مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سال:1400 | دوره:64 | شماره:4 |تعداد مقالات:40

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر پیش بینی تعارضات زناشویی براساس مهارت های زندگی، رضایت جنسی و قصه عشق زوجین بود. روش کار: روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش عبارت بودند از کلیه زوجین مراجعه کننده در بازه زمانی 6 ماهه سال 98 به مرکز مشاوره مهراندیش شهر اراک. از این میان تعداد 146 زوج (292 نفر) به عنوان نمونه آماری به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده ها، مقیاس تعارضات زناشویی ثنایی و براتی (1379)؛ مقیاس مهارت های زندگی ساعتچی، کامکاری و عسگریان (1389)؛ مقیاس رضایت جنسی لارسون (1988) و مقیاس قصه عشق استرنبرگ (1986) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از میانگین، انحراف معیار، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد که رضایت جنسی، مهارت های زندگی، قصه عشق سلطه جویی و عشق جامعه پسند می توانند نقش پیش بین کننده معناداری در پیش بینی تعارضات زناشویی داشته باشند (05/0>p). نتیجه گیری: با توجه به اینکه رضایت جنسی یکی از عوامل مهم سازگاری در بین زوجین می باشد و عدم رضایت در این زمینه احساس ناکامی را به همراه خواهد داشت، بنابراین، توجه به انطباق سبک های عشق ورزی می تواند یکی از عوامل موثر در کاهش تعارضات زناشویی باشد. علاوه بر این، مجهز بودن به مهارت های زندگی می تواند در کنار قصه عشق در کاهش تعارضات زناشویی تاثیر عمده ای داشته باشد. از این رو، مشاوره پیش از ازدواج برای هماهنگی قصه عشق زوجین و غنی سازی روابط زوجین برای یادگیری مهارت ها زندگی حایز اهمیت است.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین تفاوت اثربخشی درمان هیجان مدار و درمان شناختی رفتاری بر کیفیت زندگی در زنان چاق مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک بود. روش کار: جامعه آماری شامل زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک با دامنه سنی 20-40 مراجعه کننده به ساختمان پزشکان ابن سینا تهران در سال 1398بود. روش نمونه گیری این پژوهش از نوع نمونه گیری هدفمند با همتا سازی و همگن کردن بر اساس تجرد و تاهل و سن و تحصیلات و با جایگزینی تصادفی در گروه ها صورت گرفت، تعداد نمونه 45 نفر در گروه درمان هیجان مدار و درمان شناختی رفتاری و گروه کنترل(هر گروه شامل 15 نفر)جایگزین شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه کیفیت زندگی مرتبط با سلامت ویژه مبتلایان به سندرم تخمدان پلی کیستیک ساخته کرونین و همکاران1998بود. پس از تکمیل پیش آزمون، گروه های مداخله9 جلسه مداخله را دریافت کردند در حالی که گروه کنترل طی این مدت مداخله ای دریافت نکرد.: داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیری با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات کیفیت زندگی بر حسب عضویت گروهی (گروه های آزمایشی و گروه کنترل) در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین، درمان هیجان مدار و درمان شناختی رفتاری در مقایسه با گروه کنترل موجب بهبود نمرات کیفیت زندگی شده است (05/0 P<). همچنین بین میزان اثر بخشی درمان هیجان مدار در مقایسه با درمان شناختی رفتاری در کیفیت زندگی از نظر آماری تفاوت معنادار نمی باشد. علاوه بر آن نتایج نشان داد که اثربخشی درمان هیجان مدار و درمان شناختی رفتاری بر کیفیت زندگی در مرحله پیگیری تداوم داشته است. نتیجه گیری: بنابراین، درمان هیجان مدار و درمان شناختی رفتاری یک روش موثر برای افزایش کیفیت زندگی در زنان چاق مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک است.

مقدمه: از جمله عوارض شایع در بیماران سکته مغزی، اختلالات حسی به ویژه حس عمقی است. شواهدی وجود دارد که آب درمانی با توجه به چالش کشاندن سیستم حسی و تعادلی به عنوان یکی از روش های درمانی این عارضه می باشد. هدف این مطالعه تعیین تاثیر 6 هفته تمرین در دو عمق مختلف آب بر حس عمقی مفصل مچ پای بیماران مرد مبتلا به سکته مغزی می باشد. روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده می باشد. تعداد 30 بیمار مرد مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک مزمن به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در 3 گروه 10 نفری شامل دو گروه تمرینی (کم عمق، عمیق) و یک گروه کنترل قرار گرفتند. گروه های مداخله به مدت 6 هفته (3 جلسه در هفته) به پروتکل تمرینات آبی پرداختند و گروه کنترل هیچ گونه تمرینات آبی را تجربه نکردند. همه گروه ها قبل و بعد از مداخله جهت ارزیابی میزان حس عمقی با گونیامتر پدالی مورد بررسی و داده ها با استفاده از آنالیز کوواریانس و آزمون تعقیبی Tukey مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند. نتایج: نتایج نشان داد پس از حذف اثر مخدوش کنندگی حس عمقی قبل از مداخله، سه گروه مورد بررسی، از نظر میانگین حس عمقی بعد از مداخله، تفاوت معنی داری با یکدیگر ندارند (058/0=P). نتیجه گیری: با توجه به عدم تفاوت معنی دار در حس عمقی مفصل مچ پا در دو گروه تمرینی، توصیه نمی شود و نمی تواند پروتکل تمرینات آب درمانی به عنوان یک روش ایمن و رویکردی نوین در روند بهبود حس عمقی بیماران سکته مغزی ایسکمیک مزمن مورد توجه و استفاده قرار گیرد. هر چند ممکن است با افزایش مدت زمان تمرینات و یا با شدت بیشتر تمرینات بتوانند روی حس عمقی مفصل مچ پا تاثیرگذار باشند.

مقدمه: سرطان کولورکتال (colorectal cancer, CRC)، سومین سرطان شاخته شده و چهارمین علت منجر به مرگ در دنیاست. این بیماری حاصل مراحل مختلفی است که باعث انباشته شدن تعدیلات ژنتیک و اپی ژنتیک در ژن های سرکوب کننده سرطان و ژن های سرطان زا می شود. تعدیلات اپی ژنتیک، یک نقش اساسی در تنظیم نسخه برداری و بیان ژن بازی می کنند. این تعدیلات شامل متیلاسیون DNA در نواحی پروموتر (promoter) ژن، تعدیلات هیستون و مداخلات RNA غیر کدشونده (non‐, coding RNA) است. تعدیلات هیستون و متیلاسیون DNA یک ترکیب دخیل در خاموش شدن ژن ها هستند که منجر به تومورزایی می شوند. متیلاسیون DNA، بوسیله آنزیم های DNA متیل ترانس فراز(DNA methyltransferases, DNMTs) که گروه متیل را به اس-آدنوزین متیونین به منظور الگوی متیلاسیون ژنومی و خاموش شدن ژن منتقل می کنند انجام می شود. در این تحقیق، ما در باره اطلاعات رایج در حال رشد مربوط به مداخله هایپرمتیلاسیون چندین ژن سرکوب کننده سرطان و مکانسیم مولکولی آنها در سرطان کولورکتال بحث می کنیم. روش ها: برای این مقاله مروری، مطالعات قابل قبول با استفاده از PubMed, SCOPUS, NCBI و Ovid database و با انتخاب کلمات کلیدی لازم از فهرست MeSH (Medical Subject Headings) بدست آمد. یافته ها: ما دریافتیم که آنزیم های DNA متیل ترانس فراز می توانند باعث متیلاسیون ژن های سرکوب کننده سرطان و در نتیجه القاء سرطان گردند. نتیجه: کاهش بیان ژن های سرکوب کننده سرطان باعث القاء سرطان می گردد.

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی روش های رفتار درمانی دیالکتیکی، دارو درمانی و ترکیبی از آن ها بر ناگویی هیجانی و دشواری تنظیم هیجان در زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان بود. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه پژوهش، زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی منطقه یک شهر مشهد در فصل های بهار و تابستان سال 1397 بودند. نمونه پژوهش 45 نفر بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی در سه گروه (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. گروه اول 8 جلسه 90 دقیقه ای رفتار درمانی دیالکتیکی، گروه دوم روزانه 200 میلی گرم فلوواکسامین و گروه سوم ترکیبی از هر دو روش دریافت کردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های ناگویی هیجانی تورنتو (بگبی و همکاران، 1994) و دشواری تنظیم هیجان (گراتز و رومر، 2004) بودند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بنفرونی تحلیل شدند. نتایج: یافته ها نشان داد که روش های رفتار درمانی دیالکتیکی و ترکیبی در مقایسه با روش دارودرمانی به طور معناداری باعث کاهش ناگویی هیجانی و دشواری تنظیم هیجان در زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان شدند، اما بین روش های رفتار درمانی دیالکتیکی و ترکیبی در کاهش ناگویی هیجانی و دشواری تنظیم هیجان تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0>p). نتیجه گیری: براساس نتایج برای کاهش ناگویی هیجانی و دشواری تنظیم هیجان زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان از روش رفتار درمانی دیالکتیکی استفاده شود.

