مجله دانشگاه علوم پزشکی گرگان
سال:1401 | دوره:24 | شماره:2 (پی در پی 82) |تعداد مقالات:14

زمینه و هدف: روند افزایش سن و سالمندی با افزایش سایتوکاین های التهابی همراه است. مواد تشکیل دهنده موجود در اسپیرولینا به دلیل خاصیت ضدالتهابی ممکن است بتواند این روند را کاهش داده و یا بهبود بخشد. این مطالعه به منظور تعیین اثر فعالیت استقامتی و مکمل اسپیرولینا بر سطح سایتوکاین های التهابی مردان میانسال و سالمند دارای اضافه وزن انجام شد. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی 40 مرد میانسال و سالمند به صورت تصادفی در 5 گروه 8 نفری شامل کنترل-سالم، کنترل-اضافه وزن، اضافه وزن+تمرین، اضافه وزن+مکمل و اضافه وزن+تمرین+مکمل قرار گرفتند. برنامه تمرینی شامل پیاده روی روی تردمیل، دوچرخه ثابت و بالارفتن از پله با شدت 65 درصد ضربان قلب اوج، به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت یک ساعت بود. افراد در گروه مصرف کننده روزانه 2 عدد قرص 500 میلی گرمی مکمل اسپیرولینا صبح و عصر مصرف کردند. خونگیری پس از 12 ساعت ناشتایی در مراحل پیش آزمون و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین انجام شد. سطح سایتوکاین های التهابی شامل IL-6، TNF-α,و TGF-β,به روش الایزا مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: میزان فاکتورهای التهابی TGF-β, ، IL-6 و TNF-α,در گروه کنترل-اضافه وزن بیشتر از گروه کنترل-سالم بود (P<0. 05). تمرین و مکمل باعث کاهش معنی دار فاکتورهای التهابی در دارای اضافه وزن شد (P<0. 05). همچنین سطح فاکتورهای التهابی در گروه تمرین+مکمل نسبت به گروه تمرین و مکمل به طور معنی داری کمتر بود (P<0. 05). نتیجه گیری: فعالیت هوازی همراه با مصرف مکمل اسپیرولینا موجب کاهش معنی دار فاکتورهای التهابی در افراد دارای اضافه وزن شد.

زمینه و هدف: بیماری مالتیپل اسکلروزیس (Multiple Sclerosis: MS) یکی از شایع ترین بیماری های نورولوژیک است که موجب افزایش استرس های اکسیداتیو و بروز اختلالات در سیستم دفاعی بدن می گردد. کورکومین جزء فعال زردچوبه است که دارای خواص ضدالتهابی است. این مطالعه به منظور تعیین اثر کورکومین بر میزان کورتیزول، کاتالاز و سطح بیان فاکتور رشد عصبی (NGF) در مدل تجربی مالتیپل اسکلروزیس القا شده انجام شد. روش بررسی: این مطالعه تجربی روی 30 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار انجام شد. انسفالومیلیت خودایمن تجربی (EAE) به عنوان مدل تجربی بیماری MS انتخاب گردید. موش ها در سه گروه 10تایی شامل گروه کنترل (سالم)، گروه مبتلا و گروه درمان با کورکومین تقسیم شدند. بیماری توسط ایمن سازی موش های صحرایی با نخاع هموژنیزه شده خوکچه هندی و ادجوانت کامل فروند القاء شد. سپس حیوانات ایمن شده در دو گروه مبتلا و درمان با کورکومین قرار گرفتند. درمان با کورکومین (100 میلی گرم بر کیلوگرم روزانه) از روز دوازدهم بعد از ایمن سازی، همزمان با بروز اولین علایم ناتوانی نورولوژیک (اختلال در حرکت دم) در حیوانات آغاز شد. درمان تا 24 روز بعد از ایمن سازی ادامه یافت. همزمان گروه مبتلا حلال دارو (آب مقطر) دریافت نمود. سپس وزن حیوانات، میزان هورمون کورتیزول، آنزیم کاتالاز و سطح بیان NGF در گروه های مختلف سنجیده شدند. یافته ها: کورکومین باعث افزایش معنی دار سطح کورتیزول و بازگشت آن به سطح موش های صحرایی سالم (P<0. 05)، افزایش بیان NGF و کاهش میزان آنزیم کاتالاز نسبت به گروه مبتلا گردید (P<0. 05). لازم به ذکر است که کورکومین تاثیر معنی داری بر میزان وزن طحال موش های صحرایی تحت تیمار نداشت؛ اما تجویز کورکومین در موش های صحرایی مبتلا به اسکلروز متعدد موجب افزایش وزن نسبت به گروه بیمار شد. نتیجه گیری: کورکومین به دلیل کاهش اثرات مخرب آسیب های اکسیداتیو و افزایش فاکتور رشد عصبی، می تواند در بهبود بیماری آنسفالومیلیت خودایمن تجربی مفید واقع شود.

