مجله جراحی استخوان و مفاصل ایران
سال:1399 | دوره:18 | شماره:3 (مسلسل 70) |تعداد مقالات:5

مقدمه: یکی از عوامل موثر در پیش بینی شکستگی انتهای رادیوس، اصلاحات آناتومیکی است. مطالعات مربوط به بازسازی آناتومیکی با پیامدهای عملکردی نتایج متعارضی داشته است. این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین شاخص های رادیوگرافی (آناتومیکی) پس از در رفتگی شکستگی های انتهای رادیوس با عملکرد و نتایج بالینی انجام شده است. روش ها در یک مطالعه کوهورت گذشته نگر، شاخص های رادیوگرافی شامل رادیوس، کجی کف دست، زاویه پارگی، عمق حفره مفصلی و فاصله AP مورد بررسی قرار گرفت. قدرت نیشگون گرفتن و چنگ زدن مورد سنجش قرار گرفت و عملکرد به وسیله پرسشنامه کوییک-دش ارزیابی شد. یافته ها: نمره درد با کوتاهی رادیال ارتباط معنی داری داشت (038/0 = P)، اما مستقل از روش درمانی نبود. میزان رضایت بیماران در بیماران با عمق مفصل غیرطبیعی، جدای از سن و روش درمانی، به طور قابل توجهی پایین تر بود (004/0 = P). نمره کوییک-دش به طور معنی داری با کوتاهی رادیال و عمق حفره مفصلی، مستقل از روش درمانی و سن، ارتباط دارد (006/0 = P). پین گذاری از طریق پوست به طور معنی داری با درد کمتر، معلولیت کمتر و رضایت بیشتر همراه بود (05/0 > P). نتایج: کوتاهی رادیال و عمق حفره مفصلی با نتایج بالینی و عملکردی ارتباط دارد. در حالی که برخی مطالعات نشان می دهد که شاخص های رادیوگرافی در افراد مسن لزوما با پیامدهای عملکردی ارتباط ندارند، در این مطالعه ارتباط شاخص های رادیولوژی با نتایج بالینی و عملکردی مستقل از سن بود.

مقدمه: هدف از انجام این مطالعه یافتن ارتباط آماری میان یافته های بالینی و عملکردی براساس نمره معیار Lysholm در میزان موفقیت جراحی و رضایت بیماران از بازسازی آرتروسکوپیک رباط صلیبی قدامی (ACL) بود. روش کار: مطالعه به صورت آینده نگر و cross-sectional انجام شد. 38 بیمار (42 زانو) با رده سنی 17 تا 45 سال که طی سال 98-97 به دلیل پارگی ACL تحت جراحی آرتروسکوپی بازسازی در بیمارستان امام خمینی (ره) اهواز قرار گرفته بودند، مورد ارزیابی قرار گرفتند. 6 و 12 ماه پس از جراحی، تست های کلینیکی "انتریور دراور" و "تست لاچمن" و پرسشنامه استاندارد Lysholm برای بیماران انجام و تکمیل شد و میزان همخوانی نتایج تست ها با نتایج حاصل از پرسشنامه Lysholm و در نهایت با MRI بررسی شد. نتایج: در تشخیص پارگیACL، 6 ماه پس از جراحی، بالاترین حساسیت مربوط به تست انتریور دراور و معیارLysholm، بالاترین اختصاصیت مربوط به تست لاچمن، بالاترین ارزش اخباری مثبت مربوط به تست لاچمن و بالاترین ارزش اخباری منفی مربوط به تست انتریور دراور و معیار Lysholm بود. 12 ماه پس از جراحی، بالاترین حساسیت مربوط به معیارLysholm، بالاترین اختصاصیت مربوط به تست لاچمن، بالاترین ارزش اخباری مثبت مربوط به تست لاچمن و بالاترین ارزش اخباری منفی مربوط به معیار Lysholm بود. در 6 ماه اول، در 16/13% از بیماران graft failure مشاهده شده بود اما درصد فراوانی بیماران قرار گرفته در دسته Fair و Poor معیار Lysholm، 95/28% بود. در 6 ماه دوم، در 14/7% از بیماران graft failure مشاهده شده بود اما درصد فراوانی بیماران قرار گرفته در دسته Fair و Poor معیار Lysholm، 05/19% بود. نتیجه گیری: از آنجاییکه در برخی شرایط نظیر زیاد بودن قطر زانو به دلیل چاقی یا وجود تورم معاینه ممکن است محدود شود و استناد به نتایج تست های بالینی ممکن است با خطا مواجه شود، پیشنهاد می شود علاوه بر تست های مکانیکی نظیر تست لاچمن و انتریور دراور تست، از پرسشنامه های استاندارد مانند Lysholm جهت ارزیابی دقیق تر میزان موفقیت جراحی و درمان و نیز کمک به شناسایی دقیق تر آسیب های محتمل استفاده شود.

