ابن سینا
سال:1390 | دوره:14 | شماره:1-2 (مسلسل 39-40) |تعداد مقالات:11

مقدمه: تهوع و استفراغ از شایعترین عوارض شیمی درمانی است که برای غلبه بر آن داروهای متفاوتی از جمله متوکلوپرامید استفاده می شود. بنزودیازپین ها گروه دیگری از داروها هستند که نقش آنها به روشنی در کاهش استفراغ و یا تهوع روشن نشده است و توصیه های متفاوت و متناقضی در این زمینه وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی نقش بنزودیازپین ها از جمله لورازپام در کاهش تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی می باشد.روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بوده که بر روی 70 بیمار که رژیم های شیمی درمانی آنها پتانسیل ایجاد تهوع و استفراغ بالایی داشت انجام شد در دو نوبت شیمی درمانی به بیماران علاوه بر داروهای متداول لورازپام یا پلاسبو تجویز شد. بیماران داروی لورازپام را از شب قبل از شروع شیمی درمانی تا سه روز بعد از اتمام شیمی درمانی هر 12 ساعت یک میلی گرم خوراکی دریافت می کردند.یافته ها: در گروهی که لورازپام مصرف کرده بودند شدت تهوع حاد و تاخیری کمتری نسبت به گروه پلاسبو (دارونما) داشتند. همچنین لورازپام باعث کاهش تجویز دفعات مصرف متوکلوپرامید شده است.بحث و نتیجه گیری: در این مطالعه نشان داده شد که لورازپام می تواند باعث کاهش میزان تهوع و استفراغ در بیماران شیمی درمانی شود. لذا تجویز لورازپام برای این گروه بیماران توصیه می شود.

مقدمه: فلبیت پاسخ التهابی تحت تاثیر تزریق وریدی داروهای شیمی درمانی است که میزان بروز آن در حدود 70% گزارش شده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر استعمال خارجی روغن کنجد در پیشگیری از فلبیت ناشی از شیمی درمانی انجام گرفته است.روش بررسی: پژوهش به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 60 بیمار مبتلا به سرطان کولون یا رکتوم تحت شیمی درمانی و بستری در بخش انکولوژی، بر اساس مشخصات واحدهای مورد پژوهش انجام شد. نمونه ها به شکل تصادفی در دو گروه 30 نفره، مداخله و گروه کنترل قرار گرفتند. در گروه مداخله روغن کنجد، به مقدار ده قطره، دو بار در روز و هر 12 ساعت، از روز آغازین شیمی درمانی تا چهاردهمین روز پس از شروع شیمی درمانی تجویز شد و در گروه کنترل مداخله ای انجام نگرفت. ابزار گردآوری این پژوهش شامل یک پرسشنامه دو قسمتی حاوی اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات بالینی و چک لیست تعیین شدت التهاب ورید می باشد.یافته ها: این پژوهش نشان داد که میزان بروز فلبیت در گروه مداخله بطور معنی دار کمتر از گروه کنترل است (P<0.05)، از طرفی خطر بروز فلبیت در گروه کنترل 70% بیشتر از گروه مداخله بود. آزمون ناپارامتری لگ رنک نشان داد که میزان بقا در گروه مداخله بطور معناداری بیشتر از گروه کنترل است (P<0.001). در مفهوم متعارف بیانگر آن است که در گروه مداخله میانه زمان بقا کمتر از 4 روز، در حالی که در گروه کنترل بیش از 8 روز است. همچنین بین دو گروه از لحاظ درجه فلبیت و روز وقوع آن، اختلاف معنی دار آماری وجود داشت (P<0.05).بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، استعمال خارجی روغن کنجد در پیشگیری از فلبیت ناشی از شیمی درمانی نقش موثری داشته و به عنوان یک روش پیشگیری مناسب جهت کاهش میزان این عارضه پیشنهاد می شود.