مقدمه: پسوریازیس یک التهاب مزمن سیستم ایمنی-پوست می باشد که مشخصه ی آن پلاک های اریتماتوز شریانی است. اندازه گیری ضخامت اینتیما مدیای شریان کاروتید می تواند ابزاری برای تشخیص زودرس آترواسکلروز در مرحله قبل از انسداد و دارای علایم بالینی باشد. روش کار: این مطالعه مورد-شاهدی بر روی 30 بیمار پسوریازیس و 30 فرد سالم در سنین 20 تا 60 سال مراجعه کننده به کلینیک پوست در بیمارستان 22 بهمن مشهد طی سالهای 98-97 با نمونه گیری به روش در دسترس انجام شد. اندازه گیری ضخامت اینتیمای کاروتید مشترک توسط همکار رادیولوژیست طرح و با استفاده از سونوگرافی انجام شد. در انتها داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS16و آزمون های آماری آنوا، من ویتنی و پیرسون تجزیه و تحلیل شد. نتایج: میانگین ضخامت اینتیمای مدیای کاروتید (CIMT) در بیماران و گروه کنترل به ترتیب 0. 059±,0. 51 و 0. 047±,0. 47 میلی متر به دست آمد. CMIT مشترک در بیماران پسوریازیس به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل مشاهده شد (p value= 0. 010). ارتباط معنی داری بین میانگین CIMT در بیماران با سن، جنس و شخص توده ی بدنی یافت نشد. نتیجه گیری: از آن جایی که CIMT در بیماران پسوریازیس به طور معناداری بالاتر گزارش شده است، کنترل سخت گیرانه تر سایر عوامل خطر آترواسکلروز نسبت به سایرین و کنترل شدید تر التهاب در این افراد ضرورت می یابد.

مقدمه: هدف اصلی این مدل ساختاری رابطه سرمایه های تحولی، امید به تحصیل با بهزیستی تحصیلی، بازداری رفتاری با میانجیگیری کنترل روانشناختی والدینی در دانش آموزان داوطلب ورود به دانشگاه ها بود. روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع همبستگی می باشد. روش کار: جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر داوطلب ورود به دانشگاه در ناحیه 1 رشت در سال 1398 به تعداد 1560 نفر می باشد. حجم نمونه 500 نفر (236 نفر پسر و 264 نفر دختر) تعیین شد. نمونه گیری به شیوه تصادفی خوشه ای انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل 7 مقیاس: 1-پرسشنامه سرمایه های تحولی اسکلز و بنسون(2005)، 2-پرسشنامه کنترل روان شناختی سوننز و همکاران(2010)، 3-مقیاس امید به تحصیل خرمایی و کمری(1396) 4-مقیاس بهزیستی تحصیلی تومینن-سوینی و همکاران (2012). 5-مقیاس بازداری رفتاری شامل مقیاس بزرگسال(2005) می باشد، برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از آزمون های کلموگروف-اسمیرنف، آزمون تحلیل عاملی و مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج: یافته های پژوهش نشان داد که بین سرمایه های تحولی با میانجیگری کنترل روانشناختی والدینی از طریق بازداری رفتاری، بین سرمایه های تحولی با میانجیگری کنترل روانشناختی والدینی از طریق بهزیستی تحصیلی رابطه وجود دارد (01/0>P). همچنین بین امید به تحصیل با میانجیگری کنترل روانشناختی والدینی از طریق بازداری رفتاری، بین امید به تحصیل با میانجیگری کنترل روانشناختی والدینی از طریق بهزیستی تحصیلی رابطه وجود دارد. (01/0>P). نتیجه گیری: در یک جمع بندی کلی میتوان گفت از آنجا که دو متغیر امید به تحصیلی و بهزیستی تحصیلی-به عنوان اولین متغیرهای موثر-هم بر بعد عینی و هم ذهنی موفقیت تحصیلی موثرند، می توانند به عنوان مهمترین عواملی در نظر گرفته شوند که در فرایند مشاوره تحصیلی بایستی مورد توجه قرار گیرند. بنابراین ایجاد و تقویت یک خودپنداره مثبت تحصیلی در دانش آموزان از طریق ارایه بازخوردهای مثبت و تقویتهای کلامی؛ همچنین افزایش مهارت های تحصیلی از طریق روش های افزایش تمرکز حواس، روش های مطالعه و یادگیری، غلبه بر اضطراب کنکور با شیوه های مختلف رفتاری و شناختی پیشنهاد می شود.

مقدمه: هدف از این مطالعه تدوین مدل ساختاری کیفیت زندگی بیماران قلبی بر اساس کانون کنترل سلامت و ادراک بیماری با نقش میانجی ناگویی خلقی و انعطاف پذیری شناختی بود. روش کار: روش این مطالعه توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران قلبی مراجعه کننده به بیمارستان شهید رجایی، مرکز قلب تهران و بیمارستان خاتم الانبیاء شهر تهران بود. تعداد 281 نفر از بیماران به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی مینه سوتا، پرسشنامه کوتاه ادراک بیماری، مقیاس چندوجهی کانون کنترل سلامت، پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی و مقیاس ناگویی خلقی تورنتو پاسخ دادند. نتایج: تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از مدلیابی معادلات ساختاری نشان داد مدل ساختاری کیفیت زندگی بیماران قلبی با تکیه بر کانون کنترل سلامت و ادراک بیماری با نقش میانجی ناگویی خلقی و انعطاف پذیری شناختی برازش دارد. همچنین بین کانون کنترل سلامت، ادراک بیماری و انعطاف پذیری شناختی با کیفیت زندگی رابطه مثبت و معنادار (05/0>P)، بین ناگویی خلقی و کیفیت زندگی رابطه منفی و معنادار (05/0>P)، بین کانون کنترل سلامت و ادراک بیماری با کیفیت زندگی رابطه منفی و معنادار (05/0>P) و بین کانون کنترل سلامت و ادراک بیماری با انعطاف پذیری شناختی رابطه مثبت و معنادار (05/0>P) وجود دارد. نتیجه گیری: درنتیجه توجه به ابعاد و مشخصه های روان شناختی در مبتلایان به بیماری های قلبی می تواند شناخت بهتری از این بیماری را برای مبتلایان به ارمغان آورد و کیفیت زندگی فرد را افزایش دهد.

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان تصویرسازی از طریق بازپردازش اطلاعات و درمان خاطره پردازی انسجامی بر امید به زندگی و کیفیت زندگی سالمندان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع گروه گواه با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه بود. روش کار: جامعه آماری این مطالعه شامل کلیه افراد 60 سال به بالا مقیم در خانه سالمندان واقع در استان گیلان بودند. 60 نفر از افراد واجد شرایط بر اساس معیارهای ورود و خروج و به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده ها مقیاس امید به زندگی اسنایدر (1991) و پرسشنامه احساس تنهایی دهشیری و همکاران (1387) بود. هر دو گروه آزمایش و گروه گواه، با استفاده از ابزار پژوهش مورد پیش آزمون قرار گرفتند. سپس مداخله خاطرهپردازی انسجامی طی شش جلسه و مداخله تصویرسازی ازطریق بازپردازش اطلاعات طی هفت جلسه برای گروه های آزمایش مختص خود، اجرا شد. در پایان مداخلات هر دو گروه آزمایش و گروه گواه، با استفاده از ابزار پژوهش مورد پس آزمون قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: یافته ها نشان داد درمان خاطره پردازی انسجامی نسبت به تصویرسازی از طریق بازپردازش اطلاعات در میزان افزایش متغیر امید به زندگی اثربخشی بیشتری دارد (05/0>P). همچنین، درمان خاطره پردازی انسجامی و تصویرسازی از طریق بازپردازش اطلاعات در میزان افزایش متغیر کیفیت زندگی اثربخشی برابر دارند (05/0>P). این نتایج، در پیگیری سه ماهه حفظ شدند. نتیجه گیری: با توجه اثربخشی بیشتر خاطره پردازی بر امید به زندگی پیشنهاد می شود این مداخله به عنوان تکنیکی با قابلیت اجرای آسان مورد توجه کارشناسان سلامت روان در مراکز نگهداری سالمندان قرار گیرد.