زمینه و هدف: مطالعات زیادی در مورد اثرات عصاره گیاهان جینسینگ و چای سبز بر فاکتورهای التهابی و آنزیم های کبدی انجام شده است. این مطالعه به منظور تعیین اثر عصاره گیاهان جینسینگ و چای سبز در مقایسه با داروی پومئول برولر بر پروتئین واکنشی C (C-reactive protein: CRP) و آنزیم های آلکالین ترانسفراز و آسپارتات ترانسفراز موش های تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 42 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به 7 گروه 6 تایی شامل گروه کنترل دارای رژیم غذایی معمولی و شش گروه تجربی هایپرلیپیدمیک شده به مدت یک ماه توسط رژیم غذایی پرچرب تقسیم شدند. تیمار گروه ها به مدت 8 هفته و از طریق تزریق درون صفاقی انجام شد. گروه 1 و2 دریافت کننده mg/kg/day 5/77 و mg/kg/day 155 عصاره چای سبز؛ گروه 3 و 4 دریافت کننده mg/kg/day 103. 3 و mg/kg/day 206. 6 عصاره جینسینگ؛ گروه 5 دریافت کننده g/kg/day 0. 16 داروی پومئول برولر و گروه 6 دریافت کننده غلظت های توأم چای سبز mg/kg/day 155 و جینسینگ mg/kg/day 206. 6 بودند. در انتهای تیماردهی پارامترهای CRP و آنزیم های کبدی سنجش شد. یافته ها: میانگین CRP در گروه های تیمار شده با عصاره چای سبز، عصاره جینسینگ و داروی پومئول برولرو در مقایسه با گروه کنترل کاهش آماری معنی داری نشان داد (P<0. 05). میزان آنزیم های AST و ALT گروه های تیمار شده در مقایسه با گروه کنترل تفاوت آماری معنی داری نداشت. نتیجه گیری: استفاده از عصاره گیاهان جینسینگ و چای سبز همانند داروی پومئول برولر به مدت هشت هفته موجب کاهش پروتئین واکنشی C می گردد.

زمینه و هدف: استفاده از بریس کمری بر روی کینماتیک و کینتیک اثرگذار است. این مطالعه به منظور تعیین اثر دو نوع بریس ساده و سنسوردار توراکولومبوساکرال بر فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب در مردان مبتلا به کایفوز در هنگام دویدن انجام شد. روش بررسی: این مطالعه شبه تجربی روی 15 مرد مبتلا به کایفوز انجام شد. آزمودنی ها تکلیف دویدن را در سه شرایط بدون بریس، بریس ساده و بریس دارای سنسور انجام دادند. یک سیستم الکترومایوگرافی 8 کاناله بیسیم برای ثبت فعالیت عضلات ناحیه کمر و اندام تحتانی طی دویدن استفاده شد. یافته ها: در فازهای پاسخ بارگیری، میانه اتکا و نوسان تفاوت آماری معنی داری بین شرایط مختلف وجود نداشت؛ ولی در فاز هل دادن میانه فرکانس عضله دوقلو در حالت استفاده از بریس ساده نسبت به حالت بدون بریس بزرگتر بود (P<0. 05). همچنین میانه فرکانس عضله نیمه وتری در حالت استفاده از بریس سنسوردار نسبت به حالت بریس ساده به طور معنی داری بالاتر بودند (P<0. 05). نتیجه گیری: به طور کلی استفاده از بریس و به ویژه بریس سنسوردار، سبب بهبود فعالیت عضلات در مردان مبتلا به کایفوز می شود.