مقدمه: ترس از زایمان طبیعی منجر به افزایش بی رویه سزارین می گردد، بنابراین اکثریت زنان تمایل به استفاده از روش های غیر دارویی کاهش درد دارند. از روش های بی دردی غیر دارویی می توان به ماساژ یخ اشاره کرد. با توجه به اهمیت شدت درد زایمان، این تحقیق در جهت بررسی اثر ماساژ یخ و درمان نما بر شدت درد زایمان صورت گرفته است.روش بررسی: این کارآزمایی بالینی بر روی 60 نفر از زنان باردار که جهت زایمان به بیمارستان های منتخب شهر تهران مراجعه کرده بودند، انجام شد. روش نمونه گیری غیراحتمالی مبتنی بر هدف به صورت نمونه گیری آسان یا تسهیل شده بود. نمونه ها به روش تصادفی در دو گروه ماساژ یخ یا درمان نما قرار گرفتند. مداخله در نقطه هوگو انجام شد و شدت درد قبل از مداخله، بلافاصله، 30 و 60 دقیقه بعد از مداخله توسط مقیاس سنجش دیداری درد مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: یافته های این مطالعه نشان داد که میانگین شدت درد قبل از مداخله بین دو گروه اختلاف معنادار نداشت. در مقایسه میانگین شدت درد بلافاصله، 30 و 60 دقیقه بعد از مداخله در دوگروه، آزمون آماری تی مستقل نشان داد که بین دوگروه تنها در نیم ساعت بعد از مداخله تفاوت آماری معنادار وجود دارد.بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش اگرچه روش ماساژ یخ باعث کاهش شدت درد زایمان می شود ولی با توجه به زیاد بودن شدت درد زایمان و افزایش این درد درطول فاز فعال زایمان به نظر می رسد که این روش به تنهایی نمی تواند برای شدت درد در طول فاز فعال زایمان جوابگو باشد و نیاز به همراهی با دیگر روش های بی دردی غیر دارویی یا تکرار مجدد این روش در طول فاز نخست زایمان می باشد.

مقدمه: عدم کفایت دیالیز یکی از عوامل تعیین کننده ناتوانی و مرگ و میر در بیماران دیالیزی می باشد. بالا بردن کفایت دیالیز در بهبود پیش آگهی بیماران دیالیزی بسیار تاثیرگذار است. عوامل متعددی در کفایت دیالیز موثر است. هدف این مطالعه بررسی کفایت دیالیز در بیماران تحت همودیالیز در بیمارستان های منتخب می باشد.روش بررسی: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی- مقطعی است. نمونه ها شامل 100 بیمار مراجعه کننده به بخش همودیالیز بعثت نهاجا و بقیه اله در سال 1389 می باشد که به روش سرشماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته جهت اطلاعات دموگرافیک استفاده شد و کفایت دیالیز نیز توسط فرمول داگرداس در هر دو محیط پژوهش محاسبه شد. شاخص URR نیز محاسبه گردید.یافته ها: میانگین شاخص های کفایت دیالیز KT/V معادل 1.23±0.38 و URR معادل 63.14±11.04 بود. میانگین سنی نمونه ها 62.21±13.7 بود. اختلاف معنی داری میان میانگین اوره، وزن قبل و بعد از دیالیز به کمک آزمون T مزدوج مشاهده شد (p<0.001).بحث و نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان داد که تنها نیمی از بیماران مورد مطالعه (50.5%) از کفایت دیالیز مطلوب یعنی KT/V بیشتر از 1.2 و تنها 46% از URR بیشتر از (65%) برخوردار بودند.

مقدمه: سل یکی از معضلات مهم بهداشتی درمانی به خصوص در کشورهای در حال توسعه می باشد. این مطالعه به منظور آشنایی هرچه بیشتر جامعه پزشکی و کارکنان پروازی با این مشکل در مسافرت های هوایی داخلی و بین المللی صورت گرفته است و ICAO پیش بینی می کند تا سال 2015 تعداد مسافرت های هوایی به بیش از 2.5 میلیون در سال برسد. آسانی اهمیت و مدت زمان مسافرت هوایی، همراه با تعداد زیاد مسافران بین المللی، احتمال تماس افراد با سل مسری را افزایش داده است.روش بررسی: برای دسترسی به منابع لازم از مقالات WHO، PubMed.nejm.civil aviation و مقالات معتبر چاپ شده در ژورنال های علمی پژوهشی ایرانی و خارجی از سال 2000 تا 2011 و اطلاعات وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی استفاده شد.یافته ها: در ایران و جهان شایعترین نوع سل، سل ریوی بوده به طوری که سل ریوی اسمیر خلط مثبت 53 درصد کل موارد سل را تشکیل می دهد. سل خارج ریوی نیز 28 درصد کل موارد سل را شامل می شود. با توجه به اینکه بیماری سل بیشتر از طریق هوا در سل ریوی منتشر می شود، مدت زمان مسافرت هوایی بیشتر از 8 ساعت باعث انتقال عفونت بین تمام پرسنل پروازی و مسافرین آن مسیر پروازی می گردد.بحث و نتیجه گیری: بیش از 80 در صد کل تعداد مسلولین سالیانه، مربوط به کشورهای در حال توسعه است. با توجه به نوع سرایت بیماری سل، در رابطه با کاهش خطر تماس با موارد سل در پروازها و نوع برخورد با بیمار سل، داشتن اطلاعات لازم نیاز است.

