هدف: این پژوهش ارتباط صفات شخصیت، راهبردهای مدیریت منابع و راهبردهای انگیزشی را در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان کم توان ذهنی پایه دوم دبیرستان شهرستان های استان تهران بررسی می کند.روش بررسی: شرکت کنندگان 200 دانش آموز کم توان ذهنی (126 دختر و 74 پسر) پایه دوم دبیرستان شهرستان های استان تهران بودند که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. همه آن ها پرسشنامه صفات شخصیت (کاستا و مک کری، 1992)، پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (پینتریچ و همکاران، 1991) و پرسشنامه تجدید نظر شده هدف های پیشرفت (الیوت و موریاما، 2008) را تکمیل کردند. داده ها به روش رگرسیون گام به گام تحلیل شدند.یافته ها: یافته ها نشان داد که پذیرش، وظیفه شناسی، نظم دهی به تلاش، کمک طلبی، هدف تبحرگرا، هدف اجتناب از عملکرد و خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار و روان رنجورخویی و اضطراب امتحان با پیشرفت تحصیلی رابطه منفی و معنادار دارند. خودکارآمدی، وظیفه شناسی، هدف تبحرگرا و روان رنجورخویی توانستند 45 درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی را پیش بینی کردند و خودکارآمدی بیشترین نقش را در پیش بینی پیشرفت تحصیلی داشت.نتیجه گیری: نتایج حاکی از اهمیت توجه به متغیرهای انگیزشی (خودکارآمدی و هدف تبحرگرا) و شخصیتی (وظیفه شناسی و روان رنجورخویی) در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان کم توان ذهنی بود. تلویحات نظری یافته ها مورد بحث قرار گرفت.