در اسینتوباکتر بامانی و بررسی اپیدمیولوژی مولکولی می تواند در مقابله با مقاومت آنتی بیوتیکی موثر باشد.

سابقه و هدف عفونت ادراری، یکی از شایع ترین عفونت های باکتریایی در جهان است. اشریشیاکلی یوروپاتوژنیک یکی از عوامل اصلی ایجاد این عفونت است. حضور ژن های فیمبریه، سبب چسبندگی باکتری به سلول های مجاری ادراری می شوند. هدف از این مطالعه، بررسی حضور 3 ژن فیمبریال papEF، sfaD وfimH در اشریشیاکلی جدا شده از بیماران مبتلا به عفونت دستگاه ادراری است. مواد و روش ها: در این مطالعه، توصیفی-مقطعی، 235 نمونه ادراری به صورت تصادفی از افراد مبتلا به عفونت دستگاه ادراری در سال 1397 تا 1398 از آزمایشگاه های شهر آمل جمع آوری شد. ابتدا هرکدام از نمونه ها به طور جداگانه روی محیط کشت ایوزین متیلن بلو (EMB)کشت داده شدند و سپس توسط تست های بیوشیمیایی نظیر، IMViC، TSI و اوره آز بررسی شدند. در نمونه های مثبت از نظر حضور اشریشیاکلی تست آنتی بیوگرام برای ارزیابی حساسیت به آنتی بیوتیک ایمی پنم انجام شد. پس از استخراج DNA از نمونه های مقاوم به ایمی پنم با روش جوشاندن، حضور ژن های فیمبریه papEF، sfaD وfimH توسط روش واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) بررسی شد. نتایج مطالعه با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون های Man-Whitney، Chi-square و با سطح معناداری 05/0< P انجام شد. نتایج از 235 نمونه ادراری، تعداد 75 نمونه (9/31 درصد) حاوی باکتری اشریشیاکلی بودند. با استفاده از تست آنتی بیوگرام، تعداد 47 نمونه (7/62 درصد) از جدایه های اشریشیاکلی مقاوم به ایمی پنم تشخیص داده شدند. پس از انجام واکنش PCR، مشخص شد که تعداد 28 جدایه (6/59 درصد) از نظر حضور ژن fimH، هشت جدایه (17 درصد) از نظر حضور ژن papEF و 19 جدایه (42/40 درصد) از نظر حضور ژن sfaD مثبت بودند. نتایج نشان داد که در بین سویه های مطالعه شده، ژن fimH شایع ترین ژن کد کننده فیمبریه در اشریشیاکلی های جداشده از عفونت ادراری در شهر آمل بود. هرچند این یافته به لحاظ آماری معنادار نبود (05/0> P). همچنین در بررسی آماری نتایج مقاومت آنتی بیوتیکی و حضور ژن های حدت فیمبریال، هیچ ارتباط معناداری بین متغیرها (آنتی بیوتیک های مطالعه شده و ژن های حدت) مشاهده نشد (05/0> P). نتیجه گیری: به نظر می رسد ژن fimH شایع ترین ژن کد کننده فیمبریه در اشریشیاکلی های جداشده از عفونت ادراری در شهر آمل و عامل مهمی در بیماری زایی این باکتری است. بیشترین موارد ابتلا به عفونت ادراری، مرتبط با باکتری اشریشیاکلی حاوی ژن های نامبرده است، به همین دلیل تشخیص سریع آن ها در مبتلایان به عفونت ادراری می تواند به درمان سریع تر و بهتر مبتلایان کمک کند.

زمینه وهدف یکی از ویژگی های بسیار بد ملانوم بدخیم، متاستاز دوردست است. متاستاز ملانوم غدد پاروتید نادر است، ولی به دلیل مسیر درناژ لنفاوی آن امکان ایجاد آن وجود دارد. میزان بروز ملانوم با افزایش سن بالا می رود، ولی ایجاد آن در افراد جوان با سن زیر 20 سال نادر است. آگاهی پزشکان در مورد علل توده پاروتید که می تواند ملانوم متاستاتیک از منشا ضایعات پوستی سر و گردن باشد، بسیار مهم است. گزارش مورد: مورد گزارش شده در این مقاله خانم 19 ساله ای است با سابقه جراحی برداشتن خال ملانوسیتی در پوست سر که با توده دوطرفه همزمان با رشد آهسته در غدد پاروتید مراجعه کرده است. بیمار تحت جراحی پاروتیدکتومی سطحی و عمقی راست و سپس سمت چپ همراه با دایسکشن لنف نودهای فوقانی گردن در دو طرف قرار گرفت. جواب پاتولوژی از توده دو طرف ملانوم متاستاتیک گزارش شد. در پیگیری 18 ماهه بیمار هیچ شواهدی از عود تومور وجود ندارد. بحث: در بیمار با توده دوطرفه همزمان و با رشد آهسته در پاروتید، ملانوم متاستیک یکی از تشخیص های افتراقی است و باید به آن توجه شود. به خصوص اگر سابقه جراحی ضایعات پوستی یا مخاطی در گذشته داشته باشد.