زمینه و هدف: افسردگی اساسی یک بیماری شایع در جهان است که با اختلالات شناختی همراه است. یکی از کارکردهای شناختی که با اختلال افسردگی اساسی مرتبط است؛ کارکردهای اجرایی است. این مطالعه به منظور ارزیابی جامع کارکردهای اجرایی به وسیله مجموعه خودکار ارزیابی عصب روانشناختی کمبریج در افراد دارای اختلال افسردگی اساسی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مورد شاهدی روی 13 بیمار با تشخیص اختلال افسردگی اساسی و 13 فرد عادی در محدوده سنی 21 تا 35 سال مراجعه کننده به مراکز روان شناسی و روان پزشکی شهر تهران طی بهمن ماه سال 1399 انجام شد. افراد از میان مناطق 22 گانه شهر تهران چهار منطقه با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. در این چهار منطقه بیش از 50 مرکز روان شناسی و روان پزشکی (شامل مطب های خصوصی و کلینیک ها) شناسایی شد و از این تعداد 6 مرکز که بیشترین همکاری را با پژوهشگران نشان دادند؛ به صورت در دسترس انتخاب شدند. با مراجعه به این 6 مرکز روان شناسی و روان پزشکی از میان افرادی که ملاک های ورود به پژوهش را داشتند؛ به طور تصادفی انتخاب و در گروه آزمایش قرار گرفتند. با استفاده از روش همتاسازی افرادی که هیچ تشخیص روان پزشکی دریافت نکرده بودند؛ برای گروه کنترل انتخاب شدند. سپس گروه آزمایش و گروه کنترل مورد ارزیابی شناختی قرار گرفتند. ارزیابی شناختی با استفاده از آزمون های مجموعه خودکار ارزیابی عصب روانشناختی کمبریج، ان بک و جملات حافظه کاری دانیمن و کارپنتر انجام شد. یافته ها: میانگین کارکرد اجرایی در گروه بیماران افسرده در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کمتر بود (P<0. 05). در بررسی جداگانه مؤلفه های کارکرد اجرایی در دو گروه افسرده و عادی در مؤلفه جابه جایی در تعداد کل خطاها افزایش آماری معنی دار، در مؤلفه بازداری در خطاهای جهت افزایش آماری معنی دار، در مؤلفه به روزرسانی در خطای 1 کاهش آماری معنی دار، خطای 2 کاهش آماری معنی دار و زمان 2 افزایش آماری معنی دار، در مؤلفه نگهداری حافظه کاری در خطا افزایش آماری معنی دار، در مؤلفه برنامه ریزی در میانگین تأخیر (سرعت پاسخ) به انتخاب اول افزایش آماری معنی دار و میانگین تأخیر (سرعت پاسخ) برای تصحیح افزایش آماری معنی دار و در دست کاری حافظه کاری کاهش آماری معنی دار دیده شد (P<0. 05). نتیجه گیری: ارزیابی جامع کارکردهای اجرایی به وسیله مجموعه خودکار ارزیابی عصب روانشناختی کمبریج در افراد دارای اختلال افسردگی اساسی نشان دهنده میزان کمتر آن در مقایسه با افراد سالم است.

زمینه و هدف: زانوی پرانتزی یکی از اختلالات اندام تحتانی است. این مطالعه به منظور تعیین اثر طول عمر کفش ورزشی بر هم انقباضی عمومی و جهت دار عضلات مفصل مچ پا هنگام دویدن در زنان مبتلا به زانوی پرانتزی و سالم انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مورد-شاهدی روی 30 زن دانشجو (15 فرد مبتلا به زانوی پرانتزی درجه 2 و 15 فرد سالم) با استفاده از کفش نو و کفش کهنه (6 ماه استفاده) در آزمایشگاه بیومکانیک ورزشی دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. به هر کدام از آزمودنی ها یک جفت کفش ورزشی نو داده شد. پس از داده گیری اولیه از آزمودنی ها خواسته شد که به مدت 6 ماه، روزانه حداقل یک ساعت در فعالیتشان استفاده کنند. فعالیت الکتریکی عضلات با استفاده از الکترومایوگرافی سطحی ثبت گردید. یافته ها: در هیچیک از زیر فازهای دویدن، تفاوتی بین گروه های مورد مطالعه در هم انقباضی عمومی و جهت دار مفصل مچ پا مشاهده نشد. نتیجه گیری: طول عمر کفش اثری بر هم انقباضی عضلات مفصل مچ پا ندارد.

