پرستاری مراقبت­ های ویژه
سال:1401 | دوره:15 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

سردبیر محترم بیماران در بیمارستان در معرض حوادث و بلایای متعددی قرار دارند [1]؛ یکی از مهمترین اقدامات پس از بروز سوانح، تخلیه اضطراری منطقه سانحه دیده به محل های اسکان موقت و ارایه خدمات امدادی است [2]. در گذشته در اکثر بیمارستان ها نیاز به تخلیه اضطراری یک پدیده دور از ذهن در نظر گرفته می شد [3]؛ فرآیند تخلیه اضطراری بیمارستان بسیار دشوار و پیچیده است و جابجایی بیماران در صورت تخلیه اضطراری و تداوم ارایه خدمات درمانی از چالش های مهم به خصوص در بخش های مراقبت های درمانی ویژه نظیر همودیالیز است [4]. همودیالیز رایج ترین درمان مرحله پایانی نارسایی مزمن کلیه در ایران و جهان است. همودیالیز طول عمر بیماران را افزایش می دهد اما در عین حال محدودیت های زیادی را برای این بیماران ایجاد می کند [5]. در صورت تخلیه اضطراری بیمارستان، بیماران همودیالیزی که از دریافت کنندگان خدمات درمانی مستمر در بیمارستان هستند، با مشکلات بیشتری روبرو خواهند شد عامل کلیدی در تخلیه اضطراری ایمن و سریع بخش همودیالیزی، آمادگی کارکنان است [6]. تجربه یکی از محققین حاکی از چالش های فراوان پرستاران در هنگام بروز آتش سوزی در بخش همودیالیز بود. عدم توانایی در اطفای حریق و گسترش به بخش های بستری بیماران منجر به صدور دستور تخلیه اضطراری کامل بیمارستان شد. دغدغه مهم پرستاران بخش همودیالیز، قطع ناگهانی فرآیند همودیالیز و خروج ایمن بیماران متصل به دستگاه از محل حادثه بود. سختی و دشواری فرآیند جابجایی بیماران از درس آموخته های تخلیه اضطراری بیمارستان است. تخلیه بموقع، موثر و ایمن بیماران از پیش نیازهای تخلیه اضطراری ایمن در بیمارستان است، اما بسیاری از ارایه دهندگان خدمت در بخش دیالیز، جهت تخلیه اضطراری، آموزش کمی دریافت کرده اند یا هیچ گونه آموزشی به آنها ارایه نشده است. عدم تخصص مدیران و تیم آتش نشانی بیمارستان جهت پاسخ موثر حوادث در بخش های همودیالیز و از سوی دیگر نیز عدم تجربه پرسنل برای انتقال سریع بیماران شرایط تخلیه اضطراری را در بخش های همودیالیز دشوارتر می سازد. از آنجایی که بخش های همودیالیز درمراکز درمانی پیشرفته قرار دارند و روزانه تعداد بیماران زیادی را پذیرش می نمایند، تمرین های آتش نشانی و تخلیه اضطراری به ندرت انجام می گیرد. با توجه به تجربیات بالینی محققین، نکته بسیار مهم در تخلیه اضطراری بخش همودیالیز، تداوم درمان بیمار متصل به دستگاه همودیالیز است. هرگونه تاخیر زمانی در برنامه درمانی بیماران همودیالیزی سبب بروز مشکلات سلامتی آنان خواهد شد. لذا پیشنهاد می شود که موارد زیر جهت کاهش چالش های بیماران همودیالیز در فرآیند تخلیه اضطراری بیمارستان تاکید شود. 1. توجه به تاب آوری سازه ای و غیر سازه ای بخش های همودیالیز در برابر حوادث آتش سوزی و زلزله 2. فراهم سازی بستر مناسب برای جابجایی آسان بیماران همودیالیز در طراحی بخش 3. دسترسی به واحد های سیار و قابل جابجایی همودیالیز 4. بسترسازی رویکرد های نوین همودیالیز نظیر همودیالیز در منزل، طراحی آمبولانس با سیستم همودیالیز 5. آموزش کارکنان بخش های بالینی بخصوص بخش همودیالیز در زمینه اطفای حریق و تخلیه اضطراری 6. اجرای تمرین های اطفای حریق و تخلیه اضطراری در بیمارستان ها