زمینه و هدف: آسیب بافت غضروفی یکی از چالش های جهانی بوده و درصد زیادی از مردم را درگیر می کند. عامل اصلی استیوآرتریت ضربه و یا بیماری دژنراتیو وابسته به سن است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تزریق داخل مفصلی سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان و ترشحات حاصل از آن در ترمیم غضروف تخریب شده مفصل زانوی موش صحرایی می باشد. روش اجرا: 30 سر موش صحرایی نر با وزن تقریبی 200 تا 250 گرم به طور تصادفی به پنج گروه 6 تایی شامل گروه سالم (دریافت کننده سرم فیزیولوژی)، گروه استیوآرتریت (تزریق منوسدیم یدو استات)، گروه مزانشیمی، گروه مزانشیمی+ دریافت همان حجم ترشحات سلولی+ محیط کشت و گروه تزریق محیط کشت تقسیم شدند. پس از گذشت چهار هفته، موشها کشته شده و مفصل ران با دو روش ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک مورد مطالعه قرارگرفتند. یافته ها: نتایج بدست آمده نشان داد که تزریق105 ×5/2 سلول در میلی لیتر اثر خوبی در ترمیم ضایعات غضروفی ایجاد شده توسط تزریق منوسدیم یدو استات داشت. مطالعات هیستولوژیک نشان داد که میزان فیبریلاسیون، وجود شکافهای ریز و شکافهای عمیق (P<0. 05) در گروه درمان مزانشیمی کاهش یافت. میزان پروتیوگلیکان در گروه درمانی مزانشیمی افزایش معنی دار (P<0. 05) داشت. همچنین، در گروه درمانی با ترشحات مزانشیمی و محیط کشت تغییراتی در جهت ترمیم غضروف تخریب شده مشاهده شد که تفاوت با گروه استیوآرتریت معنی دار نبود. نتیجه گیری: در این پژوهش اثر ترمیمی سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان و ترشحات این سلولها در بهبود آسیب های هیستوپاتولوژیک غضروف مفصل موش صحرایی مورد تایید قرار گرفت.

پیش زمینه: مطالعه ی رفتار خزشی یک سری از نانوکامپوزیت های زیست تخریب پذیر که به عنوان تجهیزات قابل کاشت در داخل بدن استفاده می شوند، همچون پیچ های زیستی یک فاکتور حیاتی است. در این مقاله به منظور بررسی بیشتر رفتارهای خزشی و خزشی-بازیابی این مواد زیستی، از چند مدل کلاسیک جهت مدل سازی این رفتارها استفاده شد. روش: رفتار خزشی و بازیابی نانوکامپوزیت های متشکل از آمیخته پلیمری زیست تخریب پذیر پلی دال لاکتید (PDLLA) و پلی کاپرولاکترون (PCL) تقویت شده با مقادیر مختلف 1 و3 و6 درصد وزنی از نانوذرات شیشه زیست فعال (m-BGn) مدل شدند. چندین مدل تیوری همچون مدل توانی فایندلی، مدل برگر و مدل ویبول استفاده شدند تا ارتباط بین نحوه ی توزیع و پراکندگی فاز m-BGn بر رفتار خزشی و بازیابی نهایی نانوکامپوزیت دریافت شود. نتایج: مدل فایندلی تایید کرد که کمترین مقدار پارامتر Aو بیشترین مقدار پارامتر A) n دامنه کرنش خزشی گذرا و n پارامتر توانی زمان است(. متعلق به نمونه با بیشترین مدول الاستیک است و نانو کامپوزیت ها در مقایسه با آمیخته PCL/PDLLA، دارای مقدار A کمتر و n بیشتر هستند که می توان به تاثیر بازدارندگی m-BGn در کرنش خزشی مرتبط دانست. علاوه بر این نتایج مدل برگر نشان داد که همه پارامترهای ویسکوالاستیک و ویسکوپلاستیک برای نانوکامپوزیت ها از مقادیر بیشتری نسبت به آمیخته های PDLLA/PCL خالص برخوردارند. این بدین معناست که افزودن نانوذرات شیشه زیست فعال که منجر به کاهش کرنش خزشی می شود، سبب افزایش مقادیر پیش بینی کننده مدل برگر شده که این مقادیر با رابطه عکس دارد. علاوه براین مدل توزیع ویبول تصدیق می کند که افزودن m-BGn به داخل آمیخته های پلیمری PDLLA/PCL منجر به کاهش مقادیر بازیابی کرنشی ویسکوالاستیک می گردد. این اثر نیز می تواند ناشی از تاثیر بازدارندگی m-BGn بر رفتار بازیابی خزشی نانوکامپوزیت ها باشد. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از مدل سازی رفتار خزش-بازیابی آمیخته های PDLLA/PCL و نانوکامپوزیت های آن ثابت کرد که نانوذرات استحکام بخش شیشه زیست فعال یک نقش ممانعت کنندگی مناسب در رفتارهای خزشی و بازیابی خزشی بازی می کند.

اختلاف طول اندام بعد از توتال هیپ ارتروپلاستی یک عارضه شایع میباشد که در میزان رضایت بیمار از عمل تعویض مفصل اثرگذار میباشد. اختلاف طول اندام یکی از شایعترین دلیل شکایت بیمار از پزشک بعد از عمل تعویض مفصل میباشد. بیماران کوتاهی را خیلی راحتتر از بلندی اندام قبول میکنند. اختلاف طول اندام میتواند باعث درد ولنگش بیمار وشل شدن زودرس پروتز و کمردرد گردد. به همین علت جراح باید سعی کند که به کمک templating قبل از عمل و روش های مختلف در سر عمل از این عارضه جلوگیری شود. در این مطالعه با بررسی مقالات مختلف بر ان شدیم که علت های اختلاف طول اندام و روش های جلوگیری از این عارضه قبل از عمل و در حین عمل را بررسی نماییم.