پژوهش در علوم پزشکی
سال:1384 | دوره:10 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

اگر چه استئوئید اوستئوما یک ضایعه شایع به حساب می آید ولی بروز آن در آرنج نادر است. ما دو بیمار مبتلا به استئوئید اوستئومای آرنج در ناحیه تروکله آ را گزارش می کنیم. در مورد بیماران ما به علت تظاهرات بالینی و رادیولوژیک غیر اختصاصی بیماری، تشخیص یا تاخیر داده شد. این دو بیمار از وضعیت جمع شدگی مفصل آرنج که ناشی از التهاب غشا سینوویوم آرنج بود رنج می بردند در حالیکه حرکات چرخشی (سوپیناسیون و پروناسیون) ساعد نرمال بود. فقط یکی از دو بیمار از دردهای شبانه شکایت می نمود. در هر دو مورد بین شروع علایم بالینی و پیدایش شواهد تصویری (رادیولوژیک) فاصله زمانی وجود داشت. عمل جراحی برداشتن نیدوس در این بیماران منجر به رفع کامل درد و بهبودی حرکات آرنج شد. مشکلات تشخیص و روشهای درمان در بحث آورده شده است.

سارکوم کاپوزی به ندرت آلت تناسلی مردانه را گرفتار می کند و معمولا گرفتاری آن به دنبال درگیری پوست، مخاط ها یا ضایعات احشایی است اگر چه سارکوم کاپوزی از تومورهایی است که در ارتباط با تغییر دستگاه ایمنی مانند سندروم ضعف ایمنی اکتسابی (ایدز) و دیگر علل ضعف ایمنی است، در این جا یک مورد سارکوم کاپوزی آلت تناسلی مردانه را بدون ضعف ایمنی گزارش می کنیم.

بیماریهای مننگوکوکی دارای گسترش جهانی بوده و بصورت آندمیک و یا اپیدمیک اتفاق می افتند. میزان مرگ و میر حدود %8 تا %10  میباشد و اصولا مرگ در بیماران با علایم و نشانه های مننگوکوکسمی دیده میشود. پژوهشگران سیستم های نمره دهی را طراحی کرده اند که بر اساس معیارهای آزمایشگاهی و تظاهرات کلینیکی اولیه بیماری میباشد. این مطالعه در راستای تعیین شیوع داده های دموگرافیک، بالینی، آزمایشگاهی و همچنین بررسی قابلیت سیستم نمره دهی در بیماران انجام گردید.مواد و روشها:این مطالعه بصورت توصیفی و آینده نگر بر روی بیماران با تشخیص قطعی عفونت مننگوکوکی بستری در بیمارستان الزهرا (س) بخش های عفونی اطفال و بزرگسالان در بین سالهای 1377 و 1381 انجام گرفت. 140 بیمار شامل 99 بیمار مرد و 41 بیمار زن در محدوده سنی 1 تا 50 سال (25± 1.32) مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها با پر کردن چک لیست جمع آوری گردید و با بکارگیری نرم افزار SPSS مورد تحلیل آماری قرار گرفتند.نتایج:در این مطالعه فراوانی نسبی اجزا سیستم نمره دهی اشتین - دام روچ به ترتیب زیر بود: هیپوتانسیون (%10.7)، گلبولهای سفید خون محیطی کمتر از (%11.5)10000، سرعت رسوب کمتر از 10 میلیمتر در ساعت (%19.3)، کوما (%6.4)، ضایعات پتشیال گسترده زودرس (%18)، عدم وجود مننژیت (%13.6) و میزان مرگ (%10.7).نتیجه گیری:مننگوکوک هنوز جز ارگانیسم های کشنده میباشد. مردان بیشتر از زنان مبتلا می شوند و جوانان در معرض خطر ابتلا بیشتری هستند. در این مطالعه میزان مرگ بیماران کمی بالاتر از حد متصور بود، لذا این مطالعه توصیه به استفاده از سیستم های نمره دهی جهت مجزا کردن بیماران با پیش آگهی بد و در نظر گرفتن اقدامات طبی خاص و جدی تر برای آنها میکند.

مقدمه:ضخامت قرنیه یک عامل مهم در جراحی های رفرکتیو مثل آر- ک، پی- آر- ک و لیزیک می باشد. این مطالعه همبستگی بین این عامل با میزان عیب انکساری نزدیک بینی را بررسی می کند.مواد و روشها:در این مطالعه مقطعی 224 چشم نزدیک بین 112) بیمار( که در کلینیک چشم پزشکی آبان اصفهان تحت عمل جراحی لیزیک قرار گرفته اند بررسی شدند. ضخامت قرنیه به وسیله توپوگرافی (ORB scan II) اندازه گیری شد و میزان عیب انکساری به کمک اوتورفرکتومتر و رتینوسکوپی به دست آمد. بیماران با عیب انکساری دوربینی و موارد مشکوک به کراتوکونوس از مطالعه خارج شدند.نتایج:35 بیمار مرد با میانگین سنی 27.2± 1.36 سال و 77 بیمار زن با میانگین سنی 30.13± 1.04 سال بودند. میانگین عیب انکساری نزدیک بینی در بیماران مرد 5.1 ±0.24 دیوپتر و در بیماران زن 3.8± 0.36 دیوپتر بود. میانگین ضخامت قرنیه در بیماران مرد 540± 5.25 میکرومتر و در بیماران زن 530 ±5.88 میکرومتر بود.نتیجه گیری:براساس یافته های این مطالعه رابطه معنی داری بین میزان عیب انکساری نزدیک بینی با ضخامت قرنیه و سن بیماران دیده نشد (r=0.039, p=0.684).

مقدمه:کلونیدین یک داروی پایین آورنده فشار خون با خاصیت تحریک گیرنده های آلفا- 2 مرکزی می باشد. این دارو بعلت دارا بودن خاصیت آرام بخشی، ضد اضطراب و ضد درد، به عنوان پیش داروی قبل از بیهوشی کاربرد دارد. در این مطالعه تاثیر پیش داروی خوراکی کلونیدین در کاهش خونریزی حین عمل آندوسکوپی سینوس و در نتیجه ایجاد یک صحنه تمیز از خون حین جراحی اندوسکوپی سینوسهای صورت طی بیهوشی عمومی مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه همچنین میزان حجم خونریزی و میزان مصرف داروهای فنتانیل و هیدرالازین جهت ایجاد کاهش فشار خون (هیپوتانسیون) تحت کنترل مورد ارزیابی قرار گرفت.مواد و روشها:طی یک مطالعه بالینی دو سویه کور، تعداد 113 بیمار کاندید جراحی آندوسکوپی سینوس به دو گروه تقسیم شدند. در گروه مورد 52 بیمار کلونیدین خوراکی 5 میکروگرم وزن بدن نود دقیقه قبل از عمل و در گروه کنترل 61 بیمار دارونما دریافت نمودند. فشار خون هدف جهت کاهش خونریزی از صحنه زخم حین بیهوشی 70 میلیمتر جیوه برای فشار متوسط شریانی (MAP) در نظر گرفته شد. جهت نیل به این هدف، هالوتان تا حداکثر 1.5 درصد و در صورت عدم موفقیت، فنتانیل به میزان 2 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و باز در صورت عدم موفقیت، هیدرالازین به میزان 100 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن تا حداکثر 40 میلی گرم مصرف شد. شدت خونریزی حین عمل بر اساس رتبه بندی از رتبه صفر (بدون خونریزی) تا رتبه پنج (خونریزی شدید) تعیین شد.نتایج:حجم خونریزی در گروه کلونیدین به طور معنی داری کمتر از گروه دارونما بود 144± 75) در مقابل 225± 72 میلی لیتر، (p<0.05. فراوانی نسبی رتبه های 3 و 4 (مزاحمت در عمل و نیاز به ساکشن مکرر) نیز در گروه کلونیدین به طور معنی داری کمتر بود %12) در مقابل %35، (p<0.05. میانگین فنتانیل مورد نیاز در گروه کلونیدین هم به طور معنی داری کمتر بود 112 ±18) در مقابل 142± 21 میکروگرم، (p<0.05. میانگین هیدرالازین مورد نیاز در گروه کلونیدین نیز به طور معنی داری کمتر بود 0.40± 1.68) در مقابل 2.67± 4.33 میلی گرم، (p<0.05.نتیجه گیری:پیش داروی خوراکی کلونیدین باعث کاهش خونریزی حین عمل آندوسکوپی سینوس و کاهش نیاز به داروهای فنتانیل و هیدرالازین شده است.

مقدمه:داروهای مهار کننده آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین (ACEIS) در ایجاد کم خونی (آنمی) در پی پیوند کلیه، دیالیز و در بیماران با نارسایی کلیه موثر شناخته شده اند. بنظر می رسد که ACEIs از طریق مهار تولید اریتروپویتین یا مهار تکثیر طبیعی رده های اولیه سلولهای پیش ساز اریتروئید، که بطور معمول با آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین تحریک می شود، باعث کم خونی می شوند. گزارشات اندکی در مورد چگونگی ایجاد کم خونی به وسیله ACEIs در بیماران دیابتی بدون ازتمی وجود دارد. ما در مورد اثر انالاپریل در القا کم خونی در بیماران دیابتی بدون ازتمی به مطالعه پرداختیم.مواد و روشها:این مطالعه شامل 94 بیمار دیابتی بدون ازتمی می شد که کراتینین سرم آنها کمتر یا مساوی 1.5 میلی گرم در دسی لیتر بود. بیماران به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول با پروتئینوری بالینی (P+) و گروه دوم بدون شواهدی از پروتئینوری بالینی (P-). تنها 32 بیمار 17) بیمار P+ و 15 بیمار (P- دوره مطالعه را کامل کردند. بیماران در هر دو گروه روزانه 10 میلی گرم انالاپریل دریافت کردند و هر سه ماه مقدار انالاپریل دو برابر میشد تا به 40 میلی گرم روزانه برسد مگر اینکه اثرات جانبی ظاهر می شدند. سطح هموگلوبین، کراتینین و پتاسیم سرم بطور منظم اندازه گیری می شد. اطلاعات با آزمون t-student و مجذور کای تحلیل شدند و P value <0.05 معنی دار تلقی گردید.نتایج:کراتینین پایه سرم در بیماران P+ و P- به ترتیب. 0.8±0.19 میلی گرم در دسی لیتر و 0.8 ±0.18 میلی گرم در دسی لیتر که پس از کامل شدن مطالعه، مقدار کراتینین سرم بترتیب تا 0.99± 0.19 میلی گرم در دسی لیتر و 0.92± 0.22 میلی گرم در دسی لیتر در بیماران P+ و P- افزایش یافت (P=0.32).در بیماران P+ متوسط مقدار هموگلوبین 14.1 ±1.30 میلی گرم در دسی لیتر و 13.9± 0.99 میلی گرم در دسی لیتر قبل و بعد از مطالعه بود. (P=0.28) و متوسط هموگلوبین در بیماران P-، 14.1± 1.00 و 12.9± 3.30 گرم در دسی لیتر قبل و بعد از مطالعه بود (P=0.16).نتیجه گیری:این مطالعه نشان میدهد که انالاپریل هیچ تاثیر قابل توجهی در القای کم خونی در بیماران دیابتی بدون ازتمی ندارد.

استئوتومی جانبی (لترال)، یک جز اساسی عمل رینوپلاستی برای شکل دهی مجدد قسمت خارجی بینی پس از برداشتن قوز (hump) میباشد. دو تکنیک اصلی برای انجام آن وجود دارد که عبارتند از استئوتومی خارجی (اکسترنال) و استئوتومی داخلی (اینترنال).هدف از این مطالعه، مقایسه شدت ادم و اکیموز ایجاد شده پس از عمل به روش اینترنال و اکسترنال بوده است.مواد و روشها:این مطالعه، به صورت کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 30 بیمار انجام شد. به صورت تصادفی، یک طرف بینی بیماران (راست یا چپ) به روش اینترنال و سمت مقابل به روش اکسترنال استئوتومی شد. در دو معاینه به فاصله ی 1 و 7 روز بعد از عمل، میزان ادم و اکیموز ایجاد شده نمره دهی شدند و سپس نتایج مقایسه گردیدند.نتایج:شدت ادم و شدت اکیموز ایجاد شده در روز بعد از عمل در سمتی که استئوتومی اکسترنال شده بود کمتر از سمت مقابل بود. این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار بود )به ترتیب Pv=0.037 و (Pv=0.002. شدت اکیموز یک هفته پس از عمل در روش اکسترنال کمتر بود و این اختلاف پس از یک هفته نیز معنی دار بود (Pv=0.011). اختلاف آماری معنی داری بین دو جنس از لحاظ شدت ادم و گسترش اکیموز در روز بعد از عمل وجود داشت و میزان آن در زنان بیشتر بود )به ترتیب Pv=0.05 و (Pv=0.003. وسعت اکیموز یک هفته بعد از عمل نیز در زنان بیشتر از مردان بود. (Pv=0.05) اختلافی از لحاظ میزان مدیالیزاسیون (Medialization) بین دو سمت وجود نداشت و عدم تقارن قابل مشاهده ای نیز دیده نشد.نتیجه گیری:بر اساس نتایج به دست آمده، توصیه می شود برای کاهش عوارض بعد از عمل (ادم و اکیموز)، در صورتیکه جراح تبحر کافی در انجام استئوتومی به روش اکسترنال داشته باشد، از این روش استفاده نماید.

عفونت ناشی از هلیکوباکترپیلوری عفونت باکتریایی مزمن در انسان و علت اصلی گاستریت مزمن، زخمهای پپتیک و احتمالا کارسینومای معده و لنفوم می باشد. شیوع این عفونت در جهان بین 25 تا 90 درصد است و بستگی به سن دارد بطوریکه اکثر عفونتها در کودکی به وجود می آید. تشخیص باکتریولوژی با استفاده از تکه برداری (بیوپسی)، پرهزینه، تهاجمی و همراه با درد برای بیماران می باشد. روشهای سرولوژیک برای تشخیص عفونت، نشان دادن پاسخ به درمان ضد میکروبی و در صورت لزوم انجام آندوسکوپی استفاده می شوند. در چند سال اخیر ردیابی آنتی بادی در بزاق برای تشخیص عفونت ناشی از هلیکوباکترپیلوری بکار رفته که مزیت های استفاده از نمونه بزاق آسان بودن جمع آوری نمونه، عدم تحمیل درد به بیمار و از بین رفتن خطرات ناشی از آسیبهای سرسوزن می باشد.مواد و روشها:در این مطالعه 97 بیمار تحت آندوسکوپی قرار گرفتند. دو نمونه بیوپسی از آنتر برای آزمون هیدرولیز اوره، لام مستقیم و کشت گرفته شد. نمونه های خون و بزاق قبل از انجام آندوسکوپی گرفته شد. آنتی ژن مورد استفاده در روش الیزا در نمونه بزاق و سرم از مایع روئی کشت هلیکوباکتر حاصل از بیوپسی پس از سونیکیشن بدست آمد. آنتی بادی IgG اختصاصی هلیکوباکترپیلوری در سرم و بزاق بوسیله کیت الیزا ساخته شده در آزمایشگاه و کیت الیزا تجارتی ردیابی و مقایسه گردید. نوع مطالعه توصیفی تحلیلی و نمونه گیری از نوع آسان بود.نتایج:نمونه های مربوط به 62 مورد از افراد بررسی شده بوسیله روشهای باکتریولوژی از نظر، هلیکوباکترپیلوری مثبت بودند. حساسیت و ویژگی روش الیزا در نمونه بزاق بوسیله کیت ساخته شده در آزمایشگاه به ترتیب %92 و %83 و بوسیله کیت تجاری %87 و %83 بود. حساسیت و ویژگی آزمایش الیزا در نمونه سرم بوسیله کیت ساخته شده در آزمایشگاه به ترتیب %90 و %88 و بوسیله کیت تجاری %86 و %86 بود.نتیجه گیری:ردیابی IgG اختصاصی بر علیه هلیکوباکترپیلوری از نظر حساسیت و ویژگی در نمونه بزاق قابل مقایسه با سرم می باشد و الیزا روش قابل اطمینان و غیرتهاجمی برای تشخیص عفونت هلیکوباکترپیلوری و مطالعات اپیدمیولوژی محسوب می گردد. نتایج حاصل از آزمایشات باکتریولوژی و الیزا موید ارتباط هلیکوباکترپیلوری با بیماریهای دستگاه گوارش فوقانی بوده، ضمن آنکه مشخص گردید ابتلا به هلیکوباکترپیلوری با افزایش سن زیادتر شده ولی جنس بیمار ارتباطی با عفونت ندارد.