زمینه و هدف: همودیالیز، روش مهم برای درمان جایگزینی نارسایی انتهایی کلیه در 70 تا 90 درصد بیماران مبتلا به نارسایی انتهایی کلیوی (End Stage Renal Disease: ESRD) است. فیستول شریانی وریدی (Arteriovenous fistula: AVF) دستیابی عروقی انتخابی در این بیماران باتوجه به میزان کارآمدی بالاتر و مرگ و میر کمتر نسبت به گرافت شریانی وریدی (Arteriovenous grafts: AVG) است. این مطالعه به منظور تعیین میزان شیوع و بروز انواع دستیابی عروقی در بیماران همودیالیزی شهر گرگان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی –,تحلیلی روی 200 بیمار (101 مرد و 99 زن) همودیالیزی در مراکز آموزشی درمانی پنجم آذر و شهیدصیاد شیرازی گرگان به روش سرشماری طی سال های 1399 لغایت 1400 انجام شد. چک لیستی شامل سن، جنس، سطح تحصیلات، مدت زمان دیالیز، نوع اولین دسترسی عروقی و دسترسی عروقی حال حاضر شامل فیستول، گرافت، کاتتر موقت بدون کاف (کاتترموقت)، کاتتر دایم (پرمی کت)، محل قرارگیری دسترسی عروقی موقت (ژوگلار، ساب کلاوین، فمورال) سابقه دیابت، قومیت، مصرف سیگار و هایپرتانسیون تکمیل شد. یافته ها: میانگین سنی در زنان 14. 71±, 58. 34 سال و در مردان 13. 76±, 57. 95 سال بود. 61. 5% از بیماران زیر 3 سال (میانگین سنی 3. 75±, 3. 97) تحت همودیالیز بودند. دسترسی عروقی اولیه برای شروع دیالیز در 69 درصد از بیماران کاتتر موقت بدون کاف و در 24 درصد فیستول بود. ارتباط آماری معنی داری بین سیگاری بودن، قومیت، ابتلا به دیابت و پرفشاری خون و جنسیت با نوع دستیابی عروقی استفاده شده یافت نشد. همچنین ارتباط آماری معنی داری بین طول مدت دیالیز و نوع دستیابی عروقی یافت نشد. نتیجه گیری: باتوجه به پراکندگی کاتترها و فیستول ها تاکید بر این نکته ضروری است که بالا بردن درصد فیستول در بیمارانی که دیالیز را شروع می کنند و کارگذاری به موقع AVF در بیماران ESRD می تواند کیفیت زندگی بیماران دیالیزی را بهبود بخشد و در صورت الزام به کارگذاری کاتتر تا حد ممکن بایستی از تعبیه کاتترهای ساب کلاوین اجتناب شده و کاتترژوگلار کارگذاری شود.