به طور کلی می توان استرس را «نوعی عدم آرامش درونی» دانست که میتواند در نتیجه بر هم خوردن ثبات روانی فرد توسط محرک های درونی یا بیرونی ایجاد شود و پیامدهای روانی و جسمانی مثبت و یا منفی در پی داشته باشد. استرس شغلی عبارت است از «هرگونه واکنش غیرمفید روانی یا جسمانی که در نتیجه عدم تطابق فرد با توانایی هایش حاصل می شود»، که میتواند سبب بروز رفتارهای پرخاشگرانه، صدمات شغلی، اختلالات روانی یا جسمانی، و حتی مرگ شود. برخی عوامل همچون شرایط محیط کار، وضعیت درآمد و ... از جمله مواردی هستند که می توانند در بروز استرس شغلی دخیل باشند. وضعیت استرس شغلی در بین نیروهای مسلح کشور به طور دقیق و جامع مورد بررسی قرار نگرفته و نیازمند مطالعات جامع و دقیق در این زمینه است. با این وجود، توجه به فاکتورهایی همچون شرایط محیط کار و تمرکز بر آموزش روش های مقابله با استرس می تواند در کاهش استرس در بین نیروهای مسلح کشور موثر واقع شود.

سرعت بالا و قابلیت پرواز در ارتفاع پایین سبب شده است تا امروزه سیستم های جدیدی برای نجات جان سرنشینان خلبان های نظامی طراحی شوند که معمول ترین و مهمترین آنها، سیستم صندلی پران می باشد. استفاده از این سیستم صندلی پران ها، اگرچه جان بسیاری را نجات داده است، اما بدلیل اعمال نیروهای بسیار شدید بر بدن، فرد را در معرض آسیب های جدی از جمله آسیب های ستون فقرات قرار می دهد. تا کنون مطالعاتی در زمینه بررسی آسیب های ستون فقرات در زمان اجکشن انجام شده است، اما به هر حال آگاهی ما از میزان بروز و ویژگی های آنها ناکافی است. همچنین گزارش های منتشر شده از میزان بروز شکستگی های ستون فقرات در سیستم های اجکشن جدید نشان می دهند که ما همچنان نیازمند اصلاح سیستم های فعلی و طراحی سیستم های جدیدتر برای کاهش میزان بروز آسیب های ستون فقرات که ممکن است آسیب های نخاعی نیز به همراه داشته باشد، هستیم. هدف ما از مطالعه حاضر، مروری کوتاه بر مطالعات انجام شده در زمینه علل و میزان بروز شکستگی های ستون فقرات در زمان استفاده از سیستم های اجکشن بوده است.

آسیب های جنگی اکثرا زخم های حاصله از حوادث پر انرژی است. در جنگ مدرن اکثر آسیب ها به سیستم عضلانی اسکلتی وارد می شود و جراحی ارتوپدی نظامی نقش کلیدی و خط اول در این آسیب ها دارد. اکثر آسیب ها ناشی از حوادث انفجاری (55%) و تقریبا 20% ناشی از زخم های گلوله می باشند. افزایش تعداد آسیب های اندام ها ضرورت تکنولوژی های جدید در مراقبت از زخم های جنگی کمپلکس را ایجاد کرده است. در تخلیه مجروحین از مسافت های طولانی که در جنگ های اخیر مشاهده شده است، لزوم فرم های جایگزین مراقبت های زخم بیشتر آشکار گردیده است. گاه لازم می گردد بدلیل ترشحات فراوان زخم، پانسمان روزانه دو بار تعویض گردد. بنابراین در اوایل سال 2005 درمان زخم با فشار منفی Negative Pressure Wound Therapy (NPWT) برای پانسمان زخم های جنگی کمپلکس بکار گرفته شد. به هر حال استفاده از NPWT برای زخم های جنگی کمپلکس در بیمارستان های ترومایی منطقه جنگی و یا در هواپیماهای ویژه حمل مجروحین جنگی یک روش جدید بکار گرفته شده است، با این وجود هنوز به عنوان دکترین درمان بیماران جنگی در نیامده است.

