اهداف: ناگویی خلقی به منزله ناتوانی در پردازش شناخت ها و تنظیم هیجان ها، با شمار زیادی از اختلال های روانی و بدنی مرتبط است. پژوهش حاضر با هدف بررسی همبستگی ناگویی خلقی با راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان در زندانیان انجام شد.ابزار و روش ها: این پژوهش توصیفی همبستگی در کلیه زندانیان کیفری در زندان شهرستان دربند در سال 1392 انجام شد و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 100 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گرداوری داده ها از پرسش نامه ناگویی خلقی و پرسش نامه راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان استفاده شد. داده ها در قالب نرم افزار SPSS 18 با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین ناگویی خلقی کل 55.40±14.30 و راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان 63.46±8.86 محاسبه شد. بین راهبرد مثبت تنظیم شناختی هیجان با خرده مقیاس دشواری در تشخیص احساسات همبستگی معنی دار مثبت (r=0.27؛ p=0.01) و با خرده مقیاس تفکر عینی همبستگی معنی دار منفی (r=-0.29؛ p=0.01) مشاهده شد. 29.0% واریانس مربوط به راهبرد مثبت تنظیم شناختی هیجان توسط مولفه های ناگویی خلقی تبیین شد (F=7.316؛ p=0.001). %27.3 واریانس راهبرد مثبت تنظیم شناختی هیجان توسط مولفه تفکر عینی پیش بینی شد (t=2.888؛ p=0.005) و مولفه دشواری در تشخیص احساسات، قادر به پیش بینی راهبرد مثبت تنظیم شناختی هیجان نبود (p=0.256).نتیجه گیری: بین راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان و مولفه های دشواری در تشخیص احساسات و تفکر عینی همبستگی وجود دارد و تفکر عینی می تواند نحوه به کارگیری راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان را در زندانیان پیش بینی نماید.