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر سبک زندگی آدلری و امید درمانی بر انسجام روانی و همدلی در بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه شهر تهران انجام شد. روش کار: روش مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون-پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان و مردان مبتلا به اسکلروزیس چندگانه بودند که در انجمن ام اس تهران تشکیل پرونده داده بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 45 بیمار انتخاب شدند و به طور تصادفی و به تساوی به سه گروه امیددرمانی، درمان مبتنی بر سبک زندگی آدلری و گروه کنترل اختصاص داده شدند. ابزار جمع آوری داده ها مقیاس انسجام روانی آنتونووسکی (1993) و پرسشنامه همدلی دیویس (1983) بودند. گروه های آزمایش طی هشت جلسه دوساعته مداخله امید درمانی و مداخله سبک زندگی آدلری قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. نتایج: تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد امید درمانی بر انسجام روانی و همدلی بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه موثر است (01/0 >P). درمان مبتنی بر سبک زندگی آدلری بر انسجام روانی و همدلی بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه موثر است (01/0 >P). این نتایج در دوره پیگیری حفظ شدند. نتیجه گیری: به مشاوران و روان درمان گران پیشنهاد می شود که این درمان ها را در درازمدت برای افزایش انسجام روانی و همدلی بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه به کارگیرند.

مقدمه: هدف این پژوهش طراحی مدل نگرش احساسی در تصمیم گیری های خرید مشتریان در بازارهای خدمات بوده است. روش کار: رویکرد این مطالعه از نوع کیفی و استفاده از رویکرد داده بنیاد بوده است. جامعه آماری این مطالعه شامل مدیران، کارشناسان، پزشکان بیمارستان های دولتی و خصوصی شهر تهران، معاونان درمان و بهداشت دانشگاه که دارای سابقه مدیریتی در بیمارستان ها و مراکز گردشگری پزشکی در ایران بودند تشکیل شده و محقق با انجام 15 مصاحبه به اشباع نظری رسیده است. نتایج: محقق تحقیق خود را در قالب یک مدل شامل شش بعد، رضایت از برند مرکز گردشگری، اعتماد به برند درمانی مرکز گردشگری پزشکی تنوع خدمات درمانی، بازاریابی گردشگری پزشکی، بسته درمانی مناسب، وفاداری به برند مرکز درمانی، و سی و یک بعد فرعی ارایه کرده است. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد وجود برخی عوامل مثل، توانمندسازی کارشناسان واحدهای بیماران بین الملل، توسعه مهارت های حرفه ای گروه پزشکی، مدیریت کارگزاران گردشگری پزشکی، ارتقا سطح بازاریابی و تبلیغاتی بین المللی، نظارت و مدیریت کیفیت و هزینه، توجه به استانداردهای ابلاغی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و بین المللی و تفاهم نامه های همکاری مشترک ملی و بین المللی با ذی نفعان گردشگری پزشکی می تواند در جهت توسعه گردشگری پزشکی در ایران موثر باشد.

مقدمه: هدف اصلی این پژوهش مقایسه اثربخشی آموزش مهارت های مبتنی بر رویکرد هیجان مدار و خود شفقت ورزی بر تعارض های زناشویی و تمایز یافتگی خود زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی بود. روش کار: این پژوهش ازنوع پژوهش های نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری کلیه زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی شهر مشهدسال 99-1398 بود. نمونه آماری 45 نفر ازاین زنان مراجعه کننده به مراکزمشاوره به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی در گروه های آزمایشی و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگماری شدند. گروه های مداخله آموزش هیجان مدار و خود شفقت ورزی را به شکل جداگانه طی دو ماه 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. برای جمع آوری اطلاعات پرسشنامه تجدید نظر شده تعارض های زناشویی ثنایی (1379)، پرسشنامه تجدیدنظر شده تمایزیافتگی خود اسکورون و اسمیت (2003) استفاده شد. داده ها بر اساس آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد آموزش مهارت های رویکرد هیجان مدار و خود شفقت ورزی برتعارض های زناشویی و تمایز یافتگی خود زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی تاثیر معناداری دارد (05/0>p). علاوه بر این، نتایج آزمون تعقیبی نشان داد بین اثربخشی این دو مداخله تفاوت معناداری وجود داشته (05/0>p) و تاثیرآموزش مهارت های رویکرد هیجان مدار نسبت به خود شفقت ورزی در متغیر تمایز یافتگی خود معنادار بوده است. نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد آموزش رویکرد هیجان مدار با افزایش آگاهی هیجانی و آگاهی از عاملیت در تجربه و تغییر پردازش ها به عنوان یک آموزش کارآمد جهت بهبود الگوهای تعاملی زنان آسیب دیده ازخیانت زناشویی مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: مصرف غذاهای سرخ شده و روغن های حرارت دیده به شدت در حال گسترش است که به یک معضل تغذیه ای در جوامع امروز تبدیل شده است. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر یک دوره تمرین هوازی و مکمل اکتاپامین بر بیان ژن های DRP، MFN-1 و سیتوکروم C در عضله قلب رت های تغذیه شده با روغن های سرخ شده ی عمیق بود. روش کار: 30 سر رت 8 هفته ای نژاد ویستار با میانگین وزن 200 تا 250 گرم بصورت تصادفی به 5 گروه (6 تایی) شامل کنترل سالم (C)، مصرف روغن های سرخ شده عمیق (DFO)، مصرف روغن های سرخ شده عمیق + تمرین هوازی (DFO+T)، مصرف روغن های سرخ شده عمیق + مکمل اکتاپامین (DFO+O)، مصرف روغن های سرخ شده عمیق + تمرین هوازی + مکمل اکتاپامین (DFO+TO) تقسیم شدند. در طول دوره پژوهش روغن های حرارت دیده عمیق به صورت خوراکی (گاواژ، ml/kg10) به مدت 4 هفته، به رت های مورد آزمایش خورانده شد. μ, mol/kg 81 اکتاپامین به صورت تزریق درون صفاقی به گروه های مکمل تزریق شد. رت های گروه تمرینی نیز به تمرین تردمیل با شدت متوسط در هفته ی اول 50% vo2max و در هفته ی آخر 65% vo2max پرداختند. تغییرات ژن های DRP، MFN-1 و سیتوکروم C بعد از اعمال مداخله با تکنیک qRT-PCR در آزمایشگاه هیستوژنیک اندازه گیری شد. نتایج: بیان ژن های DRP و سیتوکروم Cدر اثر مصرف روغن افزایش و در اثر تمرین و مصرف مکمل اکتاپامین کاهش یافت همچنین کمترین مقدار بیان ژن DRP و سیتوکروم Cدرگروه تمرین+ اکتاپامین مشاهده شد. مصرف روغن حرارت دیده عمیق، غلظت MFN-1 را به طور معنا داری کاهش داد و تمرین هوازی و مصرف همزمان مکمل اکتاپامین موجب افزایش معنادار بیان ژن MFN-1 نسبت به سایر گروه ها شد. ضمن اینکه اثر تعاملی دو متغیر تمرین و مکمل معنا دار نبود. نتیجه گیری: احتمالا تمرین هوازی و اکتاپامین به صورت ترکیبی می تواند با تعدیل ژن های DRP، MFN-1 و سیتوکروم C اثرات مخرب روغن های حرارت دیده عمیق بر سازوکار پویایی میتوکندری عضله قلب را بهبود بخشد.