زمینه و هدف: لوسمی میلوئید مزمن از شناخته شده ترین انواع لوسمی است. یکی از دلایل ایجاد سرطان التهاب است. عوامل ضدالتهابی می توانند رشد سلول های سرطانی را کاهش داده یا متوقف کنند. دگزامتازون، یک آگونیست کورتیزول، دارای اثرات ضدالتهابی، ضدتوموری و آپوپتوز است. دیکلوفناک به عنوان مهارگر آنزیم سیکلواکسیژناز، نقش ضدالتهابی دارد. این مطالعه به منظور تعیین اثر هم افزایی داروهای دگزامتازون و دیکلوفناک بر روی حیات سلول های سرطانی رده K562 انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی رده سلولی K562 در محیط کشت RPMI-1640 غنی شده با گلوتامین و پنی سیلین و استرپتومایسین کشت داده شد. برای سنجش خصلت سمیت سلولی داروهای دگزامتازون، دیکلوفناک و داروی ترکیبی آنها از روش MTT (Multi-Target Tracking) استفاده شد. برای بررسی وقوع آپوپتوز از رنگ آمیزی هوخست و الکتروفورز DNA استفاده گردید. یافته ها: دیکلوفناک، دگزامتازون و ترکیب این دو دارو در غلظت های 20، 40، 60 و 80 میکرومول بر میلی لیتر دارای اثر سمیت سلولی بودند. اثر سمیت سلولی قابل توجهی پس از 72 ساعت از تیمار با غلظت های مختلف داروها مشاهده شد (P<0. 05). رنگ آمیزی هوخست نشان داد که قطعه قطعه شدن DNA در سلول های تحت تیمار افزایش یافته است. همچنین الکتروفورز DNA القاء آپوپتوز توسط دیکلوفناک، دگزامتازون و ترکیب دو دارو را نشان داد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که داروی ترکیبی با غلظت 20 میکرومول بر میلی لیتر به صورت موثری باعث القاء آپوپتوز نسبت به داروهای منفرد می شود.

زمینه و هدف: هموپتیزی، خروج خون منشاء گرفته از راه هوایی است. برونشیولیت، کارسینوم برونکوژنیک و برونشکتازی شایع ترین علت هموپتیزی در کشورهای توسعه یافته و عفونت های ناشی از مایکوباکتریوم توبرکلوزیس شایع ترین دلیل در کشورهای اندمیک است. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی علل هموپتیزی و برخی عوامل خطر مرتبط با آن انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی روی پرونده 68 بیمار (37 مرد و 31 زن، میانگین سنی 17. 27±, 56. 85 سال) با شکایت هموپتیزی مراجعه کننده به مرکز آموزشی و درمانی شهید صیادشیرازی طی سال های 1393 لغایت 1395 انجام شد. با استفاده از پرونده بیماران، اطلاعات دموگرافیک، سابقه بیماری، سوء مصرف مواد مخدر و علت ایجاد هموپتیزی از بانک اطلاعاتی مرکز آموزشی و درمانی شهید صیادشیرازی استخراج و مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: سابقه مصرف سیگار، سوء مصرف مواد مخدر و ابتلا به دیابت به ترتیب در 42. 6%، 45. 6% و 17. 6% از بیماران وجود داشت. بیشترین فراوانی علت هموپتیزی شامل برونشکتازی (25%)، پنومونی (20. 6%)، سل و سرطان ریه (16. 4%) بودند و جنسیت عامل خطر مستقل برای هموپتیزی تعیین شد (P<0. 05). شایع ترین علت هموپتیزی در مردان برونشکتازی، سرطان ریه و پنومونی و شایع ترین علت هموپتیزی در زنان سل و برونشکتازی بودند. متغیرهای سن، سوء مصرف مواد مخدر، مصرف سیگار و ابتلا به دیابت با بروز هموپتیزی ارتباط آماری معنی داری نداشتند. نتیجه گیری: برونشکتازی، سل و سرطان ریه سه دلیل عمده بروز هموپتیزی تعیین شدند. جنسیت رابطه مستقیمی با علت بروز هموپتیزی داشت. به طوری که شایع ترین علل هموپتیزی در مردان برونشکتازی، سرطان ریه و پنومونی و در زنان سل و برونشکتازی تعیین گردید.