زمینه و هدف: مبتلایان به بیماری مزمن انسدادی ریوی، چالش برانگیزترین فرآیند جداسازی از دستگاه تهویه مکانیکی را دارا هستند و میزان مرگ و میر آنان به علت شکست در فرآیند جداسازی تا هفت برابر بیش تر از سایر بیماران است. این پژوهش در جمعیت بیماران مزمن انسدادی ریوی با دو هدف تعیین نقاط برش شاخص ترکیبی جدید و شاخص های مرسوم و مقایسه مولفه های پیش بینی کننده جداسازی در شاخص های ترکیبی جدید و مرسوم انجام شد. روش ها: این مطالعه از نوع مشاهده ای آینده نگر سه سوکور بود که از سال 1392 تا 1393 در جامعه 180 نفری بیماران مزمن انسدادی ریوی بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های منتخب شهر تهران در دو گروه تعیین نقطه برش شاخص ها و گروه تعیین مولفه های شاخص های پیش بینی کننده جداسازی انجام شد. فرآیند جداسازی از دستگاه تهویه مکانیکی در هر دو گروه یکسان و بر اساس یک پروتکل بود. برای گروه تعیین نقاط برش از تحلیل راک و در گروه دوم از مولفه های پیش بینی کننده جداسازی استفاده شد. یافته ها: شاخص تنفس سطحیRapid Shallow Breathing Index (RSBI) (927/0) وNIWI (878/0) بیشترین مقدار ناحیه زیر منحنی را کسب کردند. بالاترین میزان حساسیت مربوط به NIWI با مقدار 100 درصد و بالاترین ویژگی مربوط به شاخص RSBI %90، ارزش اخباری مثبت مربوط به معیار RSBI با 5/87 درصد، ارزش اخباری منفی مربوط به NIWI با مقدار 100 درصد و بالاترین دقت تشخیصی نیز با مقدار 67/98 درصد متعلق به RSBI به دست آمد. نقطه برش و مولفه های مختلف پیش بینی کننده جداسازی در مقایسه بین شاخص های مورد مطالعه به ترتیب شاخص های RSBI، NIWI، P0. 1 و NIF مطلوب ترین مولفه ها را داشتند. نتیجه گیری: شاخص NIWI با توجه به دارا بودن مولفه های پیش بینی کننده مناسب می تواند به عنوان یک شاخص پیش بینی کننده ی مکمل جهت جداسازی از دستگاه تهویه مکانیکی استفاده شود.

زمینه و هدف: ابتلا به ترومبوز وریدهای عمقی یکی از شایع ترین مشکلاتی است که در بخش های مراقبت ویژه مشاهده می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط مشخصات بالینی و فردی با ابتلا به ترومبوز وریدهای عمقی اندام تحتانی در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه انجام شد. روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مورد-شاهدی که بر روی 504 بیمار بستری در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان الزهرا (س) اصفهان طی سال های 1398-1393 انجام شده است. نمونه ها در گروه مورد 89 به صورت آسان و در گروه شاهد 415 به صورت تصادفی منظم وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه دو قسمتی مشخصات فردی و بالینی جمع آوری شد، سپس داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی دو نمونه ای مستقل، من ویتنی یو، کای اسکور و همچنین رگرسیون لجستیک تحلیل شد. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان در حدود 53 سال بود، اگرچه میانگین سنی در گروه مورد بیشتر از گروه شاهد بود (004/0=p) اما پس از کنترل تاثیر جنس و ابتلا به بیماری های زمینه ای، تاثیری بر ابتلا به ترومبوز نداشت (075/0=p) شانس ابتلا به ترومبوز در مردان 7/1 برابر زنان بود (029/0=p) شاخص pao2/fio2 در مبتلایان به ترومبوز (02/±, 61/0) به طور معناداری کمتر از گروه غیر مبتلایان (1/2±, 5/5) بود (0001/0>p) پس از کنترل اثر سن و جنس، شانس رخداد ترمبوز در افراد مبتلا به پرفشاری خون، دیابت، آمبولی ریه و سابقه قبلی ابتلا به ترومبوز به ترتیب (0001/0>p) 6/2، (0001/0>p) 3/3، (006/0=p) 1/2، (0001/0>p) 1/8 و(0001/0>p) 3/36 بود. بی تحرکی با شانس(0001/0=p) 9/29 مهمترین عامل خطر در آی سی یو برای ابتلا به ترومبوز بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که داشتن برخی ویژگی های خاص و ابتلا به برخی بیماری های زمینه ای که بواسطه آنها بیماران در بخش های ویژه بستری می شوند، شانس ابتلا به ترومبوز در وریدهای عمقی را افزایش می دهد. بنابراین پرستاران می توانند با آگاهی در برنامه ریزی های پیشگیرانه آنها را مورد توجه بیشتر قرار داده و از بروز آنها بکاهند.

زمینه و هدف: شیوع گسترده کووید-19 و افزایش روز افزون تعداد بیماران، نیاز نظام سلامت را به سنجش شاخص های کیفیت مراقبت سلامت نشان می دهد. هدف از مطالعه حاضر، تعیین میزان رضایتمندی بیماران ترخیص شده با تشخیص کووید-19 از کیفیت خدمات پرستاری بود. روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 110 نفر از بیماران ترخیص شده با تشخیص کووید-19 از بیمارستان 22 بهمن شهر خواف در یک بازه زمانی شش ماهه انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه رضایتمندی بیماران از کیفیت خدمات پرستاری سروکوال در ابعاد قابلیت اعتماد، پاسخگویی، تضمین و همدلی بود که توسط پژوهشگر به صورت تلفنی از بیماران ترخیص شده جمع آوری شد. یافته ها: تعداد 71 نفر از بیماران (5/64 درصد) مرد و بیشترین فراوانی مربوط به بیماران دارای تحصیلات خواندن و نوشتن (2/38 درصد) و دارای سن 60-51 سال (5/44 درصد) بود. میانگین نمره رضایت بیماران از کیفیت خدمات پرستاری (از 5) در ابعاد قابلیت اعتماد، پاسخگویی، تضمین و همدلی و در کل به ترتیب برابر با 84/3، 30/3، 31/3، 22/3 و 43/3 بود. میانگین نمره رضایت از کیفیت خدمات پرستاری در کل و ابعاد آن در بیماران مورد مطالعه بر حسب جنسیت، سطح تحصیلات، سن و مدت بستری تفاوت معناداری نداشت (05/0>p). نتیجه گیری: با توجه به میزان رضایتمندی متوسط بیماران از کیفیت خدمات پرستاری، پیشنهاد می شود که برای ایجاد انگیزه در پرستاران برای ارایه خدمات مراقبتی با کیفیت، در بخش های مراقیت از بیماران کووید-19 برنامه ریزی شود تا به تبع آن رضایت بیماران از خدمات پرستاری افزایش یابد.