دراین تحقیق به اثربخشی آموزش مبتنی بر غنی سازی ارتباط و آموزش راه حل محور بر راهبردهای حفظ رابطه پرداخته شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری 45 روزه بود. دراین پژوهش جامعه آماری، کلیه زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مرکز مشاوره پیش از طلاق معاونت پیشگیری دادگستری واقع در شهر کرج در سال 1400-99 بودند. تعداد 21 زوج که توانستند بااستفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده نمره پایین تر از(45) در پرسشنامه راهبردهای حفظ رابطه کسب کنند، انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش(هر گروه 7 زوج)و یک گروه کنترل(7 زوج) قرار گرفتند. گروه های آزمایش تحت آموزش غنی سازی ارتباط(7جلسه 90دقیقه ای)وآموزش راه حل محور(7جلسه 90دقیقه ای)قرار گرفتند. اما گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند و در لیست انتظار باقی ماندند. از پرسشنامه ی راهبردهای حفظ رابطه(RMSM) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها، از نرم افزارSPSS نسخه 24 از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکررو آزمون تعقیبی بن فرونی استفاده شد. نتایج نشان داد، درمان مذکور در مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر راهبردهای حفظ رابطه زوجین اعمال داشتند(05/0

مقدمه: دوران جوانی، مهم ترین دوره شکل گیری عادات و رفتارهای سالم می باشد و به منظور رفع اختلالات تصویر بدنی از ورزش می توان به عنوان راه حل کم هزینه و کم عارضه استفاده کرد و در این میان ادراک فرد از خودکارآمدی و عزت نفس می تواند اثرگذار باشد. ازاین رو، این تحقیق باهدف بررسی نقش تصویر بدن، خودکارآمدی و عزت نفس در مشارکت ورزشی دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهرستان لاهیجان انجام شد. روش کار: در این مطالعه توصیفی-همبستگی 216 دانش آموز از شهرستان لاهیجان انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های انگیزه مشارکت ورزشی گیل (1983)، تصویر بدن کش و همکاران (1990)، خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) و عزت نفس رزنبرگ (2006) داده ها به وسیله نرم افزارهای SPSS و PLS و با کمک آزمون های آماری تجزیه وتحلیل شدند. نتایج: میانگین و انحراف معیار سنی واحدهای پژوهش 4/8±,19/17 سال می باشد. میانگین نمره مشارکت ورزشی 23/36 و تصویر بدنی 42/3 در سطح خوب، خودکارآمدی 56/3 و عزت نفس 62/3 بالاتر از سطح میانگین بودند و بین تصویر بدنی، خودکارآمدی و عزت نفس با مشارکت ورزشی دانش آموزان دختر ارتباط آماری معنی داری وجود داشت(001/0> p). نتیجه گیری: تصویر بدن به صورت مستقیم در میزان مشارکت ورزشی دانش آموزان دختر نقش مثبت و معناداری دارد و نقش خودکارآمدی و عزت نفس به صورت هم زمان نیز رابطه بین تصویر بدن و مشارکت ورزشی را به صورت مثبت و معنادار تسهیل می کنند.

مقدمه: بیماری همه گیر قرن 21 ناشی از ویروس کرونا (کوید-19) با علایم شایع تب، سرفه و تنگی نفس، تهدید بزرگی برای سلامت عمومی جهان و عامل مرگ و میر قابل توجهی در جهان است. بیماری کوید-19 روز به روز در حال گسترش است و تا کنون اکثر کشورهای جهان را درگیر نموده است. تقویت سیستم ایمنی بدن یکی از مهم ترین راه های مبارزه با این بیماری است و ویتامین ها از جمله ویتامین A یکی از موادی است که باعث تقویت این سیستم می شود. به دلیل نقش ویژه ویتامین A در بدن، کمبود آن می تواند موجب افزایش بار بیماری های عفونی به ویژه نزد گروه های پر مخاطره شود. ویتامین A در بیماری های دستگاه تنفسی و سلول های مخاطی آن نقش درمانی داشته است. مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی تاثیر ویتامین A بر روند بهبود بیماری های عفونی به خصوص بیماری تنفسی ناشی از ویروس کوید-19 و تاثیر این ویتامین بر تقویت سیستم ایمنی انجام گرفته است. روش کار: در این مقاله مروری روایتی، جستجو در پایگاه های اطلاعاتی Google scholar، PubMed، و SID انجام شد و منابع از سال 1998 تا 2020 استخراج گردید. در مطالعه حاضر 40 مقاله و کتاب مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: با توجه به نتایج حاصل از مطالعات انجام شده، کمبود ویتامین A در روز به نظر می رسد بدن را در مقابل عفونت های ویروسی مثل کوید-19 تضعیف نماید و تاثیر منفی بر تقویت سیستم ایمنی بدن داشته باشد. نتیجه گیری: ممکن است ویتامین A بتواند در جلوگیری از عفونت های ویروسی موثر باشد و در درمان بیماری های حاد تنفسی شامل عفونت ناشی از ویروس هایی مانند کوید-19 و تقویت سیستم ایمنی موثر باشد. بنابراین مصرف به اندازه ویتامین A به خصوص در شرایط پاندمی کوید-19پیشنهاد می گردد.

مقدمه: ویروس های کرونا (CoV) خانواده بزرگی از ویروس ها هستند که باعث آلوده شدن انسان می شوند. در حال حاضر با وجود برخی واکسن ها هنوز مداخلات غیر دارویی یکی از گزینه های مهم جهت پیشگیری از ابتلا هستند. مدل اعتقاد بهداشتی (HBM) چارچوب مناسبی جهت بررسی رفتارهای پیشگیرانه ارایه می دهد. این مطالعه با هدف بررسی واکنش های اضطرابی در مواجهه با ویروس کرونا براساس مدل اعتقاد بهداشتی انجام شده است. روش کار: یک مطالعه مقطعی و آنلاین پس از تایید COVID-19 در ایران بود. جامعه آماری این مطالعه 200 نفر از ساکنان مشهد بودند که به طور تصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه آنلاین بود و روایی و پایایی آن مورد بررسی و تایید قرار گرفت. داده ها با استفاده از SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در توصیف داده ها، از شاخص های میانگین، انحراف معیار، جداول توزیع فراوانی و نمودارها استفاده شد. داده های آماری با استفاده از آزمونهای Kolmogorov-Smirnov و Man-Whitney U، Kruskal-Wallis و Spearman مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: در این مطالعه، بین واکنش های اضطرابی با ساز های مدل اعتقاد بهداشتی رابطه معنی داری وجود دارد ( 0. 05 P>)، به استثنای ساختار فواید درک شده، که هیچ ارتباط معنی داری با واکنش های اضطرابی ندارد. رادیو و تلویزیون سیستم اصلی یادآوری هستند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که طبق مدل HBM، افراد وقتی احساس کنند در معرض ویروس کرونا قرار دارند رفتارهای پیشگیرانه بهتری انجام می دهند.

مقدمه: ظهور وگسترش سریع اسینتوباکتر بومانی های مقاوم به کارباپنم در سراسر دنیا گزارش شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی ژن های مولد کارباپنماز در ایزوله های اسینتوباکتر بومانی جدا شده از بیماران بستری در بیمارستان آموزشی شهر تهران انجام شد. روش کار: در مطالعه حاضر 99 ایزوله بالینی اسینتوباکتر بومانی جمع آوری شده از یک بیمارستان آموزشی درمانی تهران، با تست های بیوشیمیایی و PCR تایید شدند. الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی با استفاده از روش دیسک دیفیوژن و E-test تعیین گردید. فراوانی ژن های مولد کارباپنماز با استفاده از PCR تعیین گردید. نتایج: بیشترین و کمترین مقاومت به ترتیب نسبت به آنتی بیوتیک سیپروفلوکسازین (100 %) و مینوسایکلین(2/21%) مشاهده شد. همچنین 97 سویه (97/97 %) الگوی مقاومت MDR را نشان دادند. در تعیین حداقل غلظت بازدارنده رشد (MIC) ایزوله های اسینتوباکتر بومانی به روش E-test برای آنتی بیوتیک ایمیپنم 9/93 % ایزوله ها مقاوم بودند و میزان MIC ایمیپنم در آن ها بیشتر از 8 میکروگرم در میلی لیتر بود. در بررسی فراوانی ژن های مولد کارباپنماز با استفاده از روش PCR؛ ژن blaVIM دارای بیشترین فراوانی (9/94 %) و blaOXA-58, blaOXA-143, blaKPCو bla IMP در هیچ کدام از ایزوله ها یافت نشد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان می دهد که اکثرجدایه ها به آنتی بیوتیک های مهم بالینی در کلاس بتالاکتام که در درمان عفونت های این باکتری کاربرد دارند، مقاوم بوده اند. این نتایج مطالعات بیشتر بر روی تجویز منطقی دارو در درمان اسینتوباکتر بومانی را پیشنهاد می دهد.