زمینه و هدف: بیشتر کسانی که خودکشی می کنند؛ از اختلالات روان پزشکی به ویژه افسردگی و اختلالات مرتبط با سوء مصرف مواد رنج می برند. خطر خودکشی فقط مربوط به اختلالات عمده روان پزشکی به عنوان عامل خطر نیست. تمایل به ایده پردازی خودکشی به علل دیگر مانند بیماری های جسمی نیز از عوامل مهم مرتبط با اقدام به خودکشی محسوب می شود. این مطالعه به منظور تعیین شیوع ایده پردازی خودکشی و رابطه آن با افسردگی و وضعیت سلامت عمومی در مراجعین به مراکز درمان اعتیاد ایران انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی روی 689 مراجعه کننده به مراکز درمان اعتیاد استان های یزد، خراسان رضوی، مازندران، سیستان و بلوچستان، فارس، آذربایجان شرقی و کرمانشاه که تحت درمان نگهدارنده با متادون قرار داشتند در سال 1397 انجام شد. برای نمونه گیری در مرحله اول هفت استان (خوشه) به صورت تصادفی انتخاب شدند. در مرحله دوم نمونه ها به صورت در دسترس از مراکز درمان اعتیاد انتخاب شدند. ابزارهای مورد بررسی شامل پرسشنامه سلامت عمومی، سیاهه افسردگی بک و سنجه ایده خودکشی بک بودند. یافته ها: 151 نفر (21. 91%) دارای سابقه اقدام به خودکشی بودند. 218 نفر (31. 6%) از افراد ایده پردازی خودکشی داشتند. بین افسردگی و ایده پردازی خودکشی (r=0. 504) رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت (P<0. 05). بین متغیرهای سلامت عمومی در همه ابعاد آن و ایده پردازی خودکشی رابطه خطی معنی دار وجود داشت (P<0. 05). ایده پردازی خودکشی با خرده مقیاس های علایم جسمانی، علایم اضطرابی و اختلال خواب و علایم افسردگی رابطه مثبت معنی دار (P<0. 05) و بین کارکرد اجتماعی با ایده پردازی خودکشی رابطه معکوس معنی دار یافت شد (P<0. 05). نتیجه گیری: ایده پردازی خودکشی در یک سوم از مراجعه کنندگان به مراکز ترک اعتیاد کشور وجود دارد. متغیرهای افسردگی و وضعیت نامناسب سلامت عمومی می تواند منجر به ایده پردازی خودکشی گردد.

زمینه و هدف: نقش اعضای خانواده در مراقبت از بیماران مبتلا به سرطان رو به افزایش است. مشکلات متعدد این بیماری نه تنها بیماران بلکه مراقبین آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. از میزان برخورداری حمایت اجتماعی و سلامت معنوی مراقبین این بیماران اطلاعات اندکی در دسترس است. این مطالعه به منظور تعیین وضعیت سلامت معنوی و حمایت اجتماعی مراقبین خانوادگی بیماران بستری مبتلا به سرطان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی –,تحلیلی روی 265 مراقب خانوادگی بیماران مبتلا به سرطان با نمونه گیری در دسترس در بخش های بستری و درمانگاه های سرپایی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بابل طی سال 1398 انجام شد. اطلاعات از طریق پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه حمایت اجتماعی Vaux و پرسشنامه سلامت معنوی ثبت و ارزیابی گردید. یافته ها: میانگین و انحراف معیار حمایت اجتماعی و سلامت معنوی به ترتیب 14. 58±, 98. 86 و 11. 97±, 91. 32 مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به سرطان در سطح مطلوبی ارزیابی شد. بین میانگین حمایت اجتماعی و سلامت معنوی با مشخصات فردی اجتماعی مراقبین خانوادگی و وابسته به بیماری به جز در شغل مراقب اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت (P<0. 05). بین مدت زمان تشخیص بیماری و سن مراقبین با نمره حمایت معنوی و اجتماعی ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به سرطان از حمایت اجتماعی و سلامت معنوی مطلوبی برخوردار بودند.

زمینه و هدف: در علوم پزشکی دانستن خواص ضدسرطانی پلامباژین از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این مطالعه به منظور تعیین خواص ضدسرطانی نانوذرات پلیمری بارگذاری شده با پلامباژین بر روی سلول های سرطانی پستان انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی ابتدا کوپلیمرهای mPEG-PCL به روش پلیمریزاسیون حلقه گشایی سنتز شد. سپس از تکنیک های مختلفی همچون FT-IR، HNMR، GPC و DSC برای تایید سنتز موفقیت آمیز و تعیین ویژگی های آنها استفاده گردید. برای تهیه نانوذرات بارگذاری شده با پلامباژین از روش نانوترسیب استفاده شد. ویژگی های نانوذرات تهیه شده توسط تکنیک های مختلف از جمله DLS بررسی شد. سمیت سلولی پلامباژین، کوپلیمر و نانوذره بارگذاری شده با پلامباژین بر روی سلول های MCF7 و HFF2 با روش MTT بررسی گردید. یافته ها: میانگین قطر نانوذرات کمتر از 115 نانومتر بودند. بیشترین میزان بارگذاری دارو در نانوذره 15. 4% و میزان انکپسولاسیون 79% بود. رهش دارو آهسته و کنترل شده و تقریباً وابسته به pH بود. نتایج کشت سلولی پلامباژین روی رده سلولی سرطانی پستان نشان داد که نانوذرات این دارو نتایج خیلی بهتری نسبت به خود دارو در حالت آزاد دارند که میزان IC50 این نانو ذره در سلول های MCF7 در 48 ساعت و 72 ساعت به ترتیب برابر با 10. 78 و 24. 03 میکرومولار بودند. نتیجه گیری: نانوذرات mPEG-PCL می تواند یک حامل کارآمد برای پلامباژین باشد و داروی پلامباژین می تواند یک داروی موثر بر روی سلول های سرطانی پستان باشد که هیچگونه سمیتی بر روی سلول های سالم ندارد.

زمینه و هدف: استرپتوکوک ها باکتری های گرم مثبت و بی هوازی هستند که به صورت زنجیره به دنبال هم قرار گرفته و از منابع متفاوت جدا می شوند. پروتئین speA یکی از فراورده های میکروبی است که از منابع مختلفی از جمله استرپتوکوکوس دیس گالاکتیه قابل استخراج است. پسوریازیس یک بیماری شایع، مزمن و عود کننده است که به خصوص در مراحل پیشرفته می تواند باعث عوارض متعدد جسمی و روحی در فرد بیمار گردد. این مطالعه به منظور جداسازی، کلونینگ و بیان سوپر آنتی ژن SPE استرپتوکوک دیس گالاکتیه با روش SDS page در بیماران مبتلا به پسوریازیس انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی آزمایشگاهی روی 60 نفر (26 مرد و 34 زن) مراجعه کننده به آزمایشگاه تشخیص طبی (27 نفر دارای پسوریازیس ناشی از عامل استرپتوکوک دیس گالاکتیه و 33 نفر غیرمبتلا) طی سال 1400 انجام شد. استرپتوکوک دیس گالاکتیه توسط آزمون های مختلف، تعیین هویت و جداسازی گردید. ژن speA توسط روش کلونینگ T-A با استفاده از وکتور PTG-19 در درون میزبان اشریشیاکلی Xl1 blue کلون گردید. بیان ژن کلون شده در کلونی های نوترکیب توسط روش SDS-PAGE بررسی شد. یافته ها: بررسی کلونی های نوترکیب وجود ژن speA را به اثبات رساند. بیان ژن speA در اشریشیاکلی X11 blue توسط روش SDS-PAGE به اثبات رسید. نتیجه گیری: سوپرآنتی ژن speA باکتری استرپتوکوک دیس گالاکتیه می تواند توسط روش T-A کلونینگ با استفاده از وکتور PTG-19 در درون میزبان اشریشیاکلیXl1 blue به خوبی بیان و تخلیص شده و به عنوان کاندید واکسن بیماری پسوریازیس مورد کارآزمایی های مناسب قرار گیرد. روش های مبتنی بر میکروب و تولید باکتری های نوترکیب روش هایی مقرون به صرفه برای تولید پروتئین ها با رویکرد اهداف درمانی و واکسیناسیون هستند.

اختلال در خونرسانی مناسب به بخشی از قلب و آسیب عضلات قلبی به دلیل کمبود اکسیژن، توصیف کننده شرایطی تحت عنوان آنفارکتوس میوکارد (Myocardial Infarction: MI) است. بروز آنفارکتوس حاد میوکارد در سنین جوانی پدیده ای نسبتاً ناشایع است. با این وجود، در نظر گرفتن احتمال بروز آن خصوصاً در حضور عوامل خطری نظیر چاقی و مصرف سیگار می تواند با ارایه صحیح و به موقع اقدامات تشخیصی و درمانی راه گشا باشد. مقاله حاضر به معرفی و گزارش موردی از آنفارکتوس حاد میوکارد در فرد مذکر جوان می پردازد.