تامین آب سالم یکی از بزرگترین چالش های اصلی در زمان وقوع حوادث غیر مترقبه است. آب سالم کلید اصلی حفظ سلامت انسان بویژه در شرایط اضطراری است و آب براحتی ممکن است در محل منبع اصلی و یا بعد از تصفیه و حین ذخیره سازی در محل مصرف و یا بین آنها به روش های مختلف آلوده شود. آب در حالی که براحتی آلوده می شود، تصفیه و سالم سازی آن برای شرب مشکل است. تامین آب کافی و تصفیه آب در شرایط اضطراری و کنترل و نظارت بر کیفیت آب، به عنوان یکی از مهمترین شاخص های سنجش خدمات رسانی به موقع به آسیب دیدگان مورد ارزیابی قرار می گیرد و از اهمیت خاصی برخوردار است. سازمان ملل توصیه می نمایدکه به ازای هر نفر 50-20 لیترآب سالم شیرین در روز برای تامین نیازهای اساسی انسان مثل نوشیدن، پخت غذا و نظافت لازم است که 4-2 لیتر در روز آن برای شرب کافی است و باید از منابع آب با بهترین کیفیت تامین شود. منابعی که در هر زمان از جهت کمیت تامین کننده نیازهای ضروری، از جهت کیفیت مطلوب و مطابق استانداردهای آب شرب و از جهت هزینه های تصفیه و انتقال حداقل باشد و کمتر در معرض آلودگی بوده و علاوه بر آنها از حفاظت و امنیت لازم نیز برخوردار باشد. با همین رویکرد در این مقاله روش های ساده تامین آب شرب در شرایط مختلف آب و هوائی و در زمان حوادث غیر مترقبه و ماموریت های نظامی معرفی خواهد شد.

مقدمه: مدیریت یک مفهوم بسیار مهم در پرستاری است. توانمندسازی مهارت های مدیران پرستاری از طریق آموزش صورت می گیرد. افزایش مهارت های مدیران پرستاری موجب افزایش رضایتمندی پرستاران و افزایش کارآیی آنان شده و ارتقای کیفیت مراقبت های پرستاری را به دنبال خواهد داشت. یادگیری با روش بحث گروهی از منابع تقویت کننده تفکر انتقادی است. هدف این مقاله بیان اهمیت آموزش مدیرا ن پرستاری با روش بحث گروهی و نقش آن در ارتقای کیفیت مراقبت پرستاری است.روش بررسی: مقاله حاضر مروری بوده که در تهیه آن از مطالعات کتابخانه ای و نیز تجارب پژوهشگر در یکی از بیمارستان های ارتش استفاده گردیده است.یافته ها: یافته های این مقاله بیانگر این موضوع است که آموزش مهارت های مدیران پرستاری از ضروریات بوده و یک موضوع کلیدی در پرستاری می باشد که خود می تواند موجب ارتقای کیفیت مراقبت های پرستاری گردد.بحث و نتیجه گیری: آن گروه از مدیران پرستاری که از مهارت های کافی مدیریتی برخوردار نمی باشند موجب نابسامانی در سازمان شده که کاهش رضایت شغلی و همانا کاهش کارآیی کارکنان را به دنبال خواهد داشت. تحقیقات نشان داده است که بین رضایت شغلی پرستاران و ارایه کیفیت مراقبت پرستاری رابطه معناداری وجود دارد بنابراین به نظر می آید آموزش مدیران پرستاری می تواند گامی موثر در جهت بهبود مراقبت های بالینی گردد.

زخم های عمیق ناشی از سوختگی یکی از انواع زخم هایی هستند که احتمال تبدیل شدن آنها به زخم مزمن زیاد است. متعاقب ایجاد زخم های عمیق سوختگی که نمی توانند در مدت سه هفته بطور خود به خودی التیام یابند اسکار سوختگی ایجاد می شوند. اسکار حاصله فاقد عملکرد پوست نرمال بوده و بنابراین متعاقب وارد شدن ترومای خفیف، در محل مذکور زخم باز ایجاد می شود. در جراحی مدرن به منظور ترمیم محل سوختگی و ممانعت از عارضه تغییر شکل بافتی، 5 تا 7 روز پس از سوختگی، کل بافت سوخته تشکیل شده از محل برداشته شده و ترمیم اولیه انجام می گیرد. در این مقاله به معرفی مورد نادری پرداخته شده است که در آن عمل ترمیم زخم های متعدد عمقی بر روی اسکار سوختگی قدیمی ساق پای بیمار با موفقیت انجام شده است. اهمیت این مورد از آن جهت است که از زمان سوختگی 60 سال و از زمان ایجاد زخم های مزمن بر روی اسکار بیش از 30 سال می گذشت و بیمار علیرغم مصرف آنتی بیوتیک های سیستمیک و کاربرد درمان های موضعی طی سالیان دراز بهبود نیافته بود.