زمینه و هدف: بیماری فشارخون یکی از شایع ترین مشکلات سالمندان در کشورهای در حال توسعه و از جمله ایران است. یکی از تعیین کننده های اصلی کنترل پرفشاری خون، رفتارهای خود مراقبتی است و از جمله عوامل تاثیرگذار بر سطح آگاهی و در نتیجه کنترل و پیشگیری موثرتر آن، سواد سلامت است. پژوهش حاضر با هدف تعیین همبستگی بین سواد سلامت با رفتارهای خود مراقبتی در سالمندان مبتلا به پرفشاری خون در بخش های مراقبت ویژه قلبی انجام گرفت. روش ها: مطالعه حاضر از نوع همبستگی بود که در سال 1399 روی 76 نفر از سالمندان مبتلا به پرفشاری خون بستری در بخش های CCU و post CCU در بیمارستان های دولتی شرق گیلان انجام شد. نمونه گیری به صورت در دسترس انجام شد. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه سواد سلامت برای بزرگسالان ایرانی و پرسشنامه رفتارهای خود مراقبتی بیماران مبتلا به پرفشاری خون بود. یافته ها: یافته ها: نشان داد اکثریت سالمندان مبتلا به پرفشاری خون از سواد سلامت کافی (9/57 درصد) و از رفتارهای خود مراقبتی نسبتا مطلوب (7/94 درصد) برخوردار بودند. همچنین یافته ها: بیانگر آن بود که بین سواد سلامت با رفتارهای خود مراقبتی همبستگی مثبت معنی دار وجود دارد (528/0rs= و 05/0

زمینه و هدف: اختلالات خواب در بیماران بخش های مراقبت ویژه یکی از مهمترین علل افزایش مدت اقامت، کاهش بهبودی، بروز دلیریوم و مشکلات عصبی و روانی است. مداخلات پرستاری می توانند در بهبود اختلالات خواب موثر باشند. هدف از مرور نظام مند حاضر تعیین تاثیر مداخلات پرستاری بر بهبود اختلالات خواب در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه است. روش ها: این مطالعه مرور نظام مند در نیمه اول سال2021 با جستجو در مقالات فارسی و انگلیسی در بازه زمانی ابتدای 1980 تا نیمه اول 2021 انجام شده است. راهبرد جستجو وکلید واژه ها بر اساس سیستم PICO و معیارهای ورود تعریف شدند. جستجو با ترکیبی از کلید واژه های فارسی: "اختلال خواب"، "مراقبت پرستاری"، "بخش مراقبت ویژه " و معادل انگلیسی آنها Sleep Disorder، Hyper Somnolence، Insomnia، Dyssomnia، Apnea Sleep، Sleep Deprivation، Intensive Care، Critical Care، ICU, CCU، Nursing Intervention nursing care در پایگاه های فارسی زبان اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی (SID) و اطلاعات نشریات کشور (Magiran) و انگلیسی زبان Scopus، Web of Science، Pub Med، Science Direct و Proquest همچنین با استفاده از موتور جستجوگر Scholar Google انجام شده است. ارزیابی کیفی مقالات با مقیاس جداد انجام شد. از 18799 مطالعه بازیابی شده اولیه، 97 مطالعه به مرحله مرور نهایی رسیدند. یافته ها: یافته ها: نشان دادند کاهش سرو صدای محیط، پروتکل زمان آرام، استفاده از گوش بند و چشم بند، موسیقی درمانی، رایحه درمانی و دارو درمانی به ویژه ملاتونین خوراکی بیشترین تاثیر روی کیفیت و کمیت خواب را داشته اند. مداخلات با تاثیر و کاربرد کمتر شامل ماساژ، طب سوزنی، فیزیوتراپی، ترکیب شیر و عسل قبل از خواب، درمان شناختی-رفتاری، مراقبت معنوی، مدل مراقبت پیگیر، مدهای ونتیلاتور، آرام سازی و تجسم سازی هدایت شده بوده اند. همچنین انواعی از مداخلات دارویی به صورت جایگزین و یا همراه با مداخلات غیر دارویی استفاده می شوند. نتیجه گیری: یافته ها: ی مطالعه حاصل نشان دادند مداخلاتی ساده و کم هزینه مانند کاهش تعداد دفعات مراقبت مستقیم، کاهش سر و صدا و نور محیط و استفاده از چشم بند وگوش بند موثرترین مداخلات پرستاری در بهبود کیفیت و کمیت خواب در بخش های مراقبت ویژه هستند. پرستاران پس از شناخت مواردی که باعث اختلالات خواب بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه می شود، می توانند با مداخلات مذکور از بروز عوارض اختلالات خواب در بیماران پیشگیری کنند.

زمینه و هدف: اضطراب ناشی از کووید-19، زمینه ساز برخی مشکلات روانشناختی در پرستاران می شود. هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطه تصور از خود، تاب آوری و تمایز یافتگی با اضطراب ناشی از کووید-19 در پرستاران بخش ویژه بیمارستان لقمان حکیم شهر تهران بود. روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه پرستاران بخش ویژه بیمارستان لقمان حکیم شهر تهران در شش ماهه دوم سال 1399 به تعداد 103 نفر تشکیل دادند که 81 نفر به عنوان حجم نمونه به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. شرکت کنندگان به پرسشنامه های تصور از خود بک، تاب آوری کونور و دیویدسون و اضطراب ناشی از کووید-19 علیپور و همکاران پاسخ دادند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی و رگرسیون استفاده شد. یافته ها: یافته ها: نشان داد بین تصور از خود (r=-0. 714, p=-0. 001)، تاب آوری (p=0. 001, r=-0. 862) با اضطراب ناشی از کووید-19 در پرستاران بخش ویژه بیمارستان لقمان حکیم شهر تهران رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین بین تمایز یافتگی (r=0. 667, p=0. 001) با اضطراب ویروس کرونا رابطه مثبت وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تصور از خود، تاب آوری و تمایز یافتگی با اضطراب ناشی از کووید-19 در پرستاران ارتباط دارد.

مقدمه: خروج بدون برنامه ی لوله تراشه، عامل مهمی در ارزشیابی کیفیت مراقبت های پرستاری است که میزان شیوع بالایی دارد. لذا این مطالعه با هدف تعیین علل خروج بدون برنامه ی لوله تراشه و عوارض ناشی از آن در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه در بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال 99-1398 انجام شد. روش ها: این مطالعه ی آینده نگر چند مرکزه ی مقطعی، 384 بیمار بستری در بخش های مراقبت ویژه را با روش نمونه گیری آسان مورد بررسی قرار داد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای مشتمل بر 3 بخش بود که توسط پژوهش گر و کمک پژوهش گران(پرستاران شاغل در بخش های مذکور)، تکمیل گردید. بخش اول پرسشنامه، شامل اطلاعات جمعیت شناختی و بالینی بیمار دچار خروج بدون برنامه ی لوله تراشه بود. بخش دوم و سوم نیز به ترتیب شامل چک لیست هایی پژوهش گر ساخته درباره ی عوامل مربوط به خروج بدون برنامه ی لوله تراشه و عوارض ناشی از آن بود. روایی ابزار با استفاده از روش اعتبار محتوا، بررسی و مورد تایید قرار گرفت. پایایی ابزار نیز با روش test-retest بررسی شد و مورد تایید قرار گرفت. نتایج در پژوهش حاضر، میزان بروز خروج بدون برنامه ی لوله تراشه، 14/06درصد بود که علل مربوط به این پدیده را می توان به سه حیطه ی علل مربوط به بیمار (مانند دلیریوم (37 درصد))، علل مربوط به پرستار (مانند حجم کاری زیاد پرستار (29/7 درصد)) و علل مربوط به تجهیزات و معماری بخش (مانند پاره شدن کاف لوله تراشه (57/4 درصد)) تقسیم کرد. همچنین، بیشترین عوارض ناشی از خروج بدون برنامه ی لوله تراشه در بیماران نیز شامل خونریزی حنجره (16 درصد)، آسپیراسیون (11/1 درصد)، آسیب به حنجره (9/3 درصد)، برونکواسپاسم (9/3 درصد) و ایست قلبی تنفسی (9/3 درصد) بود. نتیجه گیری: با توجه به وقوع خروج بدون برنامه ی لوله تراشه در 14/06 درصد بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه در این مطالعه و شناسایی علل و عوارض مربوط به آن، جهت کاهش وقوع این پدیده، آموزش کارکنان بخش مراقبت ویژه، به خصوص پرستاران در این زمینه الزامی است.