مقدمه: هدف این مطالعه استفاده از سلول های دندرتیک در تعدیل پاسخ های ایمنی به سمت محافظتی با استفاده از آنتی ژن های مارشالاژیا مارشالی می باشد که می تواند منجر به تولید لنفوسیت های T تنظیمی گردند و علایم آسم را کاهش دهند. روش کار: جهت انجام این آزمایش، سلول های تک هسته ای خون محیطی از تعداد 15 بیمار آسمی و 10 فرد سالم جدا شد و کشت گردید. سپس این سلول های تک هسته ای خون محیطی در مجاورت GM-CSF, IL-4 و آنتی ژن مارشالاژیا مارشالی به سلول های دندرتیک تعدیل کننده تبدیل شدند. سپس، این سلول های دندرتیک تعدیل کننده در مجاورت لنفوسیت های Tاین افراد به مدت 5 روز قرار گرفتند و در نهایت غلظت سایتوکاین تنظیمی IL-10 در این محیط با روش الایزا اندازه گیری شد. نتایج: میانگین غلظت این سایتوکاین در افراد آسمی و افراد سالم به ترتیب 143. 2 ±,6. 8 و 135. 4±,5. 3 پیکوگرم در میلی لیتر بود. نتایج این مطالعه نشان داد که میزان غلظت این سایتوکاین در هر دو گروه به طور معنی داری افزایش پیدا کرده است. هم چنین غلظت این سایتوکاین در گروه آسمی بیشتر از گروه سالم بود ولی این اختلاف معنی دار نبود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که آنتی ژن مارشالاژیا مارشالی توانایی تبدیل سلول تک هسته ای به سلول دندرتیک تعدیل کننده با افزایش سایتوکاین IL-10 را دارد که این سلول ها درتبدیل لنفوسیت های T به سلول های نوع تنظیم کننده ایمنی توانمند می گردند. . بنابراین آنتی ژن این انگل می تواند در درمان بیماران آسمی با سلول های دندرتیک کاربرد داشته باشد.

مقدمه: بیماری­, های قلبی عروقی جزو بیماری های مزمن است. این نوع بیماری­, ها به خاطر ماهیتی که دارند باعث مسائلی در کیفیت زندگی و پریشانی در بیماران می­, شوند. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن­, آگاهی بر کیفیت زندگی و پریشانی بیماران قلبی انجام شد. روش کار: روش پژوهش از نوع نیمه­, آزمایشی با طرح پیش­, آزمون-پس­, آزمون با گروه کنترل بود. از جامعه آماری بیماران قلبی مراجعه کننده به بیمارستان قلب شهر تهران به­, صورت دردسترس 32 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. پرسشنامه­, های پژوهش شامل کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1996) و تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) بود. کاهش استرس مبتنی بر ذهن­, آگاهی به مدت ده جلسه برای گروه آزمایش اعمال شد. نتایج: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که نمرات پس­, آزمون کیفیت زندگی و تحمل پریشانی بیماران قلبی در گروه آزمایش به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (005/0 ≤, p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج، کاهش استرس مبتنی بر ذهن­, آگاهی در بهبود کیفیت زندگی و تحمل پریشانی بیماران قلبی موثر بود، لذا می توان از آن به عنوان روش درمانی مکمل در کنار روش های پزشکی در راستای ارتقای وضعیت روانشناختی (افزایش کیفیت زندگی و تحمل پریشانی) بیماران عروق قلبی استفاده نمود.

مقدمه: در سال های اخیر فرضیه کاردیومایوپاتی آریتموژنیک بطن راست ناشی از فعالیت ورزشی، نگرانی هایی را در مورد شرکت در فعالیت های ورزشی استقامتی با شدت و حجم بالا ایجاد کرده است. ازینرو، پژوهش حاضر با هدف بررسی رمودلینگ بطن راست، متعاقب یک دوره طولانی مدت تمرین استقامتی با شدت و حجم بالا انجام شد. روش کار: در این مطالعه تجربی تعداد 20 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 4 هفته ای به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین قرار گرفتند. موش های صحرایی گروه تمرین، پس از یک دوره چهار هفته ای آماده سازی دویدن بر روی تردمیل به مدت 12 هفته با تواتر پنج جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60 دقیقه با سرعت 35 متر در دقیقه (حدود 90 درصد حداکثر ضربان قلب) تمرین کردند. نمونه های گروه کنترل در هیچ گونه فعالیت بدنی شرکت نکردند. شاخص های عملکردی و ساختاری بطن راست با استفاده از روش اکوکاردیوگرافی و ارزیابی کلاژن در بافت بطن راست با استفاده از روش پیکروسیروس قرمز به ترتیب 24 و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین اندازه گیری شد. به منظور تحلیل داده ها، از روش آماری T مستقل استفاده شد. یافته ها: بررسی بافت شناسی در پایان مطالعه، رسوب گسترده کلاژن بینابینی در بافت بطن راست موش های صحرایی گروه تمرین را نشان داد. همچنین بررسی های اکوکاردیوگرافی نشان داد که شاخص های کسر تزریقی (EF) و کسر کوتاه شدگی (FS) و همچنین شاخص عملکرد سیستولی و دیاستولی از جمله TAPSE و موج E' در بطن بطن راست در گروه تمرین به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود (P≤, 0. 001). نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد، یک دوره طولانی مدت فعالیت ورزشی استقامتی با شدت و حجم بالا می تواند باعث ایجاد مشخصه های ARVC در نمونه های سالم حیوانی شود.

مقدمه: پرستاران بزرگ ترین گروه ارایه دهنده خدمت در نظام سلامت می باشند و باید از کیفیت زندگی مطلوبی برخوردار بوده تا بتوانند مراقبت ها را به شکل مطلوب به بیماران ارایه دهند. از طرفی بارکاری در شغل پرستاری مسئله بسیار مهمی می باشد. هدف از این مطالعه، فراتحلیل عوامل موثر بر بارکاری در بین پرستاران می باشد. روش کار: روش پژوهش، مرورسیستماتیک کمی یا فراتحلیل می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر، مقالات داوری شده ی مجلات معتبر علمی در سالهای 1389 تا 1399 و 2010 تا 2020 در پایگاه های داخلی چون نورمگز، سید، سیویلیکا و مگ ایران و پایگاه های معتبر خارجی از جمله اسکوپوس، الزیور، گوگل اسکولار و ساینس دایرکت می باشد. در این پژوهش، از روش هفت مرحله ای سندلوسکی و باروسو به منظور انجام فرایند مرور سیستماتیک استفاده شده است. تعداد نمونه ها پس از اعمال ملاک های ورود و خروج به تحقیق، به 13 مقاله رسیده است. قیاس اندازه اثر ضریب بتا و ضریب همبستگی بوده است و تحلیل آماری با نرم افزار CMA2 انجام شده است. نتایج: نتیجه فراتحلیل با نرم افزار فراتحلیل (CMA 2) نشان داد که عوامل موثر بر بارکاری پرستاران با میانگین اندازه اثر 225/0 بدست آمده است. همچنین نتایج فراتحلیل نشان داد که کنترل شغلی با اندازه ی اثر 39/0-و نشاط با اندازه ی اثر 32/0-بیشترین تاثیر معکوس و جنسیت با ضریب تاثیر 839/0 و انگیزش با ضریب تاثیر 783/0 بیشترین تاثیر مستقیم را در بارکاری پرستاران دارد. نتیجه گیری: پرستاران به علت افزایش روزافزون جمعیت و کمبود نیروی کاری با بار کاری سنگین مواجه اند. در بسیاری از اوقات بار کاری که باید انجام شود از محدوده ی توان پرستاران خارج است و فشار زیادی را بر افراد وارد می آورد.

مقدمه: تعادل بخش جدا ناپذیر اغلب فعالیت های روزانه بوده و همچنین شاخص تعیین کننده در بررسی توانایی عملکردی ورزشکاران به شمار می رود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرینات منتخب TRX بر تعادل ایستا و پویای دختران فعال بود. روش کار: تعداد 20 دختر فعال به صورت تصادفی در دو گروه مساوی 10 نفر کنترل و تجربی قرار گرفتند. قبل و بعد از پروتکل تمرینی، تعادل ایستا (آزمون خطای تعادل BESS) و تعادل پویا (آزمون تعادلی Y)، ارزیابی شد. سپس گروه تجربی تمرینات خود را به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته) تمرینات TRX انجام دادند. برای آنالیز داده ها از روش آماری تی وابسته و مستقل استفاده شد. نتایج: یافته های تحقیق نشان داد که تفاوت معنی داری در تعادل ایستا و تعادل پویا در قبل و بعد از از تمرینات در گروه تجربی مشاهده شد. نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش حاضر می توان بیان کرد که تمرینات TRX سبب بهبود تعادل ایستا و پویای دختران ورزشکار می شود. لذا می توان از این نوع تمرینات به عنوان عامل مهم در بهبود تعادل و همچنین پیشگیری از آسیب های ورزشی در طراحی برنامه های تمرینی آن ها گنجاند.

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر افزایش سلامت عمومی بر اساس آموزش مهارت های هیجانی-اجتماعی و مدیریت استرس در دانش آموزان دبیرستانی بود. روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی، طرح پیش آزمون، پس آزمون گروه گواه و پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان دبیرستان های منطقه 15 آموزش و پرورش تهران در سال تحصیلی 99-98 بود. در این پژوهش تعداد 45 دانش آموز با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (15 دانش آموز در گروه آزمایش مهارت های هیجانی-اجتماعی، 15 دانش آموز در مدیریت استرس و 15 دانش آموز در گواه). گروه های آزمایش مداخله مهارت های هیجانی-اجتماعی (گلمن، پارسا، 1397) و مدیریت استرس (جزایری، 1397) را طی 7 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. ابزارهای ارزیابی مورد استفاده در این پژوهش، شامل پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی (سواری، 2011) و سلامت عمومی)28(GHQ-(گلدبرگ، 1979) بودند. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقببی بنفرونی مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد آموزش مهارت های هیجانی-اجتماعی، مدیریت استرس بر سلامت عمومی دانش آموزان دبیرستانی تاثیر معنادار دارد(p<0/001). نتایج آزمون تعقیبی نشان داد بین میزان اثربخشی این دو مداخله نیز تفاوت معنادار وجود داشته (p<0/001) و آموزش مدیریت استرس نسبت به آموزش مهارت های هیجانی-اجتماعی تاثیر بیشتری بر سلامت عمومی دانش آموزان داشته است. نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند آموزش مهارت های هیجانی-اجتماعی و مدیریت استرس می تواند به عنوان یک آموزش کارآمد جهت افزایش سلامت عمومی مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه و هدف: بیماری کووید-19 می تواند منجر به علاوه بر آسیب های فیزیولوژیک، به فرایندهای روان شناختی، شناختی و هیجانی بیماران نیز آسیب جدی وارد سازد. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اضطراب سلامت و علایم استرس پس از سانحه در بهبودیافتگان کووید-19 با سابقه بستری انجام گرفت. روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل بهبودیافتگان کووید-19 با سابقه بستری شهر تهران در سه ماهه تابستان سال 1399 بود. در این پژوهش تعداد 28 بهبودیافته کووید-19 با سابقه بستری، با روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند. گروه آزمایش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی را طی یک ماه در 8 جلسه 75 دقیقه ای دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب سلامت و پرسشنامه علایم استرس پس از سانحه بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس به وسیله نرم افزار آماری SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اضطراب سلامت و علایم استرس پس از سانحه در بهبودیافتگان کووید-19 با سابقه بستری تاثیر معنادار داشته (p<0/001) و توانسته منجر به کاهش اضطراب سلامت و علایم استرس پس از سانحه این افراد شود. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی با بهره گیری از فنونی همانند اصلاح پردازش شناختی، توجه آگاهانه، پذیرش و رفتارهای آگاهانه می تواند به عنوان یک درمان کارآمد در جهت کاهش اضطراب سلامت و علایم استرس پس از سانحه در بهبودیافتگان کووید-19 با سابقه بستری مورد استفاده گیرد.

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر کاهش نشانگان عودمصرف در سوءمصرف کنندگان مت آمفتامین انجام شد. روش کار: پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با مرحله پیگیری 6 ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی مردان سوءمصرف کننده مت آمفتامین مراجعه کننده به مرکز ترک اعتیاد شهر کرمانشاه در سال 98-1397 بود. با روش نمونه گیری در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه (درمان ذهن آگاهی، 15 نفر و درمان ماریکس، 15 نفر) گمارش شدند. ابزارهای پژوهش شامل چک لیست ویژگی های جمعیت شناختی-محقق ساخته و پرسشنامه هشدار دهنده عود اعتیاد-گورسکی (1987) بود. داده های گردآوری شده با استفاده از روش های آمار توصیفی، واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد که درمان ذهن آگاهی و درمان ماتریکس در مراحل پس آزمون و پیگیری بر کاهش عود مصرف و ابعاد آن (احساس، افکار، نگرش و رفتار) تاثیر معناداری داشته اند. نتایج آزمون تعقیبی بن فرونی نیز نشان داد که درمان ذهن آگاهی بر کاهش عود مصرف و ابعاد آن در مراحل مختلف سنجش نسبت به درمان ماتریکس موثرتر بوده است (05/0>P). نتیجه گیری: با استفاده از درمان ذهن آگاهی می توان بر کاهش عودمصرف در سوءمصرف کنندگان مت آمفتامین تاثیر مثبت گذاشت.

مقدمه: پژوهش های متعددی بر منشاء روانتنی بیماری پسوریازیس تاکید کرده، و بازداری عواطف منفی را از عوامل عمده آغازگر و/یا تشدیدکننده روند آن دانسته اند. مطالعه ما با رویکرد سایکودرماتولوژیک و با هدف بررسی تاثیر گروه درمانی شناختی رفتاری بر روی وجوه گوناگون خشم، نمای بالینی بیماری و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پسوریازیس، و کشف رابطه تغییر کنترل درونی خشم و سرکوب خشم با تغییر تظاهرات بالینی این بیماری انجام شد. روش کار: این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی بر روی 30 بیمار 17 تا 60 ساله مبتلا به پسوریازیس جلدی بود که طی آبان تا بهمن 1398 در مشهد انجام گردید. بیماران پس از کسب رضایت کتبی آگاهانه به روش تصادفی به دو گروه آزمون (مداخله درمانی درماتولوژی بعلاوه گروه درمانی شناختی رفتاری) و کنترل (فقط مداخله درمانی درماتولوژی) تقسیم گشتند. سیاهه حالت-صفت، بیان خشم 2، پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران پوستی و شاخص شدت وسعت پسوریازیس برای افراد هر دو گروه در ابتدای درمان تکمیل گردید، سپس هر دو گروه بمدت 8 هفته پروتکل درمانی درماتولوژی را گذراندند و 15 نفر بیماران گروه آزمون، 10 جلسه 90 دقیقه ای «گروه درمانی شناختی رفتاری برای بیماری پسوریازیس» را نیز طی کردند. در پایان مطالعه، متغیرها دوباره ارزیابی گردید و داده ها آنالیز شد. نتایج: براساس نتایج این پژوهش، گروه درمانی شناختی رفتاری بر کاهش احساس خشم، کاهش سرکوب و درون ریزی خشم، کاهش کنترل بیرون ریزی خشم، افزایش کنترل درونی خشم، بهبود کیفیت زندگی، و کاهش وسعت شدت ضایعات پوستی در بیماران مبتلا به پسوریازیس موثر یافته شد. همچنین در بین کل افراد جامعه پژوهش، همبستگی مثبتی بین تغییرات سرکوب و درون ریزی خشم با تغییرات وسعت شدت ضایعات پوستی، و همبستگی منفی بین کنترل درونی خشم با وسعت شدت ضایعات پوستی مشاهده گردید. نتیجه گیری: این یافته ها نقش مهم امر روان تنی در درمان مبتلایان پسوریازیس را آشکار می کند و نشان می دهد که گروه درمانی شناختی رفتاری روشی موثر در بهبود آنان در ابعاد جسمی و روانی و اجتماعی است.

مقدمه: در محیط کار نظامیان، فرسودگی شغلی مورد توجه محققان قرار گرفته است اما تعیین ارتباط آن با ذهن مقاوم و ارزش های شخصی مغفول مانده است، از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی رویکرد مدل یابی معادلات ساختاری در تبیین روابط بین ذهن مقاوم و ارزش های شخصی با فرسودگی شغلی انجام شد. روش کار: روش این پژوهش توصیفی و از نمونه طرح های همبستگی با رویکرد مدل معادلات ساختاری بود. در این مطالعه 400 نفر (382 مرد و 18 زن) از نظامیان شاغل در ستاد نیروی هوایی ارتش به عنوان نمونه پژوهش شرکت داشتند. از شرکت کنندگان خواسته شد پرسشنامه های فرسودگی شغلی ماسلاچ (1991)، فرسودگی شغلی ماسلاچ (1991)، پرسشنامه استحکام روانی کلاف (MTQ-48)، ارزش های شخصی شری و ورما (PVQ)، را تکمیل کنند. داده های به دست آمده با روش معادلات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که شاخص های برازش مدل پژوهش وضعیت مطلوبی داشت (9/0

مقدمه: اجتناب تجربی و ترس از صمیمیت از ویژگی هایی زوجین با سبک ارتباطی دیوار سنگی است که پایداری زندگی را با مخاطره جدی روبرو می کند. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر اجتناب تجربی و ترس از صمیمیت زوجین دارای سبک ارتباطی دیوار سنگی شهر تهران در سال 1400 در دوران همه گیری بیماری کووید-19 بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، زوجین دارای سبک ارتباطی دیوارسنگی شهر تهران بودند، که در سال 1400 به فراخوان همکاری در پژوهش حاضر در شبکه های مجازی پاسخ مثبت دادند. تعداد 40 نفر (20 زوج) بصورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش وکنترل قرارگرفتند. آزمودنی های گروه های آزمایش وکنترل درسه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به مقیاس های چند بعدی اجتناب تجربی و ترس از صمیمیت پاسخ دادند. سپس زوج درمانی گروهی هیجان مدار صرفا برای گروه آزمایش در 10 جلسه اجرا شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد، زوج درمانی هیجان مدار باعث کاهش ترس از صمیمیت و اجتناب تجربی و مولفه های آنها در زوجین دارای سبک ارتباطی دیوارسنگی شد(01/0>P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج، توجه به این رویکرد در برنامه های درمانی و مشاوره ای به عنوان یک روش موثر جهت کاهش ترس از صمیمت و اجتناب تجربی زوجین شهر تهران دارای سبک ارتباطی دیوار سنگی می تواند مفید باشد.

مقدمه: حوادث آسیب زا مانند طلاق، نقش مهمی در ایجاد ناگویی هیجانی کودکان و خودکارآمدی والدگری دارند و بازی درمانی دلبستگی محور تمرکز همزمان روی هیجانات کودک و کارآمدی والدین دارد. هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر دلبستگی، بر ناگویی هیجانی کودکان و خودکارآمدی مادران در خانواده های طلاق شهر تهران در سال 1400 و در دوران همه گیری کووید 19 بود. روش کار پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش مادران و کودکان آنها در خانواده های طلاق شهر تهران در سال 1400بودندکه تعداد 48 نفر (24 کودک و 24 مادر) بصورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش وکنترل قرارگرفتند. آزمودنی های گروه های آزمایش وکنترل درسه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به مقیاس های ناگویی هیجانی تورنتووخودکارآمدی والدگری دومکا پاسخ دادند. گروه های آزمایش طی 10 جلسه آموزش بازی درمانی مبتنی بر دلبستگی دریافت کردند اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد، بازی درمانی مبتنی بر دلبستگی باعث بهبود ناگویی هیجانی و مولفه های آن در کودکان و افزایش خودکارامدی والدگری مادران آنها شد(01/0>P). . نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده توجه به این رویکرد در برنامه های درمانی و مشاوره ای به عنوان یک روش موثر جهت کاهش ناگویی هیجانی در کودکان و افزایش خودکارآمدی والدگری مادران در خانواده های طلاق می تواند مفید باشد.

مقدمه: کودکان مبتلا به سرطان خون علاوه بر مشکلات جسمانی، از مشکلات روانی نیز رنج می برند، از مسایل آنها می توان به افسردگی و اضطراب جدایی اشاره کرد؛ هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی بازی درمانی و قصه درمانی بر افسردگی و اضطراب جدایی کودکان مبتلا به سرطان خون بود. روش کار: پژوهش حاضر جزء طرح های نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری سه گروهی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه کودکان مبتلا به سرطان خون مراجعه کننده به مرکز محک در سال 1398 بودند. به منظور تشکیل سه گروه با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، ابتدا 45 کودک انتخاب شدند و به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش اول و 15 نفر در گروه آزمایش دوم و 15 نفر در گروه گواه گروه بندی شدند. همچنین مرحله پیگیری سه ماه بعد از پس آزمون روی هر سه گروه اجرا شد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که در مقایسه با گروه کنترل، هر دو روش درمانی تاثیر معناداری بر افسردگی و اضطراب جدایی کودکان مبتلا به سرطان خون داشته است(p<0. 05). همچنین روش بازی درمانی نسبت به قصه درمانی تاثیر بیشتری بر افسردگی و اضطراب جدایی داشت (p<0. 05). نتیجه گیری: تاثیر بازی درمانی بر افسردگی و اضطراب جدایی کودکان مبتلا به سرطان خون بیشتر از قصه-درمانی بود؛ لذا پیشنهاد می شود از بازی درمانی استفاده شود.

زمینه و مقدمه: با توجه به تاثیرات منفی و فراگیر اعتیاد بر پویایی های زناشویی افراد معتاد و همسرانشان، این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی بسته درمانی غنی سازی روابط زناشویی مبنی بر شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر رضایت زناشویی و باورهای ارتباطی زنان دارای همسر معتاد انجام شد. روش و مواد: روش پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و پیگیری بود. بدین منظور، تعداد 22 نفر از زنان دارای همسر معتاد مراجعه کننده به کلینیک های ترک اعتیاد شهر اصفهان در سال 1398، به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دوگروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های باورهای ارتباطی و پرسشنامه رضایت زناشویی بود. گروه آزمایش در هشت جلسه ی 90 دقیقه ای بسته ی تلفیقی غنی سازی روابط زناشویی و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی شرکت نمودند، ولی گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بسته ی تلفیقی غنی سازی روابط زناشویی و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهبود رضایت زناشویی و باورهای ارتباطی زنان دارای همسر معتاد تاثیر داشته است (05/0>P). نتیجه گیری: بنابر نتایج به دست آمده از این پژوهش، می توان از این بسته برای بهبود روابط و رضایت زناشویی زنان دارای همسر معتاد سود جست.

زمینه و هدف: بارداری نخست، به دلیل ناشناخته بودن تجارب بارداری، می تواند برای مادران آسیب و پریشانی روان شناختی و هیجانی داشته باشد. بنابراین هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش دلبستگی مادر به جنین بر بی حوصلگی مادران نخست باردار بود. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری 45 روزه بود. در این پژوهش جامعه آماری را کلیه مادران نخست باردار شهر تهران در سال 1396 تشکیل می دادند. نمونه مورد مطالعه 30 مادر نخست باردار دارای دامنه سنی 25 تا 35 سال بودند که به شیوه نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب و با انتساب تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند. پس از انتخاب حجم نمونه و گمارش آنها در گروه های آزمایش و گواه، گروه آزمایش مداخله جامع دلبستگی مادر به جنین را طی یک ماه در 9 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. این در حالی بود که گروه گواه این مداخله را در طول فرایند انجام پژوهش دریافت نکرد. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه بی حوصلگی (فالمن و همکاران، 2011) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که آموزش دلبستگی مادر به جنین بر بی حوصلگی مادران نخست باردار تاثیر داشته است. بدین صورت که این آموزش توانسته میانگین بی حوصلگی مادران نخست باردار را کاهش دهد.

مقدمه: این پژوهش با هدف تدوین روش نوین آموزش زبان انگلیسی مقایسه اثربخشی آن با روش متداول بر انگیزش زبان انگلیسی در دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه منطقه یک شهر تهران انجام شده است. روش کار: نوع تحقیق کاربردی و با روش ترکیبی که از دو قسمت کیفی و کمی تشکیل شده است؛ در بخش کیفی از روش تحلیل مضمون استفاده شده و برای تعیین اعتبار و تایید روایی صوری و محتوایی پروتکل از افراد صاحب نظر و خبره استفاده شده است. در بخش کمی طرح پژوهشی نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دختر متوسطه اول منطقه یک شهر تهران در سال تحصیلی 1399-1398 است که با در نظر گرفتن ملاک های ورود به مطالعه از بین آنها تعداد 50 نفر انتخاب گردید و سپس به صورت تصادفی به دو گروه روش نوین(25 نفر) و گروه روش متداول(25 نفر) جایگزین شدند و آموزش روش نوین و متداول در 14 جلسه بر روی هر دو گروه انجام شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه انگیزش زبان انگلیسی و برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس درون گروهی و برون گروهی استفاده شد. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که آموزش به روش نوین زبان انگلیسی نسبت به روش متداول بر انگیزش نسبت به زبان انگلیسی موثرتر بوده است. نتیجه گیری: باتوجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که معلمان مدرسان زبان انگلیسی می توانند از روش به عنوان تکنیک های آموزشی موثر افزایش انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نسبت به درس زبان انگلیسی استفاده کنند.

مقدمه و هدف: در کنار مشکلات جسمانی، آسیب های روانی از عمده ترین مشکلاتی هستند که جانبازان با آن درگیر هستند. اختلال استرس پس از سانحه مهم ترین مشکل روانی در جانبازان است که موجب بروز مشکلات دیگر در جانبازان می گردد؛ به همین منظور پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی درمان شناختی–,رفتاری بر کاهش افسردگی و اضطراب جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه پرداخته است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه شهر بندرعباس در شش ماهه تابستان و پاییز سال 1398 بود که به مرکز مشاوره شاهد و ایثارگر استان هرمزگان مراجعه کرده بودند. در این پژوهش تعداد 24 جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (هر گروه 12 جانباز). گروه آزمایش درمان شناختی–,رفتاری را طی دو و نیم ماه در 10 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب (بک و همکاران، 1988)، پسشنامه افسردگی (بک و همکاران، 1996) و پرسشنامه مشکلات اختلال استرس پس از سانحه (ویدرز و همکاران، 1993) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان شناختی–,رفتاری بر کاهش افسردگی و اضطراب جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه تاثیر معنادار داشته (p<0/001) و توانسته منجر به کاهش اضطراب و افسردگی در این جانبازان شود.

مقدمه: در بین مشکلات روان شناختی، اختلالات خلقی و وسواسی-جبری به دلیل ماهیت عودکننده، سالانه هزینه های گزافی به جامعه تحمیل می کنند، در همین راستا مطالعه حاضر با هدف مقایسه عملکردخانواده و همجوشی فکر-عمل در افراد وسواسی جبری، دوقطبی و بهنجار انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر از نوع علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش متشکل ازکلیه بیماران وسواسی-جبری و دوقطبی بستری و مراجعه کننده به بیمارستان فاطمی و مطب های روان پزشکی شهر اردبیل در دی و بهمن 1398 و خرداد و تیر 1399 می باشد که از طرف متخصصین تشخیص اختلال وسواسی-جبری و دوقطبی دریافت کردند. از این جامعه آماری فوق تعداد 40 نفر افراد وسواسی-جبری، 40 نفر افراد دو قطبی و 40 نفر افراد بهنجار به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار این پژوهش پرسشنامه عملکرد خانواده تاویتیان و همکاران (1987) و پرسشنامه همجوشی فکر-عمل راچمن و شافران (1998) بود. . داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-25 و با آزمون آماری تحلیل واریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد که افراد دارای اختلال دوقطبی و وسواسی جبری عملکرد خانواده کمتری نسبت به افراد بهنجار دارند. همچنین، میانگین نمرات ادغام فکر و عمل درافراد دارای اختلال وسواسی جبری و دوقطبی بالاتر از افراد بهنجار بود. (P<0/05). نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهد که اختلال در بدکارکردی خانواده و از بین رفتن مرز میان فکر-عمل موجب افزایش شدت اختلال وسواسی جبری و دوقطبی می شود. لذا، توجه به این نتیجه در طرح های روان درمانی و مداخله های تخصصی می تواند موثر واقع شود.

مقدمه: روش درمانی –,شناختی-رفتاری همواره بعنوان روشی موثر در جهت ارتقاء کیفیت زندگی و آموزش بیماران برای کاهش اختلالات روانی مورد استفاده قرار گرفته است. لذا هدف از این مطالعه بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر کیفیت زندگی بیماران اسکیزوفرنی می باشد. روش کار: در این مطالعه روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با گروه آزمایشی و گروه کنترل بود. جامعه آماری این مطالعه شامل کلیه بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن در مراکز نگهداری شهرستان کرج در سال 1394 بودند. از این مراکز دو مرکز به صورت تصادفی انتخاب شدند و از بین بیماران واجد معیارهای ورود به مطالعه، 30 نفر به روش تصادفی انتخاب و در دو گروه ازمایشی و کنترل (هر گروه 15 نفر) تقسیم شدند. گروه ازمایشی از 8 جلسه مداخله شناختی رفتاری برخوردار بودند، ولی در گروه کنترل هیچ مداخله ای صورت نگرفت. دو گروه در مرحله پایه و پیگیری پرسشنامه ی کیفیت زندگی مراجع ویسکانسین را تکمیل کردند. داده های این مطالعه با روش آنالیز چند متغیره واریانس (MANOVA) و با استفاده از نرم افزار spss نسخه 22 تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: نتایج بدست آمده بیانگر آن است که درمان شناختی رفتاری بر کیفیت زندگی بیماران اسکیزوفرنی تاثیر ندارد. (P>0. 05). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از آن است که درمان شناختی رفتاری در بهبود کیفیت زندگی بیماران اسکیزوفرنی تاثیری ندارد.

مقدمه: اپیلپسی از شایعترین اختلالات مغز و اعصاب است. بررسی عوامل عفونی حاکی از نقش برخی از انگلها از جمله توکسوکارا در ایجاد حملات ناشی از اپیلپسی می باشد. از آنجایی که توکسوکاریازیس یک عفونت زیونوز کرمی قابل پیشگیری است با شناسایی و درمان آن می توان از پیامدهای ثانویه اپیلپسی از جمله تشنج جلوگیری کرد. این پژوهش جهت تعیین آنتی بادی های ضد توکسوکارا در بیماران اپیلپسی برای اولین بار در استان خراسان رضوی انجام شد. روش کار: این مطالعه برروی 60 بیمار دارای اپیلپسی در سال 98-97 در شهر مشهد، که متخصص مغز و اعصاب بیماری آنها را بررسی و تایید نموده بود، انجام شد. پس از اخذ رضایت نامه آگاهانه وتکمیل پرسشنامه دموگرافیک نمونه خون بیماران جمع آوری و سرم ها جهت بررسی آنتی بادی ضد توکسوکارا به روش الایزا مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: از 60 مورد بیمار مورد بررسی 34 مورد(6/56%) زن و 26 مورد (4/43%) مرد بودند و در محدوده سنی 67-16 قرار داشتند. 41 نفر ساکن شهر (4/68%) و 19 نفر ساکن روستا (6/31%) بودند. در بین مبتلایان به اپیلپسی در این مطالعه 10 نفر (6/16%) سابقه خاک خواری داشتند و 44 نفر (4/73%) بدون سابقه خاک خواری بودند و در 6 بیمار وضعیت خاک خواری نامشخص بود. در نمونه یک بیمار آنتی بادی های ضد توکسوکارا (67/1%) مثبت گردید. نتیجه گیری: شیوع آنتی بادی ضد توکسوکاریازیس در بیماران مبتلا به اپیلپسی در مشهد بسیار پایین می باشد. به احتمال زیاد نمی توان علایم بالینی بیماری وآسیبهای وارده به سیستم عصبی این بیماران را به توکسوکارا در این منطقه ارتباط داد. همچنین ارتباط معناداری بین شیوع توکسوکاریازیس و اپیلپسی در استان خراسان رضوی مشاهده نشد.

چکیده: شریان بیضه ای شاخه ای از آیورت شکمی است که در زیر مبدا شریان کلیوی در سطح دومین مهره کمری منشا می گیرد. این شریان در مبدا و مسیر خود واریاسیون دارد و ممکن از است از شریان کلیوی، ایلیاک داخلی یا مشترک، سطوح بالاتر آیورت شکمی منشا گیرد. شریان اصلی تغذیه کننده بیضه بوده و نقش مهمی در فیزیولوژی بیضه ها، جراحی بیضه و کلیه دارد. واریاسیون شریان بیضه ای با آنومالی ها و واریاسیون های کلیه مرتبط است. گزارش مورد: در طی دایسکشن دیواره خلفی شکم جسد مردی حدودا 45 ساله در دپارتمان بیولوژی و علوم تشریح دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی پس از جدا کردن صفاق جداری از روی عناصر دیواره خلفی مشاهده کردیم که شریان بیضه ای در سمت چپ از شریان کلیوی چپ جدا شده است. نتیجه گیری: آگاهی از این وارایسیون ها در طی جراحی بیضه، کلیه، شکم و لگن برای جلوگیری از عوارضی مانند هیپوپرفیوژن کلیه اهمیت دارد.

مقدمه: شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد عملکرد و ارتباط خانوادگی با اضافه وزن و چاقی در کودکان نوجوانان ارتباط دارد و این متغیرها به همراه رضایت از تصویر بدن با رفتارهای مرتبط با سلامتی و پیامدهای نامطلوب سلامتی در کودکان و نوجوانان مرتبط هستند. از این رو، هدف از پژوهش حاضر، مقایسه عملکرد خانوادگی، ارتباط خانوادگی و رضایت از تصویر بدن در میان دانش آموزان دختر مبتلا به چاقی و عادی شهر شهرکرد بود. روش کار: روش پژوهش توصیفی، از نوع علی-مقایسه ای بود. جامعه پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه اول و دوم در سال تحصیلی 1398 در شهر شهرکرد بودند که از میان آنها 346 نفر به دو شیوه ی متفاوت در نمونه گیری (روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای برای دانش آموزان عادی و هدفمند برای دانش آموزان مبتلا به اضافه وزن و چاقی) انتخاب شدند و به ابزارهای اندازه گیری عملکرد خانوادگی، خرده مقیاس ارتباط خانوادگی و رضایت از تصویر بدن پاسخ دادند. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان داد که دانش آموزان عادی نسبت به دانش آموزان دارای اضافه وزن و چاقی نمرات بالاتری در عملکرد و ارتباط خانوادگی و رضایت از تصویر بدن به دست آوردند و تفاوت معناداری بین این دو گروه یافت